Nakahiga lang ako ngayon sa sala habang nagaantay sa tawag o text ng kompanyang pinag apply-an ko.Bumababa na tuloy chance at confidence ko dahil wala akong balita kung pasok ba ko at natanggap o ano eh.Mag isa lang ako ngayon dito sa bahay dahil may trabaho si Dan.Lingguhan daw sahod nila kaya may panggagasgos kami kahit papaano."Wala ba talagang tatawag?Reply?E-mail man lang?" Kinakausap ko yung sarili ko habang nakatingin sa cell phone ko na nakapatong sa lamesa na maliit.Gusto ko ng makapagtrabaho para matulungan ko si Dan sa mga bayarin.'Di biro kuryente at tubig ngayon.Lalo na bilihin, kulang na kulang talaga yung sweldo teh.Parang 'di ka bubuhayin kahit meron kang pera eh.Nakita ko na nagbukas yung cell phone ko sabay ring neto.Agad akong napatayo at agad na kinuha yung phone.May tumawag na!Sila na kaya 'to?!Huminga muna ako ng maluwag bago sagutin yung tawag.Kinakabahan ako, tanggao kaya ako?Makakapag start na kaya ako??Pinindot ko na yung green at ini-loud speak."Good
HANNAH'S POV"Okay lang ako, pumasok ka na." Tinulak ko s'ya papunta sa pintuan para lumabas na pero bumabalik parin s'ya sa loob habang paulit ulit akong tinatanong kung okay lang ba talaga raw akong maiwan na mag isa rito sa bahay."Are you sure??Ayaw mo ba talagang sumama sa'kin?" Umiling ako sa alok n'ya habang nakangiti para malaman n'ya na okay lang talaga ako."Mala-late ka na, Dan.Go na, okay lang nga ako." Hinawakan n'ya yung kamay ko kasi balak ko nanaman s'yang itulak papalabas ng pintuan."Come with me please." Pagmamakaawa n'ya na ikinabuntong hininga ko.Kulit naman netong Anghel ba 'to eh."Oo na, eto na po.Magbibihis na." Saad ko para matahimik na yung mundo n'ya.Parang wala talaga s'yang balak na umalis ng hindi ako kasama eh.Pagkatapos kong mag bihis ay agad agad ko s'yang hinila palabas ng bahay dahil baka ma-late pa s'ya ng dahil sa'kin.Wala parin akong trabaho ngayon dahil until now hindi parin sa'kin nag rereply o natawag yung pinag apply-an ko.Nagdadalawang isi
"Nandito nanaman yan?" "Required ba talaga na kasama lagi ni Dan yan?""Ba't may kasama nanamang s'yang alalay?" Napayuko na lang ako sa mga sinabi ng mga katrabaho ni Dan.Sinama n'ya kasi ulit ako dahil may nag text nanaman sa'kin na unknown number.'Di ko naman inexpect na ang bilis pala magbago ng ugali ng mga taong nandito.Wala si Dan dito dahil nasa labas s'ya kasama yung manager nila dahil may kakausapin sila na related sa trabaho nila.Naiwan ako dito kasama yung mga katabaho ni Dan at sobrang nakakasakit yung mga pinagsasasabi nila.Naisipan ko na lang lumabas at mag libot libot na lang ulit dito sa loob ng building.'Di parin maalis sa isipan yung mga sinabi nung mga tao dun sa'kin kanina.Gusto kong magsalita rin pero baka mag cause lang ng gulo kaya 'wag na lang."Look who's here." Napalingon ako sa taong nagsalita sa harapan ko at napangiti ako dahil s'ya yung kahapong pogi na may ari ng building na 'to."Hello po!" Nag bow ako sa kan'ya dahil syempre mga dzai, may ari ng c
"May nangyari ba nung wala ako?" Kanina pa 'ko tinatanong ni Dan hanggang sa makauwi na lang kami ng bahay.'Di ko kasi s'ya sinasagot tungkol dun dahil ayoko s'yang magalala at baka maisipan n'ya pang umalis ng trabaho."So may nangyari nga?Tell me ano yun?" Tinignan ko lang s'ya habang iniisip yung mga nangyari kanina."Wala nga yun." Saad ko bago pumasok ng kwarto ko.Pansin ko namang sumunod s'ya sa'kin kaya napabuntong hininga na lang ako."Galit ka ba sa--" "May trabaho na 'ko." Nilingon ko s'ya na agad ko namang pinagsisihan.Halos 1 inches na lang ata yung layo namin sa isa't isa at halos bumangga na nga rin yung mukha ko sa dibdib n'ya."Really?" Mahina n'yang saad dahil sa sobrang lapit namin sa isa't isa."Oo, bukas na 'ko mag sisimul--." Napatigil ako sa pagsasalita ng yakapin n'ya 'ko bigla."Well done."Saad n'ya na ikinangiti ko.Niyakap ko s'ya pabalik at dinama yung maiinit n'yang bisig.I feel safe and warm in his embrace.Natatakot tuloy ako sa mga posibleng mangyari na
