Se connecterShare
บทที่ 2
Dernière mise à jour:
2025-10-17 12:10:43บทที่ 2
เขาตื่นแต่เช้ามาทำงานปกติ อาทิตย์นี้ไม่มีเคสผ่าตัด ก็สบาย ๆ หน่อย มีราวน์คนไข้ ติดตามอาการ ลงสอนนิดหน่อย และก็ทำวิจัยที่เหลือ
“คุณหมอคะ มีเคสด่วนค่ะ!” เขาถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ เพิ่งจะบอกอยู่ว่าสบาย ๆ
“เดี๋ยวผมลงไป” เขาหยิบเสื้อกาวน์มาใส่ ก่อนจะรีบเดินเร็วไปที่แผนกอุบัติเหตุ
“คุณหมอมาแล้วค่ะ” เขามองเด็กผู้ชายตัวกระจิดผมหยักศกฟู ๆ หน้าตาน่ารัก ขาข้างซ้ายดามไม้ มีผ้าก๊อซสีขาวพัน และนั่งสะอื้นไห้อย่างหนักอยู่บนเตียงผู้ป่วย
“คนไข้เป็นเด็กผู้ชายอายุ 5 ขวบ เบื้องต้นขาท่อนล่างหัก ขยับดูหัวเข่าเหมือนจะหลุด คุณครูบอกว่าเด็กเล่นกันจนตกบันได” เขาขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนจะนึกโมโหที่โรงเรียนปล่อยให้เด็กเล่นกันจนตกบันไดเนี่ยนะ!
“ฮือออ โผมจะหาาา พะ...พี่นุ้นนน เจ็บค๊าบบบ” กิตถึงกับสันกรามแน่น! เขาเกลียดเสียงเด็กร้องที่สุด!!
“หมอโออยู่ไหม? ตามมาดูเคสนี้ที!” เขาไม่เอาแน่ ๆ ไม่ชอบรักษาเด็ก น่ารำคาญ!
“หมอโอออกเวรค่ะ ตอนนี้ติดต่อไม่ได้” เขาถอนหายใจ อย่าให้ถึงคิวกูบ้างนะไอ้โอ! ผมก่นด่าเพื่อนหมออยู่ในใจ!
“หมอทำไมไม่รีบรักษา! เด็กเจ็บจะตายอยู่แล้ว!” ผู้หญิงที่ใส่ชุดข้าราชการ ดูแล้วน่าจะเป็นครู เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ!
“คุณเป็นใครครับ?” ทั้งที่รู้ แต่ก็อยากจะถาม
“ครูค่ะ ฉันเป็นครู” เขาแสยะยิ้ม
“คุณเป็นครู! ดูแลเด็กยังไงให้ตกจากที่สูง และถ้าครั้งนี้ไม่ใช่บันได แต่เป็นตึก 3 ชั้น คุณจะรับผิดชอบชีวิตเขาไหวไหม!” เขาที่เดือดจัด เอ่ยออกไปเสียงดังลั่นห้อง! หงุดหงิดฉิบหาย!
“ตามผู้ปกครองครับ! ไม่ใช่ญาติรอด้านนอก ปิดม่าน!” เขาเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ!
หมอก็ไม่ใช่เป็นใครมาสั่งวะ! และเขาไม่ใช่พวกที่จะมานั่งโอ๋อะไรใครหรอกนะ! ก่อนจะหันไปจ้องเด็กหัวฟูที่ร้องไห้จนตาปิดหมดแล้ว
“ยังตามญาติตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะ ต้องรอ 5 โมงเย็น”
“ในเมื่อคุณอยากให้ผมรักษาผมก็จะทำ แต่ญาติต้องมาเซ็นอนุญาตให้ผ่าตัด และคุณไม่ใช่ญาติเขา ไปตามญาติมา!” ผมแก้วหูจะแตกเพราะเสียงกรีดร้องของเด็กนี่!!
“พาไป CT scan เลยไหมคะ”
“คุณจะจ่ายค่ารักษารึไงคุณพยาบาล! ถ้าญาติไม่เซ็น ผมก็ไม่รักษา!”
