Chapter 4

Naabutan ni Katie na masayang nag-uusap ang mga ito sa harap ng pagkain. Mabilis na tumayo ang kaniyang superior at ipinaghila siya ng upuan. Hindi naman napigilang umikot ang kaniyang mga mata. Akala mo kasi kung sino ito kung makaasta.

“Katie, hindi mo man lang ba ipakilala itong gwapong binata na ito sa amin? Kanina pa kami nag-uusap pero hindi pa namin siya kilala. Saka, sa kwarto mo nga pala ko siya pinatuloy kanina para makapagpahinga. Alam mo namang walang iba pwedeng mapagpapahingahan kundi roon. Kaya mamaya, sa kwarto ka na lang ni Taniya matulog,” tuloy-tuloy na wika ng kaniyang tiyahin.

Napamulagat sya. “Ho!? Tiyang naman. . . Paano kung mandurugas ang lalaking ito at nanganib buhay niyo? Dapat ho hindi kayo nagpapatuloy at nagtitiwala agad-agad.” Tiningnan niya nang masama ang lalaking katabi na para namang hindi apektado ng kaniyang mga sinabi.

Umiling naman ang tiyo niya na hindi pa halos nalulunok ang pagkain sa bibig. “Hindi naman sa ganoon, Katie. At saka, ipinakita niya sa amin ang ID niya. Sundalo siya at may misyon daw kayo,” anito.

Napaubo siya sa sinabi nito. Mabuti na lang at hindi pa siya nakasusubo, dahil malamang, nabulunan na siya.

Malikot ang mga matang hinarap niya ang tyuhin.

“Ah, Tiyo, siya lang ho ang may misyon. Hindi ho ako kasali roon,” mabilis niyang dahilan. Tinitigan niya ang lalaki at sumeniyas na huwag ipaalam ang trabaho niya.

Nakatunog naman agad ang lalaki. Ngumiti pa ito nang nakaloloko sa kaniya.

“Ang totoo po niyan, ako po si Zachary Silva. Ang misyon ko po ay ibalik nang maayos si Dra. de Guzman sa trabaho niya bukas,” paliwanag nito.

Para naman siyang nabunutan ng tinik sa narinig. Nakita niya na napatingin sa kaniya si Taniya habang tumatango-tango. Pinandilatan naman niya ito ng mga mata

“Ay kung ganoon, bodyguard ka ba ng pamangkin ko?” tanong ng tiyo niya.

Tumango ang lalaki, bago muling sumubo ng pagkain.

“Sabagay, hindi rin natin maaalis na nasa panganib ka pa rin, anak. Pero, matagal na iyon. Tinakasan mo ba siya sa Manila?” anag kaniyang tiya. Anak na rin siya kung ituring nito.

Mabilis pa sa alas-kuatrong umiling siya. “Hindi ho. Hindi lang po siya available noong umalis ako,” katwiran niya.

Tumagal ang kwentuhan nila ng ilang oras, bago napagpasyahang magpahinga. Sa kwarto ni Taniya siya natulog, ngunit malalim na ang gabi ay hindi pa rin siya dalawin ng antok.

Samantalang si Taniya ay payapa na sa kaniyang pagtulog.

Bumangon sita at lumabas sa maliit nilang terrace. Huminga siya nang malalim nang maramdaman ang pagdapyo ng panggabing hangin sa kaniyang balat. Tumingala siya.

Maaliwalas ang langit sa mga sandaling iyon. Nagkikislapan ang mga bituin na iba't iba ang hugis dahil sa distansya nila sa planetang kinaroroonan. Iba-iba rin ang kanilang mga kulay.

Napakatahimik ng paligid. Tanging huni ng kuliglig ang maririnig doon. Isa sa mga bagay na ma-m-miss niya pagbalik sa Maynila.

Kung pwede nga lang hindi na siya bumalik sa trabaho, ginawa na niya. Pero sa tuwing maaalala niya ang mga magulang, nag-aalab ang damdamin niyang nais maghiganti sa naging dahilan ng pagkamatay ng mga ito.

Oo, masarap sa pakiramdam kung doon siya magtatrabaho sa kanila bilang isang doctor. Doon, kahit papaano, may pamilya siyang maituturing na kasama. Pero hindi pa iyon napapanahon. At nangangako siya sa sarili na balang araw, matutupad ang nais niya. Ang una niyang pinangarap kasama ang mga magulang.

Muli siyang tumigin sa langit at muling pinagmasdan ang mga bituin. Nagulat pa siya nang bigla na lang may yumakap sa kaniya mula sa likuran.

Pagharap nito ay sumalubong sa kaniya ang nagtatanong nitong mga mata. “Gabi na. Bakit hindi ka pa natutulog? May hinihintay ka ba na manliligaw mo?”

Biglang uminit ang ulo niya. “Sir, pwede ba? Bago pa ako mawalan ng respeto sa inyo, pakawalan niyo na ako. Ayaw kong gumawa ng ano mang ingay, dahil baka magising ang mga tyahin ko.” Itinulak niya ito.

Pero mahigpit ang pagkakayakap sa kaniya ng lalaki. Ngumisi pa ito nang nakaloloko sa kaniya.

Naningkit ang mga maga niya. “Ano ba talagang gusto ninyong palabasin? Tapatin niyo nga ako? Bakit niyo ba ako sinundan dito?” sunod-sunod na tanong niya.

