“Bakit ka na naman galit?” Tahimik na napaisip si Katrice. Baka kasi dumating siya sa maling oras. Siguro umalis si Giselle nang makita siyang paparating. Kung ganoon nga, baka ‘yun ang dahilan kung bakit masama ang loob ni Ethaniel. Naiintindihan naman niya.“I’m sorry,” mahinang sabi ni Katrice habang inaamin ang pagkukulang. Lumapit siya sa kama at tinanong ito ng mahinahon, “Gusto mo na bang kumain?”Pero halatang inis na inis na si Ethaniel. Mula kagabi pa siya gutom at halos sumabog na ang inip niya. Napalingon ito sa kabilang direksyon, at galit na sinabi, “Hindi! Hayaan mo na lang akong mamatay sa gutom!”Napabuntong-hininga si Katrice. Mukhang hindi naman talaga malala ang lagay ng lalaki—punong-puno pa rin ng lakas ang pagkagalit nito.Tahimik niyang binuksan ang insulated bag, isa-isang inilabas ang mga baon—lunchbox, kutsara, mangkok. “Hindi ka pa puwedeng kumain ng matitigas. Sabi ni Aling Sora, porridge lang muna.” Maingat niyang isinandok ang malapot na lugaw sa
Nagising ang babaeng natutulog nang dumikit ang ilang hibla ng buhok niya sa kanyang pisngi. Marahan siyang napatingala, at tumambad ang maputi at malinis niyang mukha.Napakunot ang noo ni Ethaniel. Mabilis na sumiklab ang mabigat na damdamin sa kanyang dibdib.“Ethaniel,” masayang bati ni Giselle nang makita siyang gising na. “Gising ka na? Kumusta ang pakiramdam mo?”“Okay naman ako... pero ikaw?”Napansin niya ang mga benda sa mukha ni Giselle—may sugat siya sa ilang bahagi ng mukha, at balot ng benda ang kanang braso, bahagyang may tagas pa ng dugo.“Grabe ba ang pinsala mo?” tanong ni Ethaniel na may pag-aalala.“Hindi naman,” sagot ni Giselle habang inayos ang buhok niya. “Mga gasgas lang, mababaw lang lahat.”Naalala ni Ethaniel ang balita na nawala raw si Giselle, kaya agad siyang nagtanong.“Sabi ni Joe, nawawala ka raw. Anong nangyari?”“Ah…” Napakamot sa batok si Giselle, halatang nahihiya, saka pilit na ngumiti. “OA lang si Joe. Nagka-bad mood lang ako noon. Pagkatapos ng
Pagkatapos maligo, pinunasan ni Katrice ang kanyang buhok habang inaabot ang cellphone.May ilang missed calls — lahat mula kay Ethaniel.Napakunot-noo siya. May nangyari ba?Nag-alinlangan siya kung tatawagan ba niya ito pabalik o hindi. Pero ‘di ba, busy siya sa paghahanap kay Giselle? Kung may mahalaga man, siguro tatawag ulit ito.Naghintay siya ng ilang minuto. Pero wala nang sumunod na tawag mula kay Ethaniel.Hindi na niya ito inintindi. Tinuyo niya ng maayos ang buhok, saka nahiga sa kama.Marahil dahil sa pagbubuntis niya, naging mas malalim ang tulog ni Katrice nitong mga araw. Kaya nang biglang tumunog ang cellphone, naalimpungatan siya at medyo masungit ang tono nang sagutin ito."Hello, sino 'to?""Katrice! Ako ‘to, si Kyle..."Sa isang iglap, nawala ang antok ni Katrice. Hindi tatawag si Kyle nang wala lang.Tama nga siya. Bago pa siya makapagtanong, nagmadali si Kyle sa pagsasalita."Naaksidente si second brother! Dinala na siya sa ospital!"Nanigas ang katawan ni Katri
Galit na galit si Ethaniel.Ang ganda sana ng date nila ni Katrice, pero nawala lahat dahil lang sa isang pagkakamali ng waiter. Para siyang sasabog sa inis, pero agad siyang pinigilan ni Katrice."Hayaan mo na. Maliit na bagay lang 'yan. Gutom na rin ako… order na tayo," ani Katrice, kalmado ang boses.Hindi siya galit?Hindi makapaniwala si Ethaniel. Para kasing likas sa babae ang magselos. Pero si Katrice, tila ba walang nararamdaman."Napunta na rin kami dito ni Giselle noon," amin ni Ethaniel sa wakas. Wala na rin siyang balak itago.Pero pagkarating niya sa bahaging, “Pero noong panahon na ‘yon kami ni Giselle ay…”—bigla siyang natigilan. Hindi na niya maituloy ang paliwanag."Hindi mo na kailangang magpaliwanag," sagot ni Katrice. Nahihiya siya para kay Ethaniel. Sa totoo lang, hindi na talaga ito kailangan."Naiintindihan ko naman," dagdag pa niya, na may mahinhing ngiti.Tahimik at tila kalmado lang ang mukha ni Katrice. Parang wala lang talaga.Pero ang sinabi niyang "naiint
Nag-aatubili si Katrice magsalita.“Medyo gabi na rin...”Napatingin sa kanya si Ethaniel at bahagyang ngumiti. “Yeah, let’s take a shower. Ikaw muna, ako muna, o sabay tayo?”“Ako na lang muna!” sagot ni Katrice na halatang na-gulat at nauutal pa. “I’ll go first.”Pagkasabi nito ay dali-daling pumasok siya sa cloakroom, kumuha ng damit, at dumiretso sa banyo. Sa isip niya, Let’s just talk after I take a shower.Pagpasok niya sa shower, binuksan niya ang tubig at tumapat sa ilalim ng dutsa. Pero hindi pa man siya nakaka-relax, bumukas ang glass door ng shower room.“Ethaniel?” gulat niyang tanong.“Wash together,” sagot ng lalaki habang pumapasok sa loob. Matangkad ito at mabilis na isinara ang pinto sa likuran.Niyakap agad siya nito sa bewang at hinila papalapit.Nadulas si Katrice at napakapit sa kanya, tuluyang napasubsob sa dibdib nito.“Sinadya mo 'to, no?” hinalang tanong niya, namumula na ang mukha.Napangiti si Ethaniel, “I didn’t,” sagot niya, pero kita sa mga mata ang kasiy
Malakas na ang ulan.Hawak ni Ethaniel ang payong habang nakatingin pababa kay Katrice, punung-puno ng yabang ang titig niya, para bang tinitingnan niya ito mula sa taas.Basang-basa si Katrice mula ulo hanggang paa, pero pinilit pa rin niyang ngumiti. "Ethaniel," mahina niyang tawag.Isang tingin lang at tila sumabog na ang galit ni Ethaniel. Mabilis siyang lumapit kay Katrice at isinalpak sa kamay nito ang payong."Take it!" utos niya."...Ah, okay," tugon ni Katrice habang marahang tinanggap ang payong.Hindi pa siya nakakahinga nang maluwag, nang biglang hubarin ni Ethaniel ang suot niyang coat at ibinalot ito sa ulo ni Katrice."Gusto mo bang magkasakit, ha? Gaano ka katanga para hindi magdala ng payong?" mariing sabi ni Ethaniel habang nakangiwi.Mahinang sagot ni Katrice, "Nakalimutan ko lang..."Hindi na sumagot si Ethaniel. Sinapo niya ang balikat ni Katrice at halos kaladkarin ito papasok ng bahay.Pagkarating sa loob, ibinato lang niya ang payong malapit sa pinto at tiningn