บทที่ 1
‘กิต’ เป็นศัลยแพทย์ ออร์โธปิดิกส์ หรือ อาจเรียกว่า หมอกระดูกและข้อ เป็นแพทย์เฉพาะทางสาขาหนึ่ง ซึ่งเมื่อเรียนจบแพทย์ทั่วไป 6 ปี แล้วก็ต้องเรียนต่อเฉพาะทาง ออร์โธปิดิกส์ อีก 4 ปี เมื่อสอบผ่านแล้วจึงจะถือว่าเป็น แพทย์ออร์โธปิดิกส์ โดยสมบูรณ์ รวมเวลาเรียนก็ 10 ปี
หน้าที่ของหมอกระดูกและข้อ จะเกี่ยวข้องกับความเจ็บป่วยของกล้ามเนื้อ เส้นเอ็น กระดูก ข้อ และ เส้นประสาท โรคที่พบได้บ่อย ๆ เช่น กระดูกหัก ข้อเคล็ด กล้ามเนื้อฉีกขาด กระดูกสันหลังเสื่อม ข้อเข่าเสื่อม กระดูกพรุน อะไรเทือกนั้น
ถามว่าเขาฝันอยากจะเป็นหมอเหรอ? เปล่าเลย แต่เพราะแม่อยากให้เป็น ก็เลยลองเป็นดู พอเป็นแล้ว ก็เลิกไม่ได้
สำหรับกระดูกก็จะเกี่ยวข้องกับกระดูกต้นคอ กระดูกสันหลัง กระดูกเชิงกราน กระดูกข้อไหล่ จนถึงปลายนิ้วมือ กระดูกข้อสะโพกจนถึงปลายนิ้วเท้า นอกจากรักษาด้วยการให้คำแนะนำ และยาแล้ว ยังรักษาด้วยวิธีผ่าตัด รวมไปถึงการทำกายภาพบำบัดและการบริหารกล้ามเนื้อด้วย
#โรงพยาบาล XXX
“คุณหมอวันนี้มีนัดราวน์คนไข้ช่วงเย็นอีกครั้งนะคะ” เขาพยักหน้ารับพยาบาลหน้าห้องที่เดินเข้ามาบอก ก่อนจะมองดูรายละเอียดในแฟ้มคนไข้ต่อ (ราวน์คือการตรวจคนในวอร์ด ติดตามอาการ)
“ผมจะงีบสักพักนะ” มือหนากดอินเตอร์คอมบนโต๊ะทำงานบอกพยาบาลหน้าห้อง
ชีวิต ‘กิต’ ก็วนลูปอยู่แบบนี้ ตอนนี้อายุ 30 แล้ว 24 ชั่วโมง เขาใช้ชีวิตอยู่โรงพยาบาล 18 ชั่วโมง อีก 4 ชั่วโมงกลับไปอาบน้ำที่บ้าน ให้ข้าวสุนัขที่เลี้ยง และกลับมาทำงาน
ส่วนเพื่อนเขา ไอ้ทิแต่งงานมีลูก ไอ้พัด มีเมียแล้วกำลังจะแต่งงาน ส่วนไอ้ฟิว ชิล ๆ เดี๋ยวมี เดี๋ยวเลิกเป็นปกติ
ส่วนตัวเขาเองก็มีนะ แต่ไม่ได้เรียกว่าเมีย ซื้อกินเอาบ้าง กินฟรีบ้าง แล้วแต่โอกาส ก็เขามันคนคูล ๆ
เขาเป็นหมอที่ไม่เหมือนหมอหรอก ปกติหมอต้องทำอะไรดี ๆ ขาวสะอาด แต่กิตกลับทำตรงข้ามกันทั้งหมด
ถ้าผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะได้ ก็คงทำไปแล้ว แต่เขาไม่ได้เรียนมาทางนั้นไง เลยหารายได้พิเศษแบบนั้นไม่ได้!
พวกเพื่อนชอบบอกว่าให้เขาเลิกเป็นหมอเพราะสงสารคนไข้ แต่เขาไม่เลิกหรอกเพราะเป็นหมอเงินดีขนาดนี้!
