ขย่มรักพ่อเลี้ยง

ขย่มรักพ่อเลี้ยง

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-08
โดย:  ingladaอัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
40บท
18views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

“ทำไมหนูต้องไปเป็นคู่หมั้นพ่อเลี้ยงด้วยล่ะ ไม่เห็นอยากจะเป็นสักนิด” “ไม่อยากเป็นงั้นเหรอ ฮึ! เสียใจด้วยได้เป็นแล้ว”

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

1.เด็กเลี้ยงไก่

@Hen Fram

‘กระต๊าก! กระต๊าก!’

“ไอ้ห้าแกกลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมาเดี๋ยวนี้!!!” เสียงโหวกเหวกโวยวายของหญิงสาวร่างเล็กในชุดทำสวนถือไม้กวาดวิ่งไล่แม่ไก่ไข่ตัวอ้วนที่วิ่งกระพือปีกหนีผู้ดูแลอย่างไม่คิดชีวิต

‘กระต๊าก! กระต๊าก! กระต๊าก!’ หากแปลเป็นภาษามนุษย์ได้มันคงจะมีความหมายว่า ‘ให้ตายยังไงฉันก็ไม่กลับ!’ แต่เป็นแค่ไก่จะมาแข็งข้อกับคนเลี้ยงแบบนี้มันจะได้อะไรขึ้นมาล่ะยังไงก็ต้องมาไข่ให้เธอเก็บอยู่ดี

“ไอ้ห้าแกแค่มาคอยไข่ให้ฉัน! ฉันไม่ได้จับแกไปทำเนื้อกลับมาเดี๋ยวนี้นะ!!” ฝีเท้าเล็กหยุดวิ่งทันทีเมื่อตอนนี้เจ้าห้าของเธอได้บินขึ้นไปยืนจ้องเธออยู่บนต้นไม้ซะแล้ว

มือเล็กถกแขนเสื้อทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นก่อนจะยกมาเท้าสะเอวไว้ เหงื่อเม็ดเล็กเม็ดน้อยผุดขึ้นมาอาบแก้มเนียนขาวที่แดงเปล่งปลั่งจากอากาศยามเที่ยงที่แสนจะร้อนอบอ้าวจนเธอคิดว่าหากเอาไข่ของไอ้ห้าใส่ถ้วยน้ำเปล่าและนำไปวางไว้กลางแจ้งมันจะต้องสุกอย่างแน่นอน

“อ้าวไอ้ผัก! ไก่หลุดอีกแล้วเร้อ!?” เสียงลุงชมคนงานในฟาร์มตะโกนถามผักกาดหญิงสาวที่มีหน้าที่เลี้ยงสัตว์ในฟาร์มแห่งนี้ เธอจึงหันไปมองลุงชมก่อนจะเดินคอตกไปหาแกแล้วชี้นิ้วขึ้นไปยังเจ้าห้าที่เหมือนมันกำลังยืนหัวเราะเธออยู่ยังไงไม่รู้

“ใช่น่ะสิ ไอ้ห้ามันวิ่งหนีออกมาตอนฉันกำลังจะปิดประตูน่ะสิ นี่ขืนพ่อเลี้ยงรู้ว่าฉันทำมันหลุดนะโดนด่าเละแน่”

“เขาก็แค่ด่าน่า ลุงมีค้ำกิ่งทุเรียนที่สวนผลไม้นู่นต่อคงมาช่วยเอ็งวิ่งควบไม่ได้หรอก”

“ไม่เป็นไรลุงชม ทุกวันนี้ลุงก็ช่วยฉันวิ่งควบพวกมันเยอะแล้ว” วันก่อนก็เป็นเจ้าสิบที่วิ่งออกมาระหว่างเธอกำลังให้อาหารตัวอื่นและลืมปิดประตูรั้วกั้น วันนี้ก็มาไอ้ห้า ถามว่าในฟาร์มมีไก่เป็นร้อยสองร้อยจำชื่อมันหมดได้ไง ตอบเลยตรงนี้ว่า...มั่วเอา! ใครบ้าจะไปจำได้ไก่หน้าตาเหมือนๆ กันแบบนั้นน่ะ!

