ตอนที่ 2 หลอมรักครั้งที่ 2 [2/3]

หลอมรักครั้งที่ 2

2/3

“ปกติมีเซ็กซ์แล้วจูบไหม” ผมกระซิบถามแล้วหอมแก้มพาลินหนึ่งที

“ไม่อะ เราไม่ชอบจูบกับใครที่ไม่ใช่แฟน” น้ำเสียงติดหอบตอบกลับมา

ครู่ใหญ่เราออกจากอ่างและใส่ชุดคลุมอาบน้ำเอาไว้ ผมของผมเปียกกว่าเธอ อาจจะเพราะเธอหนีบผมเอาไว้ เธอเลยเป่าผมให้ด้วย พาลินนั่งตักผม หันหน้าเข้าหาแล้วก็เป่าให้ ผมประคองกอดเอวเธอหลวม ๆ แล้วมองหน้าเธอระหว่างนั้น

“มองอะไรนักล่ะ” เธอถามตอนลดความแรงของไดรท์เป่าผมลงมาเป็นแบบเบาที่สุดและเป็นลมเย็น

“มองคนสวย” ผมตอบ พาลินยิ้ม เธอไม่ค่อยขวยเขินอาจจะคงชาชินกับคำหวานที่ผู้ชายส่งมาให้ พาลินสวยมาก แม้เพื่อนเธอที่ผมเคยเห็นอยู่รวมกันจะสวยทุกคน แต่พาลินมีเสน่ห์แบบที่ต่างออกไป ผมมองพาลินคนแรก น่าจะเช่นเดียวกับที่น้องชายของผมมองเพื่อนพาลินคนแรกเหมือนกัน

“ชมกี่คนแล้วนะวันนี้” เธอถามแล้วปิดไดร์ทลงก่อนจะหยิบหวีมาหวีให้ “เราคนที่เท่าไหร่”

“คนแรกครับ” พาลินยักใหญ่ก่อนจะตั้งท่าลุกจากตักผม แต่ผมรั้งเธอเอาไว้ก่อน

“อย่าแกล้ง” เธอหลิ่วตา

“โบว์มีแฟนใหม่หรือยัง” ผมเอ่ยถามเพื่อนของเธอ ที่เคยคบกับแอมป์ น้องชายคนถัดจากผม และโบว์คือเพื่อนของพาลินที่เป็นคนให้ไลน์พาลินกับผมในวันนั้นด้วย

“ไม่หรอก รายนั้นรักไม่ยุ่งมุ่งแต่งาน” น้ำเสียงโทนสบาย ๆ ส่งมาพร้อมทั้งวางสองมือกับบ่าผม “จะตีสามแล้วปล่อยไหม จะได้ไปนอน เราง่วง”

“ก็ไปด้วยกัน”

“ว้าย” ผมกอดเอวพาลินแน่นมากแล้วก็ทุกเธอท่าอย่างนั้น คนตัวเล็กที่กลัวตกก็กอดคอผมแน่นเลย

พาลินตอนที่กำลังมีSex น่ะ ร้อนแรงและเซ็กซี่มาก แต่พาลินตอนปกติเหมือนแมวหยิ่ง ๆ ผสมกับแมวขี้อ้อนนะ เธอเป็นผู้หญิงที่รู้จะใช้สีหน้าแววตาแบบไหนกับช่วงเวลาไหน ตอนทำงานก็ดูเป็นมืออาชีพมา แต่พอเป็นเวลาอื่นก็ต่างออกไป

น่าค้นหามากจริง ๆ

“ทำไมพาชอบนอนเปิดแอร์เย็น ๆ จัง” ผมถามตอนที่พาลินเอื้อมมือหยิบรีโมทแอร์มาปรับให้อุณหภูมิลดลง “นอนแอร์เย็น ๆ อย่างนี้เดี๋ยวป่วยง่ายนะ”

“ติดเป็นนิสัยน่ะ แต่เราก็ห่มผ้าอยู่ดี ติดกอดหมอนข้างด้วย”

“แล้ววันนี้จะกอดหมอนข้างหรือจะกอดเรา”