เขาเกิดจากครอบครัวที่มีเงิน แต่ก็ไม่ถึงกับมากมาย ก็พอมีระดับหนึ่ง และอาศัยอยู่กับแม่ แม่ของเขาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ส่วนพ่อมีครอบครัวใหม่ก็ไม่ได้เจอกันเป็น 20 ปีแล้ว และเขาก็ไม่คิดจะติดต่อ ชีวิตมีแม่แค่คนเดียวก็พอแล้ว
#ไนต์คลับ
“ว่าไงไอ้หมอเลว! วันนี้ฆ่าคนไข้ตายไปกี่คน” ไอ้พัด เพื่อนรักปากปีจอของเขาทักขึ้นทันทีที่เจอหน้า
“มึงก็ไปทักมันแบบนั้น นี่ศัลยแพทย์กระดูกอันดับหนึ่งของประเทศเลยนะ” เขายักไหล่ให้ไอ้ทิ ประธานสมาคมพ่อบ้านรักครอบครัว
“เคสเยอะ เอาเข้ม ๆ หน่อย” เขาเอ่ยออกไปก่อนจะหันไปบอกเด็กเสิร์ฟให้เทเหล้าเข้ม ๆ
“แล้วหน้าทำไมเป็นแบบนั้น แม่หาคนให้แต่งงานอีกแล้วเหรอ?” ไอ้ทิถามขึ้น
“อื้ม...กูบอกว่ากูอยากอยู่เงียบ ๆ ไม่อยากวุ่นวาย แค่นี้ชีวิตกูเวลาจะแดกข้าวยังไม่มี” พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วปวดหัวจี๊ด ๆ เลย
อาทิตย์หนึ่งแกจะพาลูกสาวของเพื่อนบ้าง ของคนรู้จักบ้าง นัดแวะเวียนกันมา บางทีเขาจะนอนก็ต้องลุกไปร่วมโต๊ะแชร์บ้าง คือเขาก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้นไหม เขาต้องพัก อยากจะพัก!
“แต่มีเวลาแดกเหล้า...” ไอ้พัดพูดขึ้นมากลั้วเสียงหัวเราะ
“เงียบปากน่ะ กูอารมณ์ไม่ดี!” พวกมันหัวเราะ
“มึงก็หาเมียดี ๆ สักคนมีลูกได้แล้ว แม่แกคงเหงาล่ะมั้ง” เขาส่ายหัวอย่างไม่ต้องคิด
“ถ้าผู้หญิงดี ๆ มันหาง่ายก็ดีสิวะ ใครจะไปเพียบพร้อมเหมือนเมียมึง!” ได้ทีก็ประชดเพื่อน
“ก็น่าจะจริงแหละ! เป็นงายยย กิตสามแสนห้า 5555555” เขาลุกขึ้นไล่เตะไอ้พัด เมื่อมันพูดเรื่องที่บาดใจ!
“มึงจะล้อมันจนตายเลยรึไง” ล่าสุดโดนเด็กที่คั่วอยู่นี่แหละ ขโมยเซ็นเช็คไป 3 ใบ ไอ้เขาก็ไม่เคยเช็กต้นขั้วหรอก เงินเข้า เงินออกทุกวัน เพราะเที่ยวเยอะ เลานจ์บ้าง บาร์บ้าง ลงอ่างบ้าง
มารู้ตัวอีกทีก็ เอ่อ! ไม่เคยเบิกเงินผ่านเช็คเลย ช่วงเดือนที่ผ่านมาเพราะใช้บัตรตลอด เลยเช็กดู แจ็คพอตครับ!
ผ่านไปเกือบเดือน ตอนนี้ไม่รู้แม่งไปไหนแล้ว ก็ได้แต่ช่างมัน ถือว่าเป็นค่าตัวไปล่ะกัน ดีกว่าต้องหมดมากกว่านี้
“กูล่ะเหนื่อยแทนลูกชายมึงจริง ๆ ไม่คิดจะพักบ้างรึไง...นู้นนน มานู้นแล้วว” เพื่อนเขาพูดขึ้นก่อนจะส่ายหัว
เขาหันไปมองตามเสียงไอ้พัด เธอชื่อกี้คู่ขาเขาเอง เดินนวยนาดเข้ามาหา หุ่นสะบึ้มจริง ๆ
“คืนนี้ไปต่อกับกี้นะคะ” หลังจากเรานั่งดื่มกันไปหลายชั่วโมงเธอก็เอ่ยขึ้น ส่วนเขาก็กรึ่มแล้ว
เธอได้ที่ อ่อยแหลกลาญ ร่างอวบทิ้งตัวลงมานั่งบนตักคลอเคลียเขาอย่างเอาใจ
“ผมเหนื่อย ๆ น่ะ” เธอเอียงคอก่อนจะบดเบียดริมฝีปากสีแดงฉาดมาที่ริมฝีปากหนา มือเรียวก็ลูบไล้หน้าอกแกร่งอย่างเอาใจ
