Novels by Babybow_

Special of special - Iคุณพ่อและลูกสาวGear Sathiravich Talk“เทียน่าขา วันนี้คุณแม่ไม่อยู่นะคะ” ผมมารับลูกสาววัยสี่ขวบที่โรงเรียน ปกติแล้วผมกับแม่เขาสลับกันมารับ ไม่ก็มารับด้วยกันบ้างหากช่วงบ่ายผมไม่มีงานอะไรสำคัญ แต่วันนี้ผมมาคนเดียวเพราะมินนี่ต้องไปต่างจังหวัดเป็นเพื่อนแม่ของเธอ“คุณแม่ไปไหนคะ” ลูกสาวตาแป๋วที่ถอดแบบมินนี่มาอย่างกับแฝดมองผมแล้วกอดตุ๊กตาเจ้าหญิงในมือ ผมมองความเรียบร้อยของลูกว่านั่งเรียบร้อยดีหรือไม่แล้วก็รัดเข็มขัดตัวเองไปพลาง“คุณแม่ไปต่างจังหวัดเป็นเพื่อนคุณยายค่ะ” ผมบอกกับลูกสาวแล้วก็ยิ้มให้เธอ “วันนี้คุณพ่อพาเทียน่าทานข้าวนอกบ้านแล้วก็จะซื้อของเล่นให้หนึ่งชิ้นแต่หนูห้ามงอแงนะคะ”“โอเคค่า” ลูกสาวยกมือทำท่าโอเคที่ผมจะพาออกรถไปเทียน่าเป็นเด็กเลี้ยงง่าย แต่ค่อนข้างติดคุณแม่มาก มินนี่เป็นผู้หญิงนิ่มนวลและอ่อนโยน เธอเลี้ยงลูกได้ดีมาก ๆ แต่ทว่าเมื่อถึงคราวที่ต้องดุหรือสอนลูกเธอก็ไม่ได้หย่อนยานจนเกินไป เรียกได้ว่าเป็นคนที่รู้จังหวะมากพอสมควรเลย แต่ลูกก็ติดผมนะหลังจากรับเทียน่าที่โรงเรียนแล้วก็แวะมาที่ห้างแห่งหนึ่งแถว ๆ บ้าน วันนี้ผมอยู่กับลูกสองคน มินนี่บอกผมว่าถ้าเกิด

เดิมพันรักครั้งที่ 213/3วันถัดมาในตอนสายฉันกับเกียร์ออกจากอ๊อกฟอดไปที่ยอร์กกัน ยอร์กเป็นเมืองบ้านเกิดของยายเกียร์ ต้นตระกูลของยายเกียร์เป็นคนฮังการีแต่ยายมาอยู่ที่อังกฤษก่อนยายเกียร์จะเกิด คุณทวดของเกียร์ก็พบรักกันที่นี่แล้วก็เลยมียายของเกียร์ออกมาเป็นลูกครั้งไทยฮังการี เชื้อสายอังกฤษยังไงล่ะยายของเกียร์เกิดแล้วก็อยู่ที่อังกฤษประมาณสิบปีก่อนจะย้ายไปเติบโตที่เมืองไทยจนได้พบกับคุณตาของเขาซึ่งเป็นไทยแท้จนออกมาเป็นแม่เกียร์ แล้วก็มาเป็นเกียร์อีกทีคุณยายของเกียร์ได้รับมรดกจาคุณทวดของเกียร์อีกทีเป็นบ้านพร้อมกับที่ดินที่ขนาดใหญ่พอสมควร แต่ไม่ค่อยมีคนมาอยู่หรอก แล้วท่านก็ไม่ให้คนเช่าด้วยเพราะกลัวจะทำข้าวของเสียหาย เลยให้คนมาดูแลเอาไว้ ซึ่งเกียร์เคยบอกว่าจะพาฉันมานานแล้วแต่ก็ไม่มีโอกาสสักทีพอมาถึงก็รูได้เลยว่านี่ไม่ใช่บ่านธรรมดา แต่มันคือคฤหาสน์ต่างหากมาถึงเราก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าการนอนพักเพราะมันค่อนข้างไกลเลย เดินทางประมาณเกือบสี่ชั่วโมงแหนะ พอมาถึงฉันกับเกียร์ก็หลับเป็นตายเลย สายของวันถัดมาก็ตื่นสายมากเลยด้วย แต่เหมือนว่าเกียร์จะตื่นก่อนนะ เราทานข้าวเช้ากันแล้วก็ไม่มีแพลนจะออกไปไหน

เดิมพันรักครั้งที่ 212/3“มินนี่ เป็นยังไงบ้าง ตอบกลับหาเกียร์หน่อยนะ เธอสอบผ่านไปแล้วหรือยัง เกียร์เป็นห่วงเธอนะเดี๋ยวเสร็จงานแล้วเกียร์รีบโทรไปหา” ช่วงพักเบรกตอนประมาณหกโมงเย็นผมส่งข้อความเสียทิ้งไว้ให้มินนี่เพราะเธอยังไม่อ่านและไม่ตอบข้อความในตอนบ่ายเลยผมแค่กังวลว่ามินนี่จะเป็นอะไรไหม คือถ้าเธอมีธุระจะต้องไปทำต้องไปทำต่อเธอต้องส่งข้อความทิ้งไว้ก่อน ไม่ใช่หายไปเลยแบบนี้ทั้งวันน่ะ“See you on Wednesday, Gear” (ไว้เจอกันวันพุธนะเกียร์) ปีเตอร์ เพื่อนที่เรียนคลาสปริญญาโทด้วยกันแล้วเขาติดรถของผมมาที่งานด้วยบอกตอนผมแวะส่งเข้าที่บ้าน“See you” (ไว้เจอกัน) ผมบอกก่อนจะขับรถออกมา ผมน่ะอยากกลับถึงที่พักเร็ว ๆ เพื่อที่จะได้โทรมามินนี่แล้ว ปกติถ้าเธอไปไหนมาไหนกับเพื่อนอย่างน้อยก็จะมีสตอรีลงโซเชียลนะ แต่นี่เล่นไม่ตอบข้อความ แล้วหายไปเลยทั้งวันแบบติดต่อไม่ได้มันแปลกไปห้องที่ผมอยู่เป็นอพาร์ทเม้นสองห้องนอน ตอนมาแม่ให้คนจัดการให้แล้ว มินนี่เคยมาหาที่นี่หนึ่งครั้งเมื่อสามเดือนก่อน ผมคิด ๆ อยู่ว่าถ้าคืนนี้ติดต่อไม่ได้ผมอาจจะไปหาเธอที่โน่นเพราะวันนี้เป็นสันศุกร์ และผมจะหยุดยาวไปจนถึงวันพุธเช้าเลยระ