“กอดเอ็กซ์อุ่นเหมือนกอดหมอนข้างไหม” เธอเลิกคิ้ว

“ต้องลองดูก่อน” ตอนนั้นเธอก็ปิดไฟแล้วสอดตัวเข้ามาในผ้าห่ม ก่อนจะหนุนลงบนแขนผม ไม่นานนักเราก็หลับไปพร้อมกัน

เช้าวันถัดมาผมตื่นขึ้นและไม่พบข้าวของห้องแล้ว พาลินทิ้งโน้ตเอาไว้ว่าต้องออกไปคุยกับลูกค้า แล้วก็มีอาหารเช้าไว้ให้ด้วย ไม่รู้ว่าเธอทำแบบนี้กับทุกคนไหม หรืออาจจะทำกับผมแค่คนเดียวเพียงเพราะว่าผมเป็นพี่ชายของแฟนเก่าเพื่อนเธอก็ได้

ผมกับพาลินไม่ได้คุยกันบ่อยแบบคนคุย แต่มีรีพลายสตอรีกันบ้างอะไรบ้างตามประสาคนร็จัก พาลินดูมีหนุ่มรายล้อมเยอะ สังเกตเวลาพาลินลงรูปน่ะมีผู้ชายมาคอมเม้นตืเยอะเหมือนกัน

แต่ก็ไม่น่าแปลกใจนะ พาลินเป็นคนสวยผสมเซ็กซี่ มีเสน่ห์มากด้วย ไม่แปลกเลยถ้าผู้ชายหลายคนจะชอบเธอ อีกอย่างเธอก็ดูบริหารเสน่ห์เก่งด้วย

ผมชอบมากนะ ผู้หญิงมีเสน่ห์น่ะ

“บอสคะ เที่ยงนี้จะทานอะไรคะ” คุณสิตา เลขาเข้ามาถามผมในช่วงเวลาใกล้เที่ยง “หรือว่าบอสจะออกไปทานข้างนอก”

“แล้ววันนี้มีอะไรทาน” ผมถามไป เพราะปกติแล้วถ้าผมไม่ได้อยากจะกินอะไรเป็นพิเศษก็จะกินอาหารเดียวกับกับโรงอาหารพนักงาน หรือไม่ถ้าจะออกไปทานข้างนอกผมก็จะแจ้งไปไว้ก่อน

“อันที่จริงมีคนฝากอาหารมาไว้ให้บอสด้วยค่ะ” ผมเลิกคิ้ว

“คนที่ล็อบบี้พึ่งเอาขึ้นมาให้ บอกว่าคคุณพาลินฝากเอาไว้แต่สิตายังไม่แน่ใจว่าคืออะไรเลยมาถามก่อนว่าบอสจะทานอย่างอื่นหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไร เอาที่คุณพาลินฝากไว้เข้ามาได้เลย” หลังจากคุณสิตารับคำก็ออกไปด้านนอก พาลินไม่เห็นจะบอกผมว่าฝากอะไรมาไว้ แต่นั่นก็ทำให้ผมกดโทรหาเธอในเวลาถัดมา

[สวัสดีค่ะ] เสียงหวานกรอกเสียงมาตอนที่ผมกดโทรออกราว ๆ ครึ่งนาที [ว่าไงเอ่ย]

“ไม่เห็นบอกเราเลยว่าฝากอะไรไว้ให้” ผมว่าแล้วก็เอนหลังพิงเก้าอี้พลางยกขวาไม่ไขว้ห้างด้วย

[ก็ตอนฝากไว้ยังไม่เที่ยงนี่ กลัวทำงานอยู่]

“แล้วคนสวยฝากอะไรไว้ให้เอ็กซ์ครับ”

[ไปกินข้าวกับโบว์มา แล้วที่ร้านมีเมนูทะเลผัดพริกเกลือด้วย เอ็กซ์เคยบอกว่าชอบก็เลยซื้อไปให้เป็นข้าวเที่ยง] ทางนั้นตอบกลับมายาว ๆ แต่ว่าผมก็จำได้อยู่ว่าเคยเล่าให้พาลินฟังตอนไปทานข้าวด้วยกันว่าผมชอบทานเมนูนี้ แล้วก็สั่งมาด้วย [เราสั่งหมูทอดน้ำปลาด้วยนะ เราทานแล้วอร่อยดีน่ะ]

