Chapter 17

NAGISING si Dawn sa tunog ng doorbell. Wala pa sana siyang balak na bumangon dahil masama ang pakiramdam niya. Pero sadyang makulit ang bisita niya at ayaw talagang tumigil.

Ilang sandali pa ay tumigil na ito, akala niya ay maitutuloy niya na ang tulog niya, nang tumunog naman ang cellphone niya. Pakapa-kapang kinuha niya iyon sa nightstand at nakapikit pang inilapit sa tainga niya.

"Hello..." paos pang sagot niya sa telepono.

"Cassandra, are you okay? Dumaan ako sa shop mo, hindi ka raw pumasok, kanina pa ako nagdo-doorbell sa bahay mo, pero hindi mo binubuksan ang gate. Where are you? At, bakit ganyan ang boses mo?" sunud-sunod na tanong na bungad agad ni Art, mababakas sa tinig ang pag-aalala.

"I'm just here, nakatulog ako uli."

"Come on, darling, open up." malambing nang sabi nito.

"Art, pwede bang bumalik ka na lang some other time? I'm not feeling well," nakapikit pa rin siya.

Hilong-hilo talaga siya.