Chapter 4

Third Person POV

Manyak na lalaking 'yun! Balak pa yatang ipakain sa 'kin ang hotdog niya! Hayst, anong impyerno ba 'tong pinagdalhan sa 'kin, Lord? Pero ba't kilala ako ng boy afam na 'yon? Sino ba talaga siya?

Mga katanungan na gumugulo ngayon sa isipan ni Rox.

Kailangan makahanap agad ako ng paraan kung pa'no ako makatakas dito. Kailangan ko pang puntahan si nanay sa ospital. Baka ano ng nangyari sa kanya.

Laman ng isip niya, at sobrang na siyang nag-aalala.

Maya-maya, agad siyang napatingin sa may pinto nang gumalaw ulit ang door knob.

Si Darcos agad ang nasa ispin niya, kaya mabilis siyang napatayo at inihanda ang sarili.

Pero si Manang Cora lang pala ito, at may dala-dalang mga paper bag.

"Ma'am Rox, ito na ang mga damit na pinamili ni sir para sayo. P'wede ka ng maligo," may ngiting bungad ng matanda, sabay lapag ng mga paper bag sa kama.

Hindi naman ito nagtagal at lumabas din kaagad.

At nang makaalis na ito ay tiningnan agad ni Rox ang mga laman ng paper bag, at nangunot bigla ang noo niya.

Teyka, mga sleeping dress?! Gago ba siya?! Kita niyang tibo ako tapos dress ang pinamili niya para sa 'kin?! Loko 'yun, ah!

Nangunot na lamang ang noo niya dahil sa inis.

Pero teyka, ba't niya ako pagsusuotin ng ganito? May binabalak kayang masama ang manyak na ‘yun?

Oh hindi naman kaya, isang bugaw ang lalaking ‘yun? Naku!

Kahit maangas siya ay medyo nakaramdam siya nang konting takot, kaya agad siyang lumapit sa may pintuan, at sinegurong naka-lock nang maayos ang pinto.

Hindi niya kayang suotin ang mga dress na iyun, kaya naghalungkat siya sa mga drawer ng silid na iyun.

Tila jackpot naman siya dahil may nakita siyang panlalaking puting t-shirt ro'n, at pajama.

Ayos! Napangiti siya dahil sa tuwa.

Hinubad niya na agad ang t-shirt na suot niya at tanging makapal na layer ng bandage na lang ang natira sa pang-itaas niya.

Yes. Nakabalot ng bandage ang mga süsö niya upang hindi ito lumantad dahil may kalakihan pa naman.

Tsk! Kahit tagong-tago na itong B-1, at B-2 ko, nalaman parin ng hayop na lalaking ‘yun na babae ako! Manyak talaga!

Nainis siya bigla nang muli niyang maalala kung pa’no pisilin ni Darcos ang mga dyoga niya kanina.

Samantala, sa mga oras namang iyun ay patungo si Darcos sa isang secret surveillance room. Marami kasing nakalagay na CCTV camera sa bawat sulok ng mansiyon niya, at kasama na roon ang room na pinagkulungan nila kay Rox.

At habang mausisa niyang pinagmamasdan ang mga monitor, naagaw bigla ang atensiyon niya sa room ni Rox.

Napalunok agad siya nang makita kung ano ang ginagawa ng dalaga sa mga sandaling iyun.

Dahan-dahan nitong tinatanggal ang makapal na bandage na nakabalot sa dib-dib nito.

Agad namang nag-init ang buong katawan ni Darcos nang matanggal na ang mga bandage sa katawan ng babae, at magtalbugan ang malulusog nitong cocomelon.

Hindi niya inasahan na may pagka-mount everest pala ang mga süsö nito, at hindi lang chocolate hills.

Pero agad rin niyang inalis ang mga tingin sa monitor dahil baka hindi niya mapigilan ang sarili niya.

Anak si Rox ng matalik niyang kaibigan, at hindi niya ito p’wedeng pagnasahan.

Kaya kinuha niya na lamang ang cellphone niya sa bulsa at may tinawagang numero. Si Wendy ito, isang call girl.

"Hello, where are you?! Pumunta ka agad ngayon dito sa mans’yon, ASAP!" ma-awtoridad niyang sabi rito, at binaba na agad ang kanyang phone.

Kahit sa monitor niya lang nakita ang malulusog na harapan ni Rox, nakaramdaman pa rin siya nang matinding init sa katawan at hindi siya mapapakali kung hindi niya ito mailalabas.

Kahit sobrang lakas pa ng aircon sa kinaroroonan niya ay pinagpawisan pa rin siya.

Wala nga lang isang oras, nakarating na agad si Wendy sa mansyon, at nang makapasok ito sa silid ni Darcos, agad itong hinila ng binata, at pinadapa sa kama.

Agresibong nitong pinagpupunit ang mga damit ng babae, at walang awa itong inangkin.

Wala man lang kalambing lambing ang binata, at ni-halikan sa labi si Wendy, ay hindi nito ginawa.

Sariling kaligayahan lang nito ang mahalaga sa kanya, at wala sa isip nito ang magdahan-dahan.

Kaya naman napapasigaw na lang sa sakit si Wendy dahil sa agresibo at marahas na pag-gamit sa kanya ni Darcos.

Makalipas ang ilang oras, balot na ng kumot ang kanilang mga katawan.

May hawak-hawak na ngayong yosi si Darcos at seryoso niya itong hinihithit.

“Magbihis ka na at umalis! This is the last time na gagamitin pa kita!" biglang anito nang hindi nakatingin sa babae.

"A-ano? Bakit, baby? Nagsasawa ka na ba sa 'kin?" tila nalungkot namang tanong ni Wendy, at may lambing pa itong lumingkis sa braso ni Darcos.

"H'wag ka nang maraming tanong! Umalis ka na lang! Na-transfer ko na sa bank account mo ang bayad!” sagot lang ni Darcos, at salubong ang mga kilay nito.

"O-okay." Napayuko na lamang si Wendy.

"Pero pagkailangan mo ako, baby. Tawagan mo lang ako, okay? Kahit 'wag mo na akong bayaran. Mami-miss kita," may kalandiang dagdag pa nito, at hinalikan pa sa pisngi si Darcos. Nagbihis naman agad ito tapos umalis na.

Pero kahit nakaraos na ang binata, hindi pa rin mabura sa isipan nito ang nakita niya sa monitor kanina.

Sa katunayan, habang binabayo nito si Wendy kanina ay si Roxine ang naiisip niya.

Napatingala na lang siya, at napapikit, habang nakasandal sa head board ng kama niya.

Damn, get out of my head, Rox!

Naiinis siya ngayon sa sarili niya, habang binubuga ang usok ng yosi niya.

Kinabukasan, naputol na lang bigla ang mahimbing na tulog ni Rox, dahil sa sunod-sunod na pagkatok ni Manang Cora sa room nito.

Agad namang bumangon ang babae, at pinagbuksan ito.

"Buti naman at gising ka na, ma'am. Halika na sa baba, pinapatawag ka na ni sir, para makapag-almusal," bungad ng matanda, at nakangiti ito.

"Susunod na lang po ako, manang. Maghihilamos lang." Sinara naman agad ni Rox, ang pinto, nang makaalis na ang matanda.

Kailangan kong makita ang bawat sulok nitong mansiyon…para mapagplanuhan ko kung pa'no ako makakalabas dito.

Ang nasa isip ngayon ni Rox, at determinado talaga siyang makaalis sa mansiyon na iyun.