Chapter 10.2

Chapter 10.2

"K-KAIRO..." sambit ko sa pangalan niya.

Tinignan niya rin ako sa mga mata bago ako binigyan nang isang nakakamatay na ngiti.

"Let me help you, Trixie..." anito at bigla na lang hinawakan ang dalawang kamay ko at agad akong pinatayo mula sa pagkakaupo. 

He hold my hand tightly at akala ko ay bibitiwan na niya ang kamay ko pero nagulat ako dahil hindi 'yon nangyari.

And before I could even protest ay mabilis na niya akong hinila paalis sa lugar na iyon at kinaladkad. 

Narinig ko ang malakas na pagsinghap nina Aubrey at ng mga kaibigan niya dahil sa ginawang paghila sa akin ni Kairo.

Shit! 

Hindi ko magawang makapalag sa ginagawang paghila ni Kairo sa'kin ngayon. Nanatili pa rin akong gulat at hindi makapaniwala.

Totoo ba talaga ito? Totoo ba talagang hinahawakan niya ang kamay ko at hinihila ako? Hindi ba 'ko nananaginip?

Kasi parang ang hirap paniwalaan ang ganito.

Isang Kairo Ace De Guzman ang nagligtas sa'kin sa mga bully. 

"Hey," 

Bahagya akong napaigtad sa marahang pagtapik sa balikat ko. 

"H-ha?" Wala sa sariling bulalas ko.

"Are you okay?" 

Napatingin ako kay Kairo nang tanungin niya 'ko. Nagulat pa 'ko nang makitang nakatitig na rin pala siya sa'kin ngunit hindi ko lang pinahalata. 

Do'n ko lang din napansin na nabitiwan na niya pala ang kamay ko.

Kumurap-kurap ako bago tumikhim at umiwas nang tingin.

"A-ano... uh, oo a-ayos lang ako," tugon ko.

Gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil sa pagkakautal. 

"Kailangan magamot ang sugat mo." Napatingin ako sa kaniya at pinagkunotan siya ng noo.

Nakita kong nakatitig siya sa siko ko kaya wala sa sariling sumulyap ako roon. At gano'n na lang ang pag-awang nang labi ko nang makitang dumudugo na pala ang siko ko.

Napaano 'to?

Hindi ko man lang naramdaman ang hapdi roon.

"Nurse, kindly check her wounds please," sambit ni Kairo.

Binalingan ko nang tingin kung sino ang kausap niya at do'n ko lang napansin na nasa harapan na pala kami ng clinic at may nakatayong nurse sa likod ko. Titig na titig siya kay Kairo na halata sa mga mata ang paghanga.

"Nurse?" I called her attention. Pero mukhang hindi niya pa rin ako naririnig dahil nanatili pa rin siyang nakatingin kay Kairo.

Sinulyapan ko saglit si Kairo na nasa akin na ang paningin. Napalunok ako bigla dahil biglang may kung anong bumara sa lalamunan ko. 

"U-uh... a-ano... titig na titig s-sa'yo ang Nurse," mahinang bigkas ko at hindi magawang salubungin ang kaniyang mga mata. 

I heard him chuckled.

"Hey, Nurse,"

"Yes?" 

Mabilis akong napatingin sa nurse nang magsalita siya gamit ang kaniyang pabebeng boses nang tawagin siya ni Kairo.

My forehead creased when I saw her blushing face. Kumikinang ang kaniyang mga mata at kagat-kagat pa niya ang kaniyang labi habang nakatitig kay Kairo.

"Gamutin mo ang sugat niya kasi dumudugo na," 

Tila roon lang natauhan ang nurse sa sinabi ni Kairo at mabilis akong binalingan nang tingin. I saw how her forehead creased the moment she stare at me. Napangiwi pa siya bago pabalik-balik ang tingin sa'kin at kay Kairo.

"U-uh, Sir, s-siya po ba ang gagamutin ko?" Nag-aalangang tanong ng nurse kay Kairo.

I almost rolled my eyes at her. Malamang sino pa ba? Utak nito.

Sinulyapan ko si Kairo at saktong nakita ko siyang tumango at namulsa. 

"Yeah,"

Narinig ko kung paano humugot nang malalim na hininga ang Nurse bago ako pinapasok sa loob ng clinic.

Mukhang napipilitan pa. Wow ah? Hiyang hiya naman ako.

Pinaupo ako nito sa upuan bago kinuha ang first aid kit sa cabinet. Nang makabalik siya ay padabog niya pa itong pinatong sa table na nasa harapan ko bago siya umupo sa tabi ko at sinimulan nang gamutin ang aking sugat. 

"Pa epal, bwisit!" Bulong niya na hindi nakaligtas sa pandinig ko. 

I bit the inside of my cheeks and refrain myself from laughing. Kitang kita ko kung paano nasira ang mukha niya dahil sa inis. At imbes na mainis ako sa binubulong bulong niya ay parang gusto ko pang matawa.

Grabe naman ang karisma ni Kairo.

Nang matapos niyang lagyan ng band-aid ang sugat ko ay lumabas na 'ko ng clinic. Nagulat pa 'ko nang madatnan ko sa labas si Kairo na nakayuko at nakaupo sa isang bench na hindi kalayuan.

Hindi pa ba siya umaalis?

Mukhang naramdaman niya ang presensiya ko dahil mabilis siyang umangat nang tingin. Umiwas ako nang tingin nang magtama ang mata naming dalawa.

Napahugot muna ako nang malalim na hangin bago humakbang at naglakad palapit sa kaniya.

