CHAPTER 42.1

(ZAYNAH POV)

Naimulat ko ang mga mata ko nang masinagan ng araw ang mukha ko. Bahagya akong napainat dahil parang namanhid yata ang katawan ko. Sa ginawa kong iyon ay may senaryong pumasok sa isip ko.

Napabalikwas ako ng bangon at bigla akong napatingin sa araw. Masakit iyon sa mata kaya nag-iwas ako ng tingin. Nanibago ako bigla dahil ngayon lang ako nakakita ng araw ulit pagkatapos ng Dark Days.

Bumagsak ako sa higaan ko at inalala ulit ang nangyari.

I managed to bring back the Magiczard again to its place. I defeated Vlad and lastly...my life will be completely boring. That means, no more training, mission and war. Bakit hindi ko gusto ang ideyang 'yon?

Bigla akong napatingin sa pinto nang bumukas iyon at pumasok si...

"Zaynaaah baby koooo!" sigaw niya agad pagkakita sa akin. "I'm so happy that you're awake! How are you feeling? Are you okay..." Hindi ko na narinig pa ang iba niyang sinabi dahil natuon ang pansin ko sa kanila.

She'