"Darren...bakit? Minahal kita ng sobra pero bakit mo ito ginawa sa akin?" mahinang bulong ni Vanilla sa sarili niya. Hindi niya na kaya. Pakiramdam niya, puputok na ang puso niya sa sobrang sakit na kanyang nararamdaman.
Mabilis ang hakbang ni Vanilla. Hilam ang luha sa kanyang mga mata na nagmamadali siyang sumakay ng kanyang kotse. Gusto niyang mapag-isa! Pakiramdam niya sasabog ang puso niya sa sobrang sakit. Pagkatapos na i-start ni Vanilla ang makina ng sasakyan, hindi na muna siya nagdrive paalis. Pakiramdam niya lutang siya dahil sa sobrang sakit. Gusto niyang umiyak na muna. Gusto niya munang pagaanin ang kalooban niya. "Darren! Darren! Mahal kita! Mahal kita eh!" muli niyang sambit sa kabila nang pagtangis. Hinampas-hampas niya pa ang manibela ng sasakyan gamit ang dalawa niyang kamay. Walang pagsidlan ang sakit na nararamdaman ng puso niya sa sandaling ito. Halos kinse minutos din sa loob ng kotse na walang ibang ginawa si Vanilla kundi ang umiyak bago niya pinasibad ang kanyang sasakyan. Ilang saglit lang, laman na siya ng abalang kalsada. "Darren, ano pa ba ang kulang? Bakit mo ako nagawang lokohin?" patuloy sa pag-iyak si Vanilla habang patuloy sa mabagal na pagtakbo ang sasakyan. Ang make-up na maayos na nakalagay sa kanyang mukha ay tuluyan nang nabura dahil sa kanyang luha. Minahal niya si Darren ng higit sa kanyang sarili. Nagbabalak na din silang magpakasal pero bakit? Bakit siya nito nagawang lokohin? Bakit? Dahil mag-isa lang naman siya sa loob ng sasakyan, walang pag-aalinlangan na umatungal siya ng iyak. Sobrang sakit. Sobrang sakit! Nasa ganoon siyang huwesyo nang marinig niya ang pagtunog ng kanyang cellphone. Habang nakatutok ang mga mata niya sa kalsada, kinapa-kapa niya ang kanyang cellphone sa loob ng kanyang bag at nang mahawakan niya iyun, kaagad niyang sinagot ang tawag para lang makaramdam ng pagkadismaya nang mabusisan niya ang nobyo niyang si Darren "Mahal, nasaan ka na? Nakaalis na din si Zakari. Pwede bang bumalik ka dito sa opisina ko?" kaagad na sagot nito sa kabilang linya. Isang malungkot na ngiti ang kumawala sa labi ni Vanilla bago siya sumagot "Darren, maghiwalay na tayo." mahina niyang sambit. Mula sa kabilang linya, wala sa sariling naitulak ni Dareen ang babaeng kanina ay katalik niya lang. Nakaupo na naman kasi sa kandungan niya ito at nag-uumpisa na naman siyang painitin Ang kanyang sekretarya na si Lexi na singtigas yata ng bato ang kukute. Sinabi nang magtrabaho na muna sila eh pero wala nang ibang ginawa ang babaeng ito kundi ang lumingkis sa kanya. "What? Vanilla, mahal is it a joke? Kung ito man ay isang biro, hindi nakakatuwa." hilaw ang ngiti sa labi na wika ni Darren sa kanyang nobya. Mahal niya si Vanilla pero gustong gusto niya din itong sekretaryang kasama niya ngayun. Tatlong taon na niyang girlfriend si Vanilla samantalang halos dalawang taon naman ang relasyon nilang dalawa ni Lexie at nahulog siya dito dahil noong una niya itong ginalaw ay virgin pa. Hangang sa regular na lang sa kanila ang magtalik kahit saan sila abutan ng libog. Mapasa -kotse man, opisina or di kaya kahit sa sarili niyang condominium. Kahit saan basta makaraos lang sa init ng katawan. Si Vanilla naman kasi, napaka conservative. HIndi nito maibigay-bigay ang pangangailangan niya bilang isang lalaki. Gayunpaman, alam ni Darren sa sarili niya na mahal niya si Vanilla at ito ang gusto niyang maging asawa balang araw. Pero sa ngayun, masaya din siyang nakikipaglaro sa kanyang sekretarya kaya hindi niya ito kayang iwasan. "Tama ang narinig mo. Maghiwalay na tayo." seryoso at walang kagatol-gatul ng bigkas ni Vanilla. Masakit sa kanya na makipaghiwalay sa boyfriend niyang si Darren kaya lang wala siyang magagawa. Nagluko ito at ayaw niyang maging martir. "No! Hindi! HIndi ako papayag! Vanilla, Mahal, sabihin mo sa akin, may nagawa ba akong kasalanan? Bakit parang may tanrums ka yata ngayun? Nasaan ka na ngayun? Pupuntahan kita?" seryosong sagot naman ni Darren sa kanyang nobya pero ang mga mata niya ay nakatutok sa malusog na dibdib ng kanyang sekretarya. Nilalandi na naman kasi