“คุณเป็นหมอได้ยังไงกัน!” เธอที่สวมชุดข้าราชการเอ่ยออกมาอย่างโกรธจัด! ก่อนจะเดินออกไปกดโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะอาจารย์เมื่อกี้นุ่นยังไม่เลิกค่ะ กำลังจะไปรับนายค่ะ อะ...อะไรนะคะ!!! ตกบันได ยะ...อยู่โรงพยาบาล!! ค่ะๆ จะรีบไปค่ะ!!” ปุยนุ่นหลังจากเลิกเรียนก็กำลังจะไปรับน้อง
แต่ได้รับโทรศัพท์จากคุณครูประจำชั้นน้องชาย เมื่อได้รับข่าวร้าย ใจเธอชาวาบ! เธอวิ่งออกมาเรียกรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ไปโรงพยาบาลที่นายอยู่นั่นอย่างเร็วที่สุด!
นายตกบันไดขาหัก หมอไม่ยอมรักษาเพราะญาติยังไม่เซ็นอนุญาต หมอกลัวว่าเราจะไม่มีเงินจ่าย เธอปาดน้ำตาก่อนจะบอกให้วินมอเตอร์ไซค์ขับให้เร็วกว่านี้!!
เมื่อถึงโรงพยาบาลทางเข้าห้องฉุกเฉิน! เธอยื่นธนบัตรสีแดงให้และไม่รอเงินทอน ก่อนจะวิ่งเข้ามาที่แผนกฉุกเฉิน และเจอครูประจำชั้นนั่งอยู่ด้านนอก
“นายละคะ นายละ!” เธอเอ่ยถามแต่ดวงตาก็กวาดมองไปทั่วห้องฉุกเฉิน
ก่อนจะหันไปเห็นกระเป๋าเป้สีน้ำเงินวางอยู่ ไวกว่าความคิดสมองสั่งการให้สองขาเดินเข้าไป และพุ่งตัวไปเปิดม่าน นายเลือดออกเต็มเตียง ขาพันผ้าก๊อซไว้ แค่เห็นเธอ นายก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง
“พี่นู้นนนน นายจะ...เจ็บบบบ เจ็บบบ” เด็กชายอ้าแขนให้เธอ
เธอเห็นน้องเช่นนั้น ก็เข้าไปกกกอดน้องไว้ นายหูตาแดงช้ำไปหมด เธอเหมือนใจจะสลาย เลือดที่เปรอะเปื้อนไปทั่วเตียง เรามีกันอยู่สองคนพี่น้อง ถ้านายเป็นอะไรไปฉันจะทำยังไง
“ไม่ร้องนะครับคนดี พี่นุ่นอยู่นี่นะคนเก่ง อย่าาา...อย่าร้อง” เธอกลั้นสะอื้นแทบไม่ไหว
“ญาติมารึยัง?” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นด้านหลัง ทำให้เธอต้องหันไปมอง.ผู้ชายหน้าตาดี ใส่ชุดกาวน์สีขาว ตัวสูง ใส่แว่น
“ฉะ...ฉันเป็นญาติค่ะ”
“......”
