Novels by Babybow_

หลอมรักครั้งที่ 13/3เขาพาฉันไปกินไอติมบนห้องเสร็จแล้ว ซึ่งก็ขอเป็นอันว่าเราจะเข้าใจตรงกันได้นะว่ามันคือไอติมรสอะไร ขอบอกเลยว่าไอติมนั้นน่ะอร่อยสุด ๆ ไปเลยล่ะ หลังจากนั้นเขาออกมาข้างนอกกับฉัน แล้วก็มารถฉันด้วย เราไปทานข้าวกันที่ร้านอาหารร้านหนึ่งซึ่งมันคือร้านโปรดฉันเองแล้วคืนนั้นเอ็กซ์ก็มาค้างกับฉันที่คอนโดแล้วเราก็ทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันต่ออีกนิดหน่อย ซึ่งฉันดูแล้วท่าทางเอ็กซ์ก็เจนจัดและร้ายไม่เบานะเขารู้วิธีที่จะคุยกับผู้หญิงยังไง รู้จักเดินเกมยังไง ใช้สายตายังไง ฉันว่าฉันกับเขาเป็นประเภท ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่แหละ แต่ฉันก็ไม่อะไรมากนะฉันก็ปฏิบัติกับเขาเหมือนกับทุกคนซึ่งพอเช้าวันถัดมาเขาก็ออกไปจากห้องตั้งแต่เช้า พร้อมทิ้งข้อความเอาไว้“ญาณิน กินข้าวหรือเปล่าทำไมผอมอย่างนี้” ฉันจ้องน้องสาวระหว่างที่เธอกำลังเดินไปเดินมา“กินอยู่ แต่ช่วงนี้เบื่ออาหารนี่คะ” เธอบ่น ๆ แล้วยู่ปากเล็กน้อย“ตื่นมากินข้าวให้ตรงเวลาไหม ไม่ใช่ตื่นบ่ายโมงแล้วกินข้าวเย็นทีเดียวนะ” ฉันยังจ้อง ส่วนยัยเด็กดื้อญาณินน้องสาวของฉันหัวเราะกลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง “ไปแต่งตัวเลย เดี๋ยวพี่จะพาออกไปกินข้าว เดี๋ยวจะโท

หลอมรักครั้งที่ 12/3ฉันเป็นคนถอยมือกลับมาก่อนอย่างแนบเนียน ก่อนจะกระชับสูทของตัวเองเพื่อไม่ให้มือไม้เก้อเขินเกินไป ฉันไม่ได้เขินอายเขาหากแต่ว่าแค่ไม่คิดว่าจะมาเจอเขาในสถานะนี้ไง“เชิญนั่งครับ” เขาบอกกับฉันและทีมงานซึ่งเขาเลือกที่จะนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับฉัน "ขอโทษที่ให้รอนะครับ พอดีว่าผมมีงานด่วนเข้ามา"“ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันที่เปรียบเสมือนหัวหน้าทีมก็เป็นคนเอ่ยปาก“งั้น ก็เริ่มเลยครับ” เขาบอกมาก คุณปูเป็นคนเริ่มอธิบายก่อนว่าประกันในกรมธรรม์นี้มีเงื่อนไขยังไง เนื่องจากเราต้องรับเปลี่ยนเงื่อนไขและราคาหลายอย่างพอสมควร เพราะเขาไม่ได้เลือกซื้อประกันในแพ็คเกจที่มันมีอยู่แล้ว และปกติประกันของเราก็จะออกแบบเงื่อนไขตามความต้องการของลูกค้าเป็นหลักหลายเดือนที่ผ่านมานี้ฉันก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเหมาะสมกับงานแบบนี้นัก แต่พอทำมาเรื่อย ๆ จนเกิดความชาชินก็เริ่มชอบขึ้นมา"เนื่องจากเงื่อนไขที่คุณสิตาส่งมาให้ทางเราดิฉันมองว่าระดับการคุ้มครองทรัพย์สินในกรณีที่เป็นประกันภัยทรัพย์สินอาจจะไม่ถูกใจคุณลูกค้า เราเลยคิดว่าถ้าเปลี่ยนมาอยู่ระดับประกันอัคคีภัย น่ะ...น่าจะเหมาะกว่าค่ะ" ท้ายประโยคฉันชะงักงันเพราะบุคค

