Ang lahat ng inis at pikon na kanina ko pa inipon ay sumabog dahil sa sinabi niya. Of all people sa kanya pa talaga nanggaling na tanga ako, at papansin pa. Tapos sa kanya pa talaga na mukhang ewan ang hitsura.
"Hoy babae, ikaw to'ng yuyuko-yuko at busy kakadotdot ng cellphone mo tapos ngayon kasalan ko na nabunggo kita." Pikon kong sabi sabay titig sa kanya mula ulo hanggang paa. Buhok na parang Dora the explorer, malaking salamin, makapal ang kilay kasama na mukha. Palda na hanggang sakong ang haba. Damit na maluwag na ang manggas ay hanggang wrist pa. For short manang na, panget pa.
Ok she's a manang, and I thought a manang like her only existed in a book and movie. That a manang like her is quite, lonely, at inaapi pero mukhang iba ang manang na ‘to.
"Loko-loko ka pala eh. Nakita mo pala akong nakayuko bakit hindi ka umilag? Tapos ngayon nabangga ka kasalanan ko, at ikaw pa may ganang magalit. Sino kayang tanga sa ating dalawa?"
What the fuck, is she said I'm fool? Sasagot na sana ako ng magsalita ulit siya. "Unless gusto mo talaga akong banggain ‘di ba?" Nakangiti niyang sabi.
"Ikaw?" Turo ko sa kanya saka inilapit ang mukha ko sa mukha niya. "Tss! Wag kang assuming," sabi ko saka idiniin sa malaki niyang salamin ang matangos kong ilong. Isa pang diin saka mayabang na umayos ako ng tayo.
"Baho," she said saka kunwari nagpay-pay ng mukha. “Wala ba tutpist sa inyo?
"Aba---" Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang mag face palm siya sa akin.
"Baho talaga,” sabi niya saka tinanggal ang palad sa mukha ko. “Pero naysmub ka ha at gusto ko ýan. Gusto ko ýong mga galawan mo na at hindi halata na naghahabol sa akin." Kampanti niyang sabi. "Berigud, pero bili din ng tutspist pag taym. Gusto mo selfie?" tanong niya saka kinuha ang cellphone.
Sasagot na sana ako dahil sa kayabangan ng babae na 'to nang saktong dumating ang mga pinsan ko.
"Anong meron?"
I smile nang makita sila lalo na si Bevs. Buti na lang at nandito na sila dahil ayokong nagmukhang bakla kapag pinatulan ko si-----I will call her Dotty na lang, Dora na may pagka Betty. Tumingin naman si Beverly kay Dotty mula ulo ay mukhang paa."Oww! Isa ba 'to sa mga babaeng nag-abang saýo sa labas ng sasakyan?" Turo ni Bev kay manang Dotty.
"Yata! I think," sagot ko saka inakbayan si Bevs habang nasa gilid sina Adam, Tyler at Jayson na seryosong nakatingin sa amin.
"Ako?" Turo ni Dotty sa sarili niya. "Me, naghahabol sa kanya, seryoso kayo?" Nakasingkit mata na tanong ni Dotty kay Beverly at bigla itong tumawa ng malakas. Tapos tumingin kina Jayson, Adam, at Tyler.
"Oww! Villafrancia ka pala," dugtong niya nang mapatingin sa akin habang natatawa. Tiningnan niya ako saka tumingin kay Bevs sabay ayos ng salamin. "Villafrancia ka din." Saka tumango-tango.
"So, kilala mo na kami ngayon at ang lalaking binangga mo?" tanong ni Bevs sa kanya.
"Hmp, maybe yes, maybe no," sagot niya na parang walang pakialam sa amin.
Damn! Alam ba ng babae na 'to gaano kadaming babae nagkakandarapa sa isang Villafrancia. Tapos siya pa easy-easy lang. Ýong iba nga halos magbuwis buhay pa mapansin lang ng isang Villafrancia tapos siya walang pakialam.
"Pwes, ipapakilala ko siya saýo," umpisa ni Beverly. "He is Adrian Villafrancia ang TAGAPAGPAMANA ng eskwelahang tinutuntungan mo." Tinaasan ko ng kilay si Dotty at mayabang na nakatayo sa harapan niya. Pinag-diinan kasi ni Bevs ang salitang tagapagmana 'to remind this girl who the person in front of her.
"Ah!" The only word she said.
Tinanggal niya rin ang salamin niya at nilagay sa bulsa saka sinuklay ang bangs gamit ang daliri at muling humarap kay Bevs. "Correct me if I'm wrong, you're Beverly Villafrancia right?" Turo niya kay Bevs. Sinagot lang iyon ng pinsan ko ng taas noo kaya humarap si Dotty sa akin at itinuro ako habang nakatingin pa rin kay Bev.
