ตอนที่ 2 หลอมรักครั้งที่ 2 [3/3]

หลอมรักครั้งที่ 2

3/3

ผมมีกฎอยู่ไม่กี่อย่างคือ ห้ามล้ำเส้นที่ผมขีดไว้ ห้ามทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของจนเกินไป อยากอวดผมลงไอจี ลงโซเชียลได้ไม่ว่ากันนะ แต่ผมจะให้ผมทำเหมือนกันแบบนั้นผมไม่ และแม้ว่าผมจะHaving sex กับสาว ๆ มากหน้าหลายตาแต่ผมป้องกันตลอด แล้วก็ไม่จูบด้วย ผมไม่จูบกับใครพร่ำเพื่อ

ผมกับพาลินก็เหมือน ๆ กัน

สองสามวันถัดมาผมแวะที่ร้านเหล้าแนวบาร์สงบ ๆ กับเพื่อนผู้ชายอีกสามคน เพื่อนผู้หญิงอีกสอง ซึ่งหนึ่งในเพื่อนผู้หญิงนั้นเป็นFriend With Benefit ของผมด้วย

มัดหมี่ เป็นเพื่อนผมสมัยเรียนมัธยม เราเป็นFWB กันมาช่วงมอปลาย ประมาณสักมอห้ามอหก หลังจากผมจบมอหกก็เป็นช่วงที่ผมสอบเทียบจบปอตรีเหมือนกัน

ผมกับหมี่ไม่ได้ติดต่อกันอีกช่วงผมไปเรียนต่อ แต่พอกลับมาอยู่ไทยบ่อยก็บังเอิญเจอกัน แล้วก็ไปลำลึกความหลังกันนิดหน่อย แล้วก็กลับมาเป็นสถานะนั้นกันอีก

ผมจบปอตรีช่วงสิบแปด แล้วก็ย้ายไปเรียนปอโทที่แคนาดา เลยได้รู้จักกับเพื่อน กับรุ่นพี่ที่เป็นคนเอเชียเหมือน ๆ กันสมัยเรียนที่นั่น ผมสนใจลงทุนสตาร์ทอัพ และพวกหุ้นมาตั้งแต่สมัยนั้น

ผมเปิดสตาร์ทอัพเล็ก ๆ ของตัวเองตั้งแต่อายุยี่สิบ ลงทุนหุ้นและบิทคอยด้วย ทำให้พอจะมีเงินเก็บที่หาได้เองจำนวนหนึ่ง แต่ทางบ้านผมก็ไม่ได้ขัดสนอะไรเลย

บ้านผมพ่อกับแม่มีลูกชายสี่คนล้วน คนโตคือพี่โอห์ม รองลงมาคือผม ถัดไปคือไอ้แอมป์ และคนเล็กคือออนซ์ พ่อกับแม่ค่อนข้างให้อิสระในการเลือกอะไรต่าง ๆ ของเราเต็มที่ คอยดูแลแนะนำอยู่ห่าง ๆ แต่ดูจะปล่อยผมมากสุดในบรรดาพี่น้อง คงเพราะเห็นว่าผมทำให้ไว้ใจได้ตั้งแต่อายุยังไม่มาก

ตอนผมบอกว่าอยากลองจับธุรกิจเกี่ยวกับกาสิโนดูเขาก็สนับสนุนนะ ตอนแรกก็แค่เล่าให้ฟังเฉย ๆ เพราะผมก็พอจะมีทุนอยู่ แต่พ่อก็ออกเงินให้ คงเพราะว่าผมไม่ค่อยเข้าไปทำอะไรกับธุรกิจครอบครัวมาก

“หลายวันก่อนโน้นเหมือนรถมึงขับออกจากคอนโดกูไปตอนเช้า กูจำทะเบียรถมึงได้” กุมภ์ เพื่อนผมคนหนึ่งเอ่ยปากพลางควงเหล้าในแก้ว “มาทำไมแถวนั้นวะ มีสาวอยู่เหรอ”