Iba kasi ang inaakto ng lalaki sa inakto nito noong unang magkita sila. Kapag nasa kampo ito, akala mo kung sinong hari na walang sinasanto. Kapag naman nandito sa labas, puro yata kalokohan ang alam.

Nagkibit-balikat ito. “Wala lang. Gusto ko lang.”

Nagsalubong ang kaniyang mga kilay. “Gusto niyo lang? Ganoon na ba ang mga superior ngayon sa organisasyon? Ginagamit ang—” Napigil ang iba pa niyang sasabihin ng ilapat nito ang isang daliri sa mga labi niya.

“Akala ko ba ayaw mo silang magising? At akala ko ba ayaw mong malaman nila kung ano talaga ang trabaho mo? Bakit ngayon ang dami mong tanong?”

Inis na iwinaksi niya ang kamay nito. “Dahil hindi kayo marunong sumagot nang matino.”

“Bakit? Hindi ba matino ang sagot ko?” nakalolokong sagot nito.

“Saan ba kayo nakakitang dahil gusto niyo lang, kaya kayo naririto?”

Napailing ito. “You’re just thinking too much, that’s why.”

“Eh—”

“Eh, kung hindi ka titigil, sasabihin ko na lang sa kanila ang totoo para manatili ka lang dito, for good!” may diing wika nito.

Nawalan siya ng imik. Hindi niya alam kung ano ang iisipin sa mga sandaling iyon. Nalaman niya kay Mavy na palikero ang lalaki, at hindi mawala sa isip niya na baka isa siya sa babaeng gusto nitong mapabilang sa mahaba nitong listahan.

Sa naisip ay muli niya itong itinulak na wala namang epekto rito. Dahil nananatiling nakapulupot ang mga braso nito sa kaniya.

“I like your smell, sweetie. I really like it. Kaya ayokong nakikita kang dumidikit kay Felipe. Bukod sa hindi magandang tingnan, malilipat din sa iyo ang amoy barako niya,” bulong nito.

Sa narinig ay buong pwersa niyang inalis ang mga braso nitong nakapulupot sa kaniya.

Nagtagumpay siya.

“That’s none of your business, Sir!” mabalasik niyang sagot.

Ano bang gusto nitong palabasin? Na maharot siya? Na siya ang tipo ng babaeng madaling makuha? Hah! Nagkakamali ito.

Tama na maraming nanligaw sa kaniya sa kampo at isa na roon si Mavy. Pero tinapat miya agad ito na pagtinging kapatid lang ang maigaganti niya rito. Naunawaan naman iyon ni Mavy na hindi katagalan ay nakakita ng babaeng nais nitong pakasalan. At natutuwa siya sa bagay na iyon.

Tapos ngayon, heto ang lalaking kaharap niya na akala mo pagmamay-ari siya? Nasisiraan na yata ito ng bait!

Sinalubong ni Zach ng nag-aapoy na tingin ang kaniyang mga mata. “Hindi nga ba? Because as far as I know, you are now under my command. And you will obey everything that I say starting from now on!” At pagkasabi niyon ay sinunggaban siya nito ng mapagparusang halik. Nanlaki ang mga mata niya at hindi makagalaw habang patuloy na nananalasa ang mga labi nito sa kaniya.

Nang maramdaman nito iyon, unti-unti nitong binago ang estilo ng paghalik. Naging masuyo iyon. Mapang-akit. At hindi niya napigilan ang unti-unting pagkabuhay ng init sa kaniyang buong katawan. Bawat galaw ng mga labi nito ay para siyang tinatangay sa kung saan. Nakababaliw. Nakadadarang.

Maya-maya pa, naramdaman ni Katie ang pangahas na kamay ng lalaki sa loob ng damit niya. Masuyo nitong dinama ang kaniyang dibdib na nagbigay ng nakakikilabot na sensasyon sa buo niyang katawan.

“Sir Zach,” hindi na napigilang sambit niya. Gustong-gusto niya ang ginagawa nito. Ayaw na niyang patagilin ito. He was drowning her in his unstoppable escapades in her body.

Sandali siyang nagmulat ng mga mata. Nakita niyang nakapikit ito habang patuloy sa paghalik sa kaniya. Ang gwapo nitong mukha ay mas lalo pa yatang gumwapo sa paningin sa mga oras na iyon.

Muli siyang pumikit at ninamnam ang mga halik nito. Pero bigla itong tumigil sa pagtataka niya.

“Go to your room now, Katie, bago pa ako makalimot.” Tumalikod ito pero bigla ring humarap sa kaniya. Mabilis nitong kinintalan ng halik ang kaniyang mga labi.

“Good night, sweetie. . .” Saka siya nito iniwan doon at tumuloy sa kaniyang silid na ginagamit nito.

Wala sa sariling pumasok siya sa loob ng kwarto ni Taniya. Nahiga siya sa kama. Tulalang tumitig sa kisame habang dinadama ang namamaga pang mga labi.

Ano nga bang nangyayari? Bakit napasusunod siya ng lalaki nang gano-ganoon na lang? Bakit pakiramdam niya may kung anong damdaming binubuhay ito sa kaniyang pagkatao?

Ipinilig niya ang ulo.

Hindi siya pwedeng magkaroon ng pagtingin dito. May misyon pa siya. Isa pa, kung paglalaanan niya ng panahon ang lalaki, isa lang ang ibig sabihin niyon, mapabibilang siya sa napakahabang listahan ng mga babaeng napaikot nito.

At iyon ang huling bagay na nanaisin niyang mangyari!