06 Panaginip

Elijah's POV

Pinikit-pikit niya ang mata niya nang matagal ng nakatitig sa binabasa niya. Tumingin siya sa orasan, alas-onse na ng gabi, pero parang wala siyang narinig na sinubukan na pihitin ang seradura ng pinto. Binaba niya ang papeles niyang hawak maging ang salamin niya sa mata, saka lumabas ng kwarto. Tahimik na sa loob ng bahay, tulog na rin panigurado ang mga katulong niya, malinis na rin sa ibaba ng sumilip siya.

Pumunta siya sa katabi niyang kwarto, dahan-dahan na binuksan iyon at sumilip, pero walang Charlotte sa loob, maging sa pangatlong kwarto.

Nasaan na naman ba siya?

Bumaba siya at inikot ang loob ng bahay, pero wala din si Charlotte doon. Ibig na niyang pumunta ng kwarto ng katulong niya para tingnan kung nandoon, pero huwag na lang dahil baka maka-istorbo pa siya. Nakatayo siya ngayon sa gitna ng sala at nag-iisip, pero nang napagawi ang tingin niya sa hilera ng susi ng mga sasakyan niya ay kulang ng isa.

Lumapit siya at tinitigan ang mga susi. Marunong bang mag-drive ng sasakyan si Charlotte? Parang hindi, base sa nakikita niya tuwing uuwi ito na nag-co-commute lang, basta na lang niyang kinuha ang isang susi at nagmamadaling lumabas ng bahay, pero napahinto rin siya sa paglalakad dahil ang kotse na nawawala ang susi ay nandito pa rin sa loob ng bakuran ng bahay niya.

Habang nakakunot ang noo ay dahan-dahan siyang lumapit sa kotse. Napatingin siya sa harapan ng kotse, buhay ang makina. Agad siyang lumapit at sinubukan na silipin si Charlotte sa loob, hindi niya makita dahil tinted, at wala talagang maaaninag sa loob. Sinubukan niyang buksan ang pinto, pero naka-lock.

Ano bang iniisip ng babaeng 'to at nag-lock pa ng pinto? Nasa loob naman siya ng bakuran ng bahay niya.

Kinatok niya ang bintana para sana gisingin si Charlotte, pero daig pa ang mantika kung matulog. Hindi man lang natinag sa ingay ng pagkatok niya sa bintana. Pakiramdam niya habang narito si Charlotte, magiging magulo ang tahimik niyang mundo.

Hindi puwedeng manatili si Charlotte sa loob dahil kahit bukas ang makina at aircon, ay may tendency pa rin na mamatay lalo pa't pag nawalan ng gasolina ang kotse. Baka nag-set pa ito ng high sa aircon, mas lalong mapapadali ang pagka-ubos ng gasolina.

Umalis siya sa tabi ng kotse at muling pumasok sa loob ng bahay para kuhanin ang duplicate keys ng kotse niya, na ngayon lang niya naalala dahil hindi pa naman nawawala ang originals keys ng mga kotse niya dahil masinop siya, pinagawan niya lang para in case na mawala at kung saan lang nilagay ay may gagamitin siya sa tuwing nagmamadaling umalis.

Binuksan niya ang drawer at doon naka-ayos ang lahat ng duplicate keys ng lahat ng kotse niya, kinuha niya ang susi ng kotse kung nasaan si Charlotte, saka muling lumabas ng bahay.

Nang naalis na niya ang lock ng pinto ng kotse ay mabilis niya iyon na binuksan. Tulog na tulog nga si Charlotte, at hindi man lang nagising talaga sa pag-iingay niya sa bintana kanina. Balak sana niyang gisingin, pero napakuyom na lang ang kamay niya, at inis na binuksan ang pinto ng driver seat para patayin ang makina. Bubuhatin na lang niya si Charlotte papasok ng bahay.

Nang muli siyang pumasok ng bahagya sa loob ng kotse ay hirap siyang makuha si Charlotte, ang ginawa na lang niya ay hinila ang dalwang kamay nito para makaupo, at doon niya binuhat.

Sa halip na matutulog na lang siya ng oras na 'to, naghanap pa siya ng babaeng nawawala.

