Atat si Dok

Gigil na inapakan ni Grayson ang silinyador ng kotse niya. He wanted to get to the hacienda as soon as possible. Halos paliparin na ni Gray ang kotse niya. 

Maraming tanong na lumulutang sa isip niya. 

Why the hell did his c*ck went back to its comatose state? 

Napakagandang babae na ang nag-bl*w job sa kan’ya tapos wala man lang reaksyon ang sundalo niya? Kahit na kaunting tigas ay wala talaga. 

“Fucking d*ck!” Napamura na lamang si Gray. Kung p’wede niya lang gulpihin itong sandata niya ay ginawa niya na para magtanda ito. 

Katakot-takot na kahihiyan ang inabot niya kagabi nang hindi magawang tumigas ng pagkalalake niya kahit pa ilang minuto na itong pinaglalaruan ni Laurice sa bibig nito. He was so sure last night that he’s cured from his curse, only to thrown into a pool of shame. 

Nasisiguro niyang magsasalita ang babaeng iyon. She was so pissed last night, and Gray was so sure that by now, words about his erectile dysfunction were already out.

“Dammit!” Inis na hinampas ni Gray ang manubela. Kung alam lang niya na mangyayari iyon, hindi na sana siya naglakas ng loob ng pumunta sa bar na iyon at maghanap ng babae para maka one-night-stand. Now he’s going to be a hot topic, and people will laugh at him. 

“Shit!” Hindi na mabilang ni Gray kung ilang beses na siyang nagmura. 

Mas mabuti na siguro na magtatago muna siya sa hacienda, huwag muna magpakita sa madla. He was worshiped and adored by women for being well-endowed and for satisfying them in bed, then suddenly he will be dubbed as impotent. Gray couldn’t accept that. 

Ang hindi lang maintindihan ni Gray kung bakit tumagas ang sandata niya sa babaeng katulong. Ano ang meron sa babaeng iyon? 

Bumaba na ba ang standards niya sa babae? Yes, she’s beautiful and very attractive, but that doesn’t made her special. Lumaki siyang napapalibutan na mga magagandang babae, so a beautiful face is not a big deal for him. 

Kaagad na ipinarada ni Gray ang kotse sa harap ng mansion. He jumped out of the car almost immediately after shutting the engine off. 

Mabibilis na mga hakbang ang ginawa niya patungo sa kusina ng mansyon. Nasisiguro ni Gray na makikita niya doon ang babaeng hinahanap. He’s just going to confirm something, and maybe talk to her.

Si manang Rosy at ibang katulong ang nadatnan niya sa loob ng kusina. Nagluluto ang mga ito para tanghalian. 

Lahat ay napabaling kay Gray nang pumasok siya sa loob.

Gray scanned the whole kitchen, making sure to look at every maid’s face to make sure he wouldn’t miss her. Hinding-hindi niya makakalimutan ang mukha ng babaeng iyon. She’s too beautiful to be easily forgotten. Ang mga ganoong klaseng mukha ay hindi nakakalimutan ni Grayson. 

Ngunit hindi niya nakita ang hinahanap. 

“Senyorito, nandito na po pala. Kauuwi n’yo lang po ba? Teka, at maghahain ako ng pagkain,” saad ni manang Rosy nang makita siya nito.

Hindi pinansin ni Gray ang sinabi ng matanda, sa halip ay tinanong niya ito kung saan niya makikita ang dalagang hinahanap. Ang problema ni Gray ay hindi niya alam kung ano ang pangalan ng babaeng iyon. 

“It’s fine, manang. I was looking for this woman,” nalito si Gray kung ano ang sasabihin. 

“Sino po iyon, senyorito?” 

Itinaas ni Gray ang kamay hanggang balikat, “She’s about this tall, morena, beautiful and hot. I think she works as a maid here.” 

Umawang ang bibig ni manang Rosy. Namula din ang mukha nito dahil sa paraan ng pagkaka-describe ni Gray sa dalaga. Alam na ni manang Rosy kung sino ang hinahanap ng senyorito nila. 

“Si Olivia po ba ang hinahanap ninyo, senyorito?” Si aling Nita na ang nagsalita dahil napipipi na si manang Rosy. 