“เออๆ นี่ลุงมาเอาน้ำให้ป้าแก้วมัน ไงลุงไปก่อนนะ”

“โอเคจ้ะลุง ฉันยืนพักอีกสักแปปเดี๋ยวก็จะไปควบจับมันอีก”

“เออๆ สู้เว้ย” แล้วลุงชมแกก็หิ้วกระติกน้ำเดินกลับไปยังสวนผลไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากฟาร์มเลี้ยงสัตว์ของเธอสักเท่าไหร่

ไหนๆ ก็ยืนพักแล้วงั้นมาแนะนำตัวคร่าวๆ ก็แล้วกัน อืม..สวัสดี หนีฮ่าว! หว่อเจี้ยว (ฉันชื่อ) ผักกาด อายุ21ปีเป็นคนไทยมีเชื้อสายจีนนิดหน่อยแต่พูดจีนไม่ได้ ได้แค่แนะนำตัวอย่างปะกี้นี่แหละ ฮ่าๆ

ตอนนี้เธอทำงานอยู่ในฟาร์มแห่งหนึ่ง ฟาร์มที่เลี้ยงสัตว์ส่งออกโรงงานหลายอย่างอาทิ ไก่ไข่ ไก่เนื้อ หมู ห่าน เป็ด เป็นตัว เอ้ย! เป็นต้นดิ ถ้าถามว่าชอบเหรอถึงมาทำที่นี่ หึหึ! เรื่องแบบนี้เหรอใครจะชอบ! หากไม่ใช่เพราะความดื้อความมึนก็ไม่ถูกส่งมาทำงานที่นี่หรอก รู้งี้นะถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะไม่ดื้อกับคุณป๊าคุณแม่เลยแหละ พูดแล้วก็ขึ้นทุกที!

มีที่ไหนส่งลูกสาวมาอยู่กับเพื่อนให้มาทำงานในฟาร์ม ให้อยู่ในสวนเก็บผักผลไม้ก็จะไม่อะไรนะ นี่คือภาคบังคับด้วยจ้าว่าต้องมาเลี้ยงสัตว์เท่านั้น!

แล้วประเด็นคือไร่พ่อเลี้ยงราเชนทร์นี่คือกว้างมากถึงมากที่สุดอ่ะ เพราะนอกจากจะมีฟาร์มสัตว์ อีกฟากหนึ่งยังเป็นสวนผลไม้นานาชนิดอีกต่างหาก และวันไหนที่โชคร้ายเจ้าไก่เจ้าเป็ดจอมซนนี่หลุดวิ่งหนีล่ะก็ทำเอาเธอนี่น้ำหนักลงไปหลายโลเพราะวิ่งควบพวกมันจับคืนเข้าคอกอ่ะ และถ้าดวงซวยสุดคือพวกมันวิ่งเข้าฟาร์มวนเข้าสวนไปมาอ่ะเธอต้องวิ่งควบพวกมันที่ก็วิ่งหนีจนแทบตายกันไปข้างหนึ่งอ่ะ

“ไอ้เชี่ย พี่โจอี้!” จากที่ยืนใช้มือพัดวีให้ความเย็นกับตัวเองก็ต้องตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นลูกน้อบพ่อเลี้ยงกำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอ ผักกาดหันไปมองเจ้าห้าสลับกับโจอี้แล้วชี้หน้าเจ้าห้าด้วยสายตาเขม็ง

“ถ้าแกลงมาตอนที่พี่โจอี้มาถึงนะฉันจะจับแกไปเชือดแล้วเอาลงหม้อต้มยำซะ!!” และเหมือนเจ้าห้ามันจะรู้เรื่องหรือว่ากำลังเหนื่อยจากการโดนควบไม่รู้เพราะมันได้หันหน้าหนีและหมอบลงหลับตาอยู่บนกิ่งต้นไม้กิ่งใหญ่นั่น

“ให้อาหารไก่แล้วเหรอครับ!?”

“ให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะพี่โจอี้”

“อ่อครับ พ่อเลี้ยงให้มาตามน่ะ..เขาอยากทราบจำนวนสัตว์แต่ละชนิดว่ามีจำนวนเท่าไหร่ เห็นว่าถ้ามันเหลือน้อยกว่าเดิมจะได้นำมาลงเพิ่มน่ะ”

“อ่อ…ลำพังแค่นี้ฉันก็จะตายอยู่แล้วนะ” ประโยคหลังเธอพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่เบา ไม่ใช่ว่าทั้งฟาร์มมีเธอเพียงคนเดียวที่ต้องดูแลสัตว์น้อยทั้งหลายหรอก เพราะยังมีอีกเกือบห้าสิบคนเพียงแต่ว่าหน้าที่ให้อาหารพวกมันนั้นกลับเป็นเธอเพียงคนเดียว! คนเดียวจริงๆ!

“ผักกาดว่าอะไรนะครับ!?”