เดิมพันรักครั้งที่ 211/3Gear Sathiravich Talk“เธอ ทำอะไรอยู่คะ” ผมมองมินนี่ผ่านกล้องในเย็นของคืนวันศุกร์ ที่อังกฤษตอนนี้พึ่งหนึ่งทุ่มแล้ว ที่ฝรั่งเศสของมินนี่อาจจะสักสองทุ่มได้ เวลามันต่างกันประมาณหนึ่งชั่วโมง มินนี่บอกผมว่าอาบน้ำเสร็จแล้วแต่ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะแต่งงานหน้า “เธอจะออกไปไหนเหรอ”[เมื่อเย็นพี่ที่โรงเรียนชวนไปกินเลี้ยงเพราะพี่เขาจบคอร์สแล้ว มะรืนเขาจะบินกลับบ้านที่ญี่ปุ่นค่ะ] เธอพูดระหว่างที่กำลังคบคูชั่นลงบนผิว ผมยู่ปากอย่างหน่าย ๆ เพราะช่วงนี้มินนี่ไม่ค่อยมีเวลาให้ผมเลย มินนี่อยู่ในช่วงใกล้จบคอร์สเรียนอาหารฝรั่งเศส และเธอมีแพลนจะเรียนทำอาหารอิตาเลี่ยนต่อ“ไปอีกแล้วเหรอ วันก่อนเธอก็ไปนะคะ” มินนี่อมยิ้มแต่ก็ไม่ได้หลุบตามองผม[พรุ่งนี้ก็ไม่ไปแล้วเธอ วันนี้มินนี่ไปแค่สองชั่วโมงค่ะ] ผมถอนหายใจ มินนี่น่ะเที่ยวบ่อยมากช่วงนี้ ในขณะที่ผมอยู่ในช่วงต้นเทอมสองของการเรียนปริญญาโทซึ่งที่อังกฤษจะใช้เวลาเรียนหนึ่งปี คอร์สมันค่อนข้างหนักแต่ผมก็อยากจะให้เสร็จภายในปีเดียวเพราะอยากกลับไทยแล้ว [เธองอนหรือไงล่ะ]“ไม่ได้งอน แต่น้อยใจเธอมากกว่า เธอเที่ยวเก่งมากช่วงนี้” ผมไม่ได้โอเวอร์นะ แต่

เดิมพันรักครั้งที่ 203/3“พ่อ ทำอะไรอยู่เหรอคะ” ฉันทักพ่อเมื่อเดินผ่านระเบียงตรงกลางบ้านแล้วฉันเห็นท่านยืนเหม่ออะไรอยู่ตอนดึก ๆ คือฉันลงมาหาน้ำดื่มเพราะวันนี้ทานอาหารรสจัดไปหน่อยช่วงมื้อค่ำน่ะ“พ่อก็มาคิดอะไรไปเรื่อยน่ะ” พ่อหันมายิ้มให้ฉัน “แค่แอบใจหายที่พรุ่งนี้มินนี่จะบินแล้ว”ใช่ล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะบินไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสแล้ว แต่ไม่ได้บินไปคนเดียวหรอก เกียร์จะไปด้วยแต่เกียร์บินไปส่งแล้วอยู่ด้วยสามสี่วันก็จะกลับมาเตรียมเอกสารสำหรับเรียนต่อของเขาด้วยแม้ว่าความคิดเรื่องเรียนต่อจะเป็นของทางพ่อแม่เกียร์ที่อยากให้ลูกเรียน แต่เกียร์เองก็เห็นด้วยเพราะว่าเขาคงอยากจะไปเรียนรู้อะไรต่อมิอะไรเพื่อที่จะเป็นประโยชน์ต่อครอบครัวเขาในอนาคตด้วยล่ะมั้ง ฉันยอมรับว่าแฟนฉันดูโตขึ้นกว่าวันแรกที่เรารู้จักกันมากเลยอันที่จริไม่ใช่แค่เขาหรอกที่โตขึ้น ฉันก็ด้วย“มินนี่พึ่งกลับมาอยู่บ้านกับพ่อแม่ไม่กี่เดือนก็จะไปอีก”“แต่ครั้งนี้เราไม่ได้ทะเลาะกันก่อนไปนี่คะ” ฉันพูดกับพ่อแบบนี้ไม่ใช่ว่าฉันประชดนะ แต่ฉันแค่อยากพูดให้พ่อรู้สึกเหมือนว่ามันคล้ายกับครั้งเก่าก่อนที่ฉันออกเดินทางไปต่างประเทศ ก่อนที่เราจะทะเลาะกันน่ะ

เดิมพันรักครั้งที่ 202/3“ไม่ได้กลัว แต่ไม่อยากให้เมียโกรธต่างหาก” ฉันส่ายหัวกับคำพูดสุดแทนจะเลี่ยนของเขา ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะคิดแบบบนี้ไม่ได้หรอก“หวัดดี....มินเนี่ยน เอ๊ย มินนี่” สักพักใหญ่เอ็มม่าเดินมาร่วมวงสนทนากับเรา แถมยังมาเมคฟันชื่อของฉันอีก แน่นอนว่ามินนี่เป็นการ์ตูนเหมือนกันแต่ชื่อฉันไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย “โทษทีนะ เราแบบว่าเรียกผิดน่ะ เห็นว่าเป็นตัวการ์ตูนเหมือนกัน”“จ้ะ แต่อย่าเรียกผิดบ่อยนักนะ” ฉันแสร้งยิ้มใส่เธอ“ได้ข่าวว่าเกียร์เขาจะกลับไปเรียนโทที่อังกฤษใช่มะ กล้าปล่อยเสือกลับเข้าป่าได้ไงกัน” เธอพูดออกมาแล้วก็หันไปมองหน้าเกียร์ แล้วก็หันกลับมาหาฉัน “รู้ไหมว่าตอนที่เกียร์อยู่โน่นฮอตจะตาย”“ก็พอรู้ค่ะ” ฉันตอบไปอีก ฉันก็รู้จากต้นกล้า เพื่อนของเกียร์นี่ล่ะ แล้วก็รู้จากปืนด้วย ปืนก็เป็นเพื่อนสนิทอีกคนของเกียร์เหมือนกัน แต่ปืนเรียนมหาลัยที่เมืองนอกนะ ไม่ค่อยได้กลับมาอยู่ไทยเท่าไหร่ ฉันเลยได้เจอปืนช่วงสามสี่เดือนที่ผ่านมาบ่อยขึ้น“ถ้ารู้แล้วเป็นนี่ นี่ไม่ปล่อยให้เกียร์กลับไปหรอกนะ”“ก็นั่นมันเอ็มม่านี่นา ไม่ใช่มินนี่สักหน่อยนี่คะ” ฉันพูดแล้วยิ้มหวานไปอีก น้ำฟ้ากำลังมองฉันและเอ็