“คุณหมอก็นอนเฉย ๆ เดี๋ยวกี้ทำเอง คิก ๆ” เธอหัวเราะอย่างมีมารยา ก่อนจะจับมือเขาไปวางที่หน้าอกใหญ่โต ที่โผล่จะล้นชุดแล้ว
“นะคะ...” ให้ตายสิ เขาแพ้อะไรแบบนี้
ตอนพิเศษ 2ผมได้ลูกสาว...ตั้งชื่อว่า ‘สกาย’ สกายที่แปลว่าท้องฟ้า เธอเป็นท้องฟ้าของเรา เธอผิวขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง หน้าตาหน้ารักเหมือนแม่เธอเลยก่อนผมจะมีลูก ผมไม่เคยรู้เลยว่าแม่รักผมขนาดไหน แต่พอมีลูกแล้วผมกลับเข้าใจและยิ่งรักแม่มากขึ้นเท่านั้นการเลี้ยงลูกบอกเลย ตาโบ๋ทุกวันนี้เหมือนคนติดยา! เพื่อนมาเจอต่างก็ไว้อาลัยให้ผม ฮ่า!สกายเธอแสบมาก คึกมาก กลางคืนไม่นอน เช้าหลับปุ๋ย ผมลาพักงานยาวเพราะต้องเลี้ยงลูก ส่วนนุ่นก็ยังคงออกทำงานช่วยครอบครัวเทียนเหมือนเดิมผมบอกให้เธอเลิกทำงาน ผมเลี้ยงเธอได้ แต่เธอบอกว่าเธอไม่อยากอยู่อย่างคนไร้ประโยชน์ ผมก็ตามใจเธอ ตามใจทุกอย่าง!ผมรักนุ่น...ไม่อยากให้เธอต้องอดนอนเพราะเธอต้องเลี้ยงเมฆอีก เลยอาสาดูสกายให้จนตอนนี้ลูกติดมือแล้วผมชอบให้เธอมานอนบนอก เมฆนอนข้าง ๆ ผมรักนุ่นและลูกทั้งสองมาก ๆตอนนี้เมฆกำลังซนมากขนาดที่ว่าพี่เลี้ยงสองคนยังเอาไม่อยู่เดิน วิ่ง เปิดทีวี เปิดน้ำ เปิดทุกอย่าง กั้นคอกไว้ ปีนออกครับ!! ผมให้คนมากั้นคอกสูงถึงเอว นู้นนน แล้วไง ปีนครับปีน!!!การมีลูกก็สนุกไปอีกแบบ ได้เห็นได้อะไรที่ไม่เคยเห็น ได้เรียนรู้การเติบโตของมนุษย์อย่างใกล้ชิด พูดแ
ตอนพิเศษ 1# โรงพยาบาลวันนี้เขาพานุ่นมาตรวจท้อง...คือท้องเธอแข็งเลยรีบพามา นุ่นท้องใหญ่มากเพราะท้องสอง แถมเธอยังตัวเล็กมาก ๆ เขาเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ช่วงนี้เธออารมณ์สวิงมาก บางวันเห็นหน้าเขาก็หงุดหงิดแบบด่าตั้งแต่เช้ายันเย็น ใส่เสื้อลายก็บอกไม่ชอบ เสื้อสีพื้นบอกไม่สดใส ใส่ลายทางบอกเด็กเกินไป...จนบางทีเขาหลบไปกรี๊ดกับเมฆอยู่หลังครัว“หมอออกไปไกล ๆ ได้ไหมคะ นุ่นเวียนหัว” นั่นไงครับ แทงหวยไม่ถูกซะแบบนี้“หมอก็อยากอยู่ใกล้ ๆ ปุยนุ่นบ้างนะ”“แต่นุ่นจะอ้วก นุ่นเหม็น!! ออกไป๊!” ผมเดินคอตกออกมานั่งอยู่ที่เทอร์เรซหน้าบ้าน เดือนสุดท้ายของการตั้งครรภ์ ลูกจะออกมาแล้ว พอลูกออกมาแม่จะอารมณ์ปกติเพราะตอนนี้ในท้องเธอมีคนอยู่อีกคน ผมต้องใจเย็น ๆ ผมเข้าใจ นั่งรอเธออารมณ์เย็นไปก็ปาดน้ำตาไป“หมอ!!!” ผมเดินเข้ามาในบ้านตามเสียงเธอเรียก“มานั่งนี่หน่อย...” เธอตบเบาะข้าง ๆ ตัว เธอนั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวี เอาขาพาดไปบนโต๊ะกระจกตรงกลาง ใส่ชุดคลุมท้องสีน้ำตาลอ่อน ท้องเธอใหญ่มาก ๆ จนบางทีผมก็กลัวผมเดินไปหย่อนก้นนั่งตรงข้ามกับเธอ เพราะไม่กล้าจะเข้าใกล้กลัวเธอตวาดตะคอกอีก“เป็นอะไร? ร้องไห้เหรอ?” ผมส่ายหัว“มานี่
