Novels by BlankTinker

Napalingon si Katrice. Si Giselle."Hello," bati niya nang malamig.Ngumiti ang clerk at magiliw na sumagot, "Yes po, ano pong kailangan ninyo?"Kinuha ni Giselle ang isang maliit na listahan mula sa bag at iniabot sa clerk. “Pakikuha lahat ng nasa listahan.”“Okay po,” tango ng clerk. Ngunit nang matingnan niya ang listahan, biglang nag-iba ang kanyang mukha.“Lahat po ay available… maliban sa hawthorn cake. Naubos na po, at bukas pa ulit ang dating ng panibago.”“Naubos?” kunot-noong ulit ni Giselle, at agad napansin ang natitirang konting hawthorn cake sa glass display.“Hindi naman ah?” sarkastikong puna niya.Napatingin ang clerk kay Katrice saka magalang na ngumiti. “Kasi po, nauna na pong bumili ‘yung isang customer... binili na po niya lahat.”“Ha?” Lumingon si Giselle kay Katrice, parang ngayon lang niya napansin na naroon ito.“So, it’s you.”Bagamat parang simpleng pagbati, may bahid ng pangungutya sa tono niya.Sabay lingon ulit sa clerk at mariing utos, “Gusto ko ng hawth

“Ano ’yon?” tanong ni Ethaniel habang nakakunot ang noo, napatingin siya sa kamay na iniabot ni Katrice.Isang manipis na card. Pamilyar.“‘Yung secondary card mo,” sagot ni Katrice na may bahagyang ngiti sa labi habang isinuksok ito sa palad niya.“Matagal ko na sanang ibabalik, pero lagi ko na lang dala ang phone ko kapag lumalabas. Kaya hindi ko rin nadadala ‘to. Buti na lang hindi ka pa masyadong nakalayo,” paliwanag niya.Pagkasabi niyon, isang hakbang siyang umurong, iniiwas ang sarili mula sa yakap ni Ethaniel.Biglang nanigas ang ekspresyon ng lalaki. Halata sa pagkilos ng kanyang Adam's apple ang pigil na emosyon.“Tumakbo ka palabas ng building… para lang dito?”“Oo naman,” sagot ni Katrice habang unti-unting bumabalik sa normal ang kanyang paghinga. Medyo nahihiya rin siya.“Ngayong naibalik ko na ang card mo, wala na akong dahilan para hindi ito gawin.”Ginamit niya ang laman ng card na iyon, at bagamat hindi niya kayang bayaran, alam niyang hindi ito para sa kanya.Hindi

Matapos pumili ng maagang oras, dumalaw si Katrice Jaime sa ospital.Alam niyang karaniwan, abala si Ethaniel sa kumpanya sa ganitong oras, kaya't maliit ang tsansa na magkita sila.Tahimik sa loob ng kwarto ng ospital. Marahan niyang binuksan ang pinto at pumasok nang maingat.Nakaupo si Jaime sa kama, bahagyang nakasandal sa headboard, may nakakabit na dextrose sa kamay at tila natutulog ng mahimbing.Hindi siya naglakas-loob na gambalain ang matanda. Lumapit siya sa monitor at tiningnan ang mga vital signs nito, stable pa rin lahat. Nakahinga siya nang maluwag.Pero nang paalis na sana siya, dahan-dahang dumilat ang mga mata ni Jaime. Luminaw ang mata nito nang makita siya.Iniunat ng matanda ang kamay.“Katrice,” mahina ngunit puno ng tuwa ang boses niya.“Lolo,” ngiti ni Katrice habang hawak ang kamay nito. “Nagising ko po ba kayo?”“Hindi, hindi,” iling ni Jaime. “Mabait kang bata. Pasensiya ka na ha? Ako na rin ang may pagkukulang. Kasalanan ko kung bakit lumaking ganyan si Eth

Nang tumawag si Ethaniel, nalito si Lucas.‘Si Ethaniel? Nandito rin sa teatro?’ isip niya. ‘Alam niya bang andito ako? Bakit niya ako pinapalabas? At parang galit siya sa tono ng boses niya?’Sunod-sunod ang tanong na pumasok sa isipan ni Lucas habang nagsalita siya kay Joyce."Joyce, saglit lang ha, lalabas muna ako," aniya at nagmadaling lumabas ng teatro."Mr. Manzano---"Hindi pa man niya natatapos ang pagbati ay biglang dumapo ang kamao ni Ethaniel sa kanyang mukha.Hindi inaasahan ni Lucas ang bigwas na iyon. Tinamaan siya ng diretso, at bagaman mabilis siyang nakatayo muli, punit na ang gilid ng kanyang labi at dumugo iyon.Napakunot ang noo niya habang pinupunasan ang dugo."Ethaniel! Anong problema mo?" gulat niyang tanong.Ngunit sinagot siya ni Ethaniel ng isang malamig at mapanuyang ngiti. Matalim ang titig nitong puno ng galit.“May ka-date kang babae? Alam ba ito ni Katrice?”Natigilan si Lucas. Mabilis na sumilay ang pagkataranta sa mga mata niya, hindi iyon nakalampas

"Ikaw?" tanong ni Lucas habang nakakunot-noo. May bahagyang pamilyar sa mukha ng dalaga, pero hindi niya agad maalaala ang pangalan.Napangiti ang dalaga at tumayo. Iniling ang ulo, sabay sabi, “Ako si Joyce Patricio. Naalala mo? Noong bata pa tayo, lagi akong nakasunod sa likod mo, ’yung chubby na bata.”Pagkarinig nun, saka lang naalala ni Lucas.Ang pamilya Patricio at Cataman ay matagal nang magkaibigan. Lumaki sa iisang komunidad sina Lora at ina ni Joyce.Ngunit ang dalagang kaharap niya ngayon ay payat at elegante, malayo sa dating chubby na bata sa kanyang alaala.“Ikaw pala. Ngayon ko lang naalala,” ngumiti si Lucas. “Long time no see.”Ilang taon na rin ang nakaraan mula nang ipadala sa ibang bansa ang ama ni Joyce para pamahalaan ang negosyo ng pamilya. Simula noon, hindi na sila muling nagkita."Mom," lumingon si Lucas sa ina at tumingin sa relos. "Kailangan ko nang pumasok sa opisina. Dadating si Papa mayamaya, kung may kailangan ka, tawagan mo lang ako."“O sige,” tango

Sandaling natahimik si Ethaniel bago siya muling nagsalita, mahinahon ang boses, “Ano’ng meron sa kanya?”Ngumiti si Caelan.Hindi niya alam kung napansin ni Mr. Manzano, pero tuwing binabanggit ang pangalan ng halos-asawang si Katrice, mas banayad ang tono nito.“Ganito po kasi, pinapakiusap ni Katrice na ipaabot sa inyo na gusto niyang pumunta sa korte para pumirma na ng mga papeles. Yung iba raw, huwag niyo nang alalahanin.”Natigilan si Ethaniel sa narinig.‘Yun lang pala.Pero bakit parang masakit?Ganun na ba siya kaapurado?Parang binuhusan ng malamig na tubig ang dibdib niya, tila ba nilunod ng mapait na damdamin ang puso niya.Agad niyang naisip si Lucas.Ginagawa ito ni Katrice para sa lalaking iyon.Kung sila na nga, hindi kataka-taka na ayaw ni Lucas na manatiling nakapangalan si Katrice sa rehistro ng Manzano.Dahan-dahang humigpit ang hawak niya sa telepono.Mababa ang boses nang tumugon si Ethaniel. “Sige, sundin mo ang gusto niya. Ayusin mo na lang.”Malaki na ang kasa