"ไม่ต้องอยากรู้หรอกน่า" ผมบอกเรียบ ๆ แต่ว่ากุมภ์อยู่คอนโดเดียวกับพาลินเลย ผมเคยไปคอนโดมันอยู่สองสามครั้ง แต่ว่าเดี๋ยวนี้พอไปแถวนั้นก็ไม่ได้ไปหามันละ เพราะห้องมันไม่มีอะไรน่าสนใจนี่

“หรือว่ามึงยังนัดเจอกันคนนั้นอยู่วะ คนที่มึงกลับด้วยวันที่มึงกลับมาจากมาเก๊าแล้วไปดื่มกับกูอะ แล้วมึงขอไลน์เขาจากเพื่อนเขาน่ะ” อ๋า มันคงหมายถึงพาลินสินะ ไอ้นี่ความจำดีฉิบเลย... “กูจำเขาได้ว่าเขาอยู่คอนโดเดียวกับกูเพราะวันที่มึงกลับกับเขา สองวันต่อมากูเห็นเขาที่นิติ”

“สู่รู้จริงมึง” ผมดูดบุหรี่อย่างไม่ยี่หระอะไร

“ก็แค่อยากรู้ ปกติไม่ค่อยเห็นมึงจะไปค้างกับใคร” กุมภ์หัวเราะแล้วก็ดื่มเหล้า

“วันนี้เอ็กซ์จะไปค้างกับหมี่ไหม” คนที่นั่งอยู่ข้างๆ กระซิบถาม ดูเหมือนจะอยากให้เพื่อนตรงนี้ได้ยินด้วยว่าผมกับหมี่เคยค้างด้วยกัน แต่ก็แค่ครั้งเดียวนะ เพราะวันนั้นผมเมามากจริง ๆ ตอนนั้นผมยังไม่ได้ตอบเธอแต่กำลังมองผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินไปฝั่งห้องน้ำอยู่

พอมั่นใจว่าเป็นใครก็เอามือถือมากด

Me: เหมือนเห็นพาที่ Vivid เลยครับ

ผมส่งข้อความไปหาพาลินทางไลน์เพราะเห็นว่าผู้หญิงที่เดินไปทางห้องน้ำเมื่อกี้น่าจะเป็นพาลิน ราว ๆ สองนาที

Palin: ใช่ เรามากับรุ่นพี่น่ะ เอ็กซ์อยู่นี่เหรอ

Me: ครับ

Me: ว่าแต่รุ่นพี่จริง ๆ หรืออย่างอื่น

Palin: คนนี้รุ่นพี่จริง ๆ แต่เขาเหมือนจะจีบ ๆ เราอยู่นะ

ผมยกยิ้มนิดหน่อยกับคำตอบที่ได้อ่าน

Me: แล้วพาลินจะกลับกับเขาหรือเปล่าครับ

Palin: น่าจะให้เขาไปส่ง เพราะเขาไปรับเรามา ไม่ได้เอารถมาเองค่ะ

Me: งั้นพาลินกลับกับเรานะ

Palin: เอ็กซ์มานานยังคะ

Me: พึ่งได้ครึ่งชั่วโมงมั้งครับ

Palin: งั้นไม่เป็นไรดีกว่า เรามานานแล้ว ใกล้จะกลับแล้วด้วย

Me: ไม่เป็นไร เราจะกลับพร้อมพา

ตอนนั้นก็ถือว่าเป็นอันเข้าใจกันได้ ผมไม่ได้เจอพาลินหลายวันแล้วล่ะ ตั้งแต่วันที่ผมไปค้างที่คอนโดเธอนี่ก็ผ่านมาเกือบสี่วันแล้วด้วย

“วันนี้คงไม่ หมี่กลับกับแพมนะ” ผมบอก มัดหมี่ดูเสียดาย แต่ผมไม่ได้แคร์ “เดี๋ยวอีกสักพักกูกลับนะ”

“อ้าว มึงพึ่งมาครับ” ไอ้โซนทัก แต่ผมก็ออกจะเฉย ๆ พึ่งมาไม่ได้แปลว่าจะกลับเร็วไม่ได้สักหน่อยนี่

