เข้าสู่ระบบProject Sabotage Amara Ito ang unang araw na sisimulan ko ang project work ko. Kinakabahan man ako, ay kaya ko ito. Ayaw kong i-disappoint si Tristan. Maaga pa lang, ay puno na sa mesa ko ang mga folders, laptop, at printouts. Ilang oras na akong nakatitig sa screen, walang maisip, at sinusubukang buuin ang preliminary report na ipinagkatiwala sa akin ni Tristan. Ayaw kong biguin si Tristan. Hindi lang dahil sa trabaho kundi dahil na rin sa kanya. Dahil sa bawat oras na naaalala ko kung paano niya ako ipinagtanggol kay Arlene kahapon, ay mas lalo ko nang gustong patunayan kay Arlene na tama ang binigay ni Tristan na tiwala sa akin. At habang abala ako sa trabaho ko, napansin kong may ilang figures sa spreadsheet na hindi tugma sa mga dokumento na hawak ko. "Hala, wait... bakit iba na 'tong data?" mahina kong bulong. Mabilis kong binuksan ang back-up file sa computer ko. Same lang. Mali-mali talaga ang mga numero na nakalagay dito. Paanong nangyari ito? "Baka typo lang
The project AmaraKahit puyat na puyat ako dahil sa assignment na kailangan kong tapusin, maaga pa rin akong nagising kinaumagahan. Ginawa ko na ang umagang routine ko dito sa loob ng bahay, ang maglinis, magluto ng agahan, pagtimpla ng gatas ng aking Lola, at maligo na bago kumain. "Lola, hindi ka po ba bisita ni Mama?" tanong ko. Kita ko ang pagsimangot ni Lola. "Hindi ba't sinabi na niya noon na hindi na niya ako bibisitahin dahil wala naman raw siyang obligasyon sa akin? Okay lang naman iyon dahil hindi naman niya ako ina." "Ayos lang, Lola, nandito naman ako. Hindi kita pababayaan hangga't nabubuhay ako. Kaya 'wag ka na malungkot, ha," lambing ko. Ngumiti naman ito sa sinabi ko. Hindi rin nagtagal ay gumayak na ako para pumasok na sa trabaho. "Mag-iingat ka sa daan apo ko. Tumawag ka kapag may problema. Naka-volume ang cellphone ko para marinig ko agad kapag tatawag ka, apo," natawa naman ako sa sinabi nito. "Opo, Lola. Ikaw rin po, mag-iingat dito, ha? Huwag magpa
CalmDalawang buwan na ang nagdaan at unti-unti ko nang nakukuha ang loob ng boss ko. Pero unti-unti rin akong napapamahal sa kanya. Alam ko na hindi ko siya kayang maabot dahil mayaman ito at mahirap lang ako. Masaya na ako kapag napapansin niya. Lihim akong kinikilig kapag tumitingin siya sa akin. Pero ayokong mahalata niya ako at baka mag-iba na naman ang pakikitungo nito sa akin. "Stay low-key in love," bulong ko. Isa-isa na namang nagsiuwian ang mga empleyado, pero ako, kailangan ko na namang mag-overtime. Kagaya ng dati, ay naiwan na naman akong mag-isa dito sa opisina. Hindi pa kasi ako tapos sa mga reports na gusto ni Tristan bukas ng umaga na ito kailangan. "Huwag sanang mapadaan si Tristan dito," bulong ko habang pinipilit matapos ang spreadsheet. Ngunit sa hindi ko inaasahang sandali, bumukas ang pinto ng opisina ni Tristan. Napatigil ako sa pagta-type at napalingon sa gawi ni Tristan. "Miss Sarmiento." "S-Sir, akala ko po ay umuwi na kayo?" kabado kong
Overtime Amara Halos wala akong tulog, madaling araw na pala. Sobrang tahimik ang paligid, at ang tanging maririnig lang ay ang mahina at tuloy-tuloy na pagbuhos ng ulan sa labas. Malamig sa opisina, mabuti na lang dahil may dala akong jacket, at hininaan kanina ni Tristan ang aircon kundi, nanigas na ako dito na parang yelo. Pumipikit na ang mga mata ko. Nakapangalumbaba na ako sa mesa nang hindi ko namamalayan. Nakahawak pa ako ng ballpen at bahagyang nakabuka ang bibig dahil na rin sa pagod. Ang laptop ko ay inayos ko na muna at sure na naka-save draft mode. Pero kailangan kong labanan ang antok hanggang sa huling minuto. Nilingon ko si Tristan na nakahilig sa sofa sa loob ng opisina, suot pa rin ang puting long sleeves, pero nakabukas ang dalawang butones sa itaas, kita ko tuloy ang matipuno nitong dibdib. "Ang unfair lang na parang mas pagod pa ito sa akin. Mas marami naman akong ginawa sa kanya. Nakaka-stress pa sa dami nitong pinagawa," simangot ko habang nakatin
Overnight Amara Sobrang busy ko sa trabaho. Ang daming pinagawa sa akin ng boss ko. Hapon na, hindi ko pa rin nakalahati ang report na ginawa ko. Nagugutom na rin ako. Next time magbaon na ako ng pagkain ko para hindi na ako lalabas pa. Kailangan kong tawagan ang Lola ko para ipaalam na gagabihin ako ng uwi mamaya. *Phone call* "Hello, apo ko." "Hello, Lola. Baka po gabihin ako ng uwi mamaya. Huwag mo na po akong hintayin, La. May susi naman po ako. Paki-lock ng mabuti ang mga bintana at pintuan, ah. Kumain ka na rin po, damihan mo ang kumain, okay po?" malambing na bilin ko sa aking Lola. "Kaya ko na ang sarili ko. Alam ko ang ginagawa ko, apo. Ginawa mo na naman akong bata!" Napangiti ako dahil nagsungit na naman ito. "Oo na, Lola. Nagsungit ka na naman po. Sige na po. Ba-bye na po. Love you!" Huminga ako ng malalim bago pinagpatuloy ang ginagawa ko. Nagulat pa ako sa pagtikhim ng boss ko sa di kalayuan dito sa desk ko. Nakikinig kaya ito sa usapan namin ni Lola
Scolded Amara Wala na akong nagawa kundi itigil na muna ang trabaho ko at unahin ang pinapagawa ng maarteng lalaking 'to. Pakiramdam ko talaga sinasadya nitong inisin ang bawat umaga ko. Alam ko talagang maayos na ang ginawa kong report. "Gumawa ka ng bagong report, Miss Sarmiento. I want it on my desk in thirty minutes," malamig nitong sabi bago lumakad papunta sa opisina nito. Lihim kong naikuyom ang mga kamao ko sa inis. Kung hindi ko lang talaga ito boss, baka kanina ko pa ito nasigawan. Pero bago ito tuluyang pumasok, saglit itong lumingon. "At this time, make sure you're not wasting my time." Umirap pa talaga ang damuhong ito. Pagkaalis ng boss ko, saka lang ako nakahinga ng maluwag. Naisuntok ko pa sa hangin ang nakakuyom kong kamao sa inis. "Whooaah!" inis na buga ko sa hangin. Ilang beses na akong napagalitan ni Tristan, hindi ko na rin mabilang iyon. Pero tuwing nangyayari iyon, laging pareho ang epekto niya sa akin, takot, kaba, at 'yung kakaibang init