“คุณคิดว่าผมเป็นเพื่อนเล่นคุณเหรอ? บ้านคุณไม่มีคนที่บรรลุนิติภาวะแล้วรึไง!” หมอตวาดออกมาเสียงดัง เธอได้ยินเช่นนั้นก็กระบอกตาร้อนผ่าว ริมฝีปากบางเม้มแน่นเป็นเส้นตรง นายเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งส่งเสียงร้องไห้จ้าทันทีที่หมอพูดยังไม่ทันจบ
“ค่ะ...ไม่มี”
“ผมไม่ตลกกับคุณนะ! ค่าผัดตัดนี่คุณมีปัญญาจ่ายรึไง ยังเป็นแค่นักเรียนม.ปลายเนี่ย!!” เธอตัดสินใจออกมาโทรศัพท์หาป้า เพื่อให้ท่านมากรุงเทพหน่อย ท่านถามว่าทำไม พอฉันบอกไปว่านายประสบอุบัติเหตุและนายต้องรับการรักษาผ่าตัดฉุกเฉิน
เมื่อบอกจำนวนเงินคร่าว ๆ ของค่าผ่าตัดไป ป้ารีบบอกให้ใช้ประกันโรงเรียน ไม่ก็ 30 บาท และตัดสายไปทันที
ป้าไม่คิดจะฟังที่ฉันพูดเลย ไม่ถามไถ่ และยังกดโทรศัพท์วางสาย และปิดเครื่อง เธอหมดหนทางแล้ว ทำได้เพียงนั่งลงร้องไห้กับพื้น ทำไมชีวิตมันถึงยากเย็นแสนเข็ญแบบนี้
เธอไม่รู้จะทำยังไง! ถ้าไม่มีคนเซ็นผ่าตัดหมอก็ไม่ยอมผ่าแน่ ๆ ไหนจะค่ารักษาพยาบาลอีก เธอจะหาเงินจากไหนทันในตอนนี้!
เพียงแค่คิดเธอก็หมดแรงแล้ว เธอได้ยินเสียงร้องจ้าของนายที่ดังออกมาจากห้องฉุกเฉิน เมื่อกี้ขาน้องเริ่มบวมแล้ว เพราะการบาดเจ็บกินเวลานานหลายชั่วโมง
เธอมองไม่เห็นใครแล้ว...เธอหมดหนทางแล้วจริง ๆ
หมาจนตรอกอย่างเธอมันทำได้ทุกอย่าง...
Latest chapter
Love Devil💉หนี้รักคุณหมอ ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 2ผมได้ลูกสาว...ตั้งชื่อว่า ‘สกาย’ สกายที่แปลว่าท้องฟ้า เธอเป็นท้องฟ้าของเรา เธอผิวขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง หน้าตาหน้ารักเหมือนแม่เธอเลยก่อนผมจะมีลูก ผมไม่เคยรู้เลยว่าแม่รักผมขนาดไหน แต่พอมีลูกแล้วผมกลับเข้าใจและยิ่งรักแม่มากขึ้นเท่านั้นการเลี้ยงลูกบอกเลย ตาโบ๋ทุกวันนี้เหมือนคนติดยา! เพื่อนมาเจอต่างก็ไว้อาลัยให้ผม ฮ่า!สกายเธอแสบมาก คึกมาก กลางคืนไม่นอน เช้าหลับปุ๋ย ผมลาพักงานยาวเพราะต้องเลี้ยงลูก ส่วนนุ่นก็ยังคงออกทำงานช่วยครอบครัวเทียนเหมือนเดิมผมบอกให้เธอเลิกทำงาน ผมเลี้ยงเธอได้ แต่เธอบอกว่าเธอไม่อยากอยู่อย่างคนไร้ประโยชน์ ผมก็ตามใจเธอ ตามใจทุกอย่าง!ผมรักนุ่น...ไม่อยากให้เธอต้องอดนอนเพราะเธอต้องเลี้ยงเมฆอีก เลยอาสาดูสกายให้จนตอนนี้ลูกติดมือแล้วผมชอบให้เธอมานอนบนอก เมฆนอนข้าง ๆ ผมรักนุ่นและลูกทั้งสองมาก ๆตอนนี้เมฆกำลังซนมากขนาดที่ว่าพี่เลี้ยงสองคนยังเอาไม่อยู่เดิน วิ่ง เปิดทีวี เปิดน้ำ เปิดทุกอย่าง กั้นคอกไว้ ปีนออกครับ!! ผมให้คนมากั้นคอกสูงถึงเอว นู้นนน แล้วไง ปีนครับปีน!!!การมีลูกก็สนุกไปอีกแบบ ได้เห็นได้อะไรที่ไม่เคยเห็น ได้เรียนรู้การเติบโตของมนุษย์อย่างใกล้ชิด พูดแ
