CHAPTER EIGHTY-THREE

I am moving on. I can finally say that I am already moving on from what happened by that time I visited tha Walton’s mansion. I can’t say it is something traumatic because of Abigail who caused a scene. Naisip ko na hindi na dapat ako magpaapekto sa kahit na anong bagay now that Maximo finally remembers me. I have set my mind to treasure every second, hours, days, weeks, and years of my life with him. I don’t want to spend it to anybody else.

Nasa site ako ngayon kung saan sinasagawa ang construction ng botique ko. Nakapamewang at nakatingin sa grupo ng construction company na ni-hire ko para gawin ang botique ko. Syempre, dahil hands on dapat ako sa mga ganito I should be here to see and take a look. Baka mamaya, hindi magawa ang gusto ko. I should have to carefully look into it.

It’s the weekend. Napakabilis ng oras. Parang kailan lang nang magpunta ako kila Maximo para makausap ito. Hanggang ngayon ay dala dala ko pa rin ang kilig dahil sa pag-propose nito sa ‘kin using the same r