LOGINKABANATA 005
Hindi agad mag-proseso sa utak ko na nasa daan na pala ako. Biglang nanlalambot ang tuhod dahil sa gulat at natumba. May lumabas sa sasakyan at galit na nilapitan ako. “Are you trying to kill yourself, huh?" galit na salita ng lalaki. Malalim at malamig ang boses nito. “S-sorry, I-I d-did—" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla akong buhayin ng lalaki at pinasok ako sa kotse niya. Mas lalong lumala ang hilo ko at ang bigat-bigat ng katawan ko. Saan ba ako dadalhin ng taong ‘to? Sino ba s'ya at pinasakay sa kotse niya? Kanina galit na galit pa siya,tapos ngayon ay nasa kotse na niya? “We are here, Miss." “Pwede ba lumabas ka na?" “Tsk! I didn't come here for this?" Galit ang boses nito at hindi ko alam kung kanino siya nagagalit. May kaaway ba siya? Lumabas na ako ng kotse kahit sobrang bigat na ng katawan ko. Wala na nga akong makita dahil sa sobrang hilo. "You're too slow,” narinig ko na namang salita niya at binuhat na naman ako. Pumikit na lang ako dahil ang sarap naman sa pakiramdam na binubuhat ka. It feels so warm and comforting. Mas lalo ko pang siniksik ang sarili ko sa kanya. “You're too light for your height," salita ng lalaki. Ako ba kausap niya? “We are here. Matulog ka na," salita pa nito. Naramdaman ko na lang na nakaapak na ako sa sahig. Nasa condo ba ako ngayon ni David? Wait? Is it David? Si David ba ang nagdala sa akin sa condo? “Matulog ka na," it's David's voice. It's him. “David? Don't go, please. Stay here with me, okay. Don't you dare leave me again," bulong ko sa kanya at hinalikan siya. Alam kong mahal na mahal ako ni David. Everything was just a lie. He loves me, not Vhea. He only cares for me. I love David so much. Kaya ko siyang patawarin kung babalik siya sa akin. We can settle our problems. I can give him my body. I can please him with my body, para hindi niya ako iwan. “Don't leave me, Babe. Stay here with me, okay?" I said, when our lips parted. “Tsk. Don't be upset when you wake up tomorrow," he said. Bakit naman ako magagalit? Gustong-gusto ko naman"'to David kissed me toriddly. I am not new to this. But why does this seem so rough and aggressive? David didn't kiss me like this. David is gentle everytime he kisses me. Pero bakit kakaiba? Kakaiba ngunit nakakadala. “Ughhh…Don't bite so hard,” impit kong ungol ng kagat-kagayin niya ang labi ko. He aggressively tore my skirt and top ang tossed it away. “Shit." He cussed and carried me. His kissed is way too far from David, but I am sure David is just doing his job right now to please me. Para makabawi siya sa dinulot niyang sakit sa akin kahapon. At hindi pagdalo sa mismong kasal namin. “David, baby. I love you," I said. Bigla siyang huminto kaya idinilat ko ang aking mga mata. At nanlaki ang mga mata kong napagtanto na hindi siya David ang kasama ko. “You're not David?" I said ng magtagpo ang aming mata. The guy in front of me is not familiar. Who is he? “Miss Morgan, you seduced me first so don't let me stop.” He hissed and kissed me. I tried to process what just happened and how we ended up like this. Pero bakit hindi ako nakaramdam ng takot sa taong ‘to? Am I having a one night stand right now? “Who are you?" I said. “You will know tomorrow, for now let's enjoy the night." … KINABUKASAN ay nagising na lamang ako dahil sa tubig ng cellphone ko. Kinapa ko ang kama upang hanapin ang cellphone ko ngunit iba ang nahawakan ko. Pinisil ko pa ‘to at medyo malambot siya sa kamay kaya pinisil ko pa lalo hanggang sa bigla itong tumigas. Bigla kong naimulat ang mga mata ko at tiningnan kong ano itong nahawakan mo. And goodness gracious, I screamed, when I realized that it was a pecker. “Are you enjoying it?” salita ng lalaki na hindi ko kilala. “Aahhhhhhhhhhhhhhhhhhh…” "Shit. Shut up! Fuck. Why are you screaming!" galit na sigaw ng lalaki. Tumayo siya without anything covering his naked body. So I screamed again. He is huge. Ang laki. Malaki talaga hindi katulad kay David. “What the fuck! Stop shouting! You're naked too, do you want me to scream as well?” mataas ang tono ng boses ng kanyang pananalita. Napatingin ako sa sarili ko and saw him grinning like crazy. He is good looking. Ethereal but he is a pervert. “Pervert!" agad kong kinuha ang kumot at tinakpan ang sarili ko. Nakakahiya! Naiiyak ako sa sobrang hiya. “Stop the act, Miss. May pag-uusapan tayo." Malamig na naman ang tono niyang salita. “A-anong pag-uusapan natin? Hindi naman kita kilala," ani ko at naiyak na talaga. “Why are you crying? You wanted it to happen, so don't act." He said, annoyed. “Did we really do it?" Hindi ako makapaniwala na nagawa kong makipag-one night stand sa isang stranger. “Don't you feel anything down there? We enjoyed the night. It was the greatest sex, I have ever experienced.” He said and took out his cigarette to light it.They went to the nearby hospital. Veronica seems a little bit nervous, Little Berry was still young and she just turned one year old. Hugo held her hand and comforted her. “Alam kong wala pa sa plano natin ang sundan si Little Berry, but if it's positive, I apologize in advance." He said and bowed his head. "If ever I am positive, I will gladly accept it, Babe. We just got so busy with our work and other activities that we sometimes forget to — you know… taking contraceptive,” tumango naman si Hugo bilang pagsang-ayon. “Yeah. But still, I should be the one responsible since you're so busy. Next time, ako na ang gagamit ng contraceptive para hindi ka mahirapan.” Bahagya naman napangiti si Veronica sa sinabi ng asawa. "Yes. Tama ‘yan. Mahirap maging babae, at least, you guys should take the contraceptive for us. Pregnancy. Giving birth. Taking care of the child. Everything. Plus stress, postpartum depression, etc. I will be glad for you to take it in my stead.” Veronica sa