“ฉันบอกว่ามันเหลือเยอะอยู่ค่ะ”

“แต่พี่มองว่ามันน้อยลงนะครับ เพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนเป็ดกับไก่ก็ตายไปตั้งหลายตัวเลย”

“เดี๋ยวมันก็คงฟื้นขึ้นมาเองแหละ”

“ว่าอะไรนะครับ มันจะฟื้นขึ้นมาเองอย่างงั้นเหรอ!?” เอาจริงเธอคิดว่าเขาไม่น่าจะหูตึงนะ แต่คงไม่คิดว่าเธอจะพูดมันออกมาแบบนี้ล่ะสิ เหอะ! ก็อย่าให้มดความอดทนมากกว่านี้ก็แล้วกันอยากพูดอะไรจะพูดออกมาให้หมดเลยคอยดู!

“ใช่ค่ะ”

“ฮ่าๆ ผักกาดน่าจะดูซีรี่ย์เยอะเกินไปนะครับ”

“ก็คงงั้น ไอ้ห้า!!” ผักกาดบอกกับโจอี้ด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มอ่อนหวานแล้วตะโกนเรียกเจ้าห้าด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆ มันก็ล่วงหล่นลงมาซะงั้น

คงไม่ใช่ว่าหลับจนผงกหัวแล้วตกลงมาหรอกนะ!

ตุ้บ! ‘กระต๊ากกระต๊าก!’ จากนั้นมันก็รีบเผ่นหนีเอาตัวรอดไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นรังสีความร้อนจากตาของผู้ดูแลตัวเอง ส่วนตัวผักกาดเธอหันไปยิ้มเจื่อนให้โจอี้ที่ฉีกยิ้มหวานให้เธอก่อนจะหุบยิ้มแล้วเอ่ยถามด้วยสีหน้าทีเรียบนิ่ง

“พามันมาเดินเล่นเหรอครับ!?”

“เอ่อ ใช่ค่ะ ปกติจะใช้สายคล้องคอมันไว้นะคะ แต่ไอ้ห้านี่ฉันพามันออกมาบ่อยวันนี้เลยอยากลองปล่อยมันดูบ้าง”

“มันเป็นไก่นะครับไม่ใช่สุนัข”

“ก็มีสี่ขาเหมือนกันแหละน่า เหมือนๆ กัน”

“ไก่บ้านคุณผักมีสี่ขาเหรอครับ!?” เหมือนจะเป็นคำด่าก็ไม่เชิง เพราะด้วยความที่โจอี้เป็นคนสุภาพฉะนั้นคำหยาบคายจะไม่ค่อยได้ยินแต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ด่าหรือพูดเหน็บแนมเหมือนเช่นนี้นะ!

“ฉันหมายถึงว่านิ้วมันต่างหากล่ะ”

“อืม จับมันเข้าโรงไก่ได้เมื่อไหร่แล้วค่อยไปหาพ่อเลี้ยงก็ได้ครับ แต่ถ้ายังให้อาหารสัตว์อื่นไม่เสร็จจัดการให้เรียบร้อยก่อนไปหาพ่อเลี้ยงก็ได้นะครับ เขาไม่รีบแต่ต้องการวันนี้” พูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นี้แล้วก็เดินออกไป ทิ้งหญิงสาวตัวเล็กที่ตอนนี้หันกลับไปมองเจ้าห้าซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปทางสวนผลไม้ให้ยืนตาละห้อยอยู่เพียงลำพัง

“ฉันเกลียดแกไอ้ห้า ย้ากกกก!!!” แล้วผักกาดก็รีบวิ่งตามมันไปเนื่องจากวันนี้เธอต้องรีบทำทุกอย่างให้เสร็จเร็วกว่าทุกวัน แต่ตอนนี้เที่ยงแล้วกว่าจะจับเจ้าห้าได้และเธอเพิ่งให้อาหารไก่ไข่กับไก่เนื้อไปเหลือ เป็ด ห่าน หมูอีกล่ะกว่าจะเสร็จหมดทุกอย่างวันนี้ต้องมืดค่ำแน่แล้วแบบนี้เธอจะทันไปงานวันเกิดเพื่อนรักมั้ยเนี่ย!

