CHAPTER FOURTY-ONE

ALAM kong nararamdaman ni Maximo na hindi na naman ako mapalagay dahil sa nalaman ko. He just simply pat my back na tila ba kinakalma ako. Hindi ko alam kung paano ko iyong tatanggalin dahil heto at mukhang naiinis na naman ako.

I thought he was the one who thought about me when he bought this dress. It ended up na hindi naman pala siya ang pumili. I would have appreciated it more kung alam kong siya ang pumili for me. Kahit anong itsura ng dress for as long as he was the one who picked it for me, magiging masaya ako.

Tahimik lang ako habang nag-uusap silang dalawa ni Abigail. They were laughing that as if I am not sitting here with them. Tinuon ko na lang ang atensyon ko sa pagkain kahit na naiinis na ako. Wala ba silang balak na kausapin ako?

“You know what, Maximo, na-miss ko ‘yung mga burnt dishes mo. Hanggang ngayon ba, nakakasunog ka pa rin ng food?” tanong ni Abigail out of the blue. Medyo natatawa pa nga ito. Seriously? How did she know?

Nakikinig lang ako. Ayaw kong sumab