หลอมรักครั้งที่ 1And if in the moment you bite your lipWhen I get you moaning you know it’ s realCan you feel the pressure between your hips?I’ ll make it feel like the first time [1]เสียงเพลงในร้านทำเล็บดังคลอเคลียในหูฉัน ริมฝีปากฮัมเพลงตามเบา ๆ เพราะนี่ก็เป็นหนึ่งในเพลงโปรด แม้จะความหมายไปในเชิงสิบแปดบวกแต่ก็ได้ลามกจนเกินไปนัก ตอนเปิดแล้วแช่น้ำในอ่างก็ได้ฟีลดี ระหว่างนั้นช่างก็ค่อย ๆ ตัดแต่งเล็บเท้าไปด้วย“บินกี่โมงนะ” ฉันเอียงหน้าไปถามเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่เก้าอี้ข้างกัน“สี่ทุ่มน่ะ” เพื่อนคนสวยตอบกลับมาพร้อมเอื้อมมือไปหยิบกาแฟเย็นในแก้วมาดื่มแล้วหลังพิงเก้าอี้นวมของทางร้านพรางถอนหายใจหนัก ๆ “แล้วนี่ไปไหนต่อ”“เดี๋ยวไปทำผมต่อเพราะว่าต้องไปประชุมกับลูกค้าสำคัญน่ะ” ฉันเหลือบตามองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว ฉันน่าจะไปสระผมต่อที่ร้าน แล้วก็ทำผมให้เป๊ะสักหน่อยเพื่อเป็นการให้เกียรติลูกค้าด้วย แล้วฉันก็เป็นคนที่ห่วงภาพลักษณ์ยิ่งกว่าอะไร "พ่อบอกว่าอยากทำประกันให้กับคนนี้มาก"“สู้ ๆ นะแม่สาวขายประกันของพี่” โบว์แซว ๆ ใส่ฉันคือครอบครัวฉันทำธุรกิจหลายอย่างนะ แต่ที่หลักที่สุดคงเป็นธุร

Prologue“โบว์ล่ะ” ฉันถามกับมินเมื่อเห็นว่าเพื่อนเดินกลับโต๊ะมาคนเดียวทั้งที่ตอนไปเข้าห้องน้ำนั้นไปกันสองคน มินพยักพเยิดหน้าไปทางซ้ายซึ่งเป็นทางที่เธอเดินมา“คุยกับผู้ชายอยู่” มินตะโกนแข่งกับเสียงเพลงก่อนจะยกเหล้าในแก้วที่เหลือขึ้นดื่มฉันมองไปยังเพื่อนสาวคนสวยนามว่าองค์หญิงโบว์ ที่อยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ซึ่งเห็นว่าเพื่อนกำลังคุยกับผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาหล่อเหลา และมองปราดเดียวก็รู้สึกสั่นทรงริก ๆ เพราะว่าเขาเป็นผู้ชายที่ Sex Appeal สูงมาก มองแล้วรู้สึกว่าอยากจะมีผู้ชายกลับห้องด้วย“คนสวยครับ” แต่จังหวะการมองก็ถูกขัดด้วยเสียงของผู้ชายที่หน้าตาหล่อแบบเทรนเกาหลีคนหนึ่ง เขาน่าจะเรียกฉันนะเพราะว่ามายืนฝั่งฉันนี่“คะ” ฉันว่าแล้วส่งยิ้มหวานหยดให้กับเขาผู้มาใหม่“คืนนี้ไปต่อที่ไหนไหม” มาแบบนี้รู้เลยนะว่าหวังอะไร“ยังไม่รู้เลยค่ะ” ฉันพูดแล้วก็ช้อนตามองเขาก่อนจะเท้าคางแล้วส่งยิ้มหวานให้เขา “ทำไมเหรอคะ”“ถ้ายังไม่รู้ว่าไปไหนจะชวนไปต่อด้วยกัน สนใจไหมครับ” เขาขยับหน้าเขามากระซิบใกล้ ๆ จนได้กลิ่นน้ำหอมแนวสปอร์ตและรู้สึกได้ถึงความสะอาดสะอ้าน “หรือถ้ายังตัดสินใจไม่ได้ขอไลน์ไว้จะได้ไหม”“ได้สิคะ” พอคำตอบถ

กรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้ากรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้ากรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้ากรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้าNew meeting and new relationship. – III4/4“ณินรู้ว่าพ่อเกลียดณิน ไม่รักณิน แต่ไม่ต้องแสดงออกให้เห็นมากขนาดนั้นก็ได้ค่ะ” ฉันให้หลังมือปาดน้ำตาออก และฉันก็เจ็บจนชาไปเลยล่ะ “เพราะแค่ที่ผ่านมาพ่อก็แสดงออกมันมากพอแล้ว”“เพราะแกเกิดมาแล้วก็ทำให้ผู้หญิงที่ฉันรักที่สุดในชีวิตต้องจากโลกนี้ไป” ฉันหลับตาลงอย่างข่มกลั้นอารมณ์ “แกไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกถึงคุณค่าที่แกเกิดมาเลยสักครั้ง แกเคยไหมที่จะทำให้ฉันรู้สึกมีคุณค่า มีประโยชน์ที่แกเกิดมา มีสักครั้งไหมที่ทำให้ฉันภูมิใจ”น่าแปลกจริงเชียวที่ฉันเจอคำพูดรุนแรงขนาดนี้ใจฉันกลับรู้สึกไม่สะทกสะท้านอะไรขึ้นมาเลยสักนิด ไม่ได้รู้สึกว่าน้ำตาจะไหลออกมาเพิ่มได้อีก มันจุก ตื้อตันในคออย่างบอกไม่ถูกเลย“เกิดมาแกเคยมีอะไรดีไหม ถ้าแกอยากให้ฉันยอมรับแกในฐานะลูก แกก็ควรจะทำตัวให้เป็นประโยชน์โดยการแต่งงานกับเขาซะ”“พ่อไม่เคยภูมิใจ ไม่เคยเห็นคุณค่า ไม่เคยเห็นประโยชน์ในตัวณินเพราะพ่อไม่เคยมองเลยต่างหาก” ฉันจ้องหน้าพ่อและรู้สึกว่านี่ก็เห็นครั้งแ

กรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้ากรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้ากรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้ากรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้าNew meeting and new relationship. – III3/4เพราะฉันไม่เคยสัมผัสคำว่าแม่มาก่อนในชีวิต แล้วฉันก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะต้องมารับผิดชอบความรู้สึกของแม่เขา รับผิดชอบคำสัญญาของพ่อแม่เราด้วย“ฉันไม่ได้มีหน้าที่มารับผิดชอบความรู้สึกของพ่อแม่ใคร ฉันบอกแล้วไง” ฉันพูดกับด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นและเรียบเฉย คุณเป็นแฟนที่ดีให้ฉันไม่ได้ แล้วฉันจะไปเชื่อได้ยังไงว่าคุณจะเป็นสามีที่ดีฉันกอดอก จ้องมองเขา และคิดว่าฉันเคยรักผู้ชายคนนี้มากขนาดไหน และตอนนั้นฉันรักเขาลงไปได้ยังไง แต่ตอนนั้นฉันจำได้ว่าฉันรักเตมากแค่ไหน แต่มีคนสอบฉันว่าให้เปลี่ยนความรักที่มีเป็นความโกรธ ถ้าทำได้เราจะเกลียดชังเขามากกว่าที่เคยรักเป็นพันเท่า ๆ“ผมเปลี่ยนไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้คุณเชื่อดี แต่ขอโอกาสให้ผมได้ทำให้ดูสักครั้งได้ไหม” ฉันไม่เคยเห็นเตพูดด้วยความจริงใจขนาดนี้มาก่อน มันเหมือนตอนที่เตอยากเป็นแฟนกับฉัน และเหมือนตอนที่เขาอยากไปจากฉันด้วย พอคิดถึงความเก่าหนหลังมันก็ทำให้ฉัน...เบ้ปากเส