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
40
1.เด็กเลี้ยงไก่
@Hen Fram‘กระต๊าก! กระต๊าก!’“ไอ้ห้าแกกลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมาเดี๋ยวนี้!!!” เสียงโหวกเหวกโวยวายของหญิงสาวร่างเล็กในชุดทำสวนถือไม้กวาดวิ่งไล่แม่ไก่ไข่ตัวอ้วนที่วิ่งกระพือปีกหนีผู้ดูแลอย่างไม่คิดชีวิต‘กระต๊าก! กระต๊าก! กระต๊าก!’ หากแปลเป็นภาษามนุษย์ได้มันคงจะมีความหมายว่า ‘ให้ตายยังไงฉันก็ไม่กลับ!’ แต่เป็นแค่ไก่จะมาแข็งข้อกับคนเลี้ยงแบบนี้มันจะได้อะไรขึ้นมาล่ะยังไงก็ต้องมาไข่ให้เธอเก็บอยู่ดี“ไอ้ห้าแกแค่มาคอยไข่ให้ฉัน! ฉันไม่ได้จับแกไปทำเนื้อกลับมาเดี๋ยวนี้นะ!!” ฝีเท้าเล็กหยุดวิ่งทันทีเมื่อตอนนี้เจ้าห้าของเธอได้บินขึ้นไปยืนจ้องเธออยู่บนต้นไม้ซะแล้วมือเล็กถกแขนเสื้อทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นก่อนจะยกมาเท้าสะเอวไว้ เหงื่อเม็ดเล็กเม็ดน้อยผุดขึ้นมาอาบแก้มเนียนขาวที่แดงเปล่งปลั่งจากอากาศยามเที่ยงที่แสนจะร้อนอบอ้าวจนเธอคิดว่าหากเอาไข่ของไอ้ห้าใส่ถ้วยน้ำเปล่าและนำไปวางไว้กลางแจ้งมันจะต้องสุกอย่างแน่นอน“อ้าวไอ้ผัก! ไก่หลุดอีกแล้วเร้อ!?” เสียงลุงชมคนงานในฟาร์มตะโกนถามผักกาดหญิงสาวที่มีหน้าที่เลี้ยงสัตว์ในฟาร์มแห่งนี้ เธอจึงหันไปมองลุงชมก่อนจะเดินคอตกไปหาแกแล้วชี้นิ้วขึ้นไปยังเจ้าห้าที่เหมือนมัน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
2.เด็กมึน
ภายในตัวบ้านหลังใหญ่ที่อยู่ถัดจากสวนและฟาร์มมาประมาณสองร้อยเมตรมีชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำถูกพับแขนขึ้นมาถึงข้อศอก กางสแล็คขาสั้นสีดำกับร้องเท้าสำหรับใส่ในบ้านนั้นกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟากลางบ้าน มือหนาข้างขวาคีบบุหรี่ไว้ส่วนลำแขนแกร่งข้างซ้ายนั้นโอบไหล่ของเด็กสาวร่างเล็กที่นั่งขลุกอยู่ในอ้อมอกของเขา“เมื่อไหร่จะกลับบ้าน!?” สุ้มเสียงทุ้มเอ่ยถามคนในอ้อมอกที่นั่งดูการ์ตูนอยู่ เธอจึงปิดมันแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าคมของชายหนุ่มที่ผู้คนมักจะเรียกเขาว่า พ่อเลี้ยงราเชนทร์ ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเรียกว่าพ่อเลี้ยงทั้งที่พ่อเขาก็ไม่ได้มาเลี้ยงอะไรใครสักหน่อย มีแต่ตัวเขานั่นแหละที่คอยเลี้ยงสาวๆ เลี้ยงคนอื่นน่ะแบบนี้ก็ควรจะเรียกราเชนทร์เลี้ยงมากกว่าสิ!“อยากอยู่กับพ่อ”“แล้วก็มานั่งดมควันบุหรี่นี่นะ”“ก็เลิกสูบสิ”“ก็พ่อนั่งสูบก่อนเธอจะเข้ามามั้ย!?” เขาขยี้บุหรี่ลงบนจานใส่บุหรี่แล้วยกตัวของหญิงสาวตัวเล็กในวัยเจ็ดขวบกว่าๆ ให้ลุกไปนั่งข้างเขาแทนการมานั่งเบียดกันแบบนี้“ก็ใช่ แต่แล้วไงล่ะ”“แล้วไงจะไปไหนก็ไปสิ”“สอนหนูทำการบ้านก่อน” เธอตอบลกับพร้อมกับวิ่งไปหยิบกระเป๋านักเรียนสีชม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
3.ของผักกาด