“ใจดีจังนะ” ผมบอกไป “แบบนี้ต้องมีรางวัลแล้ว”

[ไม่เป็นไร เห็นแล้วนึกถึงก็เลยซื้อไปฝากเฉย ๆ ค่ะ]

“คราวหลังก็บอกก่อนสิ ถ้ากินข้าวไปแล้วคงเสียใจแย่ที่ไม่ได้กินข้าวที่พาซื้อมาให้” ผมได้ยินเสียงเธอหัวเราะชอบใจแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา “วันนี้ว่างไหม”

[วันนี้ไม่ว่างหรอก ไปงานวันเกิดเพื่อนน่ะ น่าจะกลับดึก ๆ เลย]

“เสียดาย ว่าจะชวนไปหาอะไรดื่มสักหน่อย” ผมว่าแล้วเหลือบตามองประตูที่ถูกเปิดออกพร้อมกับแม่บ้านที่นำถามอาหารมา

[วันหลังนะ วันนี้ไม่ได้จริง ๆ] เมื่อคนสวยบอกแบบนั้นผมก็ตามใจเธอ [มีอะไรอีกไหมคะ]

“ไม่มีแล้วครับ”

[โอเค งั้นทานให้อร่อย แล้วก็ตั้งใจทำงานนะคะ]

“ครับ กู๊ดเดย์นะ” หลังจากนั้นพาลินก็วางสายไป ผมทานข้าวที่พาลินฝากเอาไว้ให้ซึ่งมันก็อร่อยดี พาลินใจดีแบบนี้เป็นปกติ หรือใจดีกับแค่บางคนกันล่ะ

“คิดถึงพี่เอ็กซ์จัง” เมื่อเข้ามาในรถ น้องน้ำก็ยืดตัวมาหอมแก้มผมหนึ่งที “คิดถึงน้ำเหรอถึงมา”

“ค่ะ พี่คิดถึงหนู่นั่นล่ะ” คนเด็กกว่ายิ้มจนแก้มปริหลังจากที่ได้ฟัง

เพราะความคิดถึงที่ไม่ได้ออกมาจากใจจริง ๆ ถึงพูดง่าย ผมน่ะให้สาว ๆ ที่ผมคุย ๆ อยู่ได้ทุกอย่างล่ะ อยากให้บอกคิดถึงผมก็บอกได้ อยากให้บอกรักผมก็บอกได้เหมือนกัน

แต่จะให้สาบานว่าที่พูดออกมานั้นมาจากใจริง ๆ ก็คงตายเปล่า พวกเธอก็รู้ว่าผมไม่ได้จริงจังแต่แรก ดังนั้นให้พูดพอจะให้ชื้นหัวใจก็คงไหวเหมือนกัน

“วันนี้พี่เอ็กซ์จะค้างกับน้ำไหม”

“คงไม่ได้ค่ะ พี่แค่มากินข้าวกับหนูให้หายคิดถึง”

“แต่น้ำอยากให้พี่เอ็กซ์ค้างด้วยนะ” น้องทำหน้าทำตาออดอ้อนใส่

“แก้ตัวที่พี่ไม่ได้ค้างด้วย เอาชาแนลไปนอนหนุนสักใบดีไหมคะ” ผมเสนอไปอย่างไม่ใส่ใจนัก

“เย้ พี่เอ็กซ์น่ารักที่สุดเลย” ก็แฟร์ ๆ ดีไม่อะไรมาก ผมเป็นคนทำธุรกิจมักจะทำอะไรที่มันให้และรับมาเท่า ๆ กัน ผมก็เคยนอนกับน้องน้ำอยู่สองสามครั้งแต่ก็ยังไม่เคยให้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเท่าไหร่

แต่ปกติสาว ๆ ที่ผมควงอยู่ครึ่งต่อครึ่งก็เป็นคนที่มีฐานะโอเค รสนิยมดี และไปด้วยกันได้ ผมไม่ได้ให้เงินน้อง ๆ ใช้เป็นรายเดือนแบบพวกเสี่ยเลี้ยงอะไรแบบนั้น แต่เป็นประเภทก้ำกึ่งคนคุยน่ะ

