Chapter 4

"Manyak na lalaking 'yun! Balak pa yatang ipakain sa 'kin ang b****a niya kanina. Hayst, anong impyerno ba 'tong pinagdalhan sa 'kin? Pero ba't kilala ako ng hayop na 'yun? Sino ba talaga siya?" Mga katanungan ni Roxine sa kanyang isipan.

"Kailangan makahanap agad ako ng paraan kung pa'no ako makatakas dito. Kailangan ko pang puntahan si nanay sa ospital. Baka ano ng nangyari sa kanya," dagdag pa niya, at sobrang na siyang nag-aalala.

Mayamaya, agad siyang napatingin sa may pinto nang gumalaw ulit ang door knob.

Si Darcos agad ang nasa ispin niya, kaya agad siyang napatayo at inihanda ang sarili.

Pero si Manang Cora lang pala ito, at may dala-dalang mga paper bag.

"Ma'am Rox, ito na ang mga damit na pinamili ni sir para sayo. P'wede ka ng maligo," may ngiting sabi ng matanda, sabay lapag ng mga paper bag sa kama.

Hindi naman ito nagtagal at lumabas din kaagad.

At nang makaalis na ito ay tiningnan agad ni Rox ang mga laman ng paper bag, at nangunot bigla ang noo niya.

"Teyka, mga sleeping dress?! Gago ba siya?! Kita niyang tibo ako tapos dress ang pinamili niya para sa 'kin?! Loko 'yun, ah!” nainis niyang sabi sa isip.

“Pero teyka, ba't niya ako pagsusuotin ng ganito? May binabalak kayang masama ang manyak na ‘yun?”

“Oh hindi naman kaya…isang bugaw ang lalaking ‘yon?”

Nakaramdam siya nang kaunting takot, kaya agad siyang lumapit sa pintuan, at sinegurong naka-lock nang maayos ang pinto.

Hindi niya kayang suotin ang mga dress na iyon, kaya naghalungkat siya sa mga drawer ng silid na iyon.

Tila jackpot naman siya dahil may nakita siyang panlalaking puting t-shirt ro'n, at pajama.

“Ayos!" Masayang niyang reaksiyon.

Hinubad niya agad ang t-shirt na suot niya at tanging makapal na layer ng bandage na lang ang natira sa pang-itaas niya. Yes. Nakabalot ng bandage ang mga süsö niya upang hindi ito lumantad dahil may kalakihan pa naman.

“Tsk, kahit tagong-tago na itong B-1 at B-2 ko, nalaman parin ng hayop na lalaking ‘yon na babae ako! Manyak talaga!" nainis niyang sabi muli sa isip, nang maalala kung pa’no pisilin ni Darcus ang dib-dib niya kanina.

Samantala, ang binata naman sa mga oras na iyon ay patungo sa isang secret surveillance room. Maraming nakalagay na CCTV camera sa bawat sulok ng mansiyon, at kasama na roon ang room na pinagkulungan nila kay Rox.

At habang mausisang pinagmamasdan ni Darcos ang mga monitor, naagaw bigla ang atensiyon niya sa room ni Roxine.

Napalunok agad siya nang makita kung ano ang ginagawa ng dalaga sa mga sandaling iyon.

Dahan-dahan na nitong tinatanggal ang makapal na bandage na nakabalot sa dib-dib nito.

Agad namang nag-init ang buong katawan ni Darcos nang matanggal na ang mga bandage sa katawan ng dalaga at magtalbugan ang malulusog nitong cocomelon.

Hindi niya inasahan na may pagka-mount everest pala ang mga süsö nito, at hindi lang chocolate hills.

Pero agad rin niyang inalis ang mga tingin sa monitor dahil baka hindi niya mapigilan ang sarili niya.

Anak si Rox ng matalik niyang kaibigan, at hindi niya ito p’wedeng pagnasahan.

Kaya kinuha niya na lamang ang cellphone niya sa bulsa at may tinawagang numero. Si Wendy ito, isang call girl.

"Hello, where are you?! Pumunta ka agad ngayon dito sa mans’yon, ASAP!" ma-awtoridad niyang sabi rito, at binaba na agad ang kanyang phone.

Kahit sa monitor niya lang nakita ang malulusog na harapan ni Rox, nakaramdaman pa rin siya nang matinding init sa katawan at hindi siya mapapakali kung hindi niya ito mailalabas.

Kahit sobrang lakas pa ng aircon sa kinaroroonan niya ay pinagpawisan pa rin siya.

At wala nga lang isang oras, nakarating na si Wendy sa mansyon, at nang makapasok ito sa silid ni Darcos, agad itong hinila ng binata, at pinadapa sa kama.

Agresibong nitong pinagpupunit ang mga damit ng babae, at walang awa itong inangkin.

Wala man lang kalambing lambing ang binata, at ni-halikan sa labi ang babae ay hindi nito ginawa.

Sariling kaligayahan lang nito ang mahalaga sa kanya, at wala sa isipan niya ang magdahan-dahan.

Kaya naman napapasigaw na lang sa sakit si Wendy dahil sa agresibo at marahas na pag-gamit sa kanya ni Darcos.

***

Makalipas ang ilang oras, balot na ng kumot ang kanilang mga katawan.

May hawak-hawak na ngayong yosi si Darcos at seryoso niya itong hinihithit.

“Magbihis ka na at umalis! This is the last time na gagamitin pa kita!" biglang anito kay Wendy, at walang emosyon ang mukha nito.

"A-ano? Bakit, baby? Nagsasawa ka na ba sa 'kin?" nalungkot namang tanong ni Wendy, at may lambing pa itong lumingkis sa braso ni Darcos.

"H'wag ka nang maraming tanong! Umalis ka na lang! Na-send ko na sa bank account mo ang pera!” nainis lang na sabi ni Darcos at napayuko na lamang si Wendy.

"Okay. Pero pagkailangan mo ako, baby. Tawagan mo lang ako, okay? Kahit 'wag mo na akong bayaran. Mami-miss kita," may kalandiang dagdag pa ng babae, at hinalikan pa nito sa pisngi si Darcos. Nagbihis naman agad ito tapos umalis na.

Pero kahit nakaraos na ang binata, hindi pa rin mabura sa isipan nito ang nakita niya sa monitor kanina.

Sa katunayan, habang binabayo nito si Wendy kanina ay si Roxine ang naiisip niya.

Napatingala na lang siya, at napapikit, habang nakasandal sa head board ng kama niya.

"Damn, get out of my head, Rox!” naiinis niyang sabi sa isip, habang binubuga ang usok ng yosi.

***

Kinabukasan, naputol na lang bigla ang mahimbing na tulog ni Rox, dahil sa sunod-sunod na pagkatok ni Manang Cora sa room nito.

Agad namang bumangon ang babae, at pinagbuksan ito.

"Buti naman at gising ka na, ma'am. Halika na sa baba, pinapatawag ka na ni sir, para makapag-almusal." May ngiting bungad ng matanda.

"Susunod na lang po ako, manang. Maghihilamos lang," seryosong sabi naman ni Rox, at sinara na muli ang pinto, nang makaalis na ang matanda.

"Kailangan kong makita ang bawat sulok nitong mansiyon…para mapagplanuhan ko kung pa'no ako makakalabas dito," determinadong aniya pa sa kanyang isip.