Chapter 4: Property

Hindi na siya nakatanggi pa nang idampi ko na ang cotton buds na may antiseptic sa kanyang sugat.

I heard him grunt kaya naman napatingin ako sa kanyang mukha. Sobrang focus ko kasi roon sa kanyang sugat.

"Napano ba kasi iyan?" pasimple kong tanong. I am so worried and curious at the same time with that.

Tinaasan niya lang ako ng isang kilay. Wala akong napalang sagot.

Bumalik na lang ako sa pag gagamot sa kanyang sugat. Dahil maliit lang iyon ay saglit lamang.

Tinabi ko na rin ang mga ginamit ko. Pagkabalik sa kama, bago matulog ay may sinabi siya.

"Get ready tomorrow. The wedding organizer will come here," he said.

Kinabahan ako dahil sa kanyang sinabi. Kung mayroong wedding organizer, ibig sabihin ay malapit na ang kasal naming dalawa. Matatali na talaga kami sa isa't isa.

Pero wala pa ring pag-usbong sa plano kong mapa ibig siya. Ayaw kong ikasal na ni kakarampot na pagtingin sa akin ay wala siya.

Dumating nga ang kinabukasan. Pagkagising ko ay natutulog pa siya. Nagkaroon ako ng pagkakataon na pagmasdan ang mukha niya.

Kapag naman pala tulog siya ay mukha siyang mabait. Ibang-iba sa seryoso niyang mukha.

Naisipan kong this is my time to shine. Dahil may dadating na wedding organizer, ibig sabihin ay hindi siya aalis ngayon.

Tumayo na ako at naghilamos lang ng mukha. Pagkatapos ay bumaba na ako para makapagluto ng alsmusal niya.

Dahil maaga pa ay nadatnan ko si Manang na naghahanda na para magluto ng almusal.

Agad akong lumapit sa kanya. "Gusto ko po sanang ipagluto ng almusal si Maxeruz," utas ko.

Napangiti nang malaki si Manang. "Oo naman. Siguradong matutuwa siya."

Napangiti ako dahil sa kanyang sinabi. Sana nga ay matuwa si Maxeruz at ma recognize ang effort ko.

Nagluto ako ng usual breakfast. Ham, sunny side up egg, hotdog, and fried rice.

Nasabi kasi ni Manang na paborito raw na almusal iyon ng lalaki.

Alam kong simple lamang iyon. Kaya naman para mas maramdaman niya ang effort ko ay ipagtitimpla ko siya ng kanyang kape. Iyon ang nakalimutan kong itanong kay manang. Pero kung magbabase ako sa kanyang itsura. He likes black coffee.

Wala naman kasi akong alam tungkol doon. Madami pa talaga akong hindi alam tungkol sa kanya. Sa social media ko lang naman kasi nalalaman dati ang ibang impormasyon tungkol sa kanya.

Aalamin ko lahat ng hindi ko pa alam. Magiging mag-asawa na kami kaya dapat kilalanin ko talaga siya.

Pagkababa niya ay bumati ako ng may ngiti sa labi. I am making sure that he will be captivated by my smile.

"Good morning. Kain na tayo ng breakfast," utas ko at iginiya siya sa may upuan.

Nagtataka siyang tumingin sa akin. Hindi sanay sa aking asta.

Pinagsandok ko na siya ng pagkain. Pinapanood niya lang ang ginagawa ko at nanatiling tahimik sa kanyang pwesto.

Umupo na rin ako at nagsimula ng kumain. Habang kumakain nga ay panakanaka ang pagsulyap ko sa kanya. Hinihintay ko ang kanyang reaksyon.

Neutral lang naman ang facial expression niya habang kumakain. Hindi ko tuloy alam kung satisfied ba siya o hindi.

Nang ang kape na ang pagtuunan niya ng pansin ay kinabahan na ako. Dito ko masusukat kung satisfied nga ba siya o hindi.

Pinanood ko siya mula sa paghawak niya sa tasa hanggang sa pag-inom niya sa laman nito.