บทที่ 45เธอเดินกระฟัดกระเฟียดขึ้นมาบนห้องฟาดใบทะเบียนสมรสลงบนโต๊ะในห้องนอน เขาเดินเข้ามาก่อนจะมาโอบกอดเธอจากทางด้านหลัง เธอแกะมือเขาออก“โอ๋...หมอขอโทษค้าบบบ”“นุ่นอยากจะรู้! นุ่นกินยาแล้วนะ ทำไมนุ่นยังท้อง! ของหมอมันแรงขนาดนี้เลย หรือหมอเล่นตุกติก!!”“เฮ้ยยย ของมันแรงน่า มะ...หมอไม่ได้ทำไรเล๊ยยย”“เสียงสูงมากไป!” “หมอ…”“มะ...หมอแค่...สะ...สลับแผงยาเฉย ๆ เอง”“ว่าแล้ว!!! มีผัวเป็นหมอนี่มันเผลอไม่ได้เลย!! นี่แนะ! หมอจะหลอกอะไรนุ่นอีกไหม! อ๊ายยย อย่า ๆ จั๊กจี้ กรี๊ดดดดด” เธอเอาหมอนฟาดเขาอย่างแรงแต่เขากลับอุ้มร่างเล็กจับทุ่มลงไปบนเตียงนอน ก่อนจะทาบทับลงมา ล็อกแขนทั้งสองข้างเธอไว้เหนือหัว“ปล่อยนะ!”“หมอรักนุ่นนะ...ดีกันแล้วนะ” เธอหันหน้าหนีจมูกโด่งสันที่ซุกไซ้ซอกคอเธอ“หมอ...นุ่นหนัก” เขาไม่หยุดแถมยังแกะกระดุมเสื้อเธออีกด้วย!“หมออ อย่า!” เขาไม่สนใจเสียงเล็กที่ประท้วงอยู่ใต้ร่าง ก่อนริมฝีปากร้อนจะประกบจูบลงมาอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดเข้ามาในโพรงปากอย่างนุ่มนวลชวนฝัน มือหนาบีบเคล้นปทุมถันที่คัดตึง ก่อนเสื้อผ้าเธอจะหลุดออกจากร่างกายตอนไหนก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเปลือยเปล่าต่อหน้
บทที่ 44ตั้งแต่คุณแม่ท่านกลับไปเธอก็นั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน...มองลูกเล่นของเล่นด้วยน้ำตาที่คลอหน่วย เขาจะมีครอบครัวใหม่ เขากำลังจะทิ้งลูก ทิ้งเธอจริง ๆทุกครั้งที่มีปัญหามันจะเป็นเธอคนเดียวที่ต้องเสียใจ และด้วยตอนนี้ร่างกายเธอย่ำแย่ ไม่ค่อยสบาย..หน้ามืด ไม่มีแรงเลย งานการก็ไปทำไม่ได้“คุณนุ่น...ตั้งโต๊ะเลยไหมคะ?” เธอหันไปมองเก๋ที่เดินมาถาม“ตั้งเลย...กับข้าวอย่างเดียวก็พอ พี่จะขึ้นห้องพักผ่อนแล้ว” เธอดมยาดม “ไปหาหมอไหมคะ ไม่สบายมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว” เธอส่ายหัว“ไม่เป็นไร...คงงานเยอะ นอนน้อยสะสม เดี๋ยวก็ดีขึ้น” เธอเดินมาทานข้าวบนโต๊ะอาหาร แต่ทานได้ไม่เยอะ คลื่นไส้เวียนหัวเลยขอตัวขึ้นบ้าน ฝากกิ๊บ เก๋ดูแลตาเมฆแทนเธอนอนพลิกไปพลิกมา นอนไม่หลับพลางกดโทรศัพท์เข้าแอปที่ลงรูป...กดไปเห็นแอ็กเคานต์ของเขา โพสรูป…'อาหารมื้อนี้...ถูกใจที่สุดเลยครับ'เขาเช็กอินที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ แถวนี้ และถ่ายเป็นรูปอาหารอิตาเลี่ยนบนจาน มีไวน์ขาวตั้งอยู่ด้านขวามือ ตรงข้ามมีคนนั่งอยู่ด้วยถ่ายติดแค่ช่วงอกแต่รู้ว่าเป็นผู้หญิง...กระบอกตาเธอร้อนผ่าว น้ำตาไหลลงมาอย่างอัดอั้น สุดท้ายแล้วคำว่ารักไม่เคยมีอยู่จริง เธอ