siya nito. Nakalabas ang dila na para bang nang-aakit habang patuloy ito sa paglamas sa sariling dibdib. Mabuti na lang talaga at kakatapos lang nila kanina at mukhang napagod ang manoy niya kaya hindi pa nagrereact! Tsaka, ano ba ang nangyayari kay Vanilla? Huwag nitong sabihin na nakita nito kanina ang mga hindi dapat makita dito sa loob ng opisina niya? Shit, hindi pwede iyun! Hindi niya kayang mawala sa kanya ang kanyang nobya. "Hindi na kailangan! No more looking back, Darren. Man------Ahhhh!" hindi na natuloy pa ang sasabihin ni Vanilla dahil sumalpok na ang kotse niya sa isa pang kotse na nasa harapan niya. Huli na para maapakan ang brake kaya naman sunod na naramdaman ng dalaga ay ang pagkabagok ng kanyang ulo sa manibela ng sasakyan kasabay ng pagdilim ng buong paligid Samantalan dinig na dinig naman ni Darren ang ingay na nagmumula sa kabilang linya. "Hello! Hello! Vanilla! Huwag kang magbiro ng ganiyan. Sumagot ka!'" taranta niyang bigkas pero hindi na nagsalita pa ulit ang dalaga. Muli niya itong tinawagan pero hindi na din ito sumasagot pa. Lalong nakaramdam ng takot si Darren. Kaagad siyang napatayo mula sa pakakaupo at mabilis na naglakad palabas ng opisina. Direcho siya sa parking area habang hindi niya namalayan pa na kaagad din namang sumunod sa kanya si Lexi. "Darren, Darling, ano ang nangyari? Akala ko ba---" "I think may masamang nangyari kay Vanilla. Tapusin mo na ang mga reports na pinapatapos ko sa iyo..." seryosong wika naman ng binata sa dalaga niyang sekretarya. "NO! Hindi pwede! Tutulong ako sa paghahanap sa girlfriend mo. Boss Darren, we are playing lang naman diba? Lahat ng namamagitan sa ating dalawa ay init lang naman ng katawan kaya walang dahilan para magselos sa akin ang gilfriend mo!" nakangiting wika ni Lexi sabay dukwang nito kay Darren at binigyan niya ito ng malutong na halik sa labi "Yes...laro lang ang lahat at hindi dapat seryosohin. Besides, never kong nakita kay Vanilla ang pagdududa. Baka mainit lang ang ulo niya kaya siya nakipaghiwalay sa akin kanina." nakangiting sagot naman ni Darren sa dalaga. Hindi niya na napansin pa ang kislap ng tuwa sa mga mata ni Lexi pagkatapos niyang sabihin ang katagang iyun...Vanilla “Honey, promise, I will not let you down! I love you!” narinig niyang wika ni Zakari pero tanging mahinang paghikbi lang ang naging sagot niya. Kay tagal niya kayang inasam ito! Kay tagal niyang hinintay at ngayung nandito na, wala siyang balak na pakawalan pa. Ito na ang hinihintay niya eh. Ang tuluyang magiging Mrs. Del Rio. “I love you! I love you, Vanilla!’ mahinang bulong ni Zakari sa kanya. Kumalas siya sa pagkakayakap nito at masuyo niya din itong tinitigan sa mga mata kung saan nababanaag niya ang ilang butil ng luha mula sa mga mata nito. Nagawang lumuha ni Zakari sa harap niya so ibig sabihin, galing din sa puso ang mga katagang binitiwan nito sa kanya ngayun. “I love you, too, Zakari! I love you!” lumuluha niyang bigkas. Isang matamis na ngiti sa labi ang kaagad na gumuhit sa labi nito bago walang sabi-sabing inangkin ang labi niya. Bulungan at hiyawan ang naririnig niya sa buong paligid pero wala siyang pakialam. Walang mas importante sa kanya ngayun kundi s
VANILLA “Cecil, ano ang ginagawa niyo dito? Tsaka, sino an mga kasama mo? Nasaan sila Nanay at Tatay pati na din si Robert?” nagtataka niyang tanong dito. Nginitian lang siya nito tsaka siya sinipat ng tingin sabay nakangiting tumango-tango “Kasama ko sila Nanay at Tatay pero mamaya na tayo mag-usap. Anong oras na oh? Late ka nang dumating at kanina pa naghihintay ang groom mo.” Nakangiting wika nito. Pagkatapos sabihin ang katagang iyun, inilabas nito ang isang maliit na kahon at sa mismong harapan niya, binuksan iyun at kaagad na bumungad sa paningin niya ang isang familiar na alahas. Ito iyun kwentas na ibinigay sa kanya ni Zakari noong minsan na dumalo sila sa auction six years ago at ito din ang kauna-unahang regalo na ibinigay nito sa kanya. “Mahalaga daw ito sa pag-iibigan niyong dalawa ni Kuya Zakari at ito daw ang kukumpleto sa suot mo ngayun.” Nakangiting wika ni Cecil at basta na lang nitong inilagay sa leeg niya ang nasabing kwentas. Hindi naman siya nakaimik Sa to
