Share
KABANATA 59
KABANATA 59
" Sigurado ka ba sa desisyon mo? Iiwan mo saakin ang dalawang bata? " gulat ang gumuhit sa mukha ni Catherine matapos ihatid sakaniya ni Catalina ang dalawang bata na si Azalea at Norman. May dala pa itong mga bag na naglalaman ng damit at ilang gamit ng mga bata.
" Ilang araw lang po sila dito, kukuhanin ko rin sila kapag um-okay na ang kaganapan sa Hacienda, " ani Catalina habang inaayos ang bag na dala niya. " Narito na rin po ang school uniform at ilang mga gamit nila. Kumpleto ang lahat ng gamit nila--"
" Alam ba 'to ng asawa mo? " tanong ng ina na siyang nagpatigil saglit kay Catalina." Ipapaalam ko rin sakaniya kapag uwi ko sa Hacienda. "" Cata, mali ang ginawa mo. Sigurado akong magdudulot ito ng hindi pagkakaintindihan sainyong dalawa ng asawa mo, " tugon ng ina saka lumingoKaugnay na kabanata
Marahuyo KABANATA 60
KABANATA 60 Naalimpungatan ang isang matanda lalaki dahil sa sunod-sunod na pagkatok mula sa labas ng pinto ng kaniyang bahay. Napatingin siya sa orasan na nakasabit sa pader at nakitang alas tres pa lang ng madaling araw kung kaya naman takha siyang binalik ang tingin sa pinto sa sala bago bumangon sa kama. " Alas tres pa lang ng madaling araw, may mambubulabog na, " aniya habang naglalakad palapit sa pinto. Saglit siyang sumilip sa bintana para tignan kung kilala ang nasa harap ng bahay niya pero di niya ito maaninag nang maayos kaya wala siyang nagawa kundi buksan nang bahagya ang pinto at doon, bumungad sa kaniya ang isang di pamilyar na lalaki. " Magandang umaga ho, " nakangiting bati nito sakaniya. " Pasensya na kung nakaabala ako sa pagtulog niyo. Mayroon lamang ho akong ilang katanungan at ilang kumpirmasyon mula sainyo. " " Teka,
Marahuyo KABANATA 61
KABANATA 61 Ibinaba ni Rostam ang isang bouquet ng bulaklak sa harap ng libingan ni Savannah habang sinisindihan naman ni Catalina ang mga kandilang dala nila. " Hi Savannah, pasensya na kung ngayon na lang ulit kami nakadalaw sa'yo ng kambal mo. Sana h'wag kang magtampo, " ani Catalina matapos masindihan ang mga kandila. Nilingon niya pa ang katabing puntod kung saan nakalibing ang ina at ama ni Rostam. " Ganoon rin ho sainyo. Pasensya na kung ngayon lang nasundan ang pagdalaw namin sainyo dahil sobrang daming nangyayari sa Hacienda na sana, matapos na. " Nilingion ni Catalina ang katabi niyang hindi nagsasalita at tila malalim ang iniisip habang nakatingin sa puntod ni Savannah. Hinawakan n'ya ang kamay ni Rostam. " Gusto mo bang bigyan ko muna kayo ng privacy? Doon muna ako kotse--" " No, dito ka lang. " Hini
Marahuyo KABANATA 62
KABANATA 62 " Mama! " Mabilis kumilos ang mga paa ni Catalina upang puntahan ang ina at agawin ang hawak nitong baril na tagumpay naman niyang nabawi. " Ano ba sa tingin niyo ang gagawin niyo?! " Hindi nakapagsalita si Catherine, tanging pagtangis lamang ang ginawa nito habang hinahampashampas ang kaliwang dibdb na nagsisimulang sumikip. Hindi ito makapag isip nang maayos dahil sa nararamdamang sakit at pagdadalamhati sa nangyari kay Bruno. " Ma... huwag naman kayong ganiyan, " hindi mapigilan ni Catalina ang mainis dahil sa nasaksihan kanina subalit mas angat ang sakit sa nakikita niyang pagtangis ngayon ng ina. Alam niyang nasasaktan ito pero di niya akalaing aabot sa ganoon ang nararamdaman nito. Huminga siya nang malalim at inalis ang magazine ng baril na hawak niya bago ito itapon sa bintana. Lumapit siya sa ina na nakasal
Marahuyo KABANATA 63
