Chapter 2: Gun

Loreiz Mangiliman's P.O.V.

My mouth gaped when I heard those words. What the?

Araw-araw na lang ba akong magugulat?

Life is full of surprises. I never expect it to be like this.

Dati pinangarap ko siya, pinapangarap ko pa rin naman hanggang ngayon. Pero hindi ko lang inaasahan talaga na magiging mabilis ang mga pangyayari. Kakaiba talaga.

Wala na akong nagawa kung hindi ang sumama sa kanya palabas.

Bago tuluyang makasakay sa kanyang sasakyan ay tumingin muna ako sa aking ama. Yumuko lamang siya.

I sighed because of that. Pinamimigay na niya talaga ako.

But as he said, hindi naman siguro ako papabayaan ni Maxeruz.

Hindi naman siya siguro papayag sa ganoong deal kung ang tingin niya sa akin ay magiging pabigat lamang. Hindi naman siya siguro papakasal sa akin kung wala akong pakinabang sa kanya.

Tahimik lamang ang byahe namin. I want to open some topic, but he is so busy with his phone. Seryoso ang mukha niya habang nagtitipa.

Iyong babae kayang nililigawan niya iyon?

Ano na nga bang nangyari sa kanila?

Sa inip ay kinuha ko ang phone ko. Binuksan ko ang sikat na social media app at nag-scroll doon.

Napasinghap ako nang matigil ako sa post ng kaklase ko dati sa France. Wow. Ikakasal na rin pala siya. Mukhang masaya silang dalawa. Feelings are involved.

Sana ganoon din sa akin. One sided lang naman kasi.

Kailan ba kami ikakasal? Baka naman mahabol ko pa ang feelings niya. Baka naman sa oras na ikasal kami ay may nararamdaman na siya para sa akin.

Hay. Ang hirap naman ng buhay.

Napatigil ako sa pagbabasa sa mga comments nang maramdaman ko ang tingin niya sa akin. Dahan-dahan akong bumaling sa kanya.

Nakatitig nga siya. Nahigit ko ang aking hininga. Napaka intimidating niya talaga.

Well, isa iyon sa mga nagustuhan ko sa kanya dati.

Paano ko nga ba siya nagustuhan?

It was a night of business world. Hindi makakadalo si Daddy dahil nasa ibang bansa pa siya. Sakto naman ay hindi pa ako aalis at may natitira pa akong araw rito sa Pinas bago lumipad patungo sa France.

Hindi ko naman hilig ang party. Lalo na ang gathering ng mga mayayamang tao. All they talk about is the stocks.

May pakialam naman ako roon. Pero nakakasawa kasi.

But I need to be presentable there. Baka makuhanan ko pa ng investor si Daddy.

I wear my long silky backless gown with slit. I partnered it with silk gloves. Nagsuot din ako ng silver with diamonds accessories. Sa heels naman ay napili ko ang kulay white pointed open toe.

Marunong naman akong mag-make up kaya hindi na ako nagpa make up sa iba.

Pagkadating sa venue ay narinig ko na ang click ng mga camera. Kapag mayayaman talaga ay parang artista rin. Ang daming pictures. May ilalabas pa na article.

Ni-ready ko na ang smile ko bago pumasok.

Pagkapasok ko nga ay may nakapansin na sa akin. Isa siya sa mga kumpare ng aking ama. Binati niya ako kaya naman bumati na rin ako sa kanya.

Marami pa akong nakasalamuha.

Lumipas ang ilang minuto at napagod na ako. I want to take a break.

Kaya naman lumapit ako sa may drink area. I want some wine. Wala naman kasing lumalapit na server sa akin kaya ako na mismo ang kukuha.

Busy ako sa pagkuha ng glass of wine nang mapatigil ako.

Naamoy ko kasi ang bango. Napatingin ako sa tabi ko at napatunganga sa kanya. Literal yatang nahulog ang panga ko. Napakagwapo!

Hindi lang basta gwapo. There is something with him na malulunod ka talaga.

If love at first sight really exist, ito na siguro iyon.

No. Hindi pala. Attraction at first sight siguro.

Hinintay kong tapunan niya ako ng tingin pero hindi man lang niya ginawa. Kaya naman gumawa na ako ng paraan.

"Hi. I'm Baltazar Mangiliman's daughter," pakilala ko.

Gusto kong tampahin ang sarili ko. Kainis. Bakit hindi ang pangalan ko ang sinabi ko sa kanya?

Tinanggap naman niya ang kamay ko. Mabuti na lang. Nakakahiya naman kasi kung hindi.

Nagsisi tuloy ako na nag-gloves ako. Pero kahit na nakaganoon ay ramdam ko pa rin ang lambot ng kanyang kamay. Tila ba gusto kong pisilin iyon. Pero hindi ko naman magawa dahil baka magtaka siya at ma creepy-an sa akin.

"Maxeruz Leviste," maiksi niyang pakilala.

Narinig ko pa lang ang boses niya ay parang hinehele na ako.

Sa gabing iyon ay hindi maalis sa kanya ang aking tingin. I have my full attention to him. Ni hindi ko nga maintindihan iyong sinasabi sa event.

Hinihintay kong maramdaman niya ang tingin ko at bumaling sa akin kahit ilang saglit lang. Ang kaso ay natapos na ang event, wala pa rin akong napala.

Gagawa pa sana ako ng paraan para makapag-usap kami ulit. Ang kaso ay tila ba nagmamadali siya at mabilis nang nakaalis.

