Nang makarating sa kuwadra ay napansin ni Melissa na nanatiling nakasunod sa kaniya si Jared bagaman may sapat na distansiya ang layo nito sa kaniya. Marahil ay napagod na rin ito sa pang-aasar sa kaniya.
"Magandang hapon po, señorita Melissa." Bati sa kaniya ni Mang Tomas."Magandang hapon din po, Mang Tomas." Ganting bati niya.Nang makita kung sino ang taong nasa likod niya ay bahagyang iniyukod ng matanda ang ulo nito bilang pagbati."Sir Jared." Sabi nito."Kumusta po ang mga kabayo?" Agaw niya sa atensyon ng matanda."Okay naman, señorita. Mangilan-ngilan na lang ang mga kabayo pero narito pa naman ang pinaka-magaganda." Sagot ng matanda."Pwede bang makita?"Ngumiti ang matanda saka nagpatiuna na sa pagpasok sa loob ng kuwadra.Totoo ngang iilan na lang ang mga kabayo ngunit malulusog naman ang mga ito.Napabuntong-hininga siya ng makita ang kalagayan ng buong kuwadra.Noon ay okupado ang lahat ng kulungan niyon ngunit ngayon ay iilan na lang ang naiwan. Naalala niya tuloy ang kabayo niyang si Fortune. Ito ang pinaka-maamo at pinaka-magandang kabayo noon. At ito rin ang pinaka-paborito niya sa lahat."Nae-ensayo ba ang mga kabayo dito?" Tanong ni Jared habang nakamasid pa rin sa paligid."Oho, Sir. Palagi hong napa-practice ang mga yan sa pagtakbo. Mabibilis ho at makikisig." Pagmamalaki ng matanda.Naglakad si Melissa hanggang sa pinaka-huling kulungan na may kabayo'ng nakakulong.Isang itim na kabayo ang naroon. Agad itong lumapit sa tarangkahan at tila ini-engganyo siyang himasin ang ulo nito. At hindi niya iyon binigo."Yan si Mustafa. Ang nag-iisang naiwan sa lahi ni Fortune." Ani Mang Tomas habang papalapit sa kaniya."Sanay ba ito'ng sakyan?" Tanong niya."Oho, Señorita. Palagi yang sinasanay ni Señorito Martin." Nakangiting sagot ng matanda."Gusto kong subukan.""Po?""What?" Magkapanabay na tanong sa kaniya nina Mang Tomas at Jared dahil sa sinabi niya."Pakilabas ho, Mong Tomas at susubukan ko." Seryoso niyang sabi."You gotta be kidding. No way you gonna ride that horse." Kontra ni Jared."Siyanga ho, señorita. Isa pa baka manibago kayo sa pagsakay. Hindi niyo pa naman gamay ito'ng si Mustafa.""Ayos lang ho, saka kaya ko pa naman sumakay sa kabayo. Kulang lang sa practice kaya susubukan ko ulit.""No. Hindi ka pwedeng sumakay sa kabayo." Sabi ni Jared na hinarangan pa ang akma niyang pagbubukas ng tarangkahan ng kulungan."Says who?" Taas ang kilay na tanong niya dito."Ako. Hindi ako papayag na sumakay ka diyan.""Wow, sa pagkakaalam ko, fiancé pa lang kita, hindi pa asawa. Kung maka-arte ka diyan parang sigurado kang susunod ako sayo." Inis niyang sagot. "Saka mo na ako manduhan sa kung ano ang dapat kong gawin kung may karapatan ka na." Tinabig niya ito.Nagtagis ang bagang nito dahil sa sinabi niya."Pero senorita, tama naman ho si Sir Jared. Mas mab-"Naputol ang ano pa mang sasabihin ng matanda ng magsalita siya."Sige na, Mang Tomas. Ilabas niyo na para masubukan ko." Seryosong sabi niya.Napatungo na lang ang matanda dahil doon at saka nagmamadaling binuksan ang pinto ng kulungan."Ang ganda mo naman." Namamanghang sabi niya sa kabayo bago ito hinimas."Kahit kailan talaga napaka-tigas ng ulo mo." Sabi ni Jared.Hindi na lamang niya ito pinansin at saka naglakad na palabas ng kuwadra habang hila-hila ang renda ng kabayo.Sa labas ay agad na inihanda ni matandang katiwala ang mga gagamitin niya para sa pagsakay sa kabayo. Sa peripheral vision niya ay nakita niyang may Hila na ring kabayo si Jared.She can't help not to smirk. Alam niyang hindi ito sanay sa horse back riding kaya naman alam din niyang nagpapasikat lamang ito.Agad siyang sumampa sa kabayo at saka saglit na nilingon ang lalaki. Nakatingin ito sa kaniya ng