The next day, I was finally discharged from the hospital, but Caellune's disappearance was really bothering me. Hindi ko maalis sa isip na may nangyaring masama dito. Habang pabalik-balik ako ng lakad lalong tumitindi ang kaba ko sa bawat segundo, hinawakan ni Czyrene ang kamay ko."Hey, don't worry too much. Kagagaling mo lang," sabi niya, sinusubukang pakalmahin ako. Umiling ako, kung saan-saan na napupunta ang isip ko. Parang gusto nang sumabog ng dibdib ko sa sobrang pag-aalala."Hindi, Czyrene, paano kung may nangyaring masama sa kanya? Ayaw kong mawala siya, Zy... hindi ko kakayanin," nanginginig kong sabi.Lumambot ang ekspresyon niya, she hugged me tightly. Ramdam ko ang pag-aalala ni Czyrene sa akin."Sigurado akong ayos lang si Kuya, Sol. Maybe he's just busy wherever he is," she offered, her voice laced with a hope she likely didn't feel either.Kumalas ako sa yakap at tumingin sa kanya, naghahanap ng kasiguruhan sa mga mata niya."Hindi mo kasi naiintindihan. Nasa pangani
I was consumed by worry when my bodyguard informed me that Greg had escaped. Nakapagtatakang natakasan nito ang mga bantay. May kutob akong may tumulong dito, imposibleng basta-basta na lamang ito makakaalis nang hindi tinutulungan. Hindi ako titigil hangga’t hindi ko nalalaman kung sino ang traydor sa tauhan ko. But I can't leave Solar alone.Lost in thought, I was startled when Sol tapped my arm. Nang makita ko ang pag-aalala sa mukha niya, hindi ko maiwasang ngumiti.“Anong problema? May inaalala ka ba?” Mahina ang tinig niya.Tumango ako pero ayaw kong mag-alala siya, kaya pinilit kong magmukhang kalmado.“Are you sure?” she pressed, her eyes locked on mine.“Yeah,” I said, trying to reassure her. Lumapit ako at hinalikan siya sa mga labi. She responded, and the tension in my chest eased a little because of the warmth of her touch. Nang maghiwalay ang mga labi namin, kumislap sa mga mata ni Sol ang pag-aalala.“Hindi mo ako maloloko. You’re thinking about something, and I
I tried to sit up and remove the IV drip from my hand, but Czyrene quickly intervened. "Wait, don't move. Anong problema? May masakit ba sa 'yo?" sunud-sunod niyang tanong habang maingat na sinusuri ang katawan ko. "Hindi pa bumabalik si Caellune. I'm worried something might have happened to him." She offered a reassuring smile. "Don't worry, pabalik na siya. I've already called him."Just as Czyrene was about to call the nurse to reattach the drip, the door swung open, and Caellune walked in. Nakahinga ako ng maluwag. Mabilis akong tumakbo papunta sa kanya at mahigpit na niyakap. Gumanti naman siya at niyakap din ako nang mahigpit."Are you okay?" It took me a moment to respond, my emotions still raw. "Natakot ako. A-akala ko may nangyari ng masama sa 'yo," bahagyang nanginig ang boses ko habang sinasabi 'yon. Tears were at the corners of my eyes, threatening to spill over.Mas humigpit ang yakap niya sa akin, his warm breath on my hair as he whispered words of comfort. "I'm so
After leaving the hospital, I headed to the interrogation site. Pagdating ko, nakita kong ikinadena na ng mga tauhan ko ang lalaking nagtangkang saksakin ako. Lumapit ako dito. I took a seat, crossing my leg as I glared at the man. "You dare try to stab me?!" Sinuntok ko ang mukha nito ng malakas dahilan para dumugo ang ilong. "Should I call you bold or stupid?" I chuckled, the sound laced with venom.Sunud-sunod na suntok ang pinakawalan ko hanggang sa mapuno ng dugo ang mukha nito. One of my guards handed me a handkerchief to wipe the stains from my hand."Sinong nagpadala sa 'yo para patayin ako?" Mahigpit na hinawakan ko ang leeg nito.The man spat at me, his eyes blazing with defiance."W-walang nagpadala... sa akin! A-ako lang ang nagplanong patayin ka!" sigaw nito kahit nahihirapan ng huminga.My anger boiled over, and I rose from my seat, my voice cold and menacing. "Light the fire, and prepare the rope!" I commanded my guards. The guards moved swiftly. Sinindihan ang apoy
“Solar!” I shouted, my voice nearly breaking from fear. Agad ko siyang binuhat, ramdam ko ang bigat ng katawan niyang nanghihina. Habang nanginginig ang kamay ko, mabilis kong tinawag ang mga gwardiya para hulihin ang umatake sa amin.Why did she take the stab meant for me? paulit-ulit na tanong sa isip ko habang bitbit siya papunta sa kotse.Sa labas, nakita ko pa sina Dashiel at Czyrene na nagtatalo, wala silang kaalam-alam sa kaguluhang nangyari sa loob. A man walked up to them to explain, but I didn’t pay attention to them anymore. Wala akong ibang iniisip kundi mailigtas si Solar.Dahan-dahan ko siyang inihiga sa passenger seat at sinigurong hindi masasaktan ang sugat niya. Pagkasakay ko sa driver’s seat, agad kong pinaandar ang sasakyan. Mabigat ang dibdib ko na parang sasabog. Humigpit ang hawak ko sa manibela at ramdam ko ang panginginig ng kamay.Habang tumatakbo ang kotse, paulit-ulit akong napapatingin kay Solar. Maputla ang mukha niya, halos walang kulay ang labi. Mabagal
Two days had passed, and finally dumating na ang araw ng banquet. Nakatayo ako sa harap ng salamin, slipping on my earrings as I finished getting ready.Czyrene helped me adjust my gown, a stunning silk dress in a deep shade of blue that complimented my skin tone perfectly. Maingat niyang pinasadahan ang tela, inaayos ang maliliit na tupi."There you go, babe," she said, stepping back to admire the dress "You look breathtaking."Ngumiti ako, ramdam ko ang biglang pag-akyat ng kumpiyansa sa dibdib ko. Tonight was going to be a night to remember. Huminga ako nang malalim, kinuha ang clutch ko, at sabay kaming lumabas ni Czyrene, both of us looking stunning.Pagpasok namin sa living room, nadatnan namin si Caellune na nakaupo sa sofa, clearly waiting for us. His gaze locked onto mine, and he couldn't seem to look away. May kung anong kumislot sa dibdib ko, pero binalewala ko 'yon at tiningnan siya nang masama. Si Czyrene naman ay mabilis na pumitik ang daliri, trying to get Caellune’s at