Chapter 10

Hindi na ako gumawa pa ng tunog o kahit anong galaw habang nasa loob kami ng kotse niya. Pinakikiramdaman ko ang sitwasyon at masasabi ko na galit talaga siya sa hindi ko malamang dahilan. Kaagad akong nakaramdam ng lungkot dahil dito kasi inakala ko na kahit kaunti ay magiging maayos ang araw na ito. Pero mali pala ako.

May nagawa yata akong mali sa paningin niya. Napahiya ko ba siya? O masyado akong nag-inarte sa mga kabayo kanina?

Dahil sa matindi kong pag-iisip ay huli ko na namalayan na nasa tapat na pala kami ng mansyon niya. Kaagad akong sumulyap sa kanya para magtanong pero nang makita ko ang malamig niyang mga mata na diretso sa akin ay parang umatras na lahat ng katanungan sa isip ko.

"Stay here," sabi niya sa malamig na paraan kaya biglang may kumirot sa dibdib ko sa mga oras na iyon.

Kahit naguguluhan ay marahan akong tumango saka ngumiti ng maliit.

Gamit ang nanginginig na kamay ay tinanggal ko ang seatbelt na suot habang siya ay tahimik na diretso lang ang tingin sa hara