Chapter 5

Nang makababa na si Rox, nilibot niya agad ng pasimple ang paligid ng mansyon. Napanganga pa siya at hindi naiwasang mamangha dahil sa ganda at laki nito. Na-ignorante siya bigla.

Wow! Ang bongga pala rito!

Nakatingala siya ngayon at iniikot-ikot ang paningin sa kisame na may naglalakihang chandeliers.

Ay, puta!

Muntik pa siyang madulas dahil sa marmol nitong sahig.

Walang 'ya! Nahilo ako ro'n, ah!

Itinuloy niya na agad ang paglalakad hanggang sa mapadpad siya sa may dining hall. Pero napahinto siya bigla, nang marinig niyang may nag-uusap sa loob nito.

It's Darcos with his men, Franco and Alex.

"Kumusta ang pinapagawa ko sa inyo?" tanong nito sa mga tauhan, habang nakaupo sa dining chair, at naghihiwa ng steak.

"Okay na ang lahat, boss. Maayos naman naming nailipat si Mrs. Rosario Caballero sa private hospital," sagot ni Franco na ikinagulat ni Roxine.

"Anong sabi mo? Nanay ko ba ang pinag-uusapan niyo?" sabat niya agad sa mga ito.

"Gising kana pala. Come here, mag-break fast ka na," sagot lang ni Darcos, saka sinubo nito ang hiniwang steak.

Kumilos naman agad si Rox at lumapit na sa mga ito.

"Sagutin niyo ang tanong ko?! Nanay ko ba ang pinag-uusapan niyo?!" Nagsalubong agad ang mga kilay ni Darcos, dahil sa tono ng pananalita ng dalagang tibo.

Pati sina Franco at Alex, ay napanganga sa kaangasan ni Rox. Wala pang umaasta ng gano'n sa boss nila.

Padabog namang binitawan ni Darcos ang hawak na tinidor at kutsilyo, saka tumayo at matalim na tinitigan ang babae.

"Ano?! Sagutin mo 'ko?! Nanay ko ba tinutukoy niyo?!" Maangas pa rin ang tono ni Rox, at wala man lang katakot-takot.

"Yes, siya nga!" Tumaas na ang boses ni Darcos, pero bakas pa rin ang pagpipigil.

"But do'nt worry. 'Nilipat lang namin siya sa private hospital, para mas matutukan siya nang maayos,” dugtong pa nito, at pilit na ikinalma ang sarili.

“At anong karapatan mong ilipat siya? Sino ka ba talaga, ha?! Ba't mo ba 'to ginagawa?" Sobrang naku-curios na si Rox.

"Dahil mag-ina kayo ni Philip!"

Naglakihan agad ang mga mata ni Rox, dahil sa isinagot ng binata.

"K-kilala mo rin ang Tatay ko?!"

"Yes, dati ko siyang hidden bodyguard at naging best friend na rin. Nasa malayo lang siya palagi kapag nakabantay sa 'kin," seryosong sagot ni Darcos.

"Kung gano'n, nasa’n ngayon ang walang k’wenta kong Tatay, ha?! Gusto ko siyang sumbatan dahil sa pang-iiwan niya sa ‘min ni nanay!” may galit sa tanong ni Rox, at ramdam ni Darcos sa tono nito ang hinanakit.

Huminga naman muna siya nang malalim bago sinagot ang dalaga.

"He's gone, Rox. Patay na ang Tatay mo." Bakas sa mukha ni Darcos ang lungkot nang bigkasin niya iyon.

"A-ano?!” Nagulat naman si Rox at bigla siyang natigilan. Hindi siya makapaniwala sa narinig.

Kahit may sama ng loob siya sa kanyang ama dahil sa pang-iiwan nito sa kanila, ay Tatay niya pa rin ito.

At kahit konti lang ang mga panahong nakasama niya ito, naging mabuting ama naman ito sa kanya.

“B-bakit siya namatay? Anong kinamatay niya? Teyka, seguro pinatay niyo siya, noh?!" Pambibintang nito bigla, at bahagya namang natigilan si Darcos, sa mga binitawan nito.

"I can't do that to my best friend, Rox. May utang na loob ako sa mga tapat kong tauhan, lalo na kay Philip," sagot niya rito, at may lungkot pa rin sa boses.

"At sa tingin mo maniniwala ako sayo?!"

