Chapter 04

"Hanggang ilang buwan ka naman doon, Johana? Parang biglaan naman yang alis mo, nakaka-sad tuloy." si Thanos, gamit ang pambaklang pangalan ni Johan.

Ngumiwi si Johan sa kanya sabay bato ng table napkin nito, sapol sa mukha ni Thanos na bumusangot naman.

"Wag mo nga akong artehan, bakla. One month lang akong mawawala, at tsaka there's a lot of way naman para magkausap tayo pagna-m-miss niyo ako, duh where in a 4th gen." pasiring ni Johan.

Tahimik lamang ako sa isang tabi habang panay ang s****p sa milktea ko, nakikinig lang ako sa madrama nilang usapan.

Nang maihatid ako ni Johan kagabi sa bahay ay sakto ang pagtawag ng tatay nito, sa harap ko mismo nakipag-usap si Johan at rinig na rinig ko ang sinabi ng kanyang ama.

He needs Johan their to take a fully responsibility for his business, nasa hospital kasi ito at may minor ingury sa legs, ilang araw ng naka-confined.

"Ba't ba kasi biglaan, alam mo namang ayaw naming malayo ka, pano nalang yung mga days na gusto naming mag-shopping?." kumunot ang noo ko kay Thanos, humarap ito kay Eric na mukhang umiiyak. "Wala ng magbabayad sa mga items na'tin." 

Napailing ako, loko talaga.

Johan rolled his eyes and met mine.

"Ano tahimik ka lang jan?." pagtataray na naman nito, ngumuso ako, ang sarap ibalik sa kanya yung sinabi niya kagabi.

Hindi na'lang ako kumibo, may ugali kasi si Johan na mas kampante siyang sabihin sa akin ang mga bagay bagay lalo na sa personal na gawi sa buhay niya, kesa sa kanila Eric, ang sabi niya sa akin ay madaldal daw kasi ang mga bakla at hindi marunong mag-preno ng mga salita, at dahil doon may parte sa akin na nagsasabi na pinagkakatiwalaan talaga ako ni Johan. Pero minsan ay hindi ko rin talaga mapigilan ang sarili ko kaya naman nauuwi kami sa bangayan, well sanay naman na kami.

For the solid 10 years of being in this friendship, wala na akong masabi, kahit sa aming apat ay ako at siya ang laging nagbabangayan ay alam ko na mahalaga pa'rin ako sa kanya. At ganon din naman siya sa akin.

"Pero mukhang may pasalubong naman kami pagka-balik mo dito sa pinas, kahit isang jordan shoes lang happy na ang bakla." palakpak ni Eric at Thanos.

"Ano ako ofw?." biro ni Johan.

"Mamsh, sa'kin kahit snow lang, masaya na ako." singit naman ni Thanos na inabutan pa nang plastic bottle si Johan. And as usual, Johan throw it to him,--without any hesitation. Buti na'lang at naka-ilag si Thanos kung hindi malamang ay iyak ito ngayon.

"You two making my head hurts, stop with the nonsense, hindi naman pag-shopping o laro lang ang pupuntahan ko doon, it's a business." tipid na aniya niya na'lang upang siguro ay magkaroon ng ideya ang dalawa.

"Whatever you say, Johana. Basta dalhan mo ako ng snow, masaya na talaga ako if you'll gift me that." pahabol pa ni Thanos.

How on earth will Johan can bring a snow here? Yes, he can put it inside the bottle, but it won't last any longer dahil sa init sa pinas. 

Ghad, ang hinihingi nito ay napaka-complicated, ang sarap bilhan ng styro at yun ang ibigay sa kanyang snow.

"Why don't you just go abroad and do that thing by yourself, Thanos? Aabalahin mo pa talaga ako." irap ni Johan kay Thanos. 

Parehas na ngumuso ang dalawa at sumandal sa ka couch, sabay na bumuntong hinga at nilingon ako. I already know what they wanted to say, i know that they want me to please Johan, for the sake of their wishes!

"Ah-Ah." iling ko. "Never gonna happen." aniya ko agad na ikinabusangot naman nila.

Parehas na nalalag ang balikat nang mga ito at napapadyak ang mga paa na akala mo ay sila lang ang tao sa coffee shop na ito.

Akmang sasawayin ko na sila ng senyasan ako ni Johan, tumayo ito at sandali akong tingnan bago tinanguan, lumukot ang noo ko sandali. Nag-taas ito ng kilay sabay talikod na at nang sundan ko siyang ng tingin ay palabas na ito ng coffee shop.

Gago, hindi kami hinintay?!