ชีวิตคู่น่ะใครบอกว่าแต่งงานแล้วจะจบ มันคือการเริ่มต้นต่างหาก และแม้จะแต่งงานกันมาหลายปีเราก็ต่างมีข้อดีและข้อเสียที่ต้องเรียนรู้ ปรับปรุงกันไปผมรู้ว่าตัวเองมีข้อเสียคือการที่พยายามทำตัวเพอร์เฟคเพื่อให้ภรรยาและลูกรู้สึกมั่นคง จนลืมไปว่ามนุษย์คนหนึ่งไม่จำเป็นต้องเพอร์เฟคขนาดนั้น มนุษย์คนหนึ่งมีทั้งข้อดีและข้อเสีย มีช่วงเวลาที่เป็นคนแย่ ๆ หรือผิดพลาดกันได้ ซึ่งผมก็ไม่ค่อยอยากยอมรับมันผมก็แค่อยากจะให้ภรรยากับลูกมองว่าผมเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีน่ะอย่างที่พาลินบอก ผมมักจะบอกเธอเสมอว่ามีปัญหาอะไรให้บอกผมได้ทุกเรื่อง แต่กลับกลายเป็นผมเองที่ไม่ยอมเล่าปัญหาของตัวเองเพราะไม่อยากให้เธอกังวล ทั้งที่เราเป็นสามีภรรยากัน และมีอะไรควรจะคุยกันตรง ๆ แต่ผมก็ดันโกหกเพราะอยากให้เมียสบายใจซึ่งผลลัพธ์ของมันแม้ตอนแรกเมียจะสบายใจและเลิกระแคะระคาย แต่สุดท้ายกลับได้ปัญหาที่ใหญ่กว่าตามมา ถ้าเกิดว่าวันนั้นผมไม่มั่นใจในตัวเองเต็มเปี่ยมว่าจัดการปัญหาได้ผมก็คงไม่ต้องเจออะไรแบบนี้ บทเรียนครั้งนี้มันใหญ่มากเลยล่ะที่รักยังไม่หายโกรธอีกเหรอ ผมถามเมียรักหลังจากที่เมียมารับออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ยังไม่ยอมคุยด้วยเท่าไหร่

“ว่าไงคะ ฉันจะถามอีกครั้งว่าได้นอนกับสามีฉันไหม” ฉันจ้องไปยังสองคนนั้น“เอ่อ...” ศิวัฒน์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ส่วนฉันก็รู้สึกดีขึ้นมาเยอะมากเมื่อรู้ว่าจริง ๆ แล้วเมื่อคืนสามีไม่ได้นอนกับคนอื่น แต่เด็กในท้องจะใช้ลูกของเขาอีกหรือเปล่าอันนั้นไม่แน่“คุณทำแบบนั้นทำไมคะคุณศิวัฒน์ คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเอ็กซ์ไว้ใจคุณมาก ทำงานด้วยกันมานาน” ฉันมองไปยังฝ่ายชายก่อน เพราะภาพนั้นก็เห็นเต็มตาว่าเขาช่วยเธอถ่ายรูป “คุณวางยานอนหลับสามีฉันเหรอคะ สามีฉันเกือบจะตายคุณรู้ไหม”“ถ้าไม่สารภาพมาฉันแจ้งตำรวจจับแน่” พ่อเอ็กซ์พูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมและทรงพลัง“ก็นังนี่มันแบล็กเมล์ผมก่อนครับคุณพาลิน คุณท่าน” เมื่อถูกกดดันเขาก็สารภาพออกมา “มันขู่ว่าจะเอาคลิปที่ผมนอนกับมันไปให้เมียผมดู ไปบอกเมียผม”“อ้าว แกเองไม่ใช่เหรอที่เสนอว่าจะช่วยฉันจับคุณเอ็กซ์น่ะ” พอมิตรแตกคอกันก็กลายเป็นศัตรูกันได้ง่ายดายนัก “แกเองก็ไปข่มขู่เขา เอาเงินจากเขามาเหมือนกัน”“ว่าไงนะ!” ฉันตะเบ็งเสียงจนรู้สึกเหมือนว่าเส้นเลือดในกายมันเต้นตุบ ๆ“วันที่เลี้ยงลูกค้าจากฝรั่งเศสที่ฉันส่งอีเมลไปหาคุณพาลินไอ้นี่เป็นคนสั่งฉันค่ะ มันออกความคิดมอมเหล้า