Hindi pa pala ako nakakapag thank you sa ginawa niyang pagtulong sa'kin.

"K-kairo..." tawag ko nang huminto ako sa harapan niya. Inayos ko ang suot kong salamin bago nakayukong nagsalita. "Salamat... s-salamat sa ginawa mong pagligtas sa'kin kanina at sa pagdala sa'kin dito..."

"It's nothing," anito.

Nakagat ko ang aking labi dahil sa sagot niya. Oo nga naman Trixie, sino ka ba naman para iligtas nang isang kagaya niya 'di ba? You're nothing but a trash remember? 

"Next time you should know how to defend yourself. Hindi 'yong hahayaan mo lang silang saktan ka," dagdag pa niya dahilan nang pag-angat ko ng tingin.

Direkta ko siyang tinignan at halos mapaatras ako nang magtama ang mga mata naming dalawa. He is really good-looking man. No, scratch that he's drop dead hot and gorgeous.

Kairo's face screams perfection. His brown eyes, his thick brows and black lashes, his pointed nose, his well-defined jaw, his cute two dimples, his kissable and thin lips. Kahit saang anggulo mo siya titigan ay hindi ka talaga magsasawa dahil gano'n siya ka perpekto. 

Bagay sa kaniya ang kaniyang buhok na clean cut. He looks hot and bad boy in that hair style at idagdag mo pa ang black earrings na suot niya sa kaniyang dalawang tenga.

Kairo Ace De Guzman is actually a notorious playboy. Tila parang damit lang nito ang mga babae sa kaniya.

Bawat araw ay iba-iba ang mga babaeng kasama niya pero kahit ni minsan ay hindi niya inamin sa lahat na mga girlfriend niya ang mga ito. Masyado lang daw siyang friendly sa mga babae kaya gano'n.

Mapait akong napangiti nang may maalala. 

Stop it, Trixie. It was all in the past now. 

"Stop staring," he said that made me back from my reverie. "You're melting me without you knowing it,"

Kumabog nang sobrang bilis ang puso ko sa sinabi niya. Sinabi niya 'yon habang titig na titig sa mga mata ko. Hindi gano'n kalayo ang puwesto naming dalawa kaya hindi ko maiwasan ang mailang. 

Napaiwas ako nang tingin sa kaniya.

"I'm sorry..." bulong ko.

Hindi naman siya tumugon.

Ako ang biglang nahiya sa ginawa ko damn. 

"S-salamat ulit a-ah? Hindi ko alam kung paano ako makakabawi pero s-sana makabawi ako sa tulong mo," nauutal kong dagdag at muling napayuko.

Just like Kaizer, I owe Kairo a lot too for helping me. I don't know how can I repay him but I just hope someday I could return the help he did to me.

"I am not asking you to repay me. Tinulungan lang kita hindi dahil gusto ko kundi dahil naaawa ako sa'yo," he said it directly. 

Pakiramdam ko may tumusok sa puso ko dahilan para maramdaman ko ang sakit. Napangiti ako nang mapait. 

Awa. He did that out of pity. Ano pa bang aasahan ko?

Kahit nakaramdam ako ng kakaiba ay nagawa ko pa rin 'yong alisin nang mabilis at humugot nang malalim na buntong hininga bago umangat nang ulo. Tinignan ko siya at binigyan nang isang pilit na ngiti.

"Maraming salamat pa rin at sana makabawi ako sa tulong na ginawa mo kahit pa... naawa ka lang s-sa'kin," 

Hindi siya sumagot pero ang kaniyang mga mata ay nanatili pa ring nakatingin sa'kin. Sinusuri niya 'ko sa pamamagitan ng kaniyang titig. 

Nang hindi ko na makayanan ang intensidad sa kaniyang mga mata ay muli akong nagsalita.

"S-sige p-pasok na 'ko. Salamat ulit," sabi ko at mabilis nang tumalikod sa kaniya.

Hindi ko na siya hinayaan pang magsalita at humakbang na para umalis. Ngunit agad din akong natigilan nang may humawak sa braso ko at pinigilan ako sa akmang pag-alis.

Kumabog nang sobrang bilis ang puso ko nang muli ko na namang maramdaman ang mga palad niya sa balat ko.

Shit!

"Trixie..." he called. 

At gusto kong mapapikit dahil sa boses niya.

"Ano 'yon?" 

Hinarap ko siyaat tinignan nang diretso sa mata pero ang mga kamay niya ay hindi pa rin binibitiwan ang braso ko. 

Napalunok ako nang malalim nang makita ko ang seryoso niyang mga mata na nakatitig pa rin sa akin.

Bigla akong kinabahan.

"You... you look very familiar," aniya at kumunot pa ang noo. 

Napakurap-kurap ako sa kaniyang sinabi. Matagal niya 'kong tinitigan at parang nay gusto pang sabihin pero hindi magawang isatinag. 

Akmang magsasalita na sana ako nang bigla ring matigilan nang marinig namin ang mahinang bulongan sa paligid. 

Binaling ko ang tingin ko sa ingay na 'yon at ang kabang naramdaman ko kanina ay mas lalong dumoble nang makitang maraming estudyante na ang nakatitig sa amin ni Kairo.

Mas lalong umingay ang paligid nang makita nilang hawak ni Kairo ang braso ko. I shivered and without thinking anything malakas kong binawi ang braso ko sa kamay ni Kairo at mabilis na tumakbo palayo sa kaniya.

Palayo sa mga tao. 

Shit.

To be continued...