KABANATA 63" Bakit ganiyan ang hitsura ng mukha mo? Takot ka ba sa dugo? " tila natatawang tanong ni Angelo kay Dario matapos mapansin ang pagiging balisa nito." Hindi naman sa ganoon uncle, " ani Dario habang nililibot ng tingin ang kabuuan ng opisina ng kaniyang tiyo. " Bumigat lang ang pakiramdam ko dahil siguro sa lakas ang air-con niyo rito sa loob. "Bahagya itong natawa saka naglakad palapit sa kaniyang mesa upang kuhanin ang remote at hinaan ang lamig na binibigay ng air-con sa loob ng opisina niya." Napaka init kasi ng panahon ngayon sa labas kaya itinodo ko ang lamig dito sa loob. Hindi ko napansing sobrang lamig na pala, pasensya na, " anito saka siya nilingon. " Okay na ba sayo ang ganito kalamig? "Tumango na lamang si Dario kahit na walang nagbago sa nararamdaman niya. " Uncle, huwag niyo sanang mamas
Marahuyo KABANATA 64
KABANATA 64" Ako po si Lorenzo, sampung taong gulang. Nakahandang maglingkod sainyo ng buong tapang at nangangakong magiging kapakipakinabang, " bahagya itong yumuko upang ipakita ang kaniyang pag galang sa nakatataas. " Nakahda akong gawin ang lahat at ipinapangakong magiging tapat sainyo kahit kapalit pa ang buhay ko. "Nagpakawala nang mahinang tawa si Alessandro Lombardi, ang boss ng Lombardi Clan habang pinagmamasdan ang isang paslit na nasa kanilang harapan, nakayuko na animo'y isa siyang Diyos na kailangang sambahin ng mga mabababang uri ng nilalang." Bata ka pa lang pero ibang katapangan na ang ipinapakita mo saakin harapan, " ani Allessando saka idiniin ang upos ng sigarilyo sa ashtray na nasa gilid niya. " Maaari ko bang malaman ang dahilan kung bakit mo gustong sumali sa aming pamilya? "Inangat ni
Marahuyo KABANATA 65
KABANATA 65 " Rafael Santori, " matigas na sambit ni Rostam sa tunay na pangalan ng taong nasa kaniyang harapan. Unti-unti itong lumingon sa kaniya at sinalubong ang nguso ng baril na nakapuntirya mismo sa noo niya. " Traydor kang hayop ka. Sabihin mo, sino ka ba talaga? " Nanatili kalmado ang mukha ni Lorenzo kabaliktaran kay Rostam na puno ng galit ang mga mata habang diretsong nakatingin sa taong matagal na pala siyang tinutuklaw patalikod. Galit at pagkabigo ang emosyong kumokontrol sakaniya dahilan para ma-blangko ang kaniyang isipan. " Lorenzo ang pangalan ko, " ani Lorenzo na hindi man lang natinag kahit nahuli na siya. " Matagal ng wala ang Rafael Santori na binanggit niyo. " " Bullsh*t! " Diniin lalo ni Rostam ang hawak na baril sa noo ni Lorenzo. " Hindi ako makapaniwalang nagawa mong traydor-in ako, Lorenzo o kung sino
Marahuyo KABANATA 66
KABANATA 66 Tahimik ang silid pero rinig ni Catalina ang tahimik na pagtangis ni Rostam sa balikat niya. Gusto niyang magtanong kung anong problema pero mas pinili muna niyang hindi magsalita at hayaan itong ilabas ang mga luhang naipon nang matagal na panahon. Walang boses na kumakawala at tanging hikbi lamang ang rinig niya. Hindi niya alam ang sasabihin, hindi rin niya alam ang gagawin at tanging pagtapik sa likuran nito ang kaya niyang ibigay para tulungan itong mailabas pa ang lahat ng sakit na nakatago sa loob niya. Minuto ang tinagal bago nawala ang hikbi ni Rostam ngunit nanatili ito sa mga bisig niya. Hindi alam ni Catalina kung gising o nakatulog na ba ito kaya sinubukan niyang kumawala sa pagkakayakap sa kaniya pero pinigilan siya. " Ilang minuto pa..." ani Rostam na animo'y isang batang ayaw kumawala sa bisig ng ina. " Hindi ko gustong makita mo ako
Marahuyo KABANATA 67
KABANATA 67 Ilang beses na napapakurap ang batang Rostam matapos mag flash ang camera na nasa harapan nila. " Ano ba 'yan, Rostam umayos ka nga. Kanina ko pa napapansin na kurap ka nang kurap, " reklamo ni Savannah na kanina pa nais matapos ang pictorial nilang pamilya. " Pumikit ka na lang kaya? " " Nakakasilaw, anong magagawa ko? " tanong niya pabalik pero inismidan lang siya ng kapatid. " Naku, kayong dalawa talaga hanggang dito ba naman magbabangayan kayo? " saway sa kanila ng ina habang inaayos ang damit na suot niya. " Umayos kayong dalawa kung gusto niyong matapos na tayo." " Ako basta maayos ako, ewan ko lang sa isa diyan, " pagpaparinig pa ni Savannah. " Nangangati na mukha ko, bakit ba kasi kailangan pang mag make up? "
Pinakabagong kabanata