พิเศษใส่ใจ 3วิกฤตการณ์ บ้านอัครสิริกุล 2ตอนนั้นคำพูดของเธอทำให้ฉันถึงกับหูดับไปครู่ใหญ่“พา เอ็กซ์ไม่ตื่น ชีพจรเต้นอ่อนมากเลยด้วย” คำพูดของโบว์ทำให้ฉันพึ่งได้สติขึ้นมา โบว์อาจจะรู้เพราะเธอเคยเรียนหมอมาก็ได้ แต่ฉันน่ะก็ไม่รู้จะตกใจกับอะไรก่อนดี“คุณพาคะ คุณพาลิน” คุณมัทนา ผู้อำนวยการฝ่ายกฎหมาย เดินมาจับแขนฉันไว้เธอคงเห็นว่าสีหน้าฉันไม่สู้ดี ก่อนจะหันไปสั่งคนอื่น “วัฒน์เรียกรถพยาบาลเร็ว”ฉันเหมือนคนสติหลุด แบลงค์ไปหมดทุกอย่าง แต่ดูเหมือนฉันจะคิดถูกมากที่พาโบว์มาด้วยเพราะเธอดูจะมีสติกว่าฉันมาก เธอจึงเป็นคนจัดการทุกอย่างแทนฉันได้ดี ในขณะที่ฉันคล้ายกับคนวิญญาณหลุดออกจากร่างเลยล่ะ“หนูพา หนูพาลูก” ผ่านไปราวสี่ห้าชั่วโมงแม่ของเอ็กซ์มาถึงโรงพยาบาล หมอบอกว่าเอ็กซ์ได้รับยานอนหลับมากจนเกินไป แต่หมอช่วยชีวิตเขาไว้ได้ทัน แต่เขายังไม่ฟื้นเลย“มันเกิดอะไรขึ้นเหรอหนูพาลิน” พ่อเอ็กซ์ถามฉัน แต่โบว์รู้ว่าฉันไม่อยากพูดถึงได้เป็นคนพูดให้ พ่อกับแม่เอ็กซ์พาลูกชายฉันมาด้วย เข้าใจว่าคงไม่ได้พาลูกไปโรงเรียนเพราะฉันโทรบอกตั้งแต่เช้า พอเห็นลูกฉันก็กอดลูกแล้วก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย“แม่ไม่อยากเชื่อว่าตาเอ็กซ์มันจะท

แม้ว่าวันนี้จะเป็นหนึ่งวันที่เราสองคนดูจะมีอิสระขึ้นมาเพราะไม่มีสามีกับลูกให้คอยห่วง แต่สุดท้ายแล้วเมื่อกลับมาถึงบ้านก็เหงาแปลก ๆ อยู่ดีล่ะ ฉันก็แอบห่วงลูกบ้างว่าคืนนี้ลูกจะนอนหลับสนิทไหม จะงอแงหรือเปล่านี่ล่ะนะที่บอกว่ามีลูกเหมือนมีห่วงมาผูกคอ พอมีลูกแล้วฉันก็จะนึกถึงลูกก่อนตัวเองเสมอเลย แต่มันเป็นห่วงที่สุขใจจริง ๆ นะ เพราะฉันรักลูกมากเลยล่ะNatacha1234555@gmail.com: เผื่อคิดถึงสามีเลยส่งรูปมาฝากค่ะแนบรูปภาพแนบรูปภาพเที่ยงคืนของวันที่เอ็กซ์ไปวันแรกฉันได้รับอีเมลอีกแล้ว ฉันยังไม่นอนเพราะว่าดูซีรีส์อยู่ แต่พอเปิดดูแล้วก็ต้องตกใจจนแทบช็อกเมื่อภาพที่เห็นข้างในคือรูปผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้กับสามีของฉัน ผู้หญิงในรูปปิดหน้าตัวเองไว้ แต่เห็นหน้าสามีฉันชัดเจนมากมือไม้ฉันสั่นเทาไปหมด ความโกรธเคืองผสมกับความไม่พอใจแล่นเข้ามาจนมีเหงื่อผุดออกมาตามตัว ตอนนั้นฉันโทรไปหาโบว์ ร้องไห้ระบายทุกอย่างออกไป และเพื่อนก็ตกใจมากเหมือนกันที่เห็นภาพที่ส่งไปให้ แต่ฉันมั่นใจแล้วนะว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเพราะแม้จะเบลอหน้า แต่ว่าฉันจำสีผมได้ชัดเจนมาก“พา อย่าขับเร็วสิ” โบว์บอกฉันระหว่างที่นั่งรถไปด้วยกัน หลังจ

“กลับมาแล้วเหรอคะ” วันนี้ฉันกลับมาบ้านและเห็นสามีกลับถึงก่อนแถมยังทักทายฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แถมเขาก็ยังเป็นคนไปรับลูกกลับมาด้วย“แม่ค้าบวันนี้พ่อไปรับพี่ด้วยนะ พาพี่ไปกินไอติมด้วย” ฉันยิ้มให้ลูก“ทำการบ้านหรือยังคะ” ฉันเบนความสนใจไปหาลูกชายแทนที่จะตอบรับคำถามแรกของสามี“ยังเลยครับ” ลูกชายตอบมา“พี่เอิร์ธขึ้นไปทำการบ้านไปลูกไป เสร็จแล้วจะได้ลงมาทานข้าวนะ” ลูกชายรับคำก่อนจะวิ่งไปหาพี่เลี้ยง ส่วนฉันวันนี้รู้สึกตึงกับสามีมาก ๆ ไม่อยากจะเข้าไปหาเขาเหมือนทุกวันที่ผ่านมา“เหนื่อยไหม วันนี้ประชุมประจำไตรมาสไม่ใช่เหรอ” เขาถามแล้วขยับเข้ามาหาตอนฉันนั่งลงบนโซฟา ฉันส่ายหัวให้เป็นคำตอบว่าไม่เหนื่อยโดยที่ยังไม่ยอมพูดกับเขา เมื่อเช้าน่ะอาการของสามีชวนให้ฉันขุ่นเคืองใจไม่ใช่น้อยเลยล่ะ “พาขา โกรธอะไรเอ็กซ์เหรอ”“ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วได้ล่ะ” ฉันถามประโยคนี้แทนที่จะโฟกัสประโยคอื่น“ก็กลับดึกหลายวันแล้วไง วันนี้ไม่มีงานอะไรค้างเลยกลับเร็วไงคะ” เขาขยับเข้ามาหาก่อนจะกอดฉันจากทางด้านข้างแล้วหอมแก้มหนึ่งที “เมื่อเช้าเอ็กซ์ขอโทษนะคะที่พูดไม่ดีกับพา เอ็กซ์แค่เครียด ๆ เรื่องงานที่มีปัญหาอยู่ เอ็กซ์ควบคุมไม่ไ