HANNAH'S POV"Pasensya na po, Aling Rita.Wala po talaga akong pambayad sainyo eh" Paghingi ko ng paumanhin sa may-ari ng tinitirahan kong bahay.Ngayon na kasi ang araw na maniningil siya at sakto naman na kulang na kulang ang perang hawak ko dahil ipinang bili ko na ito ng pagkain ko."Ay naku!Ganan na lang ba tayo kada pupunta ako dito??" Napayuko ako sa sinabi niya dahil sa sobrang hiya.Oo, ilang beses na nga itong nangyari at hiyang hiya na ko kay Aling Rita.Kung malaki ang sinasahod ko sa pagtatrabaho ko sa coffee shop eh mababayaran ko naman siya eh, kaso kulang talaga. "Pasensya na po talaga.Pangako po, babayaran ko po lahat ng di ko pa po nababayaran.Bigyan niyo po sana ako ng ilang araw" Pagmamakaawa ko na ikinabuntong hininga nya naman."Huli na 'to ha.Sinasabi ko sayo papalayasin na talaga kita." Umalis na siya pagkatapos nyang masabi 'yon.Napahinga na lang ako ng malalim dahil sa naging usapan namin ni Aling Rita.'Di ko na alam ang gagawin ko sa buhay ko sa totoo lang.A
Kasalukuyan kaming magkatitigan ngayon ng lalaking nakabanggan ko kanina sa labas.'Di ko maipagkakailang gwapo siya at mala anghel ang pagmumukha niya.Maputi, maganda ang pangangatawan, makinis, matangkad, at maganda din yung mga mata niya.Sinundan niya 'ko hanggang dito sa bahay dahil wala daw siyang matitirahan dahil kakarating niya lang daw dito.Medyo nagtataka nga ako sa sinabi niya at hindi ko rin alam kung bakit ko siya pinapasok dito sa pamamahay ko."Uhmm..." Tangi ko na lamang nasabi.Still nakatingin parin siya sakin habang ganun din naman ako.Anong trip niya?"Daniel...My name is Daniel" Pagpapakilala niya sa sarili niya habang maamong nakangiti.Mas gumwapo siya nung ngumiti siya."Daniel??" Tanong ko na para bang nagiintay ng karugtong sa pangalan niya.Ano last name niya?Bagay ba sa pangalan ko?KIMMY LANG PO."Yeah, Daniel." Sabi niya habang nakangiti parin.Medyo weird pero oo bagay sa kanya ang nakangiti."I mean..ano last name mo?" Tanong ko na ikinailing niya naman."Wa
Halos magdadalawang linggo na simula nung nanatili sa bahay ko si Daniel.Sa loob ng dalawang linggo ay medyo nakilala ko na siya, he's a good person at unti unti ko na ding nakikita at nararamdaman kung gaano niya ko pahalagahan at protektahan.I know na unting panahan lamang ang dalawang linggo pero ewan, medyo magaan na ang loob ko sa kanya.Actually masaya ako dahil sa wakas ay mayroon na akong kasama sa malungkot na buhay na 'to."Sure ka ayaw mo talagang ihatid kita sa coffee shop?" Tanong niya habang nagaasikaso.Nakahanap na rin kasi siya ng mapakakakitaan at kasalukuyan niya rin akong tinutulungan sa mga bayarin at sa pagkain namin."Yes, sure na 'ko" Saad ko sabay tingin sa kanya.Gwapo n'ya talaga."Really?" Tanong niya bigla na ikinagulat ko.Lintek na 'yan!Nababasa n'ya nga pala yung nasa isip ko."H-ha?" Taka kong tanong na kunyari'y 'di alam kung ano yung tinutukoy niya.Tumawa muna s'ya nang mahina bago ako sagutin. "Nothing.Sabay na tayong umalis." Napatango na lang ako sa
"Galit ka parin ba?" Nakatungo kong tanong sa lalaking kaharap ko ngayon.Tatlong araw na kasi ang nakakaraan simula nung nangyari yung alitan namin dahil sa ewan ko.Actually until now 'di ko parin alam kung bakit nga ba kami nagaway."How many times do I need to tell you that I'm not mad at you?" Straight english n'yang saad kaya muntik nanamang dumugo yung ilong ko.Akalain mo yun ang galing magenglish nung nakikitira lang sa bahay ko.Nakita ko naman s'yang tinignan ako nang masama kaya napapeace sign na lang ako.Nasanay na 'ko na nababasa n'ya kung ano yung nasa isip ko.Unti na lang talaga at magiging normal na sa'kin yung pagbabasa n'ya sa isip ko."Pwedeng magtanong?" Tanong ko kahit nagtatanong na 'ko.Hehe"Mmm?" "Ano yung ibig sabihin mo dun sa pinadala ka ni Lord?" Tanong ko pero napatingin ako bigla ako sa iba dahil parang may mali sa tinanong ko."Oh..It's nothing, 'wag mo na lang pansinin." Saad n'ya sabay tingin sa pintuan kaya napatingin din ako roon."May tao sa labas."