คำเตือน กรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้าNew meeting and new relationship. – III2/4“คุณเตบอกว่าอยากคุยจริง ๆ นะคะ เค้าบอกจะรออยู่ที่นี่จนกว่าคุณณินจะยอมคุยด้วย” ฉันกรอกตามองบนอย่างเหนื่อยหน่าย เขานี่พูดไม่รู้เรื่องเลยหรือไงนะ“งั้นบอกเขาไปค่ะว่าณินจะนอน ณินตื่นเมื่อไหร่ก็ค่อยคุย” แม่บ้านทำท่าทางเลิ่กลั่กเมื่อฉันบอกแบบนั้น และฉันก็คิดอะไรบางอย่างออก “พี่ตาไปบอกเขานะคะว่าถ้าอยากคุยก็รอณินตื่นก่อน แต่ถ้ารอไม่ไหวก็ไสหัวกลับไป บอกเขาตามนี้เลยนะคะ”“กะ ก็ได้ค่ะคุณณิน” แม่บ้านตอบรับและฉันก็กลับเข้าไปนอนต่อ คือฉันง่วงนอนมาก ๆ แล้วก็ไม่ชอบใจเวลาที่ฉันถูกรบกวนจากการนอน แม่บ้านที่บ้านจะรู้ดีว่าฉันไม่ชอบและจะไม่เคยปลุกฉันหากไม่มีอะไรเร่งด่วน และไม่มีอะไรสำคัญฉันหลับไปนานจนนาฬิกาปลุกดังขึ้น ซึ่งน่าจะถึงเวลาเที่ยงของวันนี้แล้ว แม้ฉันจะนอนดึกแค่ไหนฉันจะไม่ตื่นเกินเที่ยงเลย หลังจากนอนตื่นแล้วฉันก็อาบน้ำอาบท่า แต่งตัวอย่างอารมณ์ดีเพราะคิดว่าเตคงรอไม่ไหวและกลับไปแล้วล่ะมั้งพออาบน้ำแต่งตัวอีกครั้งชั่วโมงเสร็จฉันก็เดินนวยนาดลงมาจากห้องด้วยอารมณ์ดีพลางคิดว่าวันนี้จะมีอะไรกินเป็นมื้อเที่ยง หรือจะสั่งอะไ

คำเตือน กรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้าNew meeting and new relationship. – III1/4“ทำหน้าอย่างกับโลกจะแตกเลยณิน” ระหว่างมื้อค่ำที่ฉันนั่งทานข้าวอยู่กับพี่ชายคนโตของฉัน ซึ่งวันนี้เขานอนที่บ้าน ไม่ได้กลับไปนอนที่อพาร์ทเม้นท์ของเขา ส่วนใหญ่แล้วพี่วินจะอยู่ห้องชุดของโครงการหนึ่งซึ่งห้องนั้นก็ค่อนข้างจะหรูหราอยู่มาก ฉันไปหาพี่ชายบ่อยครั้งนะบอกเลยว่าห้องเขาค่อนข้างที่จะไฮเทคฯ สมกับเป็นผู้นำด้านไอที“พี่วินพูดกับพ่อให้หน่อยได้ไหม ณินไม่อยากแต่งงาน” ฉันเริ่มเปิดประเด็นเพราะวันนี้ฉันกะจะพูดกับพ่อแล้วแต่ว่าพอส่งฉันกับพี่วินลงที่บ้านพ่อก็ไปทำงานต่อทั้งที่วันนี้เป็นวันเสาร์ ชีวิตพ่อมีแต่งาน“พี่ก็เห็นว่าณินก็ชอบคุณอาทั้งสองคนนี่นา” พี่ชายถามมา“ณินชอบคุณอาค่ะ แต่ณินไม่ชอบลูกชายเขา” ฉันบอกไปก่อนจะใช้ซ่อมหมุนเส้นพาสตาอย่างเซ็ง ๆ “ณินพูดจริงนะเรื่องที่บอกว่าไม่อยากแต่งงานแล้วน่ะ”“พี่เข้าใจ” พี่ชายเอื้อมมือมาจับมือฉัน แต่พ่อดูจริงจังมากนะ“พ่อเกรงใจพี่มากนะพี่วิน ถ้าเกิดว่าพี่วินพูดพ่อจะต้องยอมใจอ่อนแน่ ๆ” ฉันร้องขออย่างมีหวัง พี่ชายก็ทำหน้าคิดหนักพอดูเราทุกคนในบ้านรู้ว่าพ่อเป็นคนยังไง เป็นคนคำไ

