Kabanata 3 Kapag nagsimula ang pagdududa

(ARIELLE’S POV)

“Ashley, kailangan ko na umalis. Salamat sa impormasyon. Tatawagin kita mamaya.”

Matapos ko makausap si Ashley sa phone, sinubukan ko na gawin ang lahat ng makakaya ko para asikasuhin ang isipan ko na kung ano-ano ang iniisip.

Si Jared ay elegante, considerate, at metikuloso. Ang akala ko kilala ko na ang taong ito makalipas ang tatlong taong pagsasama. Pero, hindi ko pa siya nakikitang depensahan ang isang tao sa harap ko, lalo na ang sumira ng dalawang beses sa pangako.

Bumuntong hininga ako at bumaba mula sa sasakyan.

Pagkatapos dumating sa bahay, walang nakapaghanda sa akin sa nakita ko. Nakaupo ng kumportable si Sofia sa sitting room, at hindi siya mag-isa. Kasama niya ang nanay ni Jared, nag-uusap sila at masayang tumatawa. Habang si Jared ay nakaupo sa single sofa sa tabi nila.

“Anong nangyayari dito?” nagawa kong itanong, may bara sa lalamunan ko.

Habang palapit ako, tumayo si Jared at inabot ang coat ko. “Isinama ko si Sofia dito dahil gusto siyang makita ni Ina,” paliwanag niya, kalmado ang tono niya.

“Dapat sinabi mo muna ito sa akin,” mahina ko na sinabi, “At ito ang tinatawag mo na ‘pag-aasikaso sa sitwasyon’?”. Nagkatinginan kami sandali ni Jared, kita ang pahinga ng tawad sa mga mata niya bago siya umakyat dala ang coat ko.

Ang galing. Ngayon kailangan ko itong asikasuhin mag-isa.

Humarap sa akin si Sofia ng walang inaalala, tila ba siya ang may-ari ng bahay. “Oh, uy, Ariele. Masaya ako na nakauwi ka na. Nagkukuwentuhan kami ng nanay ni Jared.”

Ang mga mata ko ay naghinala habang sinusubukan ko na hindi titigan ng masama si Sofia. Anong ginagawa niya dito? Bakit palakaibigan ang biyenan ko sa kanya?

Ang nanay ni Jared ay tumingala sa akin, ang ekspresyon niya ay neutral, hindi kasing init ng pagtanggap niya kay Sofia. “Welcome back,” sambit niya, pagkatapos ang atensyon niya ay bumalik na kay Sofia. “Sige na, dear, ano ulit ang sinasabi mo?”

Nasaktan ako at napahiya haabng nakatayo doon, pakiramdam ko outsider ako sa sarili kong bahay.

Ang akala ko kilala ko na ng husto si Jared, pero ngayon natatakot ako na baka hindi niya sinabi sa akin ang buong katotohanan tungkol sa relasyon niya kay Sofia. Dahil, paanong kaibigan lang siya pero sobrang lapit ng relasyon niya sa kanyang ina?

“Oh, ang sinasabi ko,” nagulo ang iniisip ko ng matinis na boses ni Sofia. Bakit sa tingin ko sadya niyang nilalakasan ang boses niya para marinig ko?

“Bumalik ako galing abroad para gunitain ang kaarawan ni Jared, nakilala ko si Arielle kanina sa restaurant. Unang beses namin na nagkakilala,” patuloy ni Sofia.

Ngumisi ako sa kanyang pilit na pagiging masayahin. Sana sabihin din niya sa nanay ni Jared kung gaano siya kabastos, kung paano niya ako tinakot na tatanggalin sa trabaho, at kung paano niyang sinabi na asawa niya si Jared.

“Oh, ganoon ba? Ang galing,” sambit ng nanay ni Jared, malinaw na naintriga sa pag-uusap nila.

“Hindi ako makapaniwala na ikinasal si Jared sa hamak na chef. Ang ibig ko sabihin, huwag sana mali ang pagkakaintindi mo, pero hindi ito ang prestihiyosong trabaho na nababagay sa isang bilyunaryo.”

Nakangiti siya ng husto, pero kita ko ang hamon sa mga mata niya. Gusto niyang magreact ako.

Tumaas ang kilay ko at tumawa ng kaunti. “Totoo. Laging nagrereklamo si Jared na nagluluto ako para sa bisita, at hindi para sa kanya. Kailangan talaga ng tunay na abilidad para makuntento ang panlasa ng bilyunaryo araw-araw.”