“กูมีนัด” ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเทเหล้าลงไปในแก้ว

หลังจากที่เคลียร์กับเพื่อนเสร็จแล้วผมก็เหลือบตามองพาลินอยู่สักพัก เห็นเธอเดินออกไปพร้อมกับผู้ชายหนึ่งคนที่มาด้วย พอพาลินเดินออกไปได้ประมาณห้านาทีก็เดินตามเธอไป หลังจากผู้ชายคนนั้นขึ้นรถจากไปแล้ว เธอก็เดินมาหาผม

วันนี้เรามีที่คอนโดของพาลินอีกเหมือนเคย แล้วก็ไม่ต้องสืบนะว่าเราทำอะไรกัน

เช้าวันถัดมาเป็นวันหยุด นาฬิกาปลุกของผมไม่ได้ดังดั่งเช่นทุกวันที่เคยเป็นทำให้วันนี้นั้นผมตื่นสายกว่าปกติมาก ตื่นสายชนิดที่ลืมไปเลยว่าไม่ได้นอนอยู่ห้องตัวเอง

“ตื่นได้แล้วค่ะ” น้ำเสียงหวาน ๆ ของพาลินดังเข้ามาในโสตประสาตผมตอนกำลังสะลึมสะลือตื่นพอดี จังหวะที่ลืมตาทั้งที่ยังง่วงอยู่นั้นก็เห็นพาลินกำลังโน้มตัวลงมาเขย่า “มากินข้าวเร็ว”

“ยังง่วงอยู่เลย” ผมใช้สองมือขยี้ตาเพื่อให้ง่ายต่อการมองเห็นมากขึ้น

“จะเที่ยงแล้ว” พาลินดึงผ้าห่มออกจากตัวผม

“เราหลับนานขนาดนั้นเหรอ” พาลินพยักหน้าแล้วก็เดินไปเปิดม่านออกทำให้ผมเห็นแสงแดดที่จ้ามากสาดเข้ามาจนต้องหยีตาไปเลย พอเอามือถือมาดูเวลาก็พบว่าตอนนี้สิบเอ็ดโมงยี่สิบ ทั้งที่ปกติแล้วแม้วันหยุดก็จะตื่นไม่เกิดเก้าโมงแท้ ๆ “พาตื่นตอนไหน”

“เราตื่นตั้งสิบโมงน่ะ” น่าจะตื่นก่อนผมราว ๆ ชั่วโมงได้เลยนะ

“ไม่ปลุกเราด้วยล่ะครับ นอนแบบนี้เราเกรงใจ”

“ก็เห็นกำลังนอนหลับสบาย แล้วเราก็ไม่ได้ลำบากอะไรไม่ต้องเกรงใจหรอก” คนสวยในชุดเดรสสายเดี่ยวแบบโอเวอร์ไซต์บอกมา “แต่ว่าใกล้จะเที่ยงเลยต้องปลุกเอ็กซ์มาทานข้าวก่อนล่ะ”

“ใจดีจังเลยนะ” เพราะพาลินน่ะแม้ว่าจะเป็นคนที่ดูหยิ่งในตัว ดูไม่แคร์ใครแต่เธอก็ดูมีความใจดีอยู่ ผมเดาพาลินไม่ออกว่าเธอเป็นคนแบบไหน ใส่ใจกันด้วยเหตุผลอะไร

ผม...ตามผู้หญิงแบบพาลินไม่ทันเลย

“แปรงสีฟันอันใหม่อยู่ในลิ้นชักใต้ชั้นวางผ้าขนหนูนะ”

“ครับ” ผมตอบรับแล้วลุกขึ้นไปจัดการกับตัวเอง พาเดินออกมาข้างนอกเห็นว่าพาลินกำลังจัดโต๊ะกินข้าวที่เป็นโต๊ะด้านหน้าโซฟาในห้องนั่งเล่น

“นั่งพื้นได้ไหม?” เธอเลิกคิ้ว

“ได้หมดครับ” ผมไม่ใช่คนติดหรูอะไร อีกอย่างผมว่าก็อาจจะเป็นนิสัยของคนไทยด้วย มีโซฟาแต่ไม่นั่ง แล้วก็นั่งพื้นแทน “พาชอบนั่งพื้นเหรอ”