matalim.Walang sabi-sabing pinatakbo na niya ang kabayo.Kasabay ng pagsalubong sa kaniya ng mainit-init na hangin, pakiramdam ni Melissa ay may mainit na kamay din ang humaplos sa kaniyang dibdib.Napaka-nostalgic ng pakiramdam ngayong nakasakay siyang muli sa kabayo after two years ng walang practice. Pakiramdam niya ay lumulutang siya sa kakaibang pakiramdam.Ngunit bago pa man maglakbay ang diwa niya sa kung saan-saang mga bagay ay hinila na niya ang renda, senyales ng pagpapabagal ng pagtakbo nito.Sa di-kalayuan ay dinig na dinig na niya ang papalapit na isa pang kabayo. Alam niyang si Jared iyon."Napaka-tigas talaga ng ulo mo!" Sigaw nito."Hindi ko kailangan ng sermon mo, Aguirre! Kung ayaw mong makita ang mga ginagawa ko, umuwi ka na lang sa inyo!" Ganti niya.Dahil sa nakakainis na tono ng lalaki ay naisip niyang muling patakbuhin ang kabayo palayo dito. Sa totoo lang ay ayaw na sana niyang magkausap pa silang dalawa, pero ito naman ang lapit ng lapit.Alam niyang hindi niya habang- buhay na maiiwasan ang lalaki, but at least she wants to put some space between them up until she can.She knew to herself too that there's still something inside her that refusing Jared's presence. She can feel that there's no more connection between them and it makes her feel uncomfortable.Hinigpitan niya paghawak sa renda at lalo pang pinabilis ang pagpapatakbo sa sinasakyan. Narinig niya ang malakas at pagalit na pagtawag sa kaniya ni Jared pero hindi niya iyon pinansin.Hinila niya pakaliwa ang renda, papunta sa direksyon kung saan nakatira ang mga trabahador ng asyenda. Isang portion iyon ng asyenda kung saan pinayagang magtayo ng bahay ang mga tauhan nila kasama ang pamilya ng mga ito. Sa lugar din iyon nakatira ang pamilya ni Manang Ningning.Ilang metro pa ang layo niya mula sa kabahayang natatanaw ay muli niyang narinig ang pagtawag ni Jared.Seriously? Balak ba talaga nitong sirain ang araw niya dahil sa pagsunod-sunod nito? Ano bang problema nito at panay ang papansin sa kaniya?"Melissa!" Tawag pa nito.Inis na nilingon niya ang lalaki. Ilang metro pa ang layo nito sa kaniya at kitang-kita niya kung paanong hindi ito komportable sa pagpapatakbo ng kabayo.Inis na binawi niya ang tingin at ibinalik sa tinatahak nilang daan.Ngunit huli na para mapansin pa niya ang isang bata at ang hinahabol nitong tuta na paharang sa daraanan niya.Kinabig niya agad ng mahigpit ang renda kaya naman biglaan ang pag-hinto ng kabayo. Sa ginawa niyang iyon ay umangat ang unahang mga paa ng kabayo at hindi niya nabalanse ng tama ang posisyon niya kaya naman agad siyang nahulog.Tumama sa matigas na semento ang balakang at ulo niya kaya agad siyang nakaramdam ng hilo.Iniikot niya ang paningin at nakita ang batang nahihintakutan habang nakatingin sa kaniya. Hawak na nito ang tuta na hinahabol kanina.Sa nakabibinging hilo ay narinig niya pa ang pagtawag sa kaniya ni Jared.Tila nag- flashback sa isipan ang kaparehong pangyayari dalawang taon na ang nakalilipas."Melissa!" Sa nanlalabong paningin ay nakita niya pa ang papalapit na si Jared. "Melissa..."At iyon na ang huli niyang narinig.Nakita niya si Jared sa gilid ng sapa. Natatandaan niya pa na tanging sila lamang ni Jared ang pwedeng pumunta sa sapa'ng iyon. Since highschool ay naging paborito na nilang tambayan ang gilid ng sapa na nasa pagitan ng asyenda Dela Vega at asyenda Aguirre. Nagpagawa pa sila ng tree house sa puno ng mangga at doon sila laging nagpupunta kapag walang pasok sa eskuwela. Ngunit iba ang araw na iyon. Hindi na isang binatilyong Jared ang naroon at hindi na rin isang dalagitang Melissa ang anyo niya. Isang nagdadalang-taong Melissa ang ngayon ay nakaharap sa Asawa niyang si Jared. Tandang-tanda niya ang araw na ito. Ito ang araw na nagbigay bangungot sa buhay niya. Bagaman nakangiti ang kaniyang asawa, alam niyang hindi iyon para sa kaniya. Lumingon siya sa kaniyang likuran at totoo nga ang kaniyang hinala. Isang babae ang naroon. Si Aurelia. Ang anak ng katiwala ng Asyenda Aguirre. Lumapit ito kay Jared na tila ba walang ibang taong naroon. At tulad ng parehong eksena, Kitang-kita n