Napakagat ako sa aking labi nang makita ang reaksyon niya. Hindi maganda.

"Damn. This is so bitter," he murmured. Iritado niyang sinabi iyon.

Tumayo ako at agad na lumapit sa kanya. "Sorry. I thought you like black coffee," I said.

Napabuga siya ng hangin. "I like black coffee. Pero hindi iyong sobrang pait. I like my coffee with sugar. Sa susunod ay pabayaan mo na si Manang sa pagtitimpla ng kape ko."

At least humaba siyang magsalita ngayon. At least nalaman ko ang tipo niya sa kape.

Napayuko ako dahil doon. Hindi ko alam kung galit ba siya o iritado. Seryoso kasi ang pagkakasambit niya sa mga katagang iyon.

"You are my stalker, yet you don't know what coffee I like. Disappointing," bulong niya na hindi ko naman narinig. Napapiling siya. "Just get properly dress. Dadating na ang wedding organizer niyan."

"Yeah," mabilis akong pumihit patalikod at tumakbo paakyat.

Nakakahiya!

Failed.

Hindi bale. Sa susunod na ipagsasangkap ko siya ay alam ko na ang timplang gusto niya.

Nang ilagay ko na ang madumi kong damit sa laundry basket ay napansin ko ang puti niyang long sleeve.

Kinuha ko iyon. Impyerness ay mabango pa rin.

Napakunot ang noo ko nang makita ang mantsa sa may cuffs nito. Sa magkabilaan talaga. Kulay natuyong dugo iyon.

Ano ba talaga ang nangyayari?

Ano ba talagang koneksyon ng dugo sa kanya?

Hindi kaya may nagtatangkang pumatay sa kanya? Kaya sa tuwing makikita ko siya ay may dugo o 'di kaya naman ay sugat?

I am so worried about it. I want to ask things to him. Pero wala pa akong karapatan. Gustong-gusto ko ng magkaroon ng karapatan sa kanya.

Hindi ako mapapakali hanggat hindi ko nalalaman ang tungkol dito.

Akala ko ay mag-eenjoy ako sa pag-uusap tungkol sa kasal. Pero paano naman ako mag-e-enjoy kung wala ang magiging groom ko?

Mukhang hindi naman siya interesado sa kasal. Ako lang yata ang may pakialam.

Nakakainis. Ano ba kasing dapat kong gawin para mapansin niya ako?

Hindi ko maitago ang disappointment ko kaya naman wala ako sa mood habang nakikipag-usap sa wedding organizer. Mukhang napansin niya iyon kaya sinabihan niya akong babalik na lang.

Nang mag gabi ay naisipan kong maglasing.

Hindi naman siguro bawal na umalis sa mansion na ito. Ang laki-laki nga wala naman akong kausap. Para akong tangang mag-isa na naghihintay sa kanya.

Wala akong nadatnan na tao sa labas kaya naman dumiretso na ako sa gate. Wala naman akong sasakyan dito kaya mag ga-grab na lang ako.

"Saan po kayo pupunta?" tanong ng isang guard. Tatlo kasi sila. Pero iyong pinakamalapit sa akin ang nagtanong.

"May pupuntahan lang ako. Uuwi rin ako. Mabilis lang ito," palusot ko.

Siguro ay uuwi na muna ako sa amin. Nakakahiya namang umuwi rito kung lasing ako.

Maglalasing kasi talaga ako ngayong gabi. I am really disappointed kanina. Excited kasi talaga akong makasama siya sa pag-uusap tungkol sa kasal.

I need to unwind. And alcohol can make me relieve my stress.

Agad namang dumating ang ni book kong grab. Buti naman dahil nagsisimula na ang party life ng ganitong oras. Nine na rin kasi ng gabi.

Twenty minutes ang byahe ko hanggang sa bar. Pagkapasok pa lang ay rinig na rinig na ang malakas na tugtugan. May mga sumasayaw na rin sa gitna. Mamaya ako sasali sa kanila. Kailangan ko munang uminom ng alak.