“เราว่ามันก็สบายดี บางทีมันกินแบบได้อรรถรสกว่าบนโต๊ะ” เธอว่าติดตลก บนโต๊ะมีอาหารอยู่สองสามอย่าง แล้วก็มีข้าว ผมนั่งลงข้าง ๆ พาลินแล้วก็ทานข้าวกัน

“อร่อยจังครับ ทำเองเหรอ” เมื่อรับรู้ได้ถึงรสชาติที่อร่อยมาก ๆ ผมก็ถามไป

“ถ้าเราทำนะ เอ็กซ์ไม่พูดว่าอร่อยหรอก” คนที่กินข้าวอยู่ข้างกันมีท่าทางขัดเขินเล็กน้อย “เราทำอาหารไม่เป็นสักอย่าง ทั้งหมดนี่น่ะน้องสาวเราทำแล้วก็ให้แม่บ้านเอามาให้”

“พาทำอาหารไม่เป็นเหรอ”

“เราทำกับข้าวแล้วเละเทะมาก ไม่ใช่ทาง แบบว่ากินไม่ได้เลยล่ะ” เธอยังคงมีท่าทางขำขันตัวเองเล็กน้อยแต่ตอนพูดก็ดูเป็นธรรมชาติมาก ๆ ผมชอบเวลาพาลินพูดนะ เธอมีเสน่ห์ที่น่าดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก

ตอนทำงานจะใช้น้ำเสียง แววตา ท่าทาง อีกแบบที่ดูน่าเชื่อถือและดูเป็นคนมีวาทศิลป์มาก ๆ พอตอนที่อยู่ในโหมดมีเซ็กซ์กันก็เป็นอีกแบบ แต่พอมาเป็นโหมดที่พูดคุยกันธรรมดาก็พูดจาน่าฟัง จริตดูไม่ประดิษฐ์อะไรเลย แววตาก็ดุจริงใจมากด้วย

“มีน้องสาวด้วยเหรอ” ตอนพาลินเอากะเพราทะเลเข้าปากก็พยักหน้าไปด้วย "เราคิดว่าคุณลุงทรงภพมีลูกแค่สองคนซะอีกนะ”

“น้องสาวเราอายุห่างจากเราตั้งห้าปี แล้วเราก็ห่างจากพี่ชายห้าปีเหมือนกัน” เป็นครั้งแรก ๆ เลยที่พาลินพูดถึงเรื่องของครอบครัวให้ฟัง ปกติแล้วเธอมักจะเล่าอะไรเกี่ยวกับตัวเองแบบผิวเผิน แล้วก็จะถามเรื่องของผมแบบผิวเผินเหมือนกัน “แล้วพี่น้องเอ็กซ์มีกันสี่คนใช่ไหม เราเคยเจอแค่พี่โอห์ม แล้วก็แอมป์”

“ใช่ บ้านเราพี่น้องที่ห่างกันคนละสองปี แล้วคนเล็กชื่อออนซ์” พาลินตั้งใจฟังผมมาก ตอนคนอื่นพูดก็เป็นมารยาทที่ดีที่ผู้ฟังจะสบตาผู้พูดน่ะ แต่พาลินไม่เคี้ยวข้าวเลย “อย่าอมข้าวสิครับพา”

“.....” พาลินไม่ตอบแต่ยู่ปากแล้วก็เคี้ยวข้าวไปด้วย เมื่อกลืนลงไปแล้วก็หัวเราะแหะ ๆ เหมือนเด็ก พาลินน่ะเหมือนแมวเด็กหมาเด็กเลยนะ ครู่ต่อมาเธอก็พูดว่า “เราฟังจากชื่อแล้วก็รู้เลยแหละว่ามาจากมวล หน่วยวัดอะไรสักอย่างทางฟิสิกส์วิทยาศาสตร์แน่ ๆ”