Love Devil💉หนี้รักคุณหมอ ตอนพิเศษ 1
ตอนพิเศษ 1# โรงพยาบาลวันนี้เขาพานุ่นมาตรวจท้อง...คือท้องเธอแข็งเลยรีบพามา นุ่นท้องใหญ่มากเพราะท้องสอง แถมเธอยังตัวเล็กมาก ๆ เขาเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ช่วงนี้เธออารมณ์สวิงมาก บางวันเห็นหน้าเขาก็หงุดหงิดแบบด่าตั้งแต่เช้ายันเย็น ใส่เสื้อลายก็บอกไม่ชอบ เสื้อสีพื้นบอกไม่สดใส ใส่ลายทางบอกเด็กเกินไป...จนบางทีเขาหลบไปกรี๊ดกับเมฆอยู่หลังครัว“หมอออกไปไกล ๆ ได้ไหมคะ นุ่นเวียนหัว” นั่นไงครับ แทงหวยไม่ถูกซะแบบนี้“หมอก็อยากอยู่ใกล้ ๆ ปุยนุ่นบ้างนะ”“แต่นุ่นจะอ้วก นุ่นเหม็น!! ออกไป๊!” ผมเดินคอตกออกมานั่งอยู่ที่เทอร์เรซหน้าบ้าน เดือนสุดท้ายของการตั้งครรภ์ ลูกจะออกมาแล้ว พอลูกออกมาแม่จะอารมณ์ปกติเพราะตอนนี้ในท้องเธอมีคนอยู่อีกคน ผมต้องใจเย็น ๆ ผมเข้าใจ นั่งรอเธออารมณ์เย็นไปก็ปาดน้ำตาไป“หมอ!!!” ผมเดินเข้ามาในบ้านตามเสียงเธอเรียก“มานั่งนี่หน่อย...” เธอตบเบาะข้าง ๆ ตัว เธอนั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวี เอาขาพาดไปบนโต๊ะกระจกตรงกลาง ใส่ชุดคลุมท้องสีน้ำตาลอ่อน ท้องเธอใหญ่มาก ๆ จนบางทีผมก็กลัวผมเดินไปหย่อนก้นนั่งตรงข้ามกับเธอ เพราะไม่กล้าจะเข้าใกล้กลัวเธอตวาดตะคอกอีก“เป็นอะไร? ร้องไห้เหรอ?” ผมส่ายหัว“มานี่
Love Devil💉หนี้รักคุณหมอ บทที่ 45
บทที่ 45เธอเดินกระฟัดกระเฟียดขึ้นมาบนห้องฟาดใบทะเบียนสมรสลงบนโต๊ะในห้องนอน เขาเดินเข้ามาก่อนจะมาโอบกอดเธอจากทางด้านหลัง เธอแกะมือเขาออก“โอ๋...หมอขอโทษค้าบบบ”“นุ่นอยากจะรู้! นุ่นกินยาแล้วนะ ทำไมนุ่นยังท้อง! ของหมอมันแรงขนาดนี้เลย หรือหมอเล่นตุกติก!!”“เฮ้ยยย ของมันแรงน่า มะ...หมอไม่ได้ทำไรเล๊ยยย”“เสียงสูงมากไป!” “หมอ…”“มะ...หมอแค่...สะ...สลับแผงยาเฉย ๆ เอง”“ว่าแล้ว!!! มีผัวเป็นหมอนี่มันเผลอไม่ได้เลย!! นี่แนะ! หมอจะหลอกอะไรนุ่นอีกไหม! อ๊ายยย อย่า ๆ จั๊กจี้ กรี๊ดดดดด” เธอเอาหมอนฟาดเขาอย่างแรงแต่เขากลับอุ้มร่างเล็กจับทุ่มลงไปบนเตียงนอน ก่อนจะทาบทับลงมา ล็อกแขนทั้งสองข้างเธอไว้เหนือหัว“ปล่อยนะ!”“หมอรักนุ่นนะ...ดีกันแล้วนะ” เธอหันหน้าหนีจมูกโด่งสันที่ซุกไซ้ซอกคอเธอ“หมอ...นุ่นหนัก” เขาไม่หยุดแถมยังแกะกระดุมเสื้อเธออีกด้วย!“หมออ อย่า!” เขาไม่สนใจเสียงเล็กที่ประท้วงอยู่ใต้ร่าง ก่อนริมฝีปากร้อนจะประกบจูบลงมาอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดเข้ามาในโพรงปากอย่างนุ่มนวลชวนฝัน มือหนาบีบเคล้นปทุมถันที่คัดตึง ก่อนเสื้อผ้าเธอจะหลุดออกจากร่างกายตอนไหนก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเปลือยเปล่าต่อหน้