VANILLA Nakailang ring na pero hindi pa rin sumasagot si Zakari na labis na ipinagtaka ni Vanilla. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na hindi nito sinagot ang tawag niya na labis niyang ipinagtaka. Bigla tuoy siyang kinabahan. Nag-aalala din siya na baka kung ano na ang nangyari dito “Dark, natatawagan mo ba si Zakari? Hindi siya sumasagot sa akin eh.” Muli niyang wika kay Dark “Baka busy po, Mam. Hayaan niyo na lang po, malapit na tayo.” Sagot din naman kaagad nito. Muli siyang napatitig sa labas ng bintana at hindi na din siya umimik pa. Baka nga totoo ang sinabi ni Dark na busy lang si Zakari. Haysst, walng dapat na ikabahala lalo na at malapit na din naman pala siya. Kaya lang, mas lalo siyang nagtaka dahil imbes na sa isang hotel or kung ano pa man ang punta nila, pumasok ang sasakyan sa isang makipot ng kalsada. Sobrang dilim na din ng buong paligid kaya hindi niya tuloy mapigilan ang mapayakap sa kanyang sarili. Parang gusto niya tuloy pagdudahan ngayun si Dark. Lalo n
Vanilla Mabilis na lumipas ang oras. Nandito na siya ngayun sa loob ng kotse habang bumibyahe patungo sa venue kung saan gaganapin ang party. Nabangit sa kanya ni Zakari na doon na lang sila magkikita sa venue kaya naman naging palagay ang kalooban niya. Isa pa, ang pinagkakatiwalaan nitong tauhan na si Dark ang sumundo sa kanya kaya walang dapat na ikabahala. Inilabas niya ang kanyang cellphone nang marinig niya na biglang tumunog iyun. Hindi niya pa nga maiwasan na mapakunot noo nang mapansin niyang si Devi ang tumatawag. “Devi!” wika niya. Pwede niyang kausapin ang kaibigan niya habang nasa biyahe pa siya. “Vanilla, nasaan ka ngayun? Pwede ba kitang makausap kahit saglit lang?” sagot din naman kaagad nito sa kanya. Kaagad naman siyang tumango “Nandito ako ngayun sa biyahe. May party kasi kaming dadaluhan ni Zakari pero pwede pa tayong mag-usap ngayun.. Ano ba iyun? Mukhang importante iyan ah dahil napatawag ka pa talaga.” Nakangiting sagot niya dito “Okay, great! Gani
HINDI alam ni Vanilla kung napansin pa ni Janna ang presensya nilang dalawa ni Zakari dito sa mismong coffee shop dahil mabilis na din umalis ang mga ito. Pero bago umalis ang dalawa, nahuli niya pang napatitig si Darren sa kinaroroonan nilang dalawa ni Zakari at ngumiti pa nga. Sa totoo lang, gusto niyang kumprontahin si Darren. Gusto niya itong pagsabihin na sana huwag nitong saktan si Janna. Na sana mahalin nito ang kaibigan niya dahil parang kapatid na ang turing niya dito. Kaya lang, paano niya magagawa iyun kung tuluyan nang naglakad paalis ang dalawa. Magka holding hands pa nga eh! Siguro, kakausapin niya na lang si Janna ng masinsinan sa mga susunod na araw. kailangan niya itong balaan. Hindi niya maintindihan kung bakit kay Darren pa ito na-inloved gayung sa naalala niya, hate na hate nito si Darren noon pa. Nanatili pa silang dalawa ni Zakari ng halos tatlumpong minuto bago ito nagpayayang umuwi na. Muli nilang binalikan ang mga anak nila sa playground kung saan naabu
Tinupad ni Zakari ang sinabi nitong after ng trabaho nito sa opisina, ipapasyal sila nito sa mall. Of course, walang ibang mas masaya kundi ang mga anak nila. Hindi naubos-ubusan ng energy at palaging excited ang mga bata. Si Zakari naman todo alalay sa kanya. Kung anu-ano na naman ang mga binili para sa kanya. Mga alahas, mamahaling bags at kung anu-ano pa. kahit na ano ang pagtanggi niyang ginawa, ayaw talagang paawat kaya naman hinayaan niya na. Ganito naman talaga si Zakari noon pa eh. Mahilig talaga itong bilihan siya ng mga mamahaling bagay. Ewan, paraan yata nito para ipakita kung gaano siya nito kamahal. Sweet pero masyadong expensive. “Ang mga bata? Are you sure, ayos lang sila doon?” hindi niya pa nga maiwasang tanong kay Zakari. Basta na lang kasi nilang iniwan ang mga bata sa isang playground. May mga nakabantay naman sa mga ito. Si yaya Melai pati na din tatlong mga bodyguards kasama na si Dark pero hindi pa rin siya mapalagay. Nanay siya at hangat maari, ayaw niyan