"I'm telling the truth, Rox. Nagpaalam sa 'kin no'n si Philip, para puntahan kayo, at itago sa ligtas na lugar. Pero nagtaka na lang kami, hindi na siya nakabalik pa. Hanggang sa may natanggap kaming tawag mula sa Bungo Gang. Seguro naman nabalitaan mo na ang tungkol sa notorious group na ‘yun. Dinukot nila si Philip. Pinuntahan agad namin ang tatay mo para iligtas, pero hindi na namin siya naabutang buhay." Pagbalik tanaw ni Darcos sa nakaraan.

"Pero anong kasalanan ng Tatay ko sa kanila? Ba't nila siya pinatay? At ba't niya kami gustong itago?" mausisang tanong ni Rox.

"Dahil minsang naka-encounter no'n ni Philip ang Bungo Gang, at napatay niya ang leader ng mga 'to. Kaya nagbanta sila papatayin din nila si Philip, at idadamay nila kayong pamilya niya," sagot ni Darcos.

Hindi pa rin makapaniwala si Rox sa nalaman niya, at nagsisimula nang tumulo ang mga luha niya.

"Kaya pala. Kaya pala hindi na namin siya mahanap hanap ni nanay, kasi wala na pala siya," may emosyon nitong sabi.

Nilapitan naman agad ito ni Darcos, at sinubukang yakapin, pero tinulak agad siya nito.

"H'wag mo 'kong hawakan! Kasalanan mo rin 'to, eh! Kung hindi siya nagtrabaho sayo, hindi sana siya mamamatay! At sana kumpleto pa rin ang pamilya namin ngayon!" paninisi pa nito.

"Rox, believe me or not. Hindi ko rin matanggap ang nangyari sa best friend ko. Gustong-gusto kong patayin ngayon ang taong pumatay sa kan'ya! Kaya hindi kami tumitigigil sa pag-hunting sa kanila!”

May lungkot pa rin sa boses ni Darcos, pero ramdam mo rin ang galit nito.

"Kung gano'n, tutulong ako sa paghahanap sa mga demonyong 'yun! Igaganti ko ang Tatay ko!" ani Rox, at ramdam din sa boses nito ang galit.

"I'm really sorry, Rox, but hindi kita mapapayagan diyan. I made a promise to your father, na poprotektahan ko kayo at hindi ipapahamak," sabi lang ni Darcos.

"Pero kaya ko namang protektahan ang sarili ko!” pagpupumilit ng dalaga.

"Really? Ni hindi ka nga makalabas dito, eh. Sumunod ka na lang sa ‘kin, at ipaubaya mo na lang ‘yon sa ‘kin. Kumain ka na," sabi lang ni Darcos.

"At sa tingin mo may gana pa akong kumain?! Namatayan ako ng tatay?!” Tinalikuran na agad sila ni Rox, at tumakbo ito pabalik sa kanyang kwarto.

Si Darcos naman ay napahilamos na lang sa mukha niya.

"Manang, dalhan niyo na lang siya ng pagkain sa kwarto niya," utos niya.

"Sige, hijo.”

Nag-lock agad si Rox ng pinto nang makapasok siya ng kwarto.

Itinuloy niya roon ang paghagulgol, habang nakaupo siya at nakasandal sa pinto.

Kinagabihan, muli siyang lumabas ng kwarto, para ituloy ang paghahanap ng paraan kung pa’no siya makatakas sa mansiyon na iyun.

May parte pa rin sa puso niya na hindi siya naniniwala sa pinagsasabi ni Darcos sa kanya. Hindi niya pa ito lubos na kilala. Malay ba niyang nagsisinungaling lang ito.

"Ma'am Rox, may kailangan po ba kayo?" Napahinto agad siya nang marinig niya ang boses ni Manang Cora.

"Rox na lang po, manang. Hindi niyo naman ako amo,” masungit niyang sagot sa matanda.

“Nasa'n nga pala ang walang hiya niyong boss?" tanong pa niya.

"Kaaalis lang ni Sir Darcos. May importante lang pupuntahan," tugon ng matanda.

"Tsk, Darcos pala ang pangalan ng hayop na 'yun!” kunot noong ani Rox.

"Pagpasensiyahan mo na lang ang amo ko, hija. Hindi kasi siya sanay na may sumusuway sa kan'ya, kaya lumalabas ang masama niyang ugali. Sumunod ka na lang para 'di na kayo nag-aaway," pakiusap ng matanda.

"Hindi ko 'yan mapapangako manang. Saka sino ba talaga siya? Anong klaseng tao ba siya? Sindikato ba siya? Kasi may inaangkat silang smuggled na mga armas?" mausisang tanong ni Rox.

"Si boss na lang ang tanungin mo tungkol diyan, hija," sagot lang ng matanda. Tumalikod naman agad ito, at naglakad na palayo.