พิเศษใส่ใจ 2วิกฤตการณ์ บ้านอัครสิริกุล 1Palin Palinthida Talk“แม่ค้าบ ทำไมพ่อกลับบ้านช้าอีกแล้ว” ระหว่างที่ฉันกำลังเอานมอุ่นออกจากไมโครเวฟให้ลูกชายวัยห้าขวบเขาก็มองตาปริบ ๆ พ่อไม่ได้อ่านนิทานให้พี่ฟังหลายวันแล้วนะ“ช่วงนี้พ่อเขาทำงานหนักค่ะลูก เลยต้องเลิกงานดึก” ฉันอธิบายแบบเข้าใจง่าย ๆ ให้ ช่วงนี้สามีทำงานหนักเพราะว่าบริษัทที่ผลิตน้ำชาบริษัทใหม่ของเรากำลังจะเริ่มตีตลาดฝั่งยุโรปเอ็กซ์เลยต้องทำงานหนักเป็นพิเศษหลังจากก่อตั้งบริษัทมาเกือบห้าปีมียอดขายทะลุเป้าทุกปี“พี่คิดถึงพ่อ” ลูกชายบ่นส่วนฉันก็วางนมลง“อดทนนะครับ เพราะว่าพ่อทำงานหนักเพื่อพี่เอิร์ธไง” ฉันลูบหัวลูก “ดื่มนมให้หมดนะคะเดี๋ยววันนี้แม่ให้พี่เอิร์ธดูการ์ตูนสามสิบนาทีแล้วก็อ่านนิทานให้พี่เอิร์ธฟังสองเรื่องเลย โอเคไหมคะ”“โอเค” ลูกชายทำท่าโอเคให้ แต่ว่านะเอ็กซ์กลับบ้านดึกติด ๆ กันเกือบสองสัปดาห์แล้ว พี่เอิร์ธเป็นเด็กติดพ่อน่ะเลยงอแงอยากให้พ่อส่งเข้านอนเหมือนทุก ๆ วันปกติแล้วฉันกับเอ็กซ์จะแบ่งหน้าที่กันในการดูแลลูก เป็นอย่างนี้แต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่พี่เอิร์ธเป็นทารกฉันจะอยู่กับเขาตั้งแต่เช้าจรดเย็น แต่พอเอ็กซ์เลิกงานเขาก็จะมาดู

ฉันเคยมีคนเข้ามาคุยแต่ไม่สามารถเข้ากับฉันได้เพราะเขาบอกว่าฉันเอาแต่เรียน ฉันน่าเบื่อเพราะเลิกเรียนแล้วก็ไปเรียนพิเศษเสาร์อาทิตย์ก็ไปเรียนพิเศษ จริงๆ ฉันก็อยากจะเป็นแบบเด็กคนอื่น แต่คิดว่าการที่ฉันทำได้ดีแล้วแม่มีความสุขนั่นแหละฉันเลยเลือกที่จะสนใจเรียนมากกว่า“จันทรกานต์นี่มีพรสวรรค์มากเลยนะ” คุณครูอรอุมาครูสอนวิชาทัศนศิลป์บอกกับฉันทำให้ฉันยิ้มตอนที่ส่งงานวาดภาพล้อเรียนให้กับครูดู “น้ำหนักแล้วก็การลงเส้นค่อนข้างดีทีเดียว”“จริงด้วยค่ะครู สวยมากเลย” แจนที่เดินมาส่งงานตามหลังฉันก็ชมฉันเองก็ยิ้มไม่หุบ“เสียดายนะ ถ้ามาอยู่ชมรมกับครูครูจะฝึกให้ปังกว่านี้แน่นอน” ฉันแอบขำกับคำว่าปังของครูมันค่อนข้างเป็นเกียรตินะที่ครูพูดแบบนี้ ครูอรอุมาวาดรูปสวยมากจบปอ.โท เกี่ยวกับการวาดจากฝรั่งเศษด้วยแถมยังเป็นหัวหน้ากลุ่มสาระศิลปะอีก จริงๆ ฉันอยากจะอยู่ชมรมนี้เคยเลือกไว้เป็นอันดับสองอันดับหนึ่งให้ชมรมชีววิทยาเพราะแม่อยากจะให้เข้าฉันคาดหวังว่าตอนสมัครครูจะไม่รับฉัน ฉันจะได้เข้าชมรมวาดภาพแต่มันเป็นฝันที่ไม่กล้าฝันน่ะ“ขอบคุณค่ะครู” ฉันไหว้อย่างนอบน้อมและเห็นว่าครูเขียนคะแนนให้ฉันคือเก้าจุดห้าเต็มสิบเลย“เด

ช่วงเที่ยงของวันถัดมาผมมากินข้าวที่โรงอาหารตามปกติในโต๊ะมีกลุ่มเหมือนเดิมแล้วก็มีเพื่อนห้องผมด้วย ผมอยู่ห้องมอสี่ทับหนึ่งห้องนี้มีผู้ชายประมาณเก้าคนนอกนั้นเป็นผู้หญิงหมด คนที่มานั่งด้วยเป็นกลุ่มผู้หญิงในห้องเพราะว่าโรงอาหารคนเยอะ“น้องแอมป์ใช่มั้ยคะ” ระหว่างที่ผมกำลังตักข้าวเข้าปากอยู่นั้นก็มีคนเรียก “ที่ช่วยเพื่อนพี่เมื่อวาน”เงยหน้าขึ้นก็พบว่าเป็นพี่ผู้หญิงคนเมื่อวาน ถ้าจำไม่ผิดที่ไอ้ปาร์คบอกว่าชื่อพี่มินใช่มั้ยนะ ส่วนอีกคนไม่ใช่พี่โบว์คนนั้นแต่เป็นพี่พาลินญาติของไอ้ธีร์ผมเคยเห็นพี่เขาคุยกับมันตอนเปิดเทอมวันแรก“ครับ?” ผมรับคำพร้อมกับเลิกหัวคิ้วขึ้น ในมือของพี่มินมีแก้วน้ำอัดลมสองแก้วหนึ่งแก้วดูดไปแล้วอีกหนึ่งแก้วยังไม่พร่องลงไป“โบว์ฝากมาให้” ว่าแล้วก็วางแก้วน้ำที่ยังไม่ถูกดื่มไปลงให้ผม “โบว์คือคนที่น้องช่วยบังลูกบอลเมื่อวานไง โบว์บอกว่าอยากตอบแทน”ว่าจบพี่เขาก็บุ้ยหน้าทางโต๊ะหนึ่งที่อยู่ทางด้านซ้ายของผมเธอนั่งอยู่กับเพื่อนอีกหนึ่งคนที่ผมยังไม่รู้จักชื่อเธอกำลังคุยกับเพื่อนของเธออยู่ไม่ได้หันมาทางผม ในตอนนั้นผมเป็นเธอยิ้มด้วยทำไมยิ้มได้โลกสดใสแบบนี้วะ?“ขอบคุณครับ” ผมค้อมหัว “แต่ฝ

