LOGINMasakit ang buong katawan at may benda sa ulo. Iyun ang unang naramdaman ni Vanilla sa pagmulat niya ng kanyang mga mata.
Akmang babangon na sana siya nang bigla na lang siyang pigilan ng kung sino at nang ibaling niya ang kanyang tingin ay kaagad na sumaulubong sa paningin niya ang mga kaibigan niyang sila Jenna at Devi. "Ano ang nangyari?" nagtataka niyang tanong sa kanyang mga kaibigan. Nagkatitigan pa ang dalawa bago sumagot "Naaksidente ka. Binangga mo ang sasakyan na nasa harapan mo. Mabuti na lang talaga at maliban sa galos at bukol sa ulo, wala nang iba pang problema sa katawan mo." si Devi na ang sumagot. Isa itong doctor at hindi nakakapagtaka kung bakit to the rescue kaagad ito sa kanya. "Naaksidente ako? Paanong nangyari iyun gayung maingat naman akong magmaneho ah?" seryosong niyang tanong sa kaibigan. Napakapa pa siya sa kanyang ulo at hindi niya mapigilan ang mapangiwi nang maramdaman niya ang pagkirot sa bahaging iyun. "Isipin mo kung ano nga ba ang nagyari? Naku, ikaw Vanilla ha? Sa susunod, mag-ingat ka na. Mabuti na lang talaga at may nag rescue sa iyo na pogi kaya hindi ka napuruhan. Nagliyab kasi ang kotse mo at kung hindi ka kaagad nailabas sa loob, baka naging tusatadong virgin ka na," pabirong sagot ni Janna sa kaibigan. Samantalng bigla namang nanahimik si Vanilla. Pilit niyang iniisip kung ano nga ba ang nangyari bago ang aksidente at nang maalala niya ang panluluko ng kanyang boyfriend hindi niya na mapigilan pa ang maluha na siyang nakita naman ng kanyang mga kaibigan. "Teka lang, ano ang nangyari? Umiiyak ka ba? Naalala mo na ang dahilan kung bakit ka--- "Yes, naalala ko na. Niluko ako ni Darren." mahinang sambit ng dalaga sa kanyang mga kaibigan. Gulat naman na nagkatitigan ang dalawa bago nakasagot "What? I mean...paanong nangyari iyun? Imposible naman yata iyan, Vanilla. Saksi kami kung gaano ka kamahal ni Darren." si Devi na ang unang sumagot "Hindi imposible ang lahat-lahat dahil huling huli ko siya. Nadatnan ko siyang ka-sex ang sarili niyang secretary sa loob ng kanyang opisina." umiiyak nang sambit ni Vanilla sa mga kaibigan niya. Muling nanumbalik ang sama ng loob na nararamdaman niya kani-kanina lang. "Ang walang hiyang iyun! Peste siya! Nagawa ka pa talaga niyang lokohin?" galit na wika ni Devi. Nakikita na sa mga mata nito ang galit kaya kaagad na din itong hinawakan ni Janna para pakalmahin. "Hey relax! Kung maka-react ka naman diyan akala mo ikaw ang niluko eh." natatawang saway nito sa kaibigan "Ano ka ba? Kung niluko niya si Vanilla, damay na din tayo doon. Kulang na lang na lumabas tayo sa iisang pwerta para masabi na magkapatid tayo noh?" yamot na sagot ni Janna dito. Lalo namang napaiyak si Vanilla dahil sa mga narinig niya mula sa kanyang mga kaibigan. Hindi siya makapaniwala na dadamayan siya ng mga ito ngayun. "Huwag ka nang umiyak, Vanilla. Ang mga manlolokong tao ay hindi dapat pag-aksayahan ng luha. Hindi lang siya ang nag-iisang lalaki sa balat ng lupa." pang-aalo ni Janna sa kaibigan niya samantalang si Devi naman ay kusa na nitong pinunasan ang luha sa mga mata ng kaibigan na sawi sa pag-ibig. "Masakit