Simula ng gabing iyon ay hindi na siya maalis sa aking isipan.

Pagkauwi nga ay tila ba hindi man lang ako napagod. I spent my whole night stalking him at social media. Buti na lang ay maraming nag-i-stolen shot sa kanya at tinatag siya. Iyon ang pinagka-busyhan ko.

Ang pangangarap kong mapansin niya ako ay tumagal nga. Hanggang sa maka-graduate ako ay sa kanya lang ang atensyon ko.

Naisipan ko lang talagang kalimutan siya nang malaman na may liligawan na siya. Nawalan na ako ng pag-asa.

Pero tila ba nabuhayan ulit ako ng loob dahil sa nangyari ngayon sa akin.

"What?" he asked.

Napatagal ang tingin ko sa kanya dahil sa pagbabalik tanaw.

Tumgin ako sa harapan. I faked a cough and put some strand of my hair at the back of my ear.

Pagkadating sa mansion niya ay napataas ako ng isang kilay. Damn. Expect ko naman na hindi niya ako pagbubuksan ng pinto. Pero ang iwan dito at maunang pumasok? Oh gosh.

Mapapatunayan ngang one sided lang ang magiging kasal.

One of his body guard open the door for me. Inalalayan niya akong makababa. Hinatid niya rin ako papasok.

"Kukunin ko lang ang gamit mo. Ihahatid ko na lang mamaya sa kwarto," utas niya at akmang aalis na.

Hinawakan ko siya sa kanyang braso. Nang bumaling siya sa akin at magkatinginan kami ay mabilis akong napabitaw.

"Ah... saan ang kwartong sinasabi mo?" tanong ko. Hindi ko naman kasi alam kung saan talaga.

Napangisi siya saglit at pagkatapos ay napakamot sa kanyang batok. "Oo nga pala," he said. He looks so cute with that.

Iginiya na niya ako paitaas.

Tumigil kami sa malaking kulay itim na pinto.

"Hindi ba office ito?" nagtataka kong tanong.

Napatawa siya at pumiling. "Pumasok ka na lang. Ihahatid ko na lang mamaya ang gamit mo riyan." Saka na siya umalis.

Sure ba siyang dito ang magiging kwarto ko?

Napakibit-balikat ako at binuksan na iyon. May kabigatan iyon dahil malaki nga. Kaya mabagal ko iyong nabuksan.

Pagkabukas ay mabilis akong napatalikod. Paano ba naman kasi ang bumungad sa akin ay ang topless na si Maxeruz.

"Sorry. Namali yata ako ng kwartong pinasukan," utas ko.

Narinig ko ang mga yapak niya. Tumigil siya sa aking likuran.

"Come in," he said in his serious voice.

"Huh?"

"This will be your room. Nakalimutan mo ba ang sinabi ko kanina?"

Napatampa ako sa aking sarili. Oo nga pala at nasabi niyang magsasama kami sa iisang kwarto. Akala ko ay ako lang mag-isa.

Lutang na lutang kasi ako kanina dahil sa mga kaganapan.

"Can you put your clothes?" mahina kong tanong. Pero sakto naman na iyon para marinig niya.

Wala akong nakuhang tugon kaya naman na curious ako. Bumaling ako sa kanya at muntikan na akong magulantang dahil sobrang lapit ng mga mukha namin.

Hindi ko napigilan ang mga mata ko at dumako na ang tingin ko sa kanyang katawan. Grabe. Paano kaya kung yakapin niya ako? Madadama ko siguro ang abs niya.

Naiisip ko pa lang iyon ay namumula na ako. Kinikilig ako!

Bumalik ang tingin ko sa kanyang mukha. Nakataas na ang isa niyang kilay.

"You are enjoying it," masungit niyang utas at napapiling. Pagkatapos ay umalis na sa aking harapan.

Sayang naman. I am enjoying the view!

Pumasok na siya sa isa pang pintuan dito. Hula ko ay ang walk in closet iyon. Dalawa kasi ang pintuan, siguradong ang isa ay banyo.

Umupo ako sa may kama niya at pinagmasdan ang buong kwarto. Hindi ko nga alam kung masasabi ko bang kwarto ito. Sobrang laki naman kasi. Pinagsama na ang tatlong kwarto rito. Napakayaman niya talaga.

Tumayo ako at tinignan ang mga bagay-bagay.

May mga letrato nga pero seryoso pa rin ang kanyang mukha. Napansin ko rin na wala siyang nakalagay na family picture rito. Baka naman sa may ibang parte ng bahay iyon naka display.

Tumigil ako sa harapan ng wooden drawer. Hindi naman siguro masama kung bubuksan ko ang unang drawer 'diba?

Binuksan ko na nga iyon. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang isang baril.

Nataranta ako nang marinig ko ang yapak niya. Mabilis kong sinara ang drawer. Salamat nga at hindi gumawa ng tunog iyon.

Mabilis akong lumipat ng pwesto. Napunta nga ako sa harapan ng malaking led television. Nakapatay naman iyon kaya mukha akong tangang nakatayo sa harapan nito.

"Ahm... parang nasa cine," utas ko at kinurot-kurot ang palad ko. Ang lame naman kasi ng palusot ko.

Pumunta ang tingin niya sa may drawer. Nang makitang nakasara ito ay bumalik na ang tingin niya sa akin.

Pero bakit may baril doon?