Chapter 1 (3) Beauty Queen

Chapter 1 (3) Beauty Queen

(William POV)

Nang maka-uwi kami ng bahay, hinarang ko sa pintuan si Ruth na iniiwasan ako kahit sa sasakyan. Sumakay ito sa anak naming si Wilma, ngunit ngayon wala na siyang kawala sa akin. Wala na ding dahilan na nasa harapan kami ni Cedrick.

“Ruth…”

“William, pagod ako. Kung mag-aaway tayo ngayon, ipagbukas mo yan. Maawa ka, meron akong operasyon mamayang gabi. Kailangan ko matulog.” Diretso niyang pagpasok sa sala na kaagad naman kinuha ng katulong ang bag niya.

“Anong maawa? Sa ginawa mo parang ibenenta mo ang sarili mong anak! Pinag-usapan na natin na hindi natin babangitin ang pangalan ni Sera sa organization, ano to?!” Natigilan sa paglalakad si Ruth, ngumisi sa akin.

“Kumain na muna kayo.” Sinabi niya sa dalawang anak namin na nakasunod kaagad.

“Tapos kayo mag-aaway? F*ck!” Daan ni Ruel sa gitna naming dalawa at umakyat na ng kanyang silid. Habang si Wilma…

“Si Sera ang pag-aawayan niyon dalawa, hula ko lang. Pero dad, tama si Mama, unfair naman na walang papel na gagawin si Sera sa organization na pinaglilingkuran natin. Saka wag mong sisihin si Mama na ginawa niya ito. Ginagawa niya ito hindi lang para kay Sera kundi para sa ating lahat. Ano na lang ang mangyayari kung patuloy niyong itinitikom ang bibig tungkol sa paborito niyong anak? Ang unfair, sobra. Pag-isipan mo Dad.” At humarap si Wilma kay Ruth. “Mom, magpahinga na kayo. Hayaan niyo na lang si Dad. Si Sera lang ang nakikita niyang anak at nakalimutan niya ang tungkol sa amin ni Ruel. Dadami lang ang wrinkles niyo. Saka wala na atang puso si Dad kung aawayin ka ngayon. Nakita naman niyang meron kayong operation mamaya.”

At tuluyan na ding umakyat si Wilma.

“May punto ang anak mo William. Pamilya natin ang masisira kung patuloy mong pinuprotektahan si Sera.” Saka tinalikuran ako muli.

“Ruth! Ipaliwanag mo sa akin kung bakit sa dinami-dami ng bagay na maaring gawin ni Sera para sa organization ang maging asawa pa ng nag-iisang anak ni demonyong Cedrick!” Muli na naman itong natigilan sa paglalakad.

“Ano to? Ibenenta mo ang anak natin sa kanila? Sana nagsabi ka sa akin kung kailangan mo ng pera! Nalaman ko na malaking pera ang naiwaldas mo sa Casino noong isang gabi! Si Sera ba ang kabayaran?! Di ka naawa sa anak mo!”

“Ako? Di naawa kay Sera?” Saka napalingon ito sa akin. “Ibenenta ko ang sarili kong anak?” At naglakad ito palapit sa akin. Ngunit ng makalapit hindi ko inaasahan na sasampalin niya ako.

“Heto. Hetong kapalaran ang ibinigay mo sa pamilya mo! Tapos ang kapal ng mukha mo para sa akin isisi ang lahat?! Ako pa talaga itong hindi inisip ang kalagayan ni Sera. William may dalawa pa tayong anak, pareho silang hindi mo naprotektahan. Si Sera, gumagawa ako ng paraan para mailayo na madungisan ang kanyang kamay. Maswerte siya dahil magiging may bahay siya ng isang lalaki na malakas ang influensya sa lipunang ito. Hindi mo ba yun naisip! Hindi ko ipinagbili si Sera. Bwisit!” Hampas niya ng kamay sa dibdib ko.