น้องอยากคุยกับผม ผมก็ตอบ ผมอยากเจอกับน้อง ผมก็นัด ถ้าเขาไม่ว่างผมก็แค่ไปนัดคนใหม่ น้องเขาก็เหมือนกัน ถ้าอยากเจอผมก็นัดมา ถ้าผมว่างผมก็มา ถ้าไม่อยากเจอก็แค่ปฏิเสธ ใครงอแงมาก ๆ ก็ตัดออกจากชีวิตเพราะไม่ได้ให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนมากขนาดนั้น

ถ้างอแง เล่นตัวพอเป็นพิธีก็โอเค แต่จะมาแสดงเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเลย อันนั้นไม่ไหว

หลังจากไปกินข้าวและพาน้องน้ำไปช็อปปิ้ง ผมก็แวะไปหาผิงผิง คนนี้ก็เหมือนทุกคน แต่อายุเท่ากันน่ะ อยู่ที่คอนโดเขาถึงดึกก็กลับห้องตัวเอง

ปกติแล้วผมไม่ค่อยนอนค้างกับใครหรอก แต่ให้เกียรติด้วยการให้เจ้าของห้องหลับก่อนแล้วค่อยออกมา แล้วก็ไม่ค่อยพาใครมานอนห้องด้วย

ผมมีกฎอยู่ไม่กี่อย่างคือ ห้ามล้ำเส้นที่ผมขีดไว้ ห้ามทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของจนเกินไป อยากอวดผมลงไอจี ลงโซเชียลได้ไม่ว่ากันนะ แต่ผมจะให้ผมทำเหมือนกันแบบนั้นผมไม่ และแม้ว่าผมจะHaving sex กับสาว ๆ มากหน้าหลายตาแต่ผมป้องกันตลอด แล้วก็ไม่จูบด้วย ผมไม่จูบกับใครพร่ำเพื่อ

ผมกับพาลินก็เหมือน ๆ กัน

---

ชี้แจงนิดหน่อยนะคะ

****ปล. พระเอกกับนางเอกนิสัยเหมือนกันนะคะและทั้งคู่ก็โสดด้วย ดังนั้นการมีOne nigth stand หรือ Friend with benefit มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร และทั้งคู่ไม่ไ้ดนอกกายหรือนอกใจใคร

พาลินไม่มีแฟน ไม่ต้องการมีความรักที่จริงจัง เอ็กซ์ก็เหมือนกัน

ไรท์เขียนนิยายเรื่องนี้มาเพื่ออยากจะสร้างทางเลือก และไม่อยากให้ยึดติดค่านิยมว่านางเอกจะต้องเวอร์จิ้น มีอะไรกับผู้ชายคนเดียวไปตลอดชีวิต

ดังนั้นไม่ควรมีใครถูกด้อยค่าเพียงเพราะว่าไม่ได้เวอร์จิ้น หรือว่ามีอะไรกับคนที่ไม่ใช่แฟน ผู้หญิงกับผู้ชายมีคุณค่าเท่ากัน มีสิทธิ์ที่จะทำได้ตามความพึงพอใจตราบใดที่ยังโสดและไร้พันธะผูกพันทั้งสองฝ่ายค่ะ

เซ็กซ์ก็แค่องค์ประกอบหนึ่งของการใช้ชีวิต และความต้องการทางเพศมีกันทุกคน ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แต่จะมีเซ็กซ์หรือไม่มีเราสามรถเลือกได้

ไรท์อยากให้ทุกคนมีความมั่นใจในการใช้ชีวิต มีสิทธิ์จะเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำแบบไม่เดือนดร้อนใครและรู้จักป้องกันตัวเอง ดังนั้นแม้ว่าตัวละครในนิยายจะไม่ได้เป็นแบบในอุดมคติหรือแบบเดิมที่เคยมา แต่ให้คิดว่าตัวละครก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน ไม่ควรมีใครถูกด้อยค่าเพียงเพราะแค่ว่าไม่ได้เวอร์จิ้น หรือนอนกับผู้ชายเพียงคนเดียวตลอดชีวิตค่ะ

ขอบคุณทุก ๆ คนทีเข้าใจกันนะคะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านด้วยค่ะ