Love Devil💉หนี้รักคุณหมอ บทที่ 44
บทที่ 44ตั้งแต่คุณแม่ท่านกลับไปเธอก็นั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน...มองลูกเล่นของเล่นด้วยน้ำตาที่คลอหน่วย เขาจะมีครอบครัวใหม่ เขากำลังจะทิ้งลูก ทิ้งเธอจริง ๆทุกครั้งที่มีปัญหามันจะเป็นเธอคนเดียวที่ต้องเสียใจ และด้วยตอนนี้ร่างกายเธอย่ำแย่ ไม่ค่อยสบาย..หน้ามืด ไม่มีแรงเลย งานการก็ไปทำไม่ได้“คุณนุ่น...ตั้งโต๊ะเลยไหมคะ?” เธอหันไปมองเก๋ที่เดินมาถาม“ตั้งเลย...กับข้าวอย่างเดียวก็พอ พี่จะขึ้นห้องพักผ่อนแล้ว” เธอดมยาดม “ไปหาหมอไหมคะ ไม่สบายมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว” เธอส่ายหัว“ไม่เป็นไร...คงงานเยอะ นอนน้อยสะสม เดี๋ยวก็ดีขึ้น” เธอเดินมาทานข้าวบนโต๊ะอาหาร แต่ทานได้ไม่เยอะ คลื่นไส้เวียนหัวเลยขอตัวขึ้นบ้าน ฝากกิ๊บ เก๋ดูแลตาเมฆแทนเธอนอนพลิกไปพลิกมา นอนไม่หลับพลางกดโทรศัพท์เข้าแอปที่ลงรูป...กดไปเห็นแอ็กเคานต์ของเขา โพสรูป…'อาหารมื้อนี้...ถูกใจที่สุดเลยครับ'เขาเช็กอินที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ แถวนี้ และถ่ายเป็นรูปอาหารอิตาเลี่ยนบนจาน มีไวน์ขาวตั้งอยู่ด้านขวามือ ตรงข้ามมีคนนั่งอยู่ด้วยถ่ายติดแค่ช่วงอกแต่รู้ว่าเป็นผู้หญิง...กระบอกตาเธอร้อนผ่าว น้ำตาไหลลงมาอย่างอัดอั้น สุดท้ายแล้วคำว่ารักไม่เคยมีอยู่จริง เธอ
Love Devil💉หนี้รักคุณหมอ บทที่ 43
บทที่ 43เสียงนกร้องและแสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้อง ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น ก่อนจะบิดขี้เกียจ เธอขยับตัวแต่รู้สึกเย็นช่วงอก...เลยลืมตาขึ้นอย่างตกใจ! จึงเหลือบมองไปด้านข้าง!! “กรี๊ดดดดดดดด” เขาเท้าแขนตั้งศอกไว้บนที่นอนและนอนมองเธออยู่เธอชันตัวลุกขึ้นก่อนจะรวบผ้าห่มปิดกายไว้ เธอเลิกผ้าห่มผืนใหญ่ดู...โป๊หมดเลย รอยรักสีกุหลาบทั่วหน้าอก!!“สวัสดีตอนเช้าครับคุณภรรยา...” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นเธอฟาดหมอนใส่ใบหน้าคมคายของเขา เขาหัวเราะและทิ้งตัวลงนอนราบไปที่เตียง เธอดึงผ้าห่มรวบ ๆ มาจะปิดกาย แต่เขากลับใช้เท้าพันแย่งผ้าห่มกันกับเธอ! “ปล่อยนะไอ้โรคจิต!!”