"Bakit kanda-haba yang nguso mo diyan? Pati noo mo 'di na yata tatablan ng plantsa dahil sa kunot." Biro ni Isang kay Martin ng makita siya ng dalaga sa terasa. "Huwag mo muna akong kausapin, please lang. Wala ako sa mood makipag-usap." Seryosong sabi ng binata. "Ay taray... Leave me alone ang peg." Biro pa nito. "So, may problema ka nga? Pwede mo naman i-share sa akin kung mabigat na, di ba?""Pwede ba, Isang? Just leave me alone. I want to be alone." Inis na sabi niya."Okay." Itinaas pa nito ang dalawang kamay. "Ang sa akin lang naman nandito lang ako kung kailangan mo ng kau-""Leave. Now." He cuts her off. Isabella just shrugged her shoulders and leave. As much as Martin want her to stay beside him, he would rather not tell her. It was his family's personal issue and he didn't want her to see how stressed out he was right now. Although they are best friends since young, showing her how vulnerable his situation is was the least thing he wanted to do. Idagdag pa ang nakakayamot
Sabado. Alas dos ng hapon ay tumulak na sila ni Martin papunta sa bahay ng mga biyenan ng kanilang ate Madeline. Kulang isang oras din ang biyahe kaya naman ang pick-up truck ni Martin ang sinakyan nila. Hindi na sila nag-abalang sabihan pa ang kanilang ama tungkol sa okasyon. Alam naman nilang wala rin silang mapapala kapag sinabi nila iyon dito. "Excited na akong makita ulit si ate Madeline. Ang tagal na rin kasi naming hindi nagkita." Ani Isang na naka-upo sa backseat. Katabi nito ang mga pasalubong at mga regalo nila para sa daratnang mag-anak. "Mukha ngang excited ka. Di ka nga nakapag-ayos eh." Biro ni Martin na sumulyap pa sa rear-view mirror. "Anong hindi? 'Di mo ba nakikita? Nag-ayos ako 'no?" Ngumuso pa ang dalaga. "Ah, nag-ayos ka na pala sa lagay na yan? Akala ko kasi nangudngod ka habang nagpo-floorwax dahil sa pula ng mukha mo." Ani Martin na hindi na napigilan ang pagtawa. Pati si Melissa ay tuluyan na ring napatawa dahil sa sinabi ni Martin. Totoo kasing napasobr
Actually, mukhang mabait naman si Richard. Iyon ang nasa isip ni Melissa habang kausap niya ang binata. Napag-alaman niya mula kay Madeline na anak si Richard ng may-ari ng Rancho Fuentes na siya ring pinagta-trabahuan ng biyenan ng kaniyang ate Madeline. Kahit na alam na niyang may sinasabi sa buhay ang binata, hindi naman niya ito kinakikitaan ng ano mang bahid ng ere sa pagkilos at pagsasalita. "Balita ko, may pasayaw si Mang Gener para sa mga dalaga at binata maya-maya." He said out of the blue. "Really? I thinks it's cool." Inilibot niya ang paningin upang hanapin si Martin. At hindi naman siya nabigo. Nakita niya itong nakikipag-kuwentuhan ilang mga dalaga doon. Gusto niya sa itong tawagin at paalalahanan para sa kanilang pag-uwi. "Yeah. So, are you gonna wait for it?" Ibinalik niya ang atensyon sa kausap. "Ha?" "Sabi ko, maghihintay ka ba hanggang mamaya?" Ngumiti muna siya bago umiling. "Naku, baka hindi na. Gabi na rin kasi kaya kailangan na naming umuwi." "Ganon ba