"TAGAPAGMANA?" sabi niya saka lumapit kay Bev ng konti. "Let me clarify, tagapagmana means susunod pa lang na may-ari. In short, hindi pa NAMANA at may posibilidad na baka hindi na MAMANA." Hindi nakasagot si Beverly sa sinabi Dotty. Ngumiti naman si Dotty sa kanya na parang naghahamon. "Studyante ako dito at isa ako sa naglalabas ng pera sa eskwelahang ito kaya wag niyo akong yabangan."
"Hoy pangit," singit ko sa usapan nila to rescue Beverly. Mukha kasing walang plano ang tatlo na maki-alam lalo na si Jayson na parang nanonood ng ewan.
"Shh!" sabi ni Dotty sa akin. "Did I talk to you Mr. Adrian?" tanong niya saka muling humarap kay Beverly. "Next time wag sunggab nang sunggab ha! Baka magkamali ka ng masusunggaban." Ngumiti pa si manang sa kanya
Lumapit sa akin si Tyler saka ako hinawakan sa kamay.
"Tara na, Adrian, hindi kayo mananalo diyan," bulong neto sabay hawak sa braso ko.
"Bitawan mo nga ako." Tinanggal ko ang kamay ni Tyler at sinamaan siya ng tingin. "Hoy!" Duro ko kay Dotty pero hinampas niya ang kamay ko.
"I have a name, and I think you're cousins knew me." Nakangiti niyang sabi habang nakatingin sa tatlo. “’Di ba mga Villafrancia?” tanong niya at nakatingin pa siya kay Adam na napalunok pa ng laway.
"Tara na!" Pati si Adam ay lumapit na rin at nakihawak sa akin.
Papalag na sana ako pero pati si Jayson ay lumapit na rin kay Beverly at niyaya na niya ito.
Seriously, aatrasan namin ang manang na 'yon.
"Hindi pa tayo tapos manang." Banta ko kay manang na palaban dahil mahigpit na ang hawak ng dalawang bayag sa akin.
"I know, at hindi talaga tayo matatapos pogi sana kaso pikon naman," she said habang nakangiti ng malapad. "And oh! Baka lang gusto mo ako makilala, my name is Allysa Enrile, ayan ha baka sabihin mo lugi ka kaya nagpakilala na ako."
"Enrile?" takang tanong ni Beverly sa kanya, Enrile, parang narinig ko na ýon.
"C'mon let's go." Sabay hila ni Jayson kay Beverly.
"Wait." Tutol ko nang hilahin ako ng dalawang bayag dahil gusto ko pa makipag-away kay manang.
"Tara na daw sabi ni Jayson," sabi ni Tyler. Gustuhin ko man pumalag pero wala akong laban sa dalawang bayag na mahigpit ang pagkakahawak sa akin.
"Bye pikon. Muah!" Tss! At talagang nag flying kiss pa. Kadiri. Eww.
Enrile, where did I hear that name?
"Anongkailangan mo?"tanong ko sa kanya pero sa totoo lang gusto ko ng umiyak dahil siya dapat ang kailangan ko ngayon. I saw the sadness in her eyes. Lungkot, sakit at bigat nang kalooban."Paalisna angeroplanoat bakamaiwananka."I remain cold dahil gusto kong ipakita sa kanya na malakas ako at hindi ako talunan. "Thank you for coming.Salamatatnagpakitaka at pinalakas mo ang loob niya kahit paanoparalumaban."Ayokong umiyak. Ayoko masaktan, pinipigilan ko ang sarili ko dahil after all si Adrian pa rin ang nasa isip niya kahit ako ang kaharap niya. Pero traydor ang mga luha ko dahil isa-isa silang bumabagsak. "Hindi naman ikaw angipinuntakorito, kaya bakit ikaw angnagpasalamat?"Yumuko naman siya, pero matapos noon ay agad din siyang lumapit saka hinawakan ako sa kamay. Gusto kong itakwil ang mga kamay niya. Pero hindi ko magawa dahil nanabik ako s
=ALLYSA's POV=Looking at him from afar, I realized something.I love him. I really really love him and honestly, I don't want to lose him. Ayokong malayo sa kanya at gusto ko siyang manatili sa tabi ko.Pero paano?Kung everytime na nakikita ko siya ay hindi talaga maiwasan na hindi ako masaktan. He's a living witness of my pain. Para ba'ng everytime I saw him ay kasama na doon ang nakaraan. Ang nakaraan kung paano nasira ang pamilya ko.Nakita ko siya na parang may hinahanap at alam kong ako yon. Hindi ako makapagdesisyon sa sarili ko. While seeing him na papaalis ay unti-unti nagsi-sink in sa isip ko ang nakaraan. Kung paano kami nagkakilala, kung paano kami naging magka-away, nagsigawan, nagbullyhan.Naalala ko ang aming first dance at kung paano namin pareho na witness ang kadramahan ni Cass at B. My first heartbroken na nagpatunay sa kasabihang "crush na nga lang, na brokenhearted pa."But the best part was when we t