@Hen Fram เวลา15:09 น.“แฮ่กๆ โว้ยยย!! เหนื่อยว่ะแม่ง!!” ร่างเล็กยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าโรงเลี้ยงไก่เมื่อตอนนี้จับเจ้าห้าเข้าโรงเลี้ยงเรียบร้อย ซึ่งใช้เวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมง! แน่นอนว่าเธอยังไม่พักรีบไปให้อาหารสัตว์อื่นต่อเนื่องจากตอนนี้สามโมงเย็นแล้วเธอต้องเร่งรีบทำทุกอย่างให้เสร็จเท่าที่จะทำได้“ไม่รีบนะรออยู่!” เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นจากด้านหลังของผักกาดที่นั่งยองอยู่ด้านหน้าสระน้ำที่เลี้ยงเป็ดกับห่านอยู่หลายสิบตัวซึ่งเป็นสัตว์ฝูงสุดท้ายที่ต้องให้อาหารของวันนี้แล้ว“รออยู่ก็รอไปสิ”“รอให้เธอไปอาบน้ำให้!”“พิการหรือไง!?” เลิ่กคิ้วถามพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้นยืนแล้วหันไปจ้องหน้าราเชนทร์ที่ตอนนี้มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว ถึงแม้เขาจะมีอายุสามสิบนิดๆ แต่หน้าตาสำหรับเธอนั้นคือโคตรหล่อ แบบหล่อวัวตายความล้มอ่ะ แถมยิ่งได้อยู่ใกล้แบบนี้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเขาก็ลอยมาเตะจมูกเธออีกแต่นิสัยชอบกวนประสาทของเขานี่แหละที่ทำให้เธอกับเขามักจะไม่ค่อยลงลอยกันสักเท่าไหร่“ทำไมปากดีจัง”“ก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิด”“เหอะ! เสร็จยังรอจำนวนสัตว์แต่ละชนิดอยู่นะขาดเหลือจะได้สั่งซื้อ”“เสร็จแล้วไปดิ อร๊ายยย!!” เพราะเธอยืนอย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
4.เจ้าผักเด็กดื้อ
ร่างเล็กได้แต่นั่งเม้มปากตัวเองแน่นเมื่อคนตัวใหญ่ได้ขยับใบหน้าออกไปจากตัวของเธอแล้ว ดวงตากลมโตของผักกาดจ้องมองราเชนทร์เพื่อครุ่นคิดหาทางออกจากตรงนี้ที่คิดยังไงก็คิดไม่ออกเพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการที่ตัวเขาเองก็จ้องหน้าเธออยู่“เข้ามาแล้วมันออกไปยากนะถ้ายังอาบน้ำให้ฉันไม่เสร็จ” เหมือนเขาจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่จึงเอ่ยขึ้นทำให้ผักกาดถึงกับกระพริบตาปริบๆ แล้วถอยหลังหนีเขาไปนั่งชิดขอบอ่างแทน“หนูจะฟ้องพ่อกับแม่ว่าคุณทำตัวไม่ดีกับหนู!”“ฉันเห็นเธอบอกพวกท่านกี่ครั้งก็ไม่เห็นพวกท่านจะมาสนใจเด็กดื้ออย่างเธอ”“หนูไม่ได้ดื้อ!”“ถ้าไม่ดื้อจริงพ่อกับแม่คงไม่ส่งให้มาทำงานที่นี่หรอกมั้ง” ราเชนทร์พูดอย่างไม่ได้สนใจเจ้าตัวเล็กที่นั่งทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาอยู่ เพราะก่อนหน้านี้พ่อแม่ของผักกาดเคยทำงานอยู่ที่ไร่ของเขาตั้งแต่คบกันแรกๆ จนตั้งท้องและคลอดเจ้าผักกาดน้อยจึงขอลาออกเปิดกิจการเล็กๆ อย่างร้านบะหมี่แทนและเมื่อเจ้าผักกาดน้อยดื้อพวกเขาจึงตัดสินใจส่งเธอมาดัดนิสัยที่นี่อย่างไม่มีกำหนดให้เธอกลับ..เรื่องสุดท้ายเธอยังไม่รู้นะ“พ่อเลี้ยงขา พ่อเลี้ยงพูดแบบนั้นก็เกินไปนะคะ..หนูดื้อที่ไหนกัน”“เกินไปงั้นเหรอ เธอรู้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
