Chapter 47

Chapter 47

Labis akong nagulat sa sinabi sa aking anak ma babae. Alam na pala nila na buhay pa ang kanilang ina at ngayon ay bumalik na.

"How?" tanging sabi ko lang dito.

"The same day, since I told you that I saw Mommy," ngiti nitong sabi sa akin.

"I'm sorry Dad! because Mommy said we have to keep it secret, so the enemy doesn''t find out," sabi naman sa aking anak na lalake.

Napa ngiti ako sa sinabi ng aking anak na lalake, hanggang umupo kami sa hapag-kainan upang kumain.

"Let's pray before eating, Dear God! thank you for the blessings you gave us, and also the food. Thank you also that our mommy is back home and we can be with her again. I hope that the tires will come to us alive, and I also hope that our family will overcome the trials that have come to our family. Amen," pagkatapos manalangin ang aking anak na babae ay agad din kaming kumain.

Ilang sandali ay agad din natapos ang aming pagkain. Kaya nagpasyahan naming ang ibang pagkain na Ibibigay sa mga kasambahay namin p