=ADRIAN's POV="Pikon."Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang isang pamilyar na boses. Agad akong lumingon at nakita ko si Manang na tumatakbo palapit sa akin. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Akala ko ay hindi na ako mahalaga sa kanya. Pero nandito siya at nagpakita sa akin.Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin. Mahigpit at puno nang pagmamahal. I heard her crying saying I'm sorry. But as of now it doesn't matter kung ano ang mga sinasabi niya dahil ang mahalaga sa akin sa mga oras na ito ay pagdating niya. Whats important is she's here. She came."I'm glad you came,"I said while hugging her back. I miss her a lot. God knows paano ko pinanabikan na mayakap siya ulit."Thank you for coming.Akalako hindi
=ADRIAN's POV=Panay ang buntong hininga ko at namimigat ang dibdib ko habang papasok sa loob ng Airport. May kung anong pwersa ang pumipigil sa akin na wag tumuloy.Ayaw ng puso ko, simple as that.Pero kailangan para sa ikakabuti ko.Nagpalingon-lingon ako sa paligid to check if nandito si Allysa. Baka sakaling dumating siya at kausapin ako pero kahit anino niya ay hindi nagpakita kaya mas lalong bumigat ang hakbang ko."Adrian." Tapik sa akin ni K na sasama sa akin sa Bahrain. "Tara na sa loob, nandoon na mga pinsan mo."Kahit sa pagpasok ay hindi ko inalis ang mga mata ko sa mga taong labas pasok ng pintuan ng airport."Hindi na siya darating, please don't expect at baka masaktan ka lang." I bitterly smile to K saka pinunasan ang luha kong nag-umpisa na naman tumulo.Nang nasa loob na kami ay nakita ko doon ang mga pinsan ko na nag-aabang sa amin. I smiled at them saka sila nilapitan."Ingat k
=CASSANDRA's POV=Nandito ngayon sina Olivia at Anton sa bahay at gustong maka-usap si Allysa. Siguro tungkol na naman ito kay Adrian."Please leave us alone, tama na dahil sobrang pagod na kami."Nakakapagod ng makipag-usap sa kanila. Kaya ko lang naman sila pinakisamahan noon ay dahil kay Allysa at Adrian."We did not come here para mag-umpisa ng gulo Cassy, we came just to ask a little favor. Please, allow us to talk to Allysa."Si Anton na halata na ang pagod sa mukha."Ayaw ko, mahirap ba intindihin yon? So, please leave.""Hayaan mo sila Cass, gusto ko rin malaman bakit sila nandito."Lahat kami napatingin kay Allysa na pababa na ng hagdanan."Allysa."They both smile at kulang na lang magpaligsahan sa paglapit kay Allysa."Anong kailangan niyo?"tanong niya sa dalawa."We came here to ask you a favor, please come to the airport. Makipagpakita ka kay Adrian bukas." Na
"A-Ally-sa."Humihikbi kong tawag sa pangalan niya."Wala ng silbi ang buhay ko. Alam mo ba na ikaw lang dahilan kong bakit ako lumaban. Alam mo ba na ikaw lang dahilan kung bakit ko nilalabanan ang sakit ko. Dahil sa'yo Allysa kaya gusto kong mabuhay ng matagal. Dahil gusto kitang makasama. Pero ngayon na mawawala ka na sa buhay ko. Wala na rin halaga kong mabuhay pa ako. Hindi na ako magpapa-opera at hihinitayin ko na lang ang kamatayan ko."Nang matutunan kong mahalin si Allysa. Alam ko sa sarili ko na siya na ang gusto kong makasama habang buhay. Pero ngayon na mukhang buo na ang desisyon niya na iwan ako. Sa tingin ko ay wala ng halaga pa ang operasyon at hindi ko na yon kailangan. Maghihintay na lang ako ng kamatayan, dahil parang ganoon na rin naman ang gagawin ko araw-araw kung wala si Allysa sa buhay ko."Sa totoo lan