Hindi na ininda ni Carson kung magising man si Sheila sa kanilang kilos. Agad niyang pinindot ang nightlight na may hugis matabang panda sa tabi ng kama—ang ilaw na si Jessica mismo ang pumili at binili nang lumipat siya sa bahay na ito.Pagkasindi ng malambot na dilaw na ilaw, agad niyang inayos ang pagkakahiga ni Jessica. Inalalayan niya itong umangat mula sa pagkakayakap sa kanyang dibdib, at isinandal ang likod ng babae sa headboard ng kama habang maingat niyang niyakap muli ito sa kanyang mga bisig.Tumama ang banayad na liwanag sa malamig ngunit kahali-halinang mukha ni Jessica. Kita ang dalawang malinaw na linya ng luha na dumadaloy mula sa kanyang mga mata, habang ang dulo ng kanyang mga mata ay namumula at basang-basa.Dahan-dahang pinunasan ni Carson ang bawat butil ng luha gamit ang magaspang niyang daliri. Hawak ang mukha ng babae gamit ang parehong palad, halos nanginginig ang boses niya habang nagsalita—mababa, puno ng pag-aalala at kaba."Don’t cry, good baby... Nasasak
Mahigpit ang pagkakasara ng floor-to-ceiling windows, pinipigilan ang pagpasok ng malakas na hangin at malamig na simoy mula sa labas. Sa itaas, tila nakabitin ang buwan sa madilim na kalangitan—isang manipis na gasuklay na buwan na tahimik na nagmamasid sa lupa. Dumaraan ang malamig nitong liwanag sa puting kurtinang butas-butas, at tahimik na sumisilip papasok ng silid.Bago matulog, hindi na naisara ni Jessica ang blackout curtains, kaya’t walang alinlangang gumapang ang malamlam na sinag ng buwan sa ibabaw ng kulay abong kama. Sa kanang bahagi ng kama, mahimbing ang tulog ng isang batang babae—yakap-yakap ang isang dambuhalang ragdoll bear, nakayakap dito na tila ba ito ang kanyang sandalan.Sa kabilang dulo ng kama, sa kaliwang bahagi, ay mahigpit ding magkayakap ang dalawang tao. Isang matangkad na lalaki ang halos nakabitin na sa gilid ng kama, habang mahigpit na nakayakap sa isang babaeng mas maliit kaysa sa kanya. Nasa isang mapag-angkin na posisyon ang lalaki, parang ayaw pa
Pagkasara pa lang ng pinto ng opisina ng presidente, halos bagsak si Jessica sa kanyang mesa—parang lantang gulay na nawalan ng lakas. Kitang-kita sa mukha niya ang pagod at kawalang pag-asa.Kung hindi mo alam ang buong kwento, baka isipin mong hindi lang siya nakipag-usap kay Carson, kundi para bang pinahirapan siya nito sa isang execution table.Sa opisina ng mga sekretarya, puno ng halong tawa at awa ang reaksyon nila sa naging karanasan ni Jessica."Grabe 'yung tanong ni Carson kanina. Lahat ng detalye inisa-isa!" may nagkomento habang pinipigil ang tawa."Ngayon lang ako nakakita kay Mr. Santos na ganyang ka-curious. Sobrang espesyal ni Jessica, ha.""Baka naman dahil dun sa pamangkin na babae na kasama ni Mr. Santos kaninang umaga. Kaya siguro nagpa-thank you siya sa kanya.""Ang OA naman ng pa-thank you kung ganun. Sobra naman yata ‘yung ‘care’ niya.""Na-imagine ko lang si Mr. Santos na nasa wedding talaga ni Jessica, nakaupo sa main table. Parang horror movie!""Hahaha! Toto
Alam na alam niyang sinasadya iyon.Nakatayo si Jessica sa kanyang workstation, habang ramdam na ramdam niya ang mga matang nakatuon sa bawat kilos niya. Dahil dito, hindi siya makalaban o makapagpakita man lang ng inis kay Carson. Wala siyang ibang pagpipilian kundi magkunwaring kalmado.“Paano namang mawawalan ng share si Mr. Santos?” aniya habang pinipilit panatilihin ang maaliwalas na ngiti. Ngunit sa likod ng ngiting iyon, palihim siyang sumimangot at lihim na sinulyapan si Carson—isang tingin na sana ay magbigay ng babala, ngunit sa lambot ng kanyang mga mata, hindi man lang naging banta.Inabot niya ang dalawang natitirang pakete ng milk tea at dessert sa mesa at malumanay na ngumiti. “Isa para kay Mr. Santos, at 'yung isa kay Sheila.”Saglit na tumingin si Carson sa dalawang maayos na naka-pack na meryenda, at walang alinlangang iniabot ang kamay para kunin ito.Pero sa pagkukuhanan nila ng bag, sinadya ng lalaki na ipahaplos ang kanyang malamig at malalapad na palad sa malamb
Pagkarinig ni Tessa na ang asawa ni Jessica pala ang nagpa-deliver ng afternoon tea, lalo itong na-excite. Hindi na maitago ang ngiti sa mga labi at naging mapanukso ang tingin nito.“Wow! Pa-afternoon tea ni mister? So sweet and thoughtful naman ni brother-in-law! Aba, kailangan ko talagang tikman ‘to,” sabay kindat nito kay Jessica.Dalawang taon ang tanda ni Tessa kay Jessica, pero sobrang lapit nila sa isa’t isa. Magkasama man sa trabaho o sa labas, likas na silang magkaibigan. Kaya hindi naman na-offend si Jessica kahit tawagin pa nitong “brother-in-law” si Carson.Kung alam lang niya na ang tinatawag niyang brother-in-law ay mismong CEO natin, baka hindi na siya makangiti ng ganyan, naisip ni Jessica habang pilit na pinapanatiling kalmado ang itsura.Pabirong sumabat si Gregory habang buhat-buhat ang isang bag, “Aba, mukhang gusto tayong suhulan ng asawa mo ah! Baka gusto niyang bantayan natin ang mga lumalapit sa’yo. Baka may ma-strike out na naman tayo kagaya ni Rendon.”Napat
Habang abala si Jessica sa pakikipag-chat sa group chat, biglang lumitaw ang isang mensahe mula kay Carson sa screen ng kanyang cellphone. Napahinto siya sandali at tila nawalan ng lakas."Naghatsing lang, akala mo magkakasakit na." Napailing siya.Talagang hindi puwedeng pag-usapan siya sa likod—at parang may radar si Carson na agad-agad nakakahuli.Gamble: [Nagkuha ka na ba ng temperature mo?]Boss: [Oo, 36.5°C.]Napatingin si Jessica sa numero. Normal lang naman ang body temperature. Hindi niya alam kung paano sasagutin—pero malinaw na gusto lang ni Carson ng pansin. Napakamot siya ng noo. Kanina lang ay pinagchismisan nila si Carson, tapos ngayon, concern agad siya? Ang labo.Hindi siya sigurado kung kaya niyang kontrolin ang sitwasyon, kaya minabuti niyang tipirin ang salita para hindi siya madulas.Jessica: [Baka kulang ka lang sa tulog kagabi. Matulog ka muna sa lounge.]Halatang hindi ganoon kainit ang tono niya. Medyo pabirong may pag-aalala, pero halata ang pagpigil sa saril