ang malaman na niluko niya ako pero tama kayo. Kailangan kong tangapin ang katotohanan na hindi na kami pwede. Hinding hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya sa akin." umiiyak na wika ni Vanilla sa mga kaiibigan niya. "TAma! Tama iyan! Maganda iyan Vanilla. Hindi ka dapat paapekto. Lalaki lang siya at marami diyan na pwedeng ipalit sa kanya." sagot naman kaagad ni Janna. Hinawakan pa nito ang kamay ng kaibigan para maiparamdam niya dito na nandito lang sila na handang dumamay sa lahat ng oras. Hangang sa sabay silang napatingin sa pintuan ng silid dahil bigla na lang bumukas iyun at hindi maiwasan na magulat ni Vanilla nang masilayan niya ang taksil niyang nobyo. Lalong nadagdagan ang galit sa puso niya dahil isinama pa talaga nito ang sekretarya nito na kanina lang ay katalik nito at kung makaasta ngayun sa harapan niya akala mo walang ginawang pagkakamali eh. "Vanilla? Kumusta? Ano ang nangyari? May masakit ba sa iyo? Sabihin mo sa akin?" nag-aalalang tanon ni Darren sa kanyang nobya. Pigil naman ni Vanilla ang mapataas ng kilay. Ang galing magkunwari ng lalaking ito. Ni hindi niya nga alam kung totoo ba talagang nag-aalala ito sa kanya. Manluluko! Pero, hindi! Hindi siya papayag na ganoon-ganoon na lang. Niluko siya nito kaya bakit nga ba hindi niya din ito lulukuhin ngayun? Lintik lang ang walang ganti! "Sino ka?" malamig at puno ng pagtataka sa boses ni Vanilla na tanong sa kanyang nobyo. Pagkagulat naman ang kaagad na rumihistro sa mukha ni Darren. Nagtataka siyang napatitig sa kanyang kasintahan na si Vanilla habang tahimik lang sa tabi niya si Lexi. Nakikiramdam habang may mumunting ngiti na nakaguhit sa labi. Samantalang sila Devi at Janna naman ay nagulat din. Sabay pa silang napatingin kay Vanilla na noon ay walang nababasa na kahit na anong emosyon sa mukha nito "Hindi ka nakakaalala? Hind mo ako naalala?" nagtatakang tanong naman ni Darren sa kanyang nobya. "Yes...hindi siya nakakaalala. Kahit kami na mga kaibigan niya, hindi niya din maalala. I think may temporary amnesia si Vanilla dahil sa nangyaring aksidente." seryosong wika naman ni Devi. Alam niyang maniniwala ang mga ito dahil isa siyang doctor. Gets niya na din kung ano ang nais ni Vanilla na mangyari kaya sasakyan nila itong dalawa ni Janna ngayun. Aba't matalik yata silang magkaibigan. Kabisado nila ang ugali ng isa't isa at ang ganitong mga bagay ay sisiw lang sa kanila. Matalik silang magkaibigan at nagdadamayan sila sa lahat ng oras. "Sino ba kayo? Mga kaibigan ko ba kayo?" kunwari muling tanong ni Vanilla sa mga bisita. "Kami.....Vanilla, Ako lang naman ang boyfriend...I mean-----siya! Siya ang boyfriend mo!" seryosong wika ni Dareen sabay turo sa kakapasok lang na si Zakari dito sa loob ng kwarto. Yes, si Zakari na naman! Ang bilyonaryong si Zakari na nagmamay-ari ng hospital kung nasaan siya ngayun. Ang Zakari na kanina lang ay basta na lang siyang hinalikan. Ang Zakari na naging saksi sa panluluko ni Darrens sa kanya kanina. Ang bastos na si Zakari. Paanong nagawang ituro ni Darren ang sarili niyang kaibigan bilang nobyo niya? Ganoon na ba ito kawalang hiya