dagdagan ko na lang tomorrow ng update, pasensya na po hehehehe . leave like and comment po
VERONICA Lumipas na ang apat na buwan ng pananatili namin ni Hugo dito sa London. Bumili pa nga siya ng bahay namin dito, malapit sa mansyon ng mga Esteban. As months went by, lalo na ring lumaki ang tiyan ko. Pero hindi ko pa ito ipinapakita sa publiko, dahil nagsusuot ako ng maluluwag na damit para hindi mahalata. So far, okay naman ang katawan ko—hindi naman ako tumataba. Pero sabi ni Mommy, normal lang daw 'yon dahil gano'n din daw siya noong ipinagbubuntis niya kaming magkakapatid. Cravings ko naman, pabago-bago. Minsan nga, ayaw ko pang paalisin si Hugo para magtrabaho. While we’re here in London, nagpa-part-time siya sa isang café na bagong bukas. At alam niyo ba kung sino ang owner? Syempre, ako! Sini-swelduhan ko rin siya no. Ang puhunan ay galing sa kanya pero ako ang owner at siya ang part-timer. Ang cute namin diba? Ayaw niya kasi akong nahihirapan at mahirap rin ang ginagawa namin sa cafe. Hands-on si Hugo pagdating sa akin—lahat ay nakahanda na. Sabi pa nga niya
THIRD PERSON POV Malalakas na ungol ang maririnig sa kwarto nina Hugo at Veronica. Sunod-sunod ang ungol na lumalabas sa bibig ni Veronica habang walang tigil si Hugo sa kanyang ginagawa. Matagal-tagal na rin mula noong huli silang nagtalik, kaya parehong-pareho silang nadala sa init ng kanilang katawan. Na para bang hinahanap-hanap nila ang init ng bawat isa. Patuloy pa rin si Hugo sa kanyang ginagawa kahit na nilabasan na si Veronica. Ilang sandali pa, tumayo siya sa harap ng asawa habang hawak-hawak ang kanyang pagkalalaki. Napakagat-labi naman si Veronica habang nakatitig sa asawa, na taas-baba ang kamay habang hawak ang pagkalalaki nito. “It’s so hard,” sa isip ni Veronica.Hindi niya namalayan na nasa harapan na pala siya ng kanyang asawa at hawak-hawak na ang pagkalalaki nito. Napalunok siya habang tinititigan ang maputing kargada ng lalaki.“Ahhh... B-babe,” usal ni Hugo, impit na napaungol sa ginawa ng asawa.“B-babe, your mouth is so hot,” kagat-labing sambit niya. Ag
VERONICA Mas lalong kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya. Napatitig ako at hinintay ang susunod niyang sasabihin. "Anong pero?" tanong ko, bahagyang mataas ang boses. Napakamot si Hugo sa batok at halatang nagdadalawang-isip kung sasabihin ba o hindi. “Ano nga? Bakit ayaw mong sabihin agad? May tinatago ka ba, ha? Ano? Nagkabalikan na ba kayong dalawa?” umiiyak kong sabi. Ang bigat sa dibdib ko. Sunod-sunod na nagsilabasan ang mga luha ko. Nakakagalit siya—ayaw pang sabihin agad. “Babe, please, calm down. Wala kami. Walang nangyari, okay? Ayaw ko na sanang sabihin kasi baka lalo ka lang magalit. Ayaw kong magalit ka lalo na’t buntis ka, pero ayaw ko rin namang magsinungaling,” mahina niyang sabi habang hinila ako palapit sa kanya. So, nagsinungaling nga siya? “Tell me. Kung ano man ’yan, I’m willing to listen. Just please, ayoko ng ganito—na nagkakataguan tayo ng mga sikreto,” mahina at kalmado kong sabi. I prepared myself para sa kahit anong sasabihin ni Hugo.
VERONICA Natigilan ako sa pagkain nang marinig ko ang sinabi ni Mommy Agnes. Napatingin ako kay Hugo na napahinto rin sa pagkain. Hindi ko alam, pero parang biglang kumulo ang dugo ko nang marinig ko ang pangalan ng babaeng 'yon. "Let's not talk about her, Mom. She's not important at all," sagot ni Hugo. Kunot-noo ko siyang tiningnan, pero mukhang wala lang sa kanya. "Nalaman ko lang kasi, sinabi ni Aaron. Anyway, kain na muna tayo. Mamaya, aalis kami ng Daddy mo—babisitahin namin si Pursha," sabi na lang ni Mommy Agnes. Hindi ko alam, pero hindi ko nagugustuhan ang narinig ko. Bakit parang umiiwas siya sa usapan? Bakit andun si Venice sa apartment niya? Nawalan na ako ng ganang kumain, pero nanatili pa rin ako sa mesa. I’ll just wait for them to leave. Ayaw kong mag-isip ng kung anu-ano. "Anak, aalis rin kami mamaya ng Daddy mo. May pupuntahan lang kami, at bukas ng umaga ay maaga rin ang flight namin. Wala ka bang balak na bumalik muna sa Pilipinas?" tanong ni Mommy.
"Anak? Kanina ka pa ba diyan? Sobrang ingay na ba namin?" sunod-sunod na tanong ni Mommy. Nilapitan niya ako at niyakap nang sobrang higpit. Na-miss ko sila. Mahigpit ko namang niyakap si Mommy. Si Mommy Agnes naman ay nakangiti lang sa amin habang nasa likuran. Nang humiwalay si Mommy Yvette, si Mommy Agnes naman ang niyakap ko. "Sorry for the intrusion. Masyado ata kaming maingay. Sorry, iha, nadistorbo ata namin ang tulog mo," sabi ni Mommy Agnes habang marahang hinaplos ang likod ko. "Okay lang po. Akala ko nga panaginip lang e, kasi sobra ko rin po kayong na-miss. Totoo pala ang narinig ko—akala ko nagha-hallucinate lang ako." "Kanina pa kami dito. Sabay kaming pumunta rito para dalawin kayo ni Hugo. Mabuti na lang talaga at nagkalat ang mga litrato ninyo sa social media," nakangiting sabi ni Mommy Agnes, proud na proud pa na nagkalat ang mga litrato namin anak niya. Panigurado talaga na magkakalat na naman dahil sa mga paparazzi na sunod nang sunod kay Hugo. And I am n
VERONICA Nagising ako sa lakas ng tawanan na naririnig ko. Hindi ko alam kung panaginip lang ba 'yon o totoo. Parang narinig ko ang boses ni Mommy at ni Mommy Agnes. Pero imposible naman na nandito sila—nasa Pilipinas sila ngayon. Bigla ko tuloy silang na-miss. Siguro kaya ko naririnig ang boses at tawanan nila, kasi miss na miss ko na sila. Epekto na naman siguro ito ng pagbubuntis ko. I know I’ve been extra sensitive lately, and they say it’s normal. Pakiramdam ko nga ay maiiyak ako, pero hindi ko alam kung bakit. Ang bigat lang sa pakiramdam ko. "Babe, you're awake. Nagugutom ka ba? Do you feel uncomfortable?" sunod-sunod na tanong ni Hugo nang lapitan niya ako. Napatitig ako sa kanya. Para siyang kumikinang sa paningin ko. Para siyang bituin sa kalangitan na nag-iiba ang kulay. Napangiti si Hugo at marahan akong hinaplos sa pisngi. "What? You're smiling. May dumi ba ako sa mukha, ha?" mahina niyang tanong habang lalo pang lumawak ang ngiti niya. I could feel my heart