Chapter 7

Chapter 7

"PARANG kailangang ayusin ang marketing plan ng department store ng grupo natin nitong mga nakaraang taon. Sige, simulan mo na iyon, Grey. Gusto ko makita ito bago matapos ang trabaho bukas. Maliwanag?" Tumayo si Mattheus matapos niyang sabihin iyon.

Hinila niya nang bahagya ang manggas ng kanyang suit at nagsalita. "Uuwi na ako. Ako na ang magda-drive ngayon. Salamat sa pagod mo." Tinapik niya sa balikat si Grey bago mabilis na lumabas ng opisina.

Pagkarinig ni Grey ng pagsara ng pinto, bigla siyang napaupo sa sahig.

Tagaktak ang malamig na pawis sa noo niya, masyadong malakas ang presensya ng President.

Nanlambot ang kanyang mga tuhod…

Nang maisip ang tambak na trabahong kailangang gawin na inuutos nito, parang gusto na niyang umiyak. Imposibleng matapos ito sa loob ng isang linggo, tapos gusto ng President na matapos niya ito sa isang gabi lang?

'President, ang lupit mo naman…! Lola Amanda, tulungan mo ako! Napilitan lang talaga ako… Bakit ba kasi ako naipit dito!'

...

Umalis si Mattheus sa kumpanya at nagmaneho papunta sa isang lugar na matagal na niyang gustong puntahan.

Sa nakalipas na anim na buwan, araw-araw siyang tumatawag sa isang tao, parang naging bahagi na ito ng kanyang araw. Dahil doon, mas marami na rin siyang nalaman tungkol sa buhay nito.

Alam niyang nagtatrabaho ang ama nito bilang isang kargador sa isang department store at ang madrasta naman nito ay walang trabaho, isang tipikal na maybahay na mahilig maglaro ng baraha. 

May kapatid din itong sampung taong gulang, malapit nang magtapos sa elementarya at mukhang medyo pasaway.

Napangiti si Mattheus nang makausap ang babaeng bumubuo sa araw niya. 

"Hey, Gia, nandito na ako. Susunduin kita sa trabaho."

Pagkasabi niyon, agad niyang binaba ang tawag, may nakapaskil na kasiyahan sa kanyang labi.

*

Habang naghuhugas si Gianne ng pinggan, isang boses na galit na galit ang umalingawngaw mula sa sala.

"Gianne, ilang beses ko nang sinabi sa ’yo na dapat araw-araw mong nililinis ang kwartong ito! Bakit ang hina mo talagang umintindi? Malapit ka nang mag-trenta pero wala ka pa ring alam sa buhay! Paano ka pa makakapag-asawa niyan?"

Hindi na niya kailangang lumingon para malaman kung sino iyon.

Siyempre, walang iba kundi ang madrasta niya. Hindi niya talaga balak pansinin ang babae. Kakalinis lang niya ng sahig pero dahil kay Toto, naging marumi na naman ito.

Nirerespeto niya si Bessy bilang nakatatanda at stepmom pero hindi ibig sabihin ay titiisin na lang niya ang asal ng kapatid niya.

Dahil dito, hindi talaga sila magkasundo ni Toto.

Medyo may pagkapasaway ang batang ito at kailangang maturuan nang maayos pero hindi niya alam kung paano.

"Gianne, lumalaki ka na at hindi mo na ako pinapansin. Tingnan mo ang sarili mo, dalaga ka na, 26 taong gulang na! Iniwan ka na nga ng fiancé mo, tapos 'yung pamangkin ni Aling Tina na ipinakilala sa'yo, ayaw mo rin. Ano bang mali sa kanya?"

Mula sa di kalayuan, lumabas ang matinis na boses ni Bessy, punong-puno ng pangungutya.

'Magkakaroon ng ganitong pabigat na babae sa bahay? Hindi ko alam kung gaano pa karaming pagkain ang masasayang. Mas mabuti pang ipakasal na lang siya agad,' ani Bessy sa isip. 

