Chapter 5

Fresh cold breeze in a morning,

Beautiful flowers are dancing in the wind.

A cup of tea with a beautiful scenery.

"Madam, pinapatawag po kayo ni President Yu sa loob." Biglang may umepal sa mapayapa kong buhay para ipamukha sa'kin ang masalimuot na buhay na napasok ko.

For my stress relief, just take a deep breath. Don't mind them, let's focus from adoring this wonderful garden.

"Madam?"

"Aish! Pwede ba tumigil kana sa kakatawag na madam? Sagutin mo tanong ko, kasal na ba kami ng president niyo?" 

"Hindi pa."

"Hindi pa, at hindi magaganap yun. GETS? Mas preferred ko pa ang tawag na bilanggo kaysa madam. Nakakapangilabot kaya tigilan mo na ang word na 'yan," utos ko at napabuntong hininga. 

Ang sakit ng ulo ko dahil sa weird na nangyayari at ang pagkulong sa akin rito na parang hostage. Dagdagan pa ng pressure sa kasal sa pregnancy kaya sinusubukang kong baguhin ang perspective ko sa lugar na ito. 

"Wala pa akong isang araw simula ng ilipat ako ng bagong prisinto pero sa tingin ko ay napakatagal ko na rito," lugmok kong sambit habang nakatulala sa mga bulaklak.

"Madam, ito po ang bahay ni President Yu. Hindi po ito prisinto dahil ito po ang bahay kung saan magsisimula kayo ng bagong pamilya," masaya niyang saad na sa sobrang nakakatakot ay pati ang upuan na inuupuan ko ay na out balance. 

"Ang ganda ng biro, nakakabuhay ng patay. Tsaka sinabi ko ng 'wag mo akong tawaging Madam, naasiwaan ako," sagot ko po bago tumayo at umalis sa harapan niya. 

Nagtataka pa rin ako, anong tunay na intensyon ni President Yu para mangako ng kasal sa'kin? Alam kong may nagawa akong masama pero sobra naman ata itong parusa na ito, sana pinatay niya nalang ako. 

Kung pagmamasdan ang lugar na ito ay walang mga bantay na nagmamasid ng kilos ko. Hindi rin masama ang ugali ng mga maid, pinagsisilbihan nila ako pero baka sa una lang ito. 

"Madam! hintayin mo ako, baka mapahamak ka o maligaw," sigaw ni maid mula sa malayo. 

"Sinabing-" Papagalitan ko na ulit sana siya nang makaisip nanaman ako ng solusyon. 

"Ikaw, anong pangalan mo?" tanong ko. 

"Andrea Chavez, ang personal maid mo po," sagot niya at lumapit ako sa kaniya ng kauti at ngumiti.

"Sige, tawagin mo akong na madam. Ngayon na bilis, hindi na ako magagalit," utos ko pero bigla siyang nag-alangan.

"M-Madam."

"So, let's say simula ngayon ay asawa na ako ni President Yu kaya required na tawagin akong madam?" tanong ko at tumango siya.

"At, dahil ako ang madam ay ibig sabihin lahat ng pag mamay-ari ni President Yu ay pagmamayari ko na rin. Dahil ako ang madam ay may karapatan ako sa bahay na ito at walang pipigil sa akin?" tanong ko.

"O-Opo," sagot niya na may respesto. Para akong nabunutan ng tinik at nakahanap ng liwanag. Ang liwanag tungo sa aking tagumpay ay makakamtan ko na. 

"Dahil ako ang madam ay inutusan kita na dahil ako kung saan laging nakatambay si President Yu. Ang matuturing niya pinakaimporteng silid sa buong mansion na ito," utos ko.

"Pinakaimporteng silid? Aha! Sundan mo po ako," mabilis niyang tugon. 

Siguradong mas marami akong makikita sa bahay na ito, baka nandito rin ang mga tinatago niyang kahinaan. Humanda ka sa'kin! Akala mo siguro ay maiisihan mo ako? Ako si Dawn, ang genius spy at walang makakatalo sa akin. 

"Nandito na po tayo!" sambit niya pagtapos naming huminto sa isang malaking puting pinto.

"Good! Buksan mo na," utos ko pero hindi niya sinunod at gumilid. 

"Ma'am, pinagbabawal po ni President Yu na pumasok kami sa kwarto na ito. Ito lang po ang kwarto na hindi namin pwedeng pakialamanan," sagot niya kaya lalo akong na curious. 

Malamang nandito na ang mga hinahanap ko.

"Nauunawaan ko. Maaari ka ng umalis at huwag mong ipagkakalat na pumasok ako rito," utos ko at medyo nakakapagtaka ng kakaibang ngiting nakakurba sa labi niya. 

"Opo, mananatiling nakatikom ang aking bibig. Go madam! Kaya mo 'yan!" sagot niya pa at tinapik ang balikat ko. 

Ang weird ng mga tao rito. Una ay pakasalan ang kaaway at ngayon naman ay i-cheer up ang magnanakaw. 

"Hyst! May medical maintenance ba ang mga nakatira rito?" pagtataka ko. 

Binuksan ko ang pinto at dahan dahang sinarado pero hindi ko inaasahan ang napasukan kong lugar. 

"Anong ginawa mo rito?" tanong niya na bumungad sa akin. 

Ang pinakaimporteng silid na pagkakaintindi ni Andrea ay mali sa tinutukoy ko. Hindi niya sinabi na kwarto ito ni President Yu at hindi isang office. 

"Wuah!" Napasigaw ako nang wala sa oras nang mapansing towel lang nakatakip sa ibaba niya at wala siyang suot na kahit ano, basa rin ang buhok. 

Agad kong tinakpan ang mata ko at humingi ng pasensya, "I'm sorry, naligaw lang ako! Sige, maiwan na kita, aalis na ako." 

Bubuksan ko na sana ng pinto pero bigla niya akong hinatak pinaharap sa kaniya. "Where you think you're going?" tanong niya at halos maamoy ko na ang hininga niya.

"L-Lalabas, hindi magandang nasa kwarto mo at isa pa ang babae at lalaki ay kailangan madumistansya sa isa't-isa," paliwanag ko at sinusubukang kumalas. 

He grin then whisper to my ears, "You'll be my wife soon so we're exempted to that rule. Also, you said I got you pregnant so this isn't the first time you see me naked."

Alam kong lahat ng sinabi ko ay kasinungalingan pero medyo naging intense nang magmula na mismo sa bibig niya ang mga kasinungalingang ginawa ko. 

No way! Kailangan kong makaalis sa mapanganib na lugar na ito bago pa mahuli ang lahat. 

"A-Aray! Sumakit yata ang tyan ko dahil sa ininom kong tea kanina," pagkukuwari ko at napahawak sa tyan ko.

"Kailangan kong umalis agad, maiwan na kita," paalam ko at aalis na sana ng aksidenteng natanggal ang towel niya dahil sa maling pagwasiwas ng kamay ko.

"What the f***!" I unconsciously uttered nang bumulaga sa'kin ang dalawang bola niyang may hotdog sa gitna.

"Wuah!" Halos mapasigaw ako at magpanic palabas ng kwarto. Hindi ako makaget over at kahit pagpikit ko ay naalala ko pa rin pati ang cold niyang mukha na mukhang papatay. 

Someone, please help me!