5.ยั่วยวน
ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าแล้ว หลังจากผักกาดอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็ล้มตัวลงนอนไปด้วยความเพลียที่วิ่งควบไก่ให้อาหารสัตว์ทั้งวี่ทั้งวันกริ๊งงงง! จนเสียงนาฬิกาปลุกที่เธอตั้งไว้ตอนหกโมงครึ่งดังเธอจึงดีดตัวลุกขึ้นนั่งอัตโนมัติทั้งที่ดวงตานั้นยังคงปิดสนิทอยู่ มือเล็กควานไปหยิบโทรศัพท์มาปิดเสียงนาฬิกาปลุก“หาววว~ นอนแล้วก็ปวดหัว กรี๊ดดด!!” เมื่อใช้มือขยี้ตาจนตาสว่างแล้วผักกาดก็กรี๊ดออกมาด้วยความตกใจเมื่อมีชายหนุ่มร่างสูงอย่างโจอี้ยืนอยู่ปลายเตียงของเธอในชุดสูทสีดำทั้งชุดและเมื่อเขาได้ยินเสียงกรี๊ดของเธอก็ต้องยกมือขึ้นมาปิดหูไว้จนเสียงกรี๊ดเงียบลงจึงเอามือออกพร้อมกับกล่าวบอกเธอด้วยน้ำเสียงเรียบๆ“ผมเอาชุดมาให้ครับ มีเวลาแต่งตัวแต่งหน้าหนึ่งชั่วโมงครึ่ง..อย่าให้พ่อเลี้ยงรอนานนะครับ”“แต่ฉันต้องไปงานวันเกิดเพื่อนนะ”“ผมรู้ครับ ชุดผมแขวนไว้ที่ตู้เสื้อผ้าแล้ว” โจอี้ตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนก่อนจะเดินออกไป เหมือนจะสนใจประโยคของผักกาดแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยสักนิด!อ้อ! นอกจากราเชนทร์ที่เข้ามาในบ้านของเธอได้ก็มีเขาอีกคนนี่แหละ แถมเข้ามาแต่ละครั้งก็ทำให้เธอเกือบหัวใจวายทุกครั้งด้วย!หญิงสาวร่างบางจึงนั่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
6.เด็กดื้อ
และเมื่อได้ยินคำพูดจากริมฝีปากปากของราเชนทร์ซึ่งทำให้ขนกายเธอลุกซู่นั้นเจ้าผักก็รีบกระโดดออกจากตักของเขาแล้วลงไปนั่งบนเบาะอย่างทันที ทำไมการที่จะเอาชนะเขานี่มันช่างยากเย็นขนาดนี้นะ เขาก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนนึงไม่รู้ว่าทำไมจะต้องไปกลัวเขาด้วย นั่นสิทำไมจะต้องกลัวเขาด้วยล่ะ!?ก็มันกลัวไง สายตากับคำพูดที่เรียบเย็นนั่นชวนวาบหวิวยังไงก็ไม่รู้!“เข้าไปในงานก็ทำตัวให้สมกับเป็นคู่หมั้นของฉันด้วย”“ทำไมหนูต้องไปเป็นคู่หมั้นพ่อด้วย”“พ่อเลี้ยง…”“ทำไมหนูต้องไปเป็นคู่หมั้นพ่อเลี้ยงด้วยล่ะ ไม่เห็นอยากจะเป็นสักนิด”“ไม่อยากเป็นงั้นเหรอ ฮึ! เสียใจด้วยได้เป็นแล้ว” ประโยคหลังเขาพูดมันเบาๆ ก่อนจะเดินลงจากรถเมื่อมาถึงโรงแรมของคุณหทัยรัตน์ที่จัดงานเลี้ยงต้อนรับลูกสาวคนสวยที่เพิ่งเรียนจบจากต่างประเทศ ส่วนคนตัวเล็กที่มองเข้าไปในงานแล้วเห็นว่ามีผู้คนเยอะแยะเธอจึงนั่งกอดอกอยู่แบบนั้น“คุณผักดื้ออีกแล้วนะครับ” โจอี้ที่ยืนเปิดประตูให้นั้นพูดขึ้นเมื่อหญิงสาวตัวเล็กยังคงนั่งกอดอกไม่ยอมลงจากรถสักที ปึง! ผักกาดจึงเอื้อมมือไปปิดประตูรถ “พี่คะ ขับออกไปเลยค่ะ!!” แล้วบอกกับคนขับรถเพื่อให้เขาขับออกไปจากตรงนี้ปริ๊นนน! แต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-08
อ่านเพิ่มเติม
7.ชอบกินผักกาด