“อ่าห้ะ พ่อเราจบฟิสิกส์ ชอบมากฟิสิกส์ด้วย” พาลินตั้งใจฟังอีกเหมือนเคย แต่ปกติแล้วผมก็ไม่ค่อยจะเล่าอะไรแบบนี้ให้ใครฟังเหมือนกัน “พาลองทายสิว่ามาจากอะไร”

“เราจบสายวิทย์มาแหละ แต่คิดว่าน่าจะเดาถูกแค่แอมป์กับออนซ์นะ แอมป์น่าจะมาจากมาจากหน่วยไฟ ส่วนออนซ์ก็มาจากหน่วยมวล แต่ว่าพี่โอห์มเราไม่มั่นใจเลยอะ” เธอทำท่าทางครุ่นคิดและนั่นทำให้ผมเห็นเสน่ห์ที่เป็นธรรมชาติของเธอออกมาด้วย

“โอห์มเป็นหน่วยปริมาณต้านทานทางไฟฟ้า” เธอทำหน้างง ๆ ปะปนความตกใจหน่อย ๆ

“อาอรรถตั้งชื่อครีเอตอะ” พาลินว่าติดตลกอีกครั้ง “แต่ว่าทุกคนเป็นหน่วยวัด ปริมาณหมดเลยนะ แล้วเอ็กซ์ล่ะมาจากอะไร ทำไมเราไม่เห็นคุ้นเลย”

“เรียนสายวิทย์ต้องเคยได้ยินสิ ลองคิดดี ๆ” เพราะผมจำได้ว่าชื่อของผมมากจากหน่วยหนึ่งที่เราเริ่มเรียนกันตั้งแต่มอสี่เลยก็ว่าได้ “มันพื้นฐานมากเลยนะ เราได้ท่องตั้งแต่มอสี่”

“ผ่านมาสิบปีแล้วเอ็กซ์ อีกอย่างนะเราเกลียดฟิสิกส์มาก ๆ เลย แบบนี้ต้องไปถามยัยโบว์นู้นถึงจะจำได้” ผมหัวเราะกับความพยายามคิดของเธอ “เฉลยสิ”

“ชื่อเราก็เป็นหน่วยวัดนะ” พาลินเลิกคิ้ว ส่วนผมก็อธิบายเพิ่มขึ้นอีก “คำอุปสรรคเอสที่ใช้แทนตัวพหุคูณ ชื่อเรามากจากค่าที่สูงที่สุดมีสัญลักษณ์แทนคือE1”

“อ๋า EXA (เอกซะ) เหรอ”

“ใช่ เก่งมากครับ” พาลินตบมือเบา ๆ และยิ้มกว้างเมื่อทายถูก

“ถึงว่าเอ็กซ์สักเลขสิบยกกำลังสิบแปดไว้ที่ไหล่ขวา มาจากค่านี้นี่เอง”

“ครับ แต่ว่าจริง ๆ แล้วมันบังเอิญนะ เราเกิดวันที่สิบแปดเดือนสิบพอดี” ผมตักข้าวเข้าปากหนึ่งคำแล้วก็มองพาลินที่ดูตื่นตาตื่นใจกับการตั้งชื่อลูกของครอบครัวผมอยู่

“เราชอบวิธีการตั้งชื่อของที่บ้านเอ็กซ์จัง คุณพ่อคุณแม่เอ็กซ์คงเป็นคนที่ใส่ใจมากแน่ ๆ แต่ถ้าเรามีลูกนะเราคงตั้งชื่อครีเอตขนาดนั้นไม่ไหวหรอก”

“แล้วถ้ามีลูกพาอยากตั้งว่าอะไรเหรอ”

“อืม...เอิร์ธ” พาลินผุดชื่อนี้ขึ้นมา ส่วนผมก็มองอย่างสงสัย “Earth ที่แปลว่าโลกน่ะ เพราะว่าลูกจะได้รู้ว่าเขาเป็นเหมือนโลกของพ่อกับแม่ไง”

“เอิร์ธเหรอ...ก็ดีเหมือนกัน” ผมก็ตอบเธอไปอย่างนั้น

End EXA Peerakarn Talk