“ไม่ปล่อย! จะปล่อยเมียได้ไง!” “ทีเมื่อคืนไม่เห็นบอกให้ผมปล่อยเลย...มีแต่ หมอคะ หมอขาาา” รอยยิ้มมุมปากเด่นชัดพร้อมกับริมฝีปากร้อนที่กดจูบที่หน้าผากมน“อ๊ายยย หยุดพูดเลยนะ!!” เธอทุบไปที่อกแกร่งอย่างแรง“ผมไม่หยุดหรอก! เสียงครางของคุณยังดังอยู่ในหูผมอยู่เลย” เขากระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ“โอ้ยย เลิกพูด! ฉันเมา!! ถือว่าทำทาน!”“โอ้ยย ได้ไง! คุณได้ผมแล้ว ผมยังเจ็บหัว...อยู่เลยเนี่ย ไม่รู้แหละ! คุณต้องรับผิดชอบ!” เธออยากจะเอาเล็บตะกุยห
Love Devil💉หนี้รักคุณหมอ บทที่ 42
บทที่ 42ร่างสูงอุ้มเธอมาที่ลานจอดรถ ตอนนี้ไม่มีเด็กรับรถแล้ว และปุยนุ่นเธอทิ้งตัวเลย...มือหนาเปิดประตูรถอย่างยากลำบาก ก่อนจะวางเธอไว้ที่เบาะข้างคนขับและสตาร์ตรถขับกลับบ้านเธอ เราไม่ได้กลับไปรับลูก และจะกลับไปรับอีกทีเช้าเลย...เพราะเขามีเรื่องต้องจัดการกิ๊บ เก๋ได้ยินเสียงรถพากันออกมาเปิดประตู เขาอุ้มเธอขึ้นชั้นสองของบ้าน เธอรู้สึกตัวตื่นโวยวายบอกจะไปรับลูกให้ได้เขาได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย แรงจะยืนยังไม่มี ก่อนจะเอาเธอวางลงที่เตียงนุ่ม และจ้องมองร่างเล็กที่หมดฤทธิ์อยู่ข้างหน้านี้ เห็นตัวเล็ก ๆ หนักเอาเรื่องเหมือนกันกิตให้เด็กรับใช้เอาผ้าชุบน้ำกับชาร้อนมาให้...และไล่พวกเด็ก ๆ ออกไป ก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าเธอออก และรีบสวมใส่ชุดนอนกลับเข้าไป กลัวเธอจะเป็นหวัด มือหนาบิดผ้าเช็ดตัวผืนเล็กหมาด ๆ และลูบไล้เช็ดให้ไปตามเรียวแขนและขาเรียวที่โผล่พ้นเสื้อผ้าเพียงเท่านั้น“........” ก่อนมือเล็กจะชักกลับไป ดวงตาคมเงยหน้าสบตากับดวงตากระปุกกลมโตที่กะพริบถี่ ๆ “กลับไปได้แล้ว…” ร่างเล็กพลิกตัวหันไปอีกทางพร้อมกับดึงผ้าห่มผืนใหญ่ห่มกายเอาไว้ร่างสูงแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มอย่างใจกล้าหน้าด้า
Vous vous intéresseriez aussi à
![เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์4.5K VuesToxic Lie รักร้ายลวงหลอก
Sherlina3.5K Vuesนางบำเรอ SM20+
Naya Solene36.4K Vuesเมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)
อยู่ในตะเกียงแก้ว4.0K Vuesหวงรักมาเฟียเถื่อน
ศานิชล2.8K VuesMafia's Princess เจ้าหญิงของมาเฟีย
Sweet Rain214 Vuesเล่ห์พรางใจนายมาเฟีย
มนต์สิงหา1.2K Vuesมาเฟียกำราบรัก
ลภัสลัล32 Vues