Dumiretso ako sa may island. Humarap ako sa may bar tender at nagsabi na ng inumin. Agad kong inorder ang hard drink. Iyong mataas ang percent.

Nakakatatlong baso na ako nang may tumabing lalaki sa akin. Mukhang nag-iisa rin siya.

Bumaling siya sa akin. "Hi," he said and smiled at me.

Buti pa siya marunong ngumiti. Samantalang iyong mapapanagasawa ko ay hindi pa ako nginitian kahit kailan.

Ngumuso lang ako sa kanya at binalik na ang atensyon sa aking iniinom.

He chuckled. "Suplada," utas niya.

Agad akong bumaling sa kanya at tinaasan siya ng isang kilay. "I'm not suplada," pagtatanggol ko sa aking sarili.

"Yeah. Hindi halata," pang-aasar niya pa.

Sino ba siya at ganyan siya makaasar? Close ba kami?

I just rolled my eyeballs at him.

Wala na palang laman ang baso ko. Umorder pa ako ng isa.

"Woah. Hard drink. Broken hearted?" he asked.

Sige na nga. Kaysa wala akong kausap ay kakausapin ko na siya. Pero iiwan ko rin naman siya mamaya dahil sasayaw ako.

"I'm not," I denied.

Napatango siya nang mabagal. "Then why are drinking?"

"For fun."

Nainip na ako sa convo namin kaya iniwan ko na siya. Nainggit na rin kasi ako sa mga taong sumasayaw. I want to sway my hips!

Sinulong ko ang dagat ng tao. Sa gitna ako pumwesto. At nang ibahin na ng Dj ang kanta ay nakisayaw na ako. This night is so fun. I really want to enjoy it.

Sumasayaw ako nang maramdaman ko ang paghawak sa aking baywang. "Iniwan mo ako roon," he said.

Napairap ako. Bakit ba ayaw niya akong tantanan?

Oo na at gwapo siya. But he is not my type. Kay Maxeruz lang ang atensyon ko. Hindi sa ibang lalaki.

Hindi ko siya sinagot at umiwas sa kanya. Sumingit ulit ako sa ibang kumpol ng tao at doon nakipagsayawan.

I enjoyed it. Hindi naman kasi kill joy ang iba. They really bop their head with me.

I am busy swaying my hips while my hand is in the air when someone touched my waist again. Fvck it. Siya na naman ba?

Inis akong bumaling at ready na sanang mag rant nang muntikan na akong mabuwal.

Oh my! Bakit nandito siya?

He give me a cold stare. Narinig ko rin ang pagsinghap ng ibang tao rito.

Pero mas nanlaki ang mga mata ko nang mapatingin ako sa body guard niya. Iyong tumulong sa akin papunta sa kwarto niya noon. Hawak nito ang kwelyo ng lalaking kausap ko kanina. Iyong makulit.

"Wala naman siyang ginawang masama sa akin," utas ko. Natakot ako para sa buhay ng lalaking iyon. Kahit naman na makulit siya ay wala naman siyang mabigat na kasalanan.

Napasinghap ako nang hilahin niya ako at dalhin sa second floor. Walang tao roon at kaming dalawa lang.

"He touched my property," matigas niyang sambit.

"Sa waist lang naman iyon. It's not a big deal."

Napatawa siya. Iyong malademonyo kaya naman tumaas ang mga balahibo ko.

Lumapit siya sa akin at pinadaan niya ang kanyang kamay sa aking mukha. Napatingala ako nang sakalin niya ako. Hindi naman iyon mahigpit kaya hindi naman masakit.

"You really want me to kill someone? I can shoot him in front of you, Loreiz. You need to remember that no one can touch you except me. You are my property. You only belong to me," dumagundong ang kanyang boses.

Nabuksan ng kaunti ang kanyang suot na long sleeve. Nakita ko ang maliit na tattoo sa itaas ng kanyang dibdib. Para bang tattoo ng isang organisasyon iyon.

After that he harshly sealed my lips with his lips.