Lahat sila ay natahimik sa sinabi ni Veronica. She was talking about what happened to her in the past few years. She had a trauma dahil sa ginawa sa kanya ng mga taong obsessed sa asawa niya. Mahigpit naman n hinawakan ni Hugo ang kamay ng asawa. Nararamdaman kasi nito kung ano man ang nararamdaman ng kanyang asawa. She looked at him smiling and just brushed it off. "Don't mind what I'm saying. It’s already in the past, so I’m leaving it there. However, I have a few words to say before this interview ends," she said, signaling Vivian. "Live your life to the fullest. Don’t end up becoming bad because of jealousy, envy, or hatred. Choose yourself and be a better version of you. And don't let obsession rule over you." Matapos niyang sabihin ang mga salitang iyon, tumayo si Veronica at nag-bow sa mga tao bilang pag-respeto at pasasalamat sa mga ito. "Let’s go!" Hugo said as he held her hand. "Vivian, we have to go now. Thank you for this night," Hugo whispered to her. Tum
Mas lalong naghiyawan ang mga tagahanga ni Veronica nang lumabas mula sa audience si Hugo na may dalang bulaklak para sa asawa. He was stunning as ever. Hugo is a famous car racer kaya marami rin ang nakakakilala sa kanya. Veronica was stunned and confused, wondering what Hugo was doing on stage. And why did the announcer introduce him to the people? Ang alam lang niya ay may event, pero hindi siya sinabihan kung anong klaseng event ito — basta ang alam niya, malaking event ito at isa siya sa mga models. She's an ambassador of Purisca Bags Design; however, she insisted on walking since she missed the stage, kaya pumayag si Miss Purifica. “What are you doing here?” nagtatakang tanong ni Veronica kay Hugo nang makaupo na ito sa tabi niya. “To surprise you,” he said, sabay abot ng bulaklak sa asawa. “Thank you sa flowers, pero hindi ko talaga alam kung ano ba meron ngayon at may pa-ganito. I’m so confused,” she said nervously. “Tita told me something special will happen tonig
Sa event naman, hindi mapigilan ni Veronica ang kabahan. Hindi na bago sa kanya ang kaba, pero ito ang unang beses na aapak siya sa isang malaking stage sa France. May mga celebrities, singers, sikat na personalities, at mga model na makakasabay rin niyang rumampa sa stage. She was overwhelmed by the crowd cheering for them. She even heard her name being called, as if the audience was waiting for her turn to walk on stage and hype it up. Veronica represented her favorite brand. As a Purisca Ambassadress, she wore her favorite custom-made outfit for tonight, with the highlight of the night—the Purisca Bag Design. "Are you ready?" Madame Purifica asked Veronica backstage. "Yes, Ma'am. I'm a little bit nervous," she replied. Purifica tapped her shoulder and cheered her up. "Have you heard the crowd? They're calling your name. Go hype the stage like a beauty queen," Purifica said as she opened the curtain for her entrance. Tumango si Veronica at pinakinggan ang hiyawan ng crow
Weeks passed, Veronica and Hugo, together with their daughter, went home. Cathy and Xander were still in Germany. May kailangan pang ayusin si Xander tungkol sa pamilya niya at para na rin tuluyan na silang magsama. Pagbalik ni Veronica sa mundong kinasanayan at kinalakihan niya, buong tapang siyang humarap sa media upang ipaalam na siya ay magbabalik sa pagmomodelo, at bilang isa ring ambassador ng Purisca Design. Masaya ang lahat sa kanyang pagbabalik. Lumago na rin ang kumpanya nila ni Cathy, at kahit may mga pagkakataon na mahina ang sales ng kanilang mga produkto, bumabawi naman agad sila. Veronica didn’t waste any time. She was dedicated to her work. “Ma’am V, flowers for you,” wika ni Lizzy habang inaabot ang isang bouquet kay Veronica. Napangiti naman si Veronica dahil muli na naman siyang nakatanggap ng bulaklak mula sa asawa. Dahil sa kanyang trabaho ay naging abala siya—panay ang alis upang dumalo sa mga fashion show sa iba’t ibang bansa. Her presence meant ever
THIRD PERSON POV Nasa kwarto ang mag-asawang Hugo at Veronica. Habang nanonood ng telebisyon, napatitig si Veronica kay Hugo na nakatuon ang mga mata sa TV. Hindi nito namalayan ang mga matang nakatitig sa kanya, hanggang sa maramdaman na lang ni Hugo na may mga matang nakamasid sa kanya. “Babe? Is there something wrong?” tanong ni Hugo habang humarap sa kanya. Ngumiti si Veronica at hinawakan ang mga kamay niya. “Pwede kang bumalik sa racing field, Babe. You don’t have to stop racing just because you want to focus on us and the company,” sabi ni Veronica. Napatigil si Hugo. Kumunot ang kanyang noo, nagulat siya kung bakit biglang sumagi sa isip ng asawa ang ganoong bagay na pinag-uusapan naman na nila ang bagay na 'yon. “Bakit mo nasabi ’yan? May bumabagabag ba sa ’yo?” tanong niya, habang nakatitig sa mga mata ng asawa na para bang hinahanap ang kasagutan. Veronica nodded. "No. Wala naman, Babe. I just realized how much you love car racing, and I love modeling. We both