The past of Relationships [Begin] I25 ส.ค. 20XX - 5 year agoAmp Raveekarn Talk“ร้อนฉิบ เชี่ยแอมป์เอาขวดน้ำให้หน่อย” ไอ้ปาร์คที่วิ่งตามหลังมาบอกกับผมที่เดินมาถึงก่อนพร้อมทั้งกระพือเสื้อเพื่อให้อากาศพัดผ่าน“ร้อนแล้วเล่นทำเหี้ยไร” ไอ้ธีร์ส่งเสียงแล้วปรายตามองผมกับไอ้ปาร์คสลับกัน“เพื่อนธีร์ครับ ไม่รู้อ๋อเล่นบอลให้ให้สาวดูอะ” ไอ้ปาร์คพูดพร้อมกับขยิบตา “ให้นั่งเงียบเป็นพระพุทธรูปแบบมึงสาวที่ไหนจะกล้าเข้าหาครับเพิ่ล”เพิ่ลอะไรของมันวะ“เอาไปอุดปากนะ” ผมว่าแล้วส่งขวดน้ำให้ไอ้ปาร์คมันจึงรับไปแล้วส่งเสียงด่าผมว่าเป็นสัตว์ที่เอาไว้ไถนาแต่แล้วไง สนที่ไหนวันนี้อากาศค่อนข้างร้อนถึงแม้จะเป็นเวลาเย็นแล้วก็เถอะ ผมกับไอ้ธีร์และไอ้ปาร์คที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ผมกับไอ้ธีร์เรียนมอต้นที่เดียวกันแล้วก็ย้ายมาเรียนที่ใหม่ด้วยกัน ส่วนไอ้ปาร์คมันเรียนที่นี่มาตั้งแต่มอสองแต่มอหนึ่งมันเคยเรียนที่เดียวกับผม ตอนย้ายโรงเรียนก็ยังติดต่อกันอยู่“เย็นๆ แบบนี้ส่องสาวกันดีกว่าเพื่อน” ไอ้ปาร์คคนที่พูดเยอะที่สุดในกลุ่มผมว่าแล้วก็นั่งลงข้างผมตอนนี้ผมอยู่ที่สนามบอลของโรงเรียนในช่วงเวลาเย็นคนเล่นบอลค่อนข้างเยอะผมคิด

Prologue“ปากมึงบอกว่าไม่อะไรแต่มึงเงียบเป็นเป่าสากเลยนะ” น้ำเสียงของไอ้สิงห์ดังแทรกเข้ามาในโสตประสาทของผมตอนที่เอาแต่จ้องมองแก้วเหล้าตรงหน้าด้วยอารมณ์เบื่อๆ“เออเงียบแบบนี้กูกลัวนะ ให้ไอ้ธีร์มันเป็นใบ้คนเดียวก็พอมั้ง” ไอ้ปาร์คพูดแล้วก็ยังคงยื่นปากไปแซะไอ้ธีร์ที่นั่งจู๋จี๋กับเมียมันอยู่ข้างผม“ขี้เกียจพูด” จบคำตอบก็ยกเหล้าขึ้นดื่มจนหมด“แต่ลลินนี่น๊ามาทิ้งเพื่อนสุดแรร์ของกูได้ยังไง” ไอ้สิงห์พูดแล้วก็ลูบผมของลูกหยีแฟนมันไปด้วยคู่นี้พึ่งคบกันได้ไม่นานแต่คุยมาก่อนที่ผมจะเจอลลินถามว่าลลินเป็นใครมีความสำคัญกับชีวิตผมยังไงก็ตอบได้เลยว่าไม่มีความสำคัญเพียงแต่เธอแค่ทิ้งผมและบอกว่ามีคู่หมั่นแล้วหลังจากวันเกิดผมและคบกันได้แค่หนึ่งวันผมจีบเธอก่อนก็จริงเข้าหาเธอก่อนก็จริงเธอก็สวยดีแต่ผมชอบชื่อเธอ ลลินที่แปลว่าพระจันทร์ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไมถึงชอบอาจจะเพราะครั้งหนึ่งเคยมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงที่มีชื่อแปลว่า ดวงจันทร์อันเป็นที่รักก็ได้มั้ง“เลิกพูดถึงได้แล้วรำคาญ” เพราะไม่อยากจะฟังจึงตอบแบบนั้นแล้วส่งแก้วให้ไอ้ปาร์คที่ไม่ได้มีคู่มาเหมือนผมและทำหน้าที่ชงเหล้าวันนี้เมียมันไม่มาเพราะไปค่ายถ้ามาล

Fly like a butterfly– IV3/3Tey Techaphon Talk“นั่นอะไรน่ะ” ผมสะดุ้งเฮือกตอนที่ญาณินทัก จนกระทั่งต้องหยุดการขยับตัว “เมื่อกี้รูปอะไร เห็นนะ เปิดกลับมาเดี๋ยวนี้เลย”“อะไร ไม่มีอะไรเลย” ผมพูดแล้วก็พยายามกดกากบาทรูปออกแต่ณินเลือกเก้าอี้มาหาแล้วคว้าเม้าท์ออกจากมือผมไปคลิกเองวันนี้ญาณินออกมาทำงานของนอกออฟฟิศ ผมเลยให้ณินแวะมารับผมที่สตูดิโอเพื่อที่จะพาไปเลือกสูทด้วยกันใกล้จะถึงแฟชั่นโชว์ของญาณินที่จะจัดขึ้นแล้ว เธออยากให้ผมไปออกงานกับเธอเป็นงานแรกทั้งเปิดตัวแบรนด์และเปิดตัวแฟนด้วยโฮ๊ะ ๆ ๆ แฟนผมน่ารักไหมล่ะ“เอามือออก” แม่นายส่งผมแล้วจ้องหน้า“มันไม่มีอะไร” ผมย้ำอีกแต่ญาณินเบ้ปากแล้วก็คลิกรูปที่ผมพึ่งกดปิดไปขึ้นมา พอเธอเปิดแล้วเลื่อนดูก็หันหน้ามามองผมพร้อมกับสายตาตั้งคำถาม“เป็นสต๊อกเกอร์เหรอเต” เธอว่าแล้วจ้องหน้าผมอีก เธอคงหมายถึงผมเป็นโรคจิต ถ้ำมอง แอบมองล่ะมั้ง ถึงมันจะเข้าข่ายไปหน่อย ๆ แต่ก็ไม่ถือว่าใช่ทั้งหมดนะ เพราะผมไม่ได้ตามเธอสักหน่อยนี่นา มันก็แค่เรื่องบังเอิญที่ผมตั้งใจก็เท่านั้นเอง“เปล่าสักหน่อย กาแฟตรงคาเฟ่หน้าออฟฟิศของเธอมันอร่อยดีเตเลยไปดื่มบ่อย ๆ แค่นั้นเอง” ผมพยายามพูด