เสียงดนตรีเพลงสากลดังขึ้นในงานพร้อมกับร่างเพรียวบางของหญิงสาวหน้าคมสวยเดินถือไมค์ขึ้นมาบนเวที และทันทีที่เธอเปล่งเสียงร้องเพลงผู้คนต่างก็ปรบมือให้รวมไปถึงเจ้าผักกาดด้วย“รุ่งฟ้า ก็สวยนะแต่น้อยกว่าหนูว่ามั้ยคะพ่อเลี้ยง” ที่รู้จักชื่อทั้งที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนนั้นเพราะป้ายที่ใหญ่โตมโหฬารบนเวทีนั้นเขียนไว้ว่า ‘ต้อนรับคุณรุ่งฟ้า นภารัตน์ กลับบ้าน’ ไงถึงรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นชื่อรุ่งฟ้า“เธอสวยกว่าทุกคนแหละ”“พูดแบบนี้นี่หนูเขินนะคะเนี่ย”“เธอดูไม่ออกเหรอว่าฉันพูดประชด!!?” ราเชนทร์หันมามองคนข้างที่นั่งกรอกตามองบนทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเขาที่นอกจากจะชอบดุเธอแล้วก็ยังไม่เคยพูดจาให้เธอดีใจเลยสักนิด!“เธอสวยเซ็กซี่แบบนั้นน่าจะสเปคพ่อเลี้ยงนะ สนใจมั้ยเดี๋ยวหนูไปขอเบอร์ให้”“ใครบอกว่าฉันชอบแบบนั้น!?”“ใครๆ ก็ชอบผู้หญิงสวยเข้มเซ็กซี่นี่นา พ่อเลี้ยงคงไม่มาชอบผู้หญิงตัวเล็กน่ารักแบบหนูหรอกมั้ง”“ถ้าฉันบอกว่าชอบแบบเธอ”“ไม่ต้องมาพูดประชดประชันหรอก เชอะ!” ยกแขนขึ้นมากอดอกเชิ่ดหน้าขึ้นมาตามสไตล์ตัวเอง แล้วสายตาก็ไปประจบกับอาหารที่กำลังถูกนำมาแทนที่ของว่างก่อนหน้านี้ ซึ่งมันมีแต่ของโปรดเธอไม่ว่าจะเป็นไก่ท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-08
อ่านเพิ่มเติม
8.หล่อมักนกตลกมักได้
“นี่พ่อเลี้ยงคะ!” ผักกาดเอ่ยเรียกชายหนุ่มร่างสูงแล้วดึงแขนเขาที่กำลังจะก้าวขาขึ้นรถไว้ ราเชนทร์จึงหันมามองเธอด้วยสายตานิ่งๆ เพื่อรอฟังประโยคต่อไป“ไม่ให้หนูไปหาเพื่อนจริงๆ เหรอ วันเกิดเพื่อนมีปีละครั้งเองนา”“ก็จะพาไปนี่ไง!” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แล้วก้าวขาขึ้นไปนั่งในรถ ผักกาดจึงยิ้มหวานออกมาก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในรถข้างเขา จากนั้นรถตู้ส่วนตัวก็ถูกขับเคลื่อนออกไปยังจุดหมายปลายทางนั่นก็คือบ้านของปุ๊กลุ๊คเพื่อนสาวคนเดียวของเจ้าผักกาดเมื่อมาถึงบ้านของเพื่อนสาวเจ้าผักกาดน้อยก็รีบวิ่งลงจากรถตรงเข้าไปด้านในบ้านทันที ภายในบ้านนั้นมีแขกไม่มากเพราะมีเพียงแค่ญาติๆ เพื่อนๆ เพียงแค่นั้น“คิดถึงจังเลยเพื่อนรัก” ผักกาดรีบวิ่งไปกระโดดกอดปุ๊กลุ๊คที่อ้ามือรอรับเธออยู่ก่อน หญิงสาวร่างสูงจึงลูบแผ่นหลังของเจ้าผักอย่างอ่อนโยนแล้วผล่ะกอดออกเพื่อมองสำรวจความสวยของเพื่อนสาว“สวยนะเนี่ย ใครซื้อชุดให้ตาดีไม่เบานะ”“พ่อเลี้ยงน่ะ”“อ่อ สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง…”“อืม รีบคุยจะได้รีบกลับ” ราเชนทร์ที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋าตัวเองอยู่นั้นบอกกับคนตัวเล็กที่แน่นอนว่าพอได้ยินคำว่ารีบคุยจะได้รีบกลับเธอก็หันมามองเขาตาปริบๆ“จ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-08
อ่านเพิ่มเติม
9.อ้อน