Kumibot ang mga labi ni Sofia, kita ko na hirap siyang manatili na kalmado. “Oh, hindi sa nilalait ko ang abilidad ko o trabaho. Sa tingin ko lang na… puwedeng pumili ng iba si Jared.”

Nagkibit balikat ako. “Ginawa niya. Ako ang pinili niya.”

Nasamid si Sofia.

“Sige na, sige na. Arielle. Sinasabi lang ni Sofia ang opinyon niya,” sambit ng nanay ni Jared.

“Oo nga,” sarcastic niyang sagot.

Pagkatapos, humarap siya kay Sofia, “Okay Sofia, dear, huwag na natin pag-usapan si Ariella at magfocus tayo sa pinaguusapan natin kanina. Ikuwento mo sa akin ang lakad mo.”

Umirap ako at naupo. Pero, napukaw ang atensyon ko sa sinabi ni Sofia: “Ayun na nga, dumating ako kagabi sa lungsod…”

Kagabi. Parehong oras na dapat nagtatrabaho si Jared.

Ang karamihan sa pag-uusap nila ay hindi ko na narinig habang mabilis ang takbo ng isip ko, sinusubukan pagsama-samahin ang impormasyon.

Umiwas ng tingin si Sofia, mukhang hindi siya nababagabag sa katahimikan ko.

Habang napapagtagpi-tagpi ko ang lahat, napagtanto ko ito bigla: ang tawag na natanggap ni Jared kagabi ay hindi para sa trabaho, dahil sinundo niya is Sofia sa airport.

Nanlumo ako. Bakit kinailangan niya na magsinungaling?

Unti-unti, nagsimula akong magduda. Kilala ko ba talaga ang lalake na pinakasalan ko, o may mga bagay tungkol sa kanya na kailangan ko pa na malaman?

Ang nanay ni Jared ay biglaang humarap sa akin, nakangiti siya.

“Arielle, kung napapaisip ka kung paano ko nakilala si Sofia, sasabihin ko sa iyo ito ngayon. Si Sofia at Jared ay matagal ng magkaibigan. May espesyal silang koneksyon, at ang hiling ko sana ay makasundo mo siya tulad ni Jared.”

Pinilit ko na ngumiti, hindi nagtitiwala sa akin na magsalita. Makasundo si Sofia? Hindi ko nga matiis na makasama siya sa iisang kuwarto.

“Ihahanda ko muna ang mga paborito ninyo, mga iha,” sambit ng nanay ni Jared, tumayo siya at tumungo sa kusina.

Sa oras na umalis siya, humarap sa akin si Sofia, masama ang kinang ng mga mata niya.

“Oh, Arielle, nasabi ko na ba na matagal na kaming magkaibigan ni Jared?” ang boses niya ay kaswal ang dating. “Hindi? Well, nagkakilala kami sa kindergarten. Naniniwala ka ba? Dalawampung taon na niya akong hinahabol.”

Nalukot ang sikmura ko, pero nanatiling neutral ang ekspresyon ko. Dalawampung taon? Hindi sinabi ni Jared ang bagay na ito kailanman sa akin!

Hindi tumigil si Sofia. “Totoo! Gustong-gusto ako ni Jared. Ginagawa niya dati ang kahit na anong hilingin ko sa kanya. Magkasama pa kami na pumunta sa prom. Inukit namin ang initials namin sa willow tree—ang romantic hindi ba?” Nagseselos siya ng husto noon, nilalabanan ang kahit sinong lalake na lumalapit sa akin. Ang dami din nagkakagusto sa akin, alam mo ba.”

Habang ikinukuwento niya ang nakaraan, magkahalong selos at napapaisip ang nararamdaman ko sa sikmura ko. Ipinilit ko na hindi ipakita ang nararamdaman ko, pinilit ko na ngumiti. “Nakaraan na iyon, Sofia. Kasal na siya sa akin ngayon at wala ng magbabago doon.”

Nanginig sandali ang ngiti ni Sofia, pero hindi siya tumigil. “Pero, ikinasal siya sa iyo agad matapos ako umalis patungong Europe… interesanteng timing, hindi ba?”

“Tama na, Sofia. Sigurado ako na hindi kailangan ni Arielle ang lahat ng mga detalyeng iyon,” biglaang maririnig ang boses ni Jared mula sa likod, hindi na niya pinatuloy si Sofia.

Noong humarap ako sa kanya, umiwas siya bigla ng tingin.