บทที่ 43เสียงนกร้องและแสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้อง ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น ก่อนจะบิดขี้เกียจ เธอขยับตัวแต่รู้สึกเย็นช่วงอก...เลยลืมตาขึ้นอย่างตกใจ! จึงเหลือบมองไปด้านข้าง!! “กรี๊ดดดดดดดด” เขาเท้าแขนตั้งศอกไว้บนที่นอนและนอนมองเธออยู่เธอชันตัวลุกขึ้นก่อนจะรวบผ้าห่มปิดกายไว้ เธอเลิกผ้าห่มผืนใหญ่ดู...โป๊หมดเลย รอยรักสีกุหลาบทั่วหน้าอก!!“สวัสดีตอนเช้าครับคุณภรรยา...” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นเธอฟาดหมอนใส่ใบหน้าคมคายของเขา เขาหัวเราะและทิ้งตัวลงนอนราบไปที่เตียง เธอดึงผ้าห่มรวบ ๆ มาจะปิดกาย แต่เขากลับใช้เท้าพันแย่งผ้าห่มกันกับเธอ! “ปล่อยนะไอ้โรคจิต!!”“ไม่ปล่อย! จะปล่อยเมียได้ไง!” “ทีเมื่อคืนไม่เห็นบอกให้ผมปล่อยเลย...มีแต่ หมอคะ หมอขาาา” รอยยิ้มมุมปากเด่นชัดพร้อมกับริมฝีปากร้อนที่กดจูบที่หน้าผากมน“อ๊ายยย หยุดพูดเลยนะ!!” เธอทุบไปที่อกแกร่งอย่างแรง“ผมไม่หยุดหรอก! เสียงครางของคุณยังดังอยู่ในหูผมอยู่เลย” เขากระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ“โอ้ยย เลิกพูด! ฉันเมา!! ถือว่าทำทาน!”“โอ้ยย ได้ไง! คุณได้ผมแล้ว ผมยังเจ็บหัว...อยู่เลยเนี่ย ไม่รู้แหละ! คุณต้องรับผิดชอบ!” เธออยากจะเอาเล็บตะกุยห
บทที่ 42ร่างสูงอุ้มเธอมาที่ลานจอดรถ ตอนนี้ไม่มีเด็กรับรถแล้ว และปุยนุ่นเธอทิ้งตัวเลย...มือหนาเปิดประตูรถอย่างยากลำบาก ก่อนจะวางเธอไว้ที่เบาะข้างคนขับและสตาร์ตรถขับกลับบ้านเธอ เราไม่ได้กลับไปรับลูก และจะกลับไปรับอีกทีเช้าเลย...เพราะเขามีเรื่องต้องจัดการกิ๊บ เก๋ได้ยินเสียงรถพากันออกมาเปิดประตู เขาอุ้มเธอขึ้นชั้นสองของบ้าน เธอรู้สึกตัวตื่นโวยวายบอกจะไปรับลูกให้ได้เขาได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย แรงจะยืนยังไม่มี ก่อนจะเอาเธอวางลงที่เตียงนุ่ม และจ้องมองร่างเล็กที่หมดฤทธิ์อยู่ข้างหน้านี้ เห็นตัวเล็ก ๆ หนักเอาเรื่องเหมือนกันกิตให้เด็กรับใช้เอาผ้าชุบน้ำกับชาร้อนมาให้...และไล่พวกเด็ก ๆ ออกไป ก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าเธอออก และรีบสวมใส่ชุดนอนกลับเข้าไป กลัวเธอจะเป็นหวัด มือหนาบิดผ้าเช็ดตัวผืนเล็กหมาด ๆ และลูบไล้เช็ดให้ไปตามเรียวแขนและขาเรียวที่โผล่พ้นเสื้อผ้าเพียงเท่านั้น“........” ก่อนมือเล็กจะชักกลับไป ดวงตาคมเงยหน้าสบตากับดวงตากระปุกกลมโตที่กะพริบถี่ ๆ “กลับไปได้แล้ว…” ร่างเล็กพลิกตัวหันไปอีกทางพร้อมกับดึงผ้าห่มผืนใหญ่ห่มกายเอาไว้ร่างสูงแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มอย่างใจกล้าหน้าด้า