Hindi pa man nakakalapit si Melissa Kay Martin ay may humila na sa kaniya. Nang lingunin niya kung sino iyon ay si Madeline ang nakita niya. "Ate..."Seryoso ang mukha ng panganay niyang kapatid kaya hindi pa man ay alam na niya kung para saan ang ikinilos nito. "Mag-usap nga tayo." Sabi nito ng makarating na sila sa loob ng bahay. "Anong eksena yon, Melissa? Tama ba ang narinig ko? Magpapakasal ka ulit sa Jared na yon?" Sunud-sunod na tanong nito. Nag-iwas siya ng tingin sa kapatid. Alam niyang sa ginawa niyang iyon ay alam na nito ang mga piping sagot sa mga tanong kanina. "Ano ka ba naman, Melissa?!" Mariin nitong sabi bago napasapo sa sariling noo. Hindi maipinta ang mukha dahil sa mga nalaman. "Ano bang pumasok sa utak mo at magpapakasal ka na naman sa lalaking yon?"Sa totoo lang hindi niya rin alam ang isasagot o sasabihin sa kapatid. "Nakalimutan mo na ba kung anong nangyari noon? Bakit inuulit mo na naman?" Nagpalakad-lakad ito sa harap niya. "Huwag mo'ng sabihin sa akin
Saglit na natigilan si Melissa ng magtapat na ang mukha nila ni Jared. Gahibla na lang ang pagitan niyon at kitang-kita niya ang kislap ng galit sa mga mata ng lalaki. Nang tila mahimasmasan ay agad niya itong itinulak. Ngunit mahigpit ang pagkakahapit sa kaniya ni Jared kaya lalong mas lumapit ang mukha nito sa mukha niya. Ibinaling niya ang mukha upang makahinga ng maayos. Pakiramdam kasi niya ay tila nauubos ang hangin sa pagkakalapit nila ng mukha. "Let go of me." Paanas ngunit mariin niyang sabi. "No. Not until you realize you shouldn't be thinking about cheating with another guy. Not on me, Melissa. Not on me.""What the hell?" At this point, totoong galit na ang nararamdaman niya. "Pwede ba bitaw--" itutulak na sana ito ng bigla nitong ipaharap sa mukha nito ang mukha niya. Dahilan upang magtama ang mga labi nila. Jared wasted no time, he roughly kissed her in an instant. At kahit nakahuma na siya at pilit itong itinutulak ay wala pa ring laban ang lakas niya sa lakas ng l
Iginugol ni Melissa ang buong maghapon sa pagsama kay Martin sa pagta-trabaho nito sa hacienda. Maka-ilang beses din siyang napahanga ng bunsong kapatid sa mga gawaing hindi niya inakalang kakayanin niyong gawin. Martin is truly thousand miles different from the other youngsters na anak ng mga haciendero. At his age, he already worked too hard para sa lupain ng mga Dela Vega. Instead of going with friends and fooling around with girls, heto ang kaniyang kapatid, batak ang katawan at bilad ang balat sa sikat ng araw. "Nakakatuwa po'ng tingnan si Martin, ate Melissa." Ani Isang habang pinagma-masdan nila ang bawat pagkilos ng binata. Kasalukuyan itong tumutulong sa pagpapastol ng mga baka papasok ng kulungan. "Oo nga. Parang kailan lang totoy pa siya. Sandaling panahon lang akong nawala pero heto at napaka-laki na ng ipinagbago niya." Nakangiting sabi niya. "Oo nga po. Sa totoo nga niyan, halos lahat ng anak na babae ng mga tauhan sa hacienda, humahanga kay Martin. Napaka-sipag kas
Nagmamadaling pinuntahan ni Soledad si Artemio sa study room nito ng makarating sila ng mansion. "Guess where I just came from?" Padabog nitong inilapag sa sofa ang shoulder bag nito. Walang reaksyon ang mukha ni Artemio ng mag-angat ito ng paningin mula sa binabasang papeles. "Alam kong nagpunta ka sa mga Dela Vega." Tila walang ganang sagot nito. "Right! Galing nga ako sa mga Dela Vega." Inis na sabi ni Soledad. "Well, let me guess. Nagkasagutan kayo ng isa sa mga anak ni Roberto?" Isinandal ni Artemio ang sarili sa backrest at tinitigang mabuti ang asawa."Napaka-impertinente!" Kulang na lamang ay maglupasay sa sahig si Soledad dahil sa sobrang inis. "Kung umasta ang mga iyon ay napakataas ng tingin sa sarili. Mga hampas-lupa! Mga walang modo!"Napa-iling na lamang ang lalaki sa nakikitang reaksiyon ng asawa. Ramdam na ramdam niya ang matinding inis na meron ito para sa mga nakababatang Dela Vega."Sa tagal ng panahong magka-kilala kami ni Roberto, ganoon ko din ka-kilala ang