คำเตือน กรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้าNew meeting and new relationship. – II4/4ฉันได้แต่อดทนและคิดว่าฉันเองจะอดทนเอาไว้แล้วค่อยกลับไปคุยกันพ่อที่บ้านก็ได้ ฉันอยากจะรักษาหน้า รักษาความรู้สึกของคนป่วยอย่างคุณอาไว้ เพราะฉันไม่สามารถที่จะแต่งงานกับเตได้จริง ๆ อันที่จริงก็คงไม่ต้องพูดถึงขั้นแต่งงานหรอก แค่มองหน้ายังไม่อยากจะมองเลยที่ทนกลืนข้าวลงได้ทั้งที่นั่งข้างเขาฉันก็แทบจะใช้พลังทั้งหมดชีวิตที่มีแล้ว“เต พาญาณินไปเดินเล่นหน่อยสิ เดินคุยกันจะได้ทำความรู้จักกันไว้” หลังจากทานผลไม้เป็นของหวานกันไปแล้วพ่อก็เป็นฝ่ายบอกกับเตไปเอาตรง ๆ วันนี้แทบจะไม่ให้ฉันได้มีโอกาสออกบากเรื่องแต่งงานเลยสักครั้งเดียว ฉันจะได้แค่ตอบคำถามที่ผู้ใหญ่ถามหรือพูดเรื่องอื่นเท่านั้น“ได้ครับลุง” เตรับคำราวกับว่ารอโอกาสนี้อยู่แล้ว และถึงแม้ว่าฉันจะไม่อยากใช้เวลาร่วมกับเตมากเกินไปกว่านี้ได้ฉันก็จำใจ เพราะฉันอยากจะบอกเตว่าฉันไม่มีวันนที่จะแต่งงานกับเขาเตพาฉันเดินมาที่สวนหลังบ้านซึ่งเป็นสระน้ำและมีดอกบัวอยู่หลายกอ ลายล้อมไปสวนพืชผักนานาพันธุ์ และสวนดอกไม้ด้วย อีกฝากฝั่งของสระน่าจะเป็นสวนผลไม้ซึ่งมองด้วยสายตาฉันก็เห็

คำเตือน กรุณาเม้นด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยจ้าNew meeting and new relationship. – II3/4“คือหนู....” ฉันอยากบอกว่าฉันไม่อยากแต่งงาน ถ้าพูดออกไปตอนนี้เลยก็น่าจะดีแต่ว่าในตอนนั้นเองก็มีคนใหม่เดินเข้าประตูมาฉันก็ตกใจมากที่เห็นว่าคนนั้น ๆ คือเต เขายืนอยู่หน้าประตูและฉันเห็นว่าทุกคนหันไปมองเขาคนเดียว เขาเองก็มองมายังฉันด้วยสีหน้าที่แปลกใจแต่ฉันตั้งสติและรู้ตัวได้ว่าฉันไม่อยากจะให้ใครตรงนี้รู้เรื่องอดีตของฉันกับเตจึงได้พยายามส่งสายตาให้เขารู้เป็นนัย ๆ ว่าฉันนั้นไม่อยากให้ใครรู้“มาแล้วเหรอเจ้าเต “คุณอาไตรทักลูกชายที่อยู่ในชุดวอร์มซึ่งน่าจะเป็นของหน่วยงาน “ลุงกับพี่ ๆ เขามารออยู่นานแล้วนะ ทำไมถึงพึ่งมา”“พึ่งจัดการงานเสร็จนะครับ” เขาพูดและรอบมองมายังฉันอยู่อีกหน แต่วันนี้ฉันรู้สึกใจเต้นแรงอีกครั้งเพราะความรู้สึกตื่นตะลึง และเกลียดขี้หน้า “ขอโทษทีที่ให้รอนะครับ”“ไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องงาน มา ๆ นั่งก่อน” พ่อฉันพูดแล้วก็บอกให้เขามานั่ง ซึ่งที่ว่างที่เหลือตอนนี้ก็คือโซฟาตัวเดียวกันกับฉัน และที่ว่างคือข้างแม่เขากลายเป็นว่าแม่ของเขาคั่นกลางระหว่างฉันกับเขาอยู่ ฉันควบคุมสีหน้าและอารมณ์เอาไว้แม้ว่าจะ