Sa higaan niya ito hiniga para maging komportable, pero pinanindigan talaga ni Charlotte na hindi nagpalit ng damit. Napailing na lang siya habang kinukumutan si Charlotte. Magpapalit na lang siya ulit ng kumot, bedsheet, at punda ng unan bukas.

Napahikab siya, kaya nahiga na rin siya sa kabilang side ng kama. Unti-unting ng napapapikit ang mata niya nang may maramdaman na biglang dumantay sa tiyan niya, inis niyang inalis iyon at asar na tiningnan si Charlotte. Gusto niya sanang gisingin, pero may awa naman siya kaya naglagay na lang siya ng unan sa pagitan nilang dalawa. Nang hindi na ito makalagpas at makalapit sa kanya.

Inaantok na talaga siya, kaya pumikit siya muli at tuluyan ng natulog.

Pagpatak ng alas-kwatro ng madaling araw ay nagising si Elijah dahil sa isang sigaw.

Tumayo siya, pero napakapit sa higaan dahil biglang umikot ang paligid. Nang okay na ay tumingin siya sa katabi niya na natutulog naman.

Si Charlotte ba ang sumigaw? O meron pang iba?

Lumakad siya papunta sa side ni Charlotte, pero tulog pa rin naman ito. Aalis na sana siya pero bigla na naman itong sumigaw, kaya agad siyang napatingin muli sa mukha nito na hindi naman gising dahil nakapikit pa rin. Mukhang nananaginip si Charlotte.

Bumalik na lang siya sa pagkakahiga at matutulog na ulit, may dalawang oras pa para matulog ulit siya. Sasakit ang ulo niya pag hindi siya ulit natulog. Pero parang hindi na rin matutuloy dahil nagwawala na si Charlotte ngayon sa higaan.

"Char, gumising ka!" Inalog niya ang katawan nito, pero patuloy pa rin ito sa pagwawala na parang nasasapian ng kung anong elemento. "Gumising ka...hoy... Charlotte!"

Sa pagkakaalog niya sa katawan ni Charlotte ay parang maghihiwalay na ang kaluluwa nito sa katawan, pero hindi pa rin talaga nagigising. Binangungot na nga ata.

"Hey!!"

Napansin niya na may luha na tumulo sa pisngi nito, kaya pinagpatuloy niya ang ginagawa niya, pero no choice na siya, isang sampal na malakas ang ginawad niya kay Charlotte, na agad naman nagising at tumingin sa kanya na parang natakot dahil lumayo sa kanya.

"I'm sorry. Hindi ka kasi magising." Mabilis din ang paghinga nito at mukhang nakakatakot ang napaginipan. "Ayos ka na ba?'

"Bakit...narito ako?" Nilibot nito ng paningin sa loob ng kwarto.

"Kinuha kita sa loob ng kotse."

Lalapit sana siya kay Charlotte, pero tinaas nito ang isang kamay. "Huwag kang lalapit!"

Napabuntong-hininga siya at tumayo, hindi na rin naman siya makakatulog kaya hindi na siya babalik sa kama para humiga.

"Ipagpatuloy mo na ulit ang pagtulog mo, sorry sa nagawa ko, ginising lang kita, kaya kita nasampal."

Kinuha nito ang kumot at binalot sa katawan, mukhang alam na niya kung ano ang napaginipan nito. 

"Lalabas na ako, matulog ka na ulit."

Tumalikod siya at lumabas ng kwarto, pagkasara ng pinto ay hindi muna siya lumakad para bumaba. Narinig din niya ang pag-iyak ni Charlotte sa loob ng kwarto. Ano nang mangyayari sa kanila kung naaalala pa rin nito ang nagawa niya? 

Para makasiguro ay bibilhan na lang niya ng gamit si Charlotte para sa kabilang kwarto. Mukhang hindi sila puwedeng magtabi o magsama sa iisang kwarto dahil hindi niya alam ang tumatakbo sa isip ni Charlotte. Baka magkaroon pa ito ng sakit sa tuwing magsasama sila sa iisang lugar na hindi malawak. Umalis siya sa tapat ng pinto, bumaba na siya para magkape, pero masakit na ang ulo niya dahil kulang sa tulog.