para gawin ito sa kanya? Pinapaniwala siya sa isang kasinungalingan sa pag-aakala na may amnesia sya? Samantalang pagkagulat naman ang kaagad na rumihistro sa mukha ni Zakari. Hindi niya kasi akalain na ituturo siya ni Dareen bilang nobyo ng sarili nitong girfriend.VENUS POV HINDI ko maitago ang lungkot na nararamdaman ng puso ko habang naglalakad ako pabalik ng kwarto ni Darren. Tapos na kaming mag-usap ni Madam kung saan, kinumpirma nga nito sa akin na inaayos na lang ang visa ng mga ito at lilipad na patungo sa America ang buong pamilya para sa pagpapagamot ni Darren. Malungkot ako, oo dahil biglaan ang naging deisyon ng mga ito pero sino ba naman ako para umapela diba? Siguro, ganoon talaga ang buhay. Walang permanente sa mundo “Hey, anong nangyari? Lumabas ako galing ng banyo na wala ka tapos makikita na lang kita ngayun na para bang sobrang lungkot mo. May problema ba?” seryosong tanong ni Darren sa akin pagkapasok ko pa lang sa kwarto nito. Pilit naman akong ngumiti dito. Ayaw kong ipahalata dito ang kalungkutan ko. “Here…pasalubong ko sa iyo.” Wika ko sabay abot ko dito ng dala kong paper bag. Kaagad naman nitong tinangap. “Wow…ano ito ha?” nakangiti nitong wika habang inilalabas nito sa loob ng paper bag ang dala kong pasalubo
VENUS POV Kaagad naman umalma si Darren. Ayaw talaga patalo at akala mo boyfriend ko ito kung makaprotekta sa akin laban sa mga kaibigan nito. "NAGPAPAKILALA ka ng kusa at hindi magandang tingnan iyun, Bro. Tsaka, ayaw kong titigan mo ng ganiyan ang nurse ko. Nakakainit ng ulo.” narinig kong sagot naman ni Darren sa kaibigan nito. Pigil ko ang sarili kong mapangiti. Nakita ko na para bang gusto akong protektahan ni Darren laban sa mga kaibigan nito at hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko ngayun. Para akong kinikilig na ewan. “Ipakilala mo naman kami sa kanya, Bro. Ikaw talaga ngayun ka nga lang nagpakita sa amin dapos pagdadamutan mo pa kami? Nasaan ang hustisya, Bro?” ani naman ng isa pa. “No need na. Alam niyo na nga na Venus ang pangalan niya diba?" seryosong wika ni Darren sa kaibigan nito sabay baling ng tingin sa akin sabay ngiti. "Venus, mga makukulit ko nga palang mga kaibigan. Sila Grey, Cooper at Elvis. Ingat ka sa mga iyan, mga bad guys sila kaya huwag ka m
VENUS POV “IYAN ang mabait na pamankin. Nanlilibre sa mga kamag-anak. Hindi kagaya ng iba diyan na kapag sahod, napupunta sa alak ang pera. Ni hindi man lang marunong manlibre kahit pandesal lang sa aming mga may edad na.” ani ng isa kong tiyahin na si Tita Claire. Halatang masaya ito sa kinain na agahan dahil wala itong bukambibig kundi ipinagmamalaki niya daw ako, Iniwasan ko na lang magkumento at baka sabihin ng iba ko pang mga pinsan na mayabang ako Actually, sobra-sobra ng mga pagkain inorder ko. Ang para sa kapatid kong si Emmie ay nakatabi na din at ang iba pa ay inuwi na mga Tita’s. Tama nga ang naisip ko kanina dahil pagkatapos magsikainan, isa-isang nag-alisan na silang lahat. May mga pasok din kasi sa trabaho ang ilan sa mga pinsan ko kaya naman nagsipag-gayak na. Mabuti na lang talaga at baka magpalibre pa ng alak eh. Hangang mamayang hapon lang ako dito. Wala akong balak na magpaabot ng gabi at baka mayaya pa ako ng mga iyun sa inuman which is hindi maaari. Siguro,