เดิมพันรักครั้งที่ 12/3“อื้อ อ๊ะ” ริมฝีปากฉันเผยอขึ้นตอบรับกับจูบที่คนบนร่างโน้มลงมา ทุกคนการขยับกายเข้าออกของเขาทำเอาฉันแทบไร้เรี่ยวแรง“มินนี่ อา” ใบหน้าหล่อเหลาถอนจูบออก สองมือฉันคล้องคอเขา ด้านล้างกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุด ทุกจังหวะชวนให้ฉันผวาเฮือกไปทั้งกาย ดวงตาคมกริบเร่าร้อนของ ‘เกียร์’ ทำเอาฉันแทบบ้าตายรสรักและจังหวะดุดันสาดซัดเข้ามาหาฉัน ฉันรู้สึกเหมือนว่ากำลังถูกสัตว์ตัวใหญ่ฉีกทึ้งร่างกายให้ออกเป็นคนละส่วน ทุกจังหวะที่เขาทำมันทำเอาฉันเหมือนถูกเหวี่ยงขึ้นไปในที่สูงที่สุดแล้วตกลงมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาร้อนแรง ดุดัน และร้ายกาจเหลือเกินร่างฉันถูกกอดรัดฟัดจนแน่นขนัด เสียงครวญครางดังก้องในหัวราวกับว่าเป็นกิจกรรมที่สุขสมหาที่เปรียบไม่ได้ เหมือนว่าฉันยอมศิโรราบให้เขาแล้วทุกการกระทำ“เฮือก” ฉันผวาลืมตาตื่นขึ้นมา แต่ตอนนั้นรู้สึกเหมือนว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางป่าที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ ร่างกายเหมือนถูกกอดรัดเอาไว้แน่นมากจนหายใจไม่ออก งูที่รัดฉันอยู่ค่อย ๆ รัดจากทางด้านล่างแล้วค่อย ๆ เลื้อยมาจนถึงด้านบน ไม่ได้รัดทั้งตัวในทีเดียว“งะ งู” ปากฉันขยับและสั่นเทาตอนหลุบตาลงแล้วเห็นร่างขอ

เดิมพันรักครั้งที่ 12/3“เดี๋ยววงลงจะชวนมันมานั่งด้วย ไปสัมภาษณ์กันเอาเองไหม คือว่าจะชวนเขามานั่งด้วยเหรอ” โอ้ ไม่นะ ไม่ ๆ มินนี่ไม่โอเคมาก“ขอกินอันนี้อีกได้ไหม” ฉันถามเพราะเห็นว่ามี B25 ที่พึ่งมาเสิร์ฟรอบที่สามเหลืออยู่อีกหนึ่งแก้ว“ยัยเล็ก หนูจะเอาอีกเหรอลูก” พิงกี้ถามด้วยสายตาหวาดระแวง “อิมิกกี้ยิงกะเทยตายแน่ค่ะ”“มิกกี้ไม่ว่าหรอกน๊า” ฉันลากเสียงยาวแล้วก็คว้ามาดื่มเลย รอบนี้ไม่ใช้หลอดแล้วล่ะ“ว๊าย ชะนีมันติดใจว่ะ” อย่างน้อยนะถ้าเมาก็จะไม่เกร็ง หรือจะตัวแปลก ๆ ตอนเกียร์มาก็แล้วกันน่า แต่ว่านะพอกินเข้าไปรอบนี้ก็ทำเอาวิญญาณจะหลุดเลยล่ะ“ไงมึง” ผ่านไปเกือบชั่วโมงเกียร์ลงมาแล้ว ต้าร์ชวนเขามานั่งด้วย แถมยังนั่งตรงข้ามฉันอีกนะฉันกับเขาไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อนหรอก แต่ตอนปีหนึ่งเคยประกวดดาวเดือนด้วยกัน แค่เจอผ่าน ๆ ตามคณะและเพื่อนชอบพูดถึงเขา แล้วก็ต้าร์แฟนของขิงน่ะพึ่งจะคบกันได้สองเดือนเอง ฉันก็พึ่งรู้วันนี้ว่าพวกเขารู้จักกันน่ะ“เกียร์จ๋า เกียร์สุดหล่อ” พิงกี้ที่เป็นเหมือนแฟนคลับของเขาพูดเสียงหวาน ดัดเสียงกว่าที่เคยเป็นจนฉันงงเลย “พิงกี้ขอถามอะไรเกียร์หน่อยได้ไหมอะคะ”“ว่าไง

