Chapter 50

Hours later, we decided to go to the balcony para doon mas mapag-usapan pa ang mga nangyari noon. We don't want to disturb Dashiell's sleep.

Ipinanghila ako ng upuan ni Kiel nang makarating doon. As we sat and look at the view in front of us, I smiled. Iba pala talaga sa pakiramdam kapag nailabas mo na ang lahat nang nasa loob mo. I felt happy and at peace.

Naramdaman ko ang mga titig na ipinipukol ni Kiel sa akin kaya nilingon ko ang gawi n'ya.

"I love you," he whispered.

My lips immediately formed into a smile. And I can feel how red my cheeks are right now!

"I'm sorry if I startled you. We will take everything slowly, hmm?" muling sabi n'ya nang hindi ako tumugon sa kanyang sinabi kanina.

Sa katunayan, wala naman iyon sa akin. Nabigla lang din talaga ako dahil akala ko, hindi ganito ang magiging relasyon namin agad. Lalo na ako! I thought it would take months before I would finally forgive him pero mukhang ngayon pa lamang, napatawad ko na s'ya. Maybe it was the madness kaya noon,