"Tita, buhay ko ito. Ako ang magpapasya." Mahinahon lang na sagot ni Gianne, ayaw makipagtalo.

"Supervisor ang pamangkin ni Aling Tina sa isang malaking kumpanya, may sahod na mahigit 1 million kada taon, may sariling bahay at kotse. Anong mali doon?" Ayaw pa rin tumigil ni Bessy.

"Tita, siya mismo ang hindi pumili sa akin. Ang sabi niya, pangit daw ang katawan ko, hindi maganda ang trabaho ko at matanda na ako. O, ayos na ba yan bilang paliwanag?"

Napailing si Gianne. Halos kwarenta na ang lalaking iyon, may anak nang nasa high school pero ipipilit pa siyang ipakasal doon? Ganito na ba talaga siya kahirap ipares sa kaedad niya at sa iba siya parang pagkain na inaalok na lang?

Kung tatawagin niyang 'uncle' ang lalaking iyon, mas maganda pa nga. Tingnan mo na lang ang mga "uncle" sa mga drama, halos lahat gwapo at nakakapagpakilig.

Eh itong ipinapakilala sa kanya? Malaki ang tiyan at halos panot na ang buhok.

"Hmph! Ang kapal ng mukha mo, akala mo kung sino ka! Pero sa totoo lang, para ka lang namang karaniwang bulaklak na madaling malanta," maanghang na sabi ni Bessy.

Hindi ito pinansin ni Gianne. Tahimik siyang nagpatuloy sa paghuhugas ng pinggan, ayaw makipagtalo sa madrasta niya.

Pagkatapos niyang maghugas, dumiretso siya sa kwarto. May ilang pribadong trabaho siyang tinanggap, kaya plano niyang mag-overtime ngayong gabi.

Pagkabukas niya ng computer, may kumatok sa pinto. Nagtaka siya. Sino kaya ang dadalaw sa kanya?

Pagbukas niya, bumungad sa kanya ang kanyang ama.

Natigilan siya. Matagal nang hindi pumapasok sa kwarto niya ang kanyang ama. Ano kaya ang dahilan ngayon?

"Dad, may kailangan ka? Pasok ka."

Pumasok si Gino at tiningnan ang paligid ng kwarto ng anak niya. "Anak, patawarin mo ako kung hindi kita naprotektahan."

Bago si Gino nag-asawa ulit, sa mas malaking silid natutulog si Gianne. Pero nang ipanganak si Toto, lumipat si Gianne sa dating guest room.

Madilim at kulob ang kwartong meron si Gianne pero tahimik na tiniis ito ng anak ni Gino sa loob ng maraming taon.

Alam niya kung bakit, dahil nirerespeto siya ng anak niya bilang ama. Ayaw nitong maging pabigat o magdala ng gulo sa pamilya dahil may bago na siyang asawa at anak. 

Napatingin si Gianne sa kanyang ama. Kailan ba nagsimulang lumabas ang puting buhok sa gilid ng ulo ng ama? Kailan nagsimulang yumuko ang dati niyang tuwid na likod? Parang may kung anong natunaw sa puso niya.

"Dad, ayos lang ako. Upo ka." Medyo nanginginig ang boses niya. Matagal na mula nang huli niyang makita ang ganitong ekspresyon sa mukha ng kanyang ama.

Nilinis niya ang kwarto, saka inalok ang upuan sa ama niya habang siya naman ay umupo sa gilid ng kama.

"Dad, ano po ang kailangan ninyo?"

"Yanyan, maaga kang nawalan ng ina kaya may mga bagay na hindi ko naipapaliwanag sa'yo bilang ama. Tungkol sa madrasta mo, ah..."

"Dad, naiintindihan ko. Alam kong ginagawa mo lang ito para sa kapayapaan ng pamilya. Ayos lang ako. Matalas lang talaga ang dila ni Tita pero hindi ko na lang iniintindi." Mahinahon niyang sagot, sinusubukang pakalmahin ang ama niya na gustong magpaliwanag sa kanya. 

*