“Olivia? Is that her name? The one who cleaned my room the other day? Beautiful heart-shaped face?” 

Hindi maintindihan ni Grayson pero parang ang sarap banggitin ng pangalan nito sa dila niya. He can imagine himself moaning her name while thrusting inside her tightness. 

Napamura na lamang si Gray sa mga naiisip niya. Napailing siya at pilit na binubura ang mga nabubuong imahe sa isip niya.

Parang natauhan din si manang Rosy. “Bakit po, senyorito? May ginawang kasalanan na naman ba ang babaeng iyon?” kinakabahang tanong ng matanda. 

Lahat ng tingin ay nakatutok kay Grayson, naghihintay na sasabihin ng binata kung ano ang pakay nito sa pinakamakulit na katulong sa mansyon. They were expecting that Olivia had done something terrible since Grayson was looking for her. 

Umiling lamang si Gray, “Nah, I just want to thank her since she did a great job in cleaning my room. It’s crystal clear, not one spot left uncleaned. Saan ko ba siya mahahanap, manang? Hindi ko siya nahanap sa buong mansyon.” 

Grayson had to lie. Hindi niya naman p’wedeng sasabihin na kailangan niyang makausap ang babae para makompirma niya kung kay Olivia lamang tumitigas ang pagkalalake niya. Manang Rosy might get a heart attact if that happens. 

“Siguradong may katarantaduhan na naman ang papansin na babaeng iyon. Masyadong kulang sa pansin.” saad ni Wena. isa ito sa mga katulong na ayaw kay Via. Para kay Wena ay isang kompetisyon ang dalaga, hindi lang sa ganda, kung hindi pati na rin sa atensyon ng mga nagugwapuhang mga lalake sa hacienda.

Ang ibang mga katulong ay napatango na lamang pero si aling Nitz ay hindi kumbinsido doon. 

“Nako, hindi n’yo po talaga mahahanap si Via dito, senyorito. Nagpaalam iyon kahapon  na uuwi dahil may lagnat daw siya. Nasa bayan ang babaeng iyon ngayon.” 

“Naniwala naman kaagad kayo na may lagnat. Siguradong umiiwas lang iyon dahil may kasalanan,” dagdag ni Wena. Umismid pa ito. 

Hindi pinansin ni Gray ang sinabi ng isang katulong. “And where is that?” 

“Iyong bahay nila ay nasa kabilang bayan pa po, senyorito. Halos isang oras din ang byahe patungo doon. Pero baka papasok na iyon bukas. Lagnat at trangkaso lang naman daw ang sakit niya.”

Gray thought that he can’t wait until tomorrow. The need to talk to her is non-negotiable. Alam niyang hindi siya makakatulog ngayong gabi kapag hindi niya makakausap ang dalaga. 

Hindi alam ni Gray pero nakadama siya ng excitement sa isipang muli niya na naman makaharap ang babaeng nagpadama ng sarap sa kaniya noong nakaraang araw. He had released so much that he finds it hard not to think about her. 

“Give me her address, manang Rosy. It’s urgent. I really need to talk to her.” Pinaseryoso ni Gray ang boses niya. A little intimidation won’t hurt. 

“Senyorito, sigurado ho ba kayo na walang atraso ang batang iyon sa inyo?” kinakabahang tanong ng matanda. Nasa mukha nito ang pag-aalala. 

Gray tapped manang Rosy’s shoulder and made an assurance. “ Huwag po kayong mag-alala, manang. Walang atraso si Olivia sa akin. May kailangan lang po talaga kaminag pag-usapan.” Gray even smiled at the old lady to make her f*e assured.

Walang nagawa ang matanda kung hindi ibigay ang address nila sa kabilang bayan.

Walang inaksayang panahon si Gray. Malayo talaga ang bahay ng babae pero pupunta pa rin si Gray. Tanghali pa naman, hindi siya gagabihin. 

Pakiramdam ni Gray ay buhay na buhay ang lahat ng mga ugat at nerves ng katawan niya. He can’t wait to see her again. The anticipation was killing him. 

Napamura ulit siya nang naramdaman niyang may kaunting pagtigas ang kanyang pagkalalake sa isipang patungo siya sa bahay ng babaeng iyon. 

“Shit!”