Fly like a butterfly– IV2/3ช่วงเย็นฉันกับเตมาซื้อของในซูเปอร์มาเก็ตเพื่อทำอาหาร วันที่ไปทานข้าวบนเรือฉันขอบคุณเตเรื่องที่เขาช่วยพาฉันไปหาหมอ แล้วฉันก็ได้รู้ว่าที่เตไม่ได้ไปเยี่ยมก็เพราะเขาต้องไปต่างประเทศแต่วันที่เตพาฉันไปส่งโรงพยาบาลเขาก็นั่งรอกับพี่วินจนฉันเข้าห้องพักฟื้นถึงได้กลับตอนที่ฉันถามว่าอยากให้ฉันทำอะไรให้แทนคำขอบคุณที่เขาช่วยเตบอกว่าอยากทานข้าวกับฉันอีก ฉันก็ตกลงนะแต่เตก็พึ่งมาบอกวันนี้ว่าอยากให้ฉันทำอาหารให้เขาทาน“เต” ไปหยิบยางรัดผมในกระเป๋าให้หน่อยได้ไหม ฉันบอกเตตอนที่กำลังแกะห่อเส้นสปาเกตตีเพื่อจะต้มเส้นฉันปล่อยผมไว้แต่ถ้าทำอาหารแล้วปล่อยผมมันก็จะไม่ถูกสุขลักษณะ แล้วก็น่ารำคาญด้วย เขาเดินไปตามคำขอของฉันแล้วก็มาหยุดยืนข้างหลัง“ณินทำเองก็ได้” ฉันพูดเพราะเขารวบผมฉันขึ้นก่อนจะมัดรวบเป็นหางม้าให้“เคยทำให้ออกบ่อย” เตพูดแล้วก็ฉวยโอกาสกอดฉันจากทางด้านหลัง“นี่ อย่ามารุ่มร่าม” ฉันบ่นแล้วก็หันไปจะดุเขา หากแต่ว่าเตก็ไวกว่าดันฉันให้หันหน้ามาตรงกันก่อนจะขยับตัวจนฉันชิดกับโต๊ะวางของ“ทำไมจะรุ่มร่ามไม่ได้ในเมื่อณินคืนดีกับเตแล้วนี่” เขายิ้มกวน“ไม่ใช่สักหน่อย ยังไม่ได้บอกว่าให

Fly like a butterfly– IV1/3เตทำไมต้องเป็นคนแบบนี้นะ ถ้านิสัยไม่ดีไปเลยฉันก็คงไม่แอบมารู้สึกผิดทีหลังแบบนี้หรอก แต่ฉันตัดสินใจแล้วว่าหลังจากการหย่าร้างไปทุกอย่างก็คือจบก่อนหน้านี้ฉันก็มีความคิดอยากมูฟออนไปข้างหน้าเหมือนกัน แต่ยังไม่เจอจังหวะที่ใช้ และยังไม่ได้เจอคนที่ถูกใจจนมาได้ยินคำพูดพวกนี้ของเต เขาดูไม่ได้เป็นคนจมปลักนะแต่ดูเหมือนอยากเดินไปข้างหน้าพร้อมกันกับฉันมากกว่า“ว้าย โอ๊ย” ฉันเซถลาตอนแมวของแม่เตกระโดดผ่านฉันเข้าไปยังหน้าต่าง ฉันไม่รู้ว่าข้าวเหนียว แมวของแม่เตมาอยู่ด้านหลังฉันเมื่อไหร่ แต่ว่ามันก็เป็นชั้นวางของที่แมวสามารถปีนได้ แล้วเดาว่าข้าวเหนียวแมวอ้วนคงปีนลงมาจากตรงนั้นแน่เลย“ใครน่ะ” แม่ของเตส่งเสียงมา แต่ฉันที่นั่งแอ้งแม้งอยู่บนพื้นกระเบื้องก็ลูบหัวตัวเองปอย ๆ เพราะเซไปชนไม้กวาดทางมะพร้าวจนมันฟาดหัวเข้า“หนูเองค่ะ ญาณิน” ฉันส่งเสียงแล้วก็เหมือนจะได้ยินเสียงคนวิ่งออกมา“ณิน” เป็นเตเอง เขารีบมาประคองฉันขึ้นแล้วก็ทำหน้างง ๆ ใส่ “มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่บอก”“ไม่นานหรอก” ฉันว่าแล้วทำหน้าแหยง ๆ ใส่เตก็มองหน้าฉัน“หัวโนเลยเธอ” แหงสิไม้กวาดด้ามเกือบเท่าสองนิ้วมันล้มม