Matagal kong tinitigan ang bulto ni Johan na nakatayo pa'rin sa labas ng shop, nang lumingon ito sa akin ay nangunot noo ito. Maging ako ay ganoon din, palipat-lipat ang tingin niya sa akin at kay nila Eric na busy kakatipa sa phone nila. Suddenly, my phone beeped. Agad ko iyong kinapa sa bulsa ko at nakitang kay Johan galing ang message. 

How on earth did he text me? Ni hindi ko nga nakitang nagtitipa siya!

[Why the hell are you not moving?!.]

Tanong nito sa message at biglang may pumasok na naman na message mula sa kanya.

[You witch! Hindi mo ko na-gets?!]

Nangunot ang noo ko, siraulo talaga, ano bang pinagsasabi niya? Wala naman akong matandaan! 

Nang muli akong magtaas nang paningin ay nakita ko na'lang si Johan na pabalik na sa amin at sa mabilis na pangyayari ay hinablot nito ang collar sa likod ko patayo.

Both of us three were shook of what just happened. Hindi ako nakapag-react at the same time, Johan and i are crossing the parking lot in just a snap! dapak!

Nang matauhan ako ay pinagpapalo ko ang kanyang braso, ni hindi man lang natinag ang bakla dahil di man lang ito kumislot kahit sandali. We went to his car at agad niya akong pinag-seatbelt!

"What the freaking motherfucker, Johan!." i exclaimed as he reached his seat. "Talagang nangaladkad ka, ah! Are you freaking out of your freaking mind?!."

Johan intensely looked at me. "Hindi mo na-gets ang pagtango-tango ko sayo kanina, bruha ka noh?." 

"Siraulo ka ba? Ano namang kagets-gets sa pagtango-tango kuno mo sa'kin? E wala namang hidden words na sinabi ka sa akin bago ka gumanon ganon!." inis na sabi ko.

Napailing ito at lumapit sa akin, isang mahinang tuktok sa noo ang natamo ko.

"Telepathy , Arabella. Telepathy !."

Ngumiwi ako. "Baliw ka bang hayop ka?! Anong telepathy-telepathy ang pinagsasabi mo, hindi naman tayo kambal!."

"Alam mo minsan napapaisip ako kung matalino ka ba talaga o sadyang madalas nakaka-tsamba ka lang." ngiwi niya. "By the way, kalimutan mo na'lang ang nangyari ka-."

"Anong kalimutan?! Siraulo ka talaga, napahiya ako sa paghila mo sa--.'

"Pano ka mapapahiya? Wala namang katao-tao sa loob bukod sa ating apat at sa isang waiter na wala naman ang atensyon sa atin?." ngiwi niya ulit sabay tutok ng kanyang tingin sa harap, he started the engine at sa isang iglap ay nagbya-byahe na kami.

"Sila Eric..." aniya ko ng sumagi sila sa isip ko. Tanga!

'They can drove their self home." sagot naman niya.

Argh! Talagang baklang 'to, kahit kailan ay napaka-makasarili, pag-gusto niya talaga na iwan ang kahit na sino ay iiwan niya. 

"Ba't mo nga pala ako sinama? Dapat iniwan mo na'lang din ako." imik ko habang nakaharap sa kanya at siya naman ay diretso ang tingin sa kalsada.

"Baka nakakalimutan mong nasa iisang condo lang tayo? Katangahan naman kung iiwan pa kita doon." mataray na sagot nito sa akin. Pero sabagay may point siya.

"Ano nga pa'lang gusto mong pasalubong?."

Nanlaki ang mata ko, pasalubong?! Tama ba ang pagkakarinig ko?! Tinatanong niya ako?!

"Para kang tanga jan, Arabel, stop making that face, nakakainis ka."

"Eh, kasi, tama ba ang narinig ko? Tinatanong mo talaga ako?." 

Tumango ito sa akin. Agad na sumilay ang ngiti sa aking labi, ibig-sabihin may plano talaga siyang bilhan kaming tatlo? Grabe naman, nakaka-touch naman ang baklang 'to, sabi na't may puso pa'rin sa'min tong gagang 'to e.

"Ikaw na bahala, basta galing naman sayo tatanggapin ko." nguso ko. Bahagya niya akong nilingon. 

"Kahit anong regalo, sure ka?." paninigurado nito.

Tumango-tango ako. " Kahit ano." pag-uulit ko.

Johan raised his eyebrow, kitang-kita ko yun dahil tutok ang tingin ko sa mukha niya, but i suddenly paused when i heard something so unreal joke coming from him.

"So kahit ako?."

"Anong kahit ikaw, duh. Binibiro mo na naman ako." nguso ko sabay ayos ng upo.

Hindi ko na pinansin ang huling sinabi ni Johan. Naandar na naman ang kakerengkingan niya sa katawan.

"I'm not joking, I can wrap myself though and gift it to you." he winked. "Just tell me."