เมื่อกลับมาถึงบ้านผักกาดก็ยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาที่บ่งบอกเวลาว่าตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มพอดีเป๊ะๆ คิดเอาก็แล้วกันว่าเขาพาเธอไปออกงานเร็วแค่ไหนเพราะตอนออกไปสองทุ่มพอดี เท่ากับว่าไปกลับทั้งสองที่ใช้เวลาเพียงแค่สองชั่วโมง ไม่รู้ว่าจะรีบกลับไปไหนเหมือนกัน!“พ่อเลี้ยงขา!”“ขาซ้ายหรือขาขวาดีล่ะผักกาด!?” ร่างสูงที่ยืนอยู่กลางบ้านเอ่ยถามกลับอย่างทันที สายตาคมจ้องมองไปยังหญิงสาวตัวเล็กที่ตอนนี้ยืนฉีกยิ้มหวานให้เขาอยู่ ที่บอกว่าเธอน่าจะเป็นไบโพล่าน่ะพูดจริงนะ อยู่ๆ จะยิ้มก็ยิ้มอย่างไม่ต้องมีเรื่องมาทำให้ยิ้ม“หนูไปนอนแล้วนะคะ”“ไม่สนใจมานอนกับฉันบ้างเหรอ?”“มันจะดีเหรอคะ ผู้หญิงกับผู้ชายนอนด้วยกัน” ขาเรียวก้าวเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของคนตัวใหญ่แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแสนจะหวาน ดวงตากลมโตจ้องมองเขากลับอย่างไม่ยอมแพ้กับการที่เขาเองก็จ้องหน้าเธอ“ดีไม่ดีลองดูได้นะ”“ทำไมต้องเอาชนะหนูด้วย!!”“ฉันต้องถามเธอมากกว่าทำไมต้องเอาชนะฉัน!?”“หนูไม่ได้จะเอาชนะพ่อเลี้ยงสักหน่อย!!”“การที่เธอยืนเถียงฉันคอเป็นเอ็นแบบนี้แหละเรียกว่าการจะเอาชนะ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะขยับเท้าเดินไปนั่งลงบนโซฟา สายตาก็ยังคงจับจ้องไปยัง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-08
อ่านเพิ่มเติม
10.พ่อเลี้ยง
ร่างบางหยัดกายลุกขึ้นยืนจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเขม็ง มือเล็กกำเข้าหากันแน่นเหมือนพร้อมที่จะส่งมันพุ่งเข้าไปปะทะใบหน้าที่หล่อคมของคนร่างสูงได้ทุกเมื่อ“ไม่ให้หนูกลับบ้านแล้วจะให้อยู่ทำไม!?”“อยู่ให้ฉันนอนกอด”“มันจะเยอะเกินไปแล้วนะ!!” ได้คืบจะเอาศอก ได้ศอกไม่พอคงอยากได้ส้นเท้าเพิ่มอีก เธอคิดว่าการที่เธอมึนเธอทำตัวบ้าบอแบบนี้มันจะทำให้เขารำคาญจนไล่เธอกลับบ้าน แต่เปล่าจ้า มึนมามึนกลับ บ้ามาบ้ากลับ โอเค๊!“เยอะเกินไป งั้นเหรอ?”“ก็ใช่ไง!!”“แต่ในฐานะที่เธอเป็นคู่หมั้นของฉันก็ควรจะทำมันไม่ใช่เหรอ?”“คู่หมั้นปลอมๆ สักหน่อย อีกอย่างคู่หมั้นก็ไม่จำเป็นต้องกอดกันด้วยยังไม่ถึงขั้นแต่งงานนี่”“เหอะ! ฉันจะไปอาบน้ำรบกวนเธอเตรียมชุดนอนไว้ให้ฉันด้วย เสร็จจากฉันเธอก็อาบเป็นคนต่อไปนะ”“ทำไมหนูจะต้องอาบน้ำด้วย”“ถ้าไม่อยากอาบก็ไม่เป็นไร ว่าแต่สนใจไปอาบน้ำให้ฉันมั้ย?”“ไม่!!!!”“ไม่ พูดเบาๆ ฉันก็เข้าใจ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนที่ขายาวจะเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัวที่เชื่อมติดกับห้องนอนแล้วหยิบผ้าขนหนูพาดไหล่ไว้ “ไม่อยากอาบน้ำกับฉันจริงๆ เหรอ?” มิวายที่จะหันมาถามคนตัวเล็กที่ยังคงยืนกอดอกตัวเองทำหน้ามุ่ยอยู่แบบ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-08
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status