Fly like a butterfly– III4/4“เธอถูกชดใช้ไปแล้ว” หลังจากฉันได้รับการบำบัดสภาพจิตใจ ฉันก็คิดว่าการที่ได้แก้แค้นเตคือจุดปลดล็อกความแค้นของฉันไปแล้วฉันไม่รู้ว่าจะต้องยึดติดไปทำไมเพราะสุดท้ายคนที่ต้องรับเอฟเฟคความเจ็บปวดมากที่สุดก็คือฉันเองอยู่ดีฉันพยายามปล่อยวางให้มากขึ้น พยายามเดินไปข้างหน้าให้มากขึ้นเท่าที่จะทำได้แล้ว“ไม่ว่าเตจะคิดหาทางไหนแก้ไขความผิดของตัวเอง แต่ผลลัพธ์สุดท้ายที่เตต้องการที่สุด แล้วก็เป็นสิ่งเดียวที่เตอยากได้คือการได้อยู่กับเธอแค่นั้นจริง ๆ” เขายิ้มออกมาแล้วตาเขาก็เป็นประกายด้วยน้ำตาที่คลอ แต่มันก็ไม่ได้หยด “เห็นแก่ตัวเนอะ”“.....” ฉันไม่ได้ตอบเพราะพูดอะไรไม่ออก“ตั้งแต่วันที่เลือกจะทิ้งณินไปด้วยวิธีโหดร้ายในวันนั้น เตก็ลงโทษตัวเองโดยการไม่มูฟออนจากเธอ ไม่เคยมอง ไม่เคยคิดผู้หญิงคนไหนเลยนอกจากเธอ” มันเหมือนการสารภาพรักไหมนะ “เธอจะไม่เชื่อก็ได้แต่เตไม่เคยเปิดใจให้ใครเลยตลอดห้าปีที่ผ่านมา แล้วก็หลังจากหย่ากันปีกว่าเตก็ไม่เคยมองเหมือนกัน”“ญาณินมันมีดีอะไรนักหนานะ” ฉันพูดเพื่อให้สถานการณ์มันผ่อนคลายลงกว่าเดิม“ญาณินคนนั้นทั้งสวย ฉลาด เวลายิ้มโลกก็สดใส ทำอาหารอร่อย เย็

Fly like a butterfly– III3/4“เดี๋ยว นัดแล้ว มาแล้วก็ต้องอยู่ก่อนสิครับ” เขารั้งแขนฉันไว้ “แต่ต่อให้คุณไปตอนนี้ก็ไปไม่ได้อยู่ดี เรือออกจากท่าแล้วล่ะ”เขาพยักหน้าไปยังกระจกหน้าต่างเรือ ซึ่งเห็นว่าเรือกำลังเริ่มขยับตัวแล้ว“งั้นฉันจะไปที่อื่น” ฉันรู้ว่าบนเรือนี้มีห้องอาหารหลายแบบ“นั่งด้วยกันนี่แหละ จะไปที่อื่นทำไม” เตยังจับแขนฉัน ฉันเลยสะบัดออก“ไม่ตลกแล้วนะเต ตัวเองมีแฟนอยู่แล้วจะมานัดบอดอีกทำไม แล้วเล่นอะไรอยู่กับคุณสินกันแน่” ฉันรัวคำถามพร้อมความรู้สึกที่ไม่พอใจ ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมเตถึงเป็นเจ้าของห้างทองขนาดใหญ่ขนาดนี้ เพราะฉันเคยได้ยินข่าวเศรษฐกิจพูดถึงห้างทองนี้อยู่ครั้งสองครั้งแล้วก็รู้จากคุณสินว่ากิจการห้างทองนี้ถูกเทกโอเวอร์ไปแล้วเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นศิธราภัทรฉันก็เข้าใจว่าอาจจะเป็นญาติสายตระกูลหลักของแม่เตเทกโอเวอร์ไปซะอีก“นั่งลงก่อนได้ไหม เดี๋ยวเตอธิบายให้เธอฟัง” พูดจบเขาก็บอกพนักงานให้ออกไปก่อน แล้วก็ส่งสายตาขอร้องแกมขอร้องมาให้ฉัน ไหน ๆ เรือก็ออกแล้วฉันยอมนั่งลง แล้วจ้องหน้าเตแต่ก็ไม่ยอมให้เขาพูดก่อนหรอกนะ“สนุกมากเหรอที่มาเล่นอะไรแบบนี้ฉันน่ะ ถ้ามี

Fly like a butterfly– III2/4“คอยดูนะ ณินจะไปนัดบอดกับผู้ชายที่คุณพ่อนัดให้แล้วณินก็จะมีแฟน แต่งงานก่อนให้ดู” ฉันฟึดฟัดแล้วก็จ้วงเค้กอีกคำด้วยความหงุดหงิด“แต่งงานให้ใครดู” คำพูดพี่วินนี่ไม่เข้าหูเลย“บัดสีบัดเถลิง”“โอ๊ย เป็นไร” พี่ชายถามด้วยความไม่เข้าใจอีกครั้ง ฉันหงุดหงิดหน้าบึ้งไปนิดหน่อยแล้วถอนหายใจใส่พี่ชาย “ไหน ใครทำอะไรน้องพี่”“ณินจะมีแฟน” ฉันบอกพี่วินแล้วเหมือนเขาจะจนปัญญากับการถามสาเหตุจากฉันก็เลยทำได้แค่มองนิ่ง ๆ “พี่วินว่าณินสวยไหม”“สวยมาก แต่เริ่มแปลกแล้ว” พี่ชายว่าติดตลกแต่ฉันจิ๊ปากใส่ “สวยมาก น้องสาวพี่สวยมาก”“แล้วพี่คิดว่าถ้าณินไปนัดบอดครั้งแรกแล้วผู้ชายจะขอณินเดทต่อป้ะ” ฉันใช้ศอกเท้ากับโต๊ะแล้วเกยคางกับมือให้พี่ชายมองหน้า “พูดแบบไม่หลงตัวเองนะณินว่าณินก็สวยมากนะ การศึกษาก็ไม่แย่กว่าใคร พ่อณินก็ทำบริษัทใหญ่โตไว้ให้ พี่ชายก็เป็นเจ้าของบริษัทเกมระดับโลก”“แหม....เราเข้าใจพูด” พอถูกชมพี่ชายก็ยิ้ม ๆ “แน่นอนน้องพี่ทั้งสวยทั้งเก่ง ทั้งฉลาด แถมมีพี่ชายหล่อด้วย ใครจะไม่อยากเดทกับน้องพี่ต่อล่ะ”“ใช่ซีรีส์” ฉันยิ้มแล้วก็ดูดน้ำลำไยสดอึกใหญ่ “ไม่เห็นต้องง้อผู้ชายคนไหนเลย แล้ว