Ipinikit niya ang kanyang mga mata. “Hayaan mo muna akong magpahinga, please lang.”

Marami pa sana akong sasabihin ngunit wala na ngang nakalabas na salita sa aking bibig. Siguro, tinamaan ako sa sinabi niyang ako ang may kasalanan kung bakit nagkakaganito ang pamilya ko.

Diyos ko po.

(Sera POV)

Marami ang nag-abot ng pagbati sa akin. Matagal din ako nakapaghanap ng sarili kong privacy. Pagod at sobrang inaantok, ngunit bago nga ako magpahinga, nais kong maka-usap ang Daddy ko. Sa totoo nga andito na ako sa banyo. Dala ang phone ko, at syempre ang korona na alam kong matutuwa talaga ng sobra ang pamilya ko.

Binuksan ko na ang phone ko. Maraming mensahe akong natangap, ngunit may hinahanap ako… Yung galing sa pamilya ko.

Wala. Bakit? Napaka-abala ba nila sa oras na ito? Siguro.

Ngunit hindi ako sumuko, video call para mas mabuti diba? Pero bago ako makatawag kay Papa… May nakuha akong mensahe galing kay Kuya Ruel. Yay! Ang kuya ko na may toyo, siya siguro ang walang ginagawa ngayon.

‘Ang Serang aning-aning, nasungkit ang korona. Proud ako sayo bunso. Pahinga ka na. Abala silang lahat, pero masaya sa tagumpay mo.’

Si Kuya Ruel, snub na klaseng kapatid yan. Pero number one bully ko yan. Napapa-snub lang dahil marami ang ginagawa. Kahit siya hindi rin magawang mapangasawa dahil sa ginagampanan niya sa hospital. Napakasipag niya, kasunod ni Papa.

Napa-reply na lang ako. ‘Thanks, abnuy, uwi din ako kaagad. Can’t wait na ipakita sa inyo ng personal ang korona ko. Ahahahaha.’ Saka laughing emoji.

‘K. Mayroon ka namang homecoming. Tss. Pahinga ka na.’ Ang sweet ni Kuya. Kinilig ako bigla. Tuloy para akong teenager.

Magre-reply pa sana ako ng narinig kong may mga nagsipasok. Sa takong pa lang na nakikita ko, alam kong kabilang sila sa mga kandidata din. Haist. Paano ako nito makakalabas. Pero, di ko inaasahan ang maririnig ko…

Pinag-uusapan nila ako na…

“Her family is said too influential, no doubt she wins.”

“I think her butt is fake.”

“Add the boobs too. She gets surgery for that.”

“She wins because of the obvious reason; they paid the judges. Tsk. Tsk.”

Siguro normal na maging ganito nga ang usapan ng mga taong hindi makapaniwala na natalo sila. May kanya-kanyang batikos, na wala namang katotohanan.

Hindi na ako nagkubli pa. Lumabas ako sa cubicle, at lahat sila nagulat sa akin. Pilit akong ngumiti sa kanila. Lumapit ako sa salamin… at naghugas ng kamay. Natahimik sila, hangang sa pinunasan ko na nga ang kamay ko, at iniwan sila ng masiglang ngiti.

Ano man ang sabihin nila, alam ko sa sarili ko ginawa ko ang lahat at alam ko na hindi ako gumawa ng di ko ikakapatas sa mga kandidata. Di nabayaran ang mga judges, wala akong pina-operahan sa katawan ko, at higit sa lahat hindi gagawa ang pamilya ko ng hindi ko magugustuhan dahil isa ang pamilya ko sa mayroong paninindigan, kahit sabihin pa nilang malakas ang impluwensya nila. Sa kanila yun. Sa pagiging masinop, at masipag nila yun. At nagagalak ako na sila ang pamilya ko.

Wala akong dapat ikahiya sa sarili ko at lalo na kung tungkol pamilya ko.

@DeathWish