SARAH'S WISH

Stefano's pov

Ang ngiti sa labi ni Sarah ay parang gumising sa aking matigas na puso. Kahit minsan ay hindi ko man lang naisip na gusto rin pala akong kasabay kumain ng aking anak at hindi ko man lang nakikita ang pangungulila niya sa akin. Likas na naging makasarili ako sa mga panahon na buhay ang aking asawa. Naisip ko kasi na naibibigay ko naman lahat ng pangangailangan nila kaya okay lang kahit na madalas ay hindi nila ako nakakasama.

Wala akong nagawa nang yayain ako ni Sarah na sumama rito sa party nadadaluhan nito, birthday party iyon...Ayoko nga sanang pumayag dahil may yaya naman ito pero dahil sa nangyari kay Silvia ay gusto ko na lamang na samahan palagi ang aking anak sa takot na baka balikan kami ng mga kaaway. Isa pa, bihira naman kami magkaroon ng pagkakataon na magkasama. Gusto ko rin bumawi sa akin anak at alam kong kailangan ni Sarah ng oras para kahit papaano ay makalimutan nito ang nangyari sa ina. Sa loob ng sasakyan ay excited ito sa dadaluhang party. Naglalaro ito habang panay ang pagkakausap sa dala-dala nitong doll sa loob ng sasakyan. Sarah was a natural entertainer, always finding ways to keep herself happy, even when she was by herself. She'd often talk with her toys pero kailanman ay hindi siya nag-alala dahil alam niyang normal na bata ang kanyang anak. Sayang lang talaga at hindi niya man lang nabantayan ang paglaki ni Sarah.

Bukod sa aking driver bodyguard na nasa loob ng aking sasakyan ay may naka-convoy rin sa amin. Mga tauhan ko 'yon mula sa organisasyon. Mahirap nang may makasalisi ulit at hindi niya isasaalang-alang ang buhay ng kanyang anak kahit ano pa ang mangyayari.

Pagdating namin sa bahay ng kaibigan at kaklase ni Sarah ay napansin ko agad ang maraming tao. Hindi naman gaano kalakihan ang bahay hindi tulad ng bahay ko na mala-mansyon sa laki pero masasabi ko naman na may kaya ang pamilyang magdiriwang ngayon ng kaarawan. Pagbaba ko ng sasakyan ay inayos ko ang nagusot kong coat samantalang si Sarah naman ay binuhat ng yaya nito papasok sa loob.

"Kunin mo na lang ang regalo sa likod ng sasakyan," wika niya sa kanyang driver bodyguard kung kaya tumalima naman ito at sinunod ang kanyang inutos.

Hindi na siya nagtaka ng makita niyang children party ang naturang birthday na kanilang pinuntahan lalo na at bata ang celebrant. Napatingin siya sa kanyang orasan, it was five in the afternoon, and the sky was already growing ominously dark, a heavy cloud cover settling in. May dinaanan pa kasi siyang trabaho bago sila umalis ng bahay. Isa pa, may kalayuan din ang lugar ng kaklase ni Sara kung kaya na traffic sila sa daan. The celebrant's mother immediately approached him and offered him food. He smiled and nodded in response and noticed two clowns performing on a small, makeshift stage—just a raised platform—in front of a crowd of cheering children. I was mesmerized by the two clowns performing magic while I watched my child clapping excitedly at the show. I watched my child clapping excitedly at the show.

Simple lamang ang mga tricks na ginagawa ng dalawang clown pero tuwang-tuwang mga bata sa mga ito.

Sa tingin ko naman ay ligtas naman ang buong paligid. Isa pa, sa labas ng gate ng mga celebrant ay nakapalibot ang aking mga tauhan.

Nawala sa mga mata ko si Sarah dahil may mga kumakausap sa aking mga magulang kung saan nag-aaral ang aking anak. Ang iba doon ay nakikiramay sa pagpanaw ng aking asawa samantalang ang iba naman ay hindi ako magawang kausapin, siguro dahil napansin ang mga ito na may mga bodyguards akong kasama. Hindi ko alam kung natatakot ba sila o kung ano man pero wala naman akong pakialam sa kanilang iniisip. Ang mahalaga sa akin ngayon ay nakikita kong masaya ang aking anak.

Hinanap ng mga mata ko ang aking anak at nakita kong kinakausap nito ang clown na nagpe-perform kanina. Ang ngiti ng aking anak ay ganoon na lamang, tila tuwang-tuwa ito sa clown. Nilapitan ko ang mga ito.

"Daddy, look! She gave me chocolates!" tuwang-tuwang wika sa akin ni Sarah nang makalapit siya rito.

Ang clown ay natigilan nang makalapit siya. Tumayo ito mula sa pagkakaupo at yumuko sa kanyang harapan.

"Babae ka?" tanong niya.

"Yes, sir," sagot ng clown sa kanya.

"Daddy, I want to take her home. I really like her. Can we, Daddy?" Sarah asked, making him pause.

Kung magsalita ito ay parang laruan ang hinihiling nitong iuuwi sa bahay nila.

"But baby, she's not a toy. We can't take her home. She's a clown, baby," he said.

"But Daddy, she's a girl clown. We can take her home... you have money, right? You can pay her. I like her, Daddy. She makes me happy. Can this be my one wish so that at least someone makes me happy when you're not home?" wika pa sa kanya ni Sarah na para bang naiiyak na.. Sumasakit ang ulo ko dahil sa sinasabi nito.