เดิมพันรักครั้งที่ 1“อ๊ะ ๆ เสียวมากเลยค่ะ” เสียงหนึ่งดังกระทบหูฉัน มันเป็นเสียงแหบพร่าผสมกระเส่าของผู้หญิง และที่สำคัญมันดังมาจากห้องน้ำห้องข้าง ๆ กันเลย....“อืม...อา ซี๊ด” ส่วนนี่เสียงผู้ชายนะ แถมยังมีเสียงของเนื้อกระทบเนื้อที่ดังแทรกมาเป็นระยะ ๆ ด้วยตอนเดินมาฉันอาจจะยังไม่ได้ยินเพราะเสียงเพลงมันดัง แต่จังหวะที่เพลงหยุดและกำลังจะเปลี่ยนเพลงนั้นฉันก็ได้ยินมันชัดเจนอยู่ อาจจะคงเพราะอยู่ห้องน้ำติดกันล่ะมั้งฉันรู้สึกเหมือนว่าหน้าตาตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมาเสียดื้อ ๆ ไม่ต้องเดาหรอกนะว่าห้องข้าง ๆ ทำอะไรกัน ฉันไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้นหรอก แต่ว่านะทำไมถึงต้องมาทำอะไรกันในที่แบบนี้ด้วยล่ะ น่าอายจะตายเสียงในห้องข้าง ๆ ยังอยู่นาน ร่วมสิบนาทีถึงได้หยุดลง แต่ฉันยังไม่ออกจากห้องน้ำเพราะกลัวว่าเปิดออกไปแล้วจะจ๊ะเอ๋กับห้องข้าง ๆ น่ะสิอยู่ดี ๆ ก็เหมือนจะมีเสียงอะไรสักอย่างหล่นลงพื้น ฉันหลุบตามองตามสัญชาตญาณและเห็นมือถือเครื่องหนึ่งหล่นแล้วไถลผ่านช่องว่างระหว่างผนังที่ไม่ได้จรดพื้นมาอยู่ที่ฝั่งห้องน้ำของฉัน ดูเหมือนว่าคนห้องนั้นจะทำหล่น หากแต่ว่าบนจอมือถือขึ้นก็เหมือนจะถูกปลดล็อกไว้แล้วก็มีภาพพักหน้

เดิมพันรักครั้งที่ 0 บ่ายอ่อน ๆ ณ ลานหน้าตึกเรียนของคณะบริหาร ปกติแล้วลานนี้จะเป็นลาโล่งและสามารถจอดรถจักรยานยนต์ได้ แต่วันนี้ต่างออกไปเพราะมีกิจกรรมที่ทางสโมสรนักศึกษาของคณะจัดขึ้น มีตลอดขนาดย่อม เวทีแสดงคอนเสิร์ตและกิจกรรมร่วมสนุกด้านบน แต่ละสาขา และแต่ละชั้นปีของคณะมีร้านจำหน่ายสินค้าของตัวที่ต่างคนต่างคิดมา ซึ่งคนที่รับผิดชอบดูแลร้านก็จะมีประมาณสี่ถึงห้าคนช่วยกันเพื่อนไม่ให้ร้าดแออัดเกินไป มีร้านของเหล่าคณะจารย์ที่มาร่วมด้วย ร้านของชมรมที่ทำในคณะซึ่งก็หลายร้านมากพอที่แปลงให้ลานนี้กลายเป็นตลาดขนาดย่อม คณะบริหารเป้นอีกหนึ่งคณะที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงของมหาลัย และด้วยทำเลที่ตั้งของตัวตึกก็ทำให้คนนักศึกษาในคณะอื่นที่ผ่านไปมานั้นเห็นงานที่จัดแล้วเข้ามาร่วมด้วย ทำให้วันนี้คนแน่นขนัดที่ลานหน้าคณะกว่าปกติ และกิจกรรมบนเวทีที่ ตอนนี้มีการประกวดร้องเพลงของผู้ที่สนใจสมัครก็กำลังดำเนินร้านที่ดูจะขายดิบขายดีที่สุดในลานนี้คงหนีไม่พ้นร้านขายน้ำ มีน้ำเปล่า น้ำอัดลมกระป๋อง และน้ำผลไม้ ร้านนี้เป็นของสาขาการจัดการ ชั้นปีที่สาม ซึ่งเลือกที่จะทำขายน้ำแบบนี้เพราะมันสะด