บทที่ 19

บทที่ 17

ตั้งแต่ที่เขาทำร้ายเธอ เขาก็แวะมาส่งเธอที่คอนโด ก่อนจะขับรถออกไป ไม่แม้แต่จะพูดจา แม้แต่คำขอโทษก็ไม่มี

เธอยังคงกลับมานอนที่เดิม ห้องเดิม...รอเขากลับมาเหมือนทุกวัน วันนี้ก็เหมือนกัน แต่เธอรู้สึกตัวตื่นเพราะแรงกอดรัดที่ลำตัว กับขาที่พาดผ่านมาเช่นทุกวัน

เขากกกอดแน่นเหมือนกลัวเธอจะหายไป แต่เธอไม่คิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะ เพราะไม่มีคนรักกันที่ไหนทำร้ายกันแบบนี้

เขาก็แค่สงสารและเวทนาชีวิตเธอ และเขาเสียเงินไปมากกับการดูแลเราสองคนพี่น้อง

เธอมันก็แค่สิ่งของ แค่ลูกไก่ในกำมือ ที่จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด

#เช้า

ร่างเล็กยกแขนที่พาดตามลำตัวออก ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน ออกมาเขานั่งพิงหัวเตียงมองเธอที่นุ่งแค่ผ้าขนหนูพันไว้ที่อก

“ปวดแผลไหม?”

“ไม่ปวดค่ะ”

“จะหยุดเรียนไหมจะโทรลาครูให้”

“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอเดินไปหยิบชุดนักเรียนเข้าไปเปลี่ยนในห้องแต่งตัว

ฉันขณะที่กำลังสวมบราเซียร์ และจะสวมทับด้วยเสื้อนักเรียน ก็รู้สึกถึงแรงกอดรัดจากทางด้านหลัง ก่อนเขาจะหมุนตัวเธอกลับมา มือหนาติดกระดุมให้หมดทุกเม็ด เธอไม่กล้าเงยหน้าสบตาเขาได้แต่มองมือขาว ๆ ของเขาที่ติดกระดุมให้เธอ

“วันนี้รีบกลับล่ะ จะพาไปทานข้าวข้างนอก” เธอเงยหน้ามองเขา แต่ไม่ได้ตอบรับอะไร

“พานายไปด้วย ที่นั่นอาหารญี่ปุ่นอร่อยและเงียบ เธออ่านหนังสือได้” เขาเอื้อมมือมาจัดปกคอเสื้อนักเรียนให้ ก่อนจะหมุนตัวเธอกลับไปส่องกระจก เขาโอบกอดเธอไว้และวางคางเกยไหล่ เราสบตากันผ่านเงากระจก

“มองแบบนี้ เดี๋ยวก็ไปเรียนสายหรอก” เขาพูดพลางใช้จมูกคลอเคลียที่แก้มใส

“ปล่อยค่ะ นุ่นจะไปเรียนแล้ว” เธอแกะมือเขาออก

“เอาเรือนนี้ไปใส่ เรือนเก่ามันอาจจะแก่ไป เธอคงไม่ชอบ” เขายื่นกล่องนาฬิกาให้

“รับไป อย่าดื้อ!” เธอรับมา ก่อนแกะกล่องและใส่ที่ข้อมือ นาฬิกา Apple watch series 5 เธอมองนาฬิกาและก็ยกมือไหว้เขา

“ขอบคุณค่ะ”

“แค่นั้นเหรอ?” เธอเงยหน้ามองเขาเลิกคิ้วถาม ก่อนจะเห็นว่าเขาเคาะนิ้วลงบนแก้มตัวเอง

เธอถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าไป และเอาปากแตะแก้มเขา

เขาตัดสินใจเข้าไปคุยเรื่องแต่งงานกับกี้ แม่โวยวาย ด่าเขายาวนานมาก! กี้เธอไม่ใช่คนขาวสะอาด เคยแต่งงานมาแล้ว 1 ครั้ง ถึงเขาจะคิดว่าเธอเหมาะกับเขา แต่แม่ไม่ชอบกี้ ไม่ชอบผู้หญิงแบบกี้ และเขาก็รักแม่มาก

“ถ้าแกจะหาก็หาให้มันดี ๆ หน่อยไม่ใช่พวกผลาญเงินผลาญทองแบบนั้น!”

“คบแก ก็คบคนอื่นด้วย! เลิกซะทีนะไอ้นิสัยเอาไม่เลือกเนี่ย!! แกนี่มันได้ใครมาหา!!! เหมือนใคร! เจ้าชู้ประตูดิน คอยดูสักวันเวรกรรมมันจะตามทันแก!!”

“แม่ก็อย่ามาแช่งผมสิ!” ร่างสูงโอบกอดร่างท้วมของแม่ไว้

“แม่อยากให้แต่ง ผมก็จะแต่ง แต่คนที่แม่เลือก ผมไม่ถูกใจเลย”

“แล้วใครที่ถูกใจแกล่ะ! แม่นางแบบวิสกี้เหรอ! เฮอะ! ให้ฉันตายไปก่อนแล้วกัน! ถ้าแกจะแต่งงานกับมันน่ะ!”

“โอเค ๆ ผมไม่แต่ง เอางี้ไหม! ผมไม่อยากมีเมีย! แต่ผมมีหลานให้แม่เลี้ยงได้นะ เอาแค่หลานไหม?”

“ยังไง? แกท้องเองได้รึไง!”

“เอาน่าถ้าผมมีหลานมาให้แม่ ๆ จะเลิกหาคนแต่งงานกับผมใช่ไหม?”

ร่างสูงเดินออกมาจากบ้านแม่ เมื่อแม่อยากได้หลาน เขาก็จะมีหลานให้แม่เลี้ยง!