VENUS POV “Venus, anak, ikaw ba iyan? Diyos ko Rudy, ang anak mo. Nandito ang anak mo.” Sigaw ni Nanay nang makita nito ang pagdating ko. Hindi ko naman mapigilan ang mapangiti. Mukhang may lakad si Nanay dahil nakabihis ito at nandito na ito sa labas ng bahay .Mabuti na lang pala talaga at naabutan ko ito bago nakaalis. “Nanay, kumusta po? Mano po!” nakangiti kong wika. Naglakad ako palapit kay Nanay, nagmano at pagkatapos mahigpit na yumakap dito. Ilang saglit lang din naman, dumating na din si Tatay. Tuwang tuwa nang makita ang pagdating ko. ‘”Venus, anak, ikaw na ba iyan? Diyos ko, salamat naman at nakadalaw ka sa amin. Miss na miss ka na namin, anak.” Nakangiting wika din ni Tatay. Kagaya ng kay Nanay, nagmano din ako dito, mahigpit na niyakap habang hindi nawala-wala ang ngiti sa labi “Tatay, Nanay, kumusta po kayo dito? Nandito po kasi sa Manila ang alaga ko for check-up kaya naman pinayagan akong mag day-off ngayun.” Nakangiti kong sagot. Natatawa namang tinitigan ako
VENUS POV KINABUKASAN, maaga na akong gumayak para sa day-off ko. Alam na nila Madam Laura at Sir Lemuel ang tungkol sa day-off ko kaya naman wala nang problema Bago ako umalis, nagpasya akong daanan na muna si Darren sa kwarto nito. Baka kasi may iuutos pa eh. Isa pa, kailangan ko ding magpaalam dito Pagkapasok ko sa kwarto nito, nadatnan ko itong gising na. Saktong kakatapos lang nitong makipag-usap sa kung kanino sa telepono at nang mapansin nito ang presensya ko, automatiko na gumuhit ang matamis na ngiti sa labi nito “Wow, ang ganda ng nurse ko ah?” nakangiti nitong sambit. Ewan ko lang kung isa iyung biro or hindi dahil huling huli ko kung paano naglakbay ang paningin nito sa kabuuan ko. Naka-maong na pantalon ako at naka-croptop. Malayong malayo ang suot ko ngayun kumpara sa uniform ng nurse na suot ko sa pang-araw-araw. “Siyempre, day-off eh. Pagkakataon ko na para umawra.” Pabiro kong sagot kahit ang totoo, naiilang ako sa paraan ng pagkakatitig nito sa akin. Ewan ko
VENUS POV KINABUKASAN, maaga kaming pumunta ng hospital. Pagdating namin, kaagad din namang inasikaso si Darren ng mga Doctor at dahil cooperative na si Darren sa lahat ng check-ups nito, naging smooth ang lahat-lahat. Halata din naman kay Darren na gusto na nitong gumaling. Na gusto na din bumalik sa dati ang buhay nito kaya naman todo suporta sa kanya ang mga magulang nito na sila Madam Laura at Sir Lemuel. Kaagad na ini-schedule ang mga surgery ni Darren para makalakad. May kinausap din na plastic surgeon para muling ibalik ang dating structure ng kabilang pisngi. Matindi kasi ang naging pinsala noon dulot ng sunog kaya kailangan din na maisaayos ang lahat Pagkatapos ng medyo mahaba-habang oras namin sa hospital, nagyaya si Darren na kakain daw kami sa labas. Siyempre, kung ano ang gusto nito, sinusunod talaga ng mga magulang. Lalo na at nasa mood si Darren buong oras. Sa isang kilalang mall kami dumirecho. Ang personal bodyguard ni Darren ang tagatulak ng wheelchair nito kaya







