Sebastian's POV"Let's try to work it out, our marriage. Let's try to work it out. Malay na 'tin baka pwede pala."That is also want I want. I can't express how happy I was to hear that from her. She wanted us to try to work things out in our marriage. I was about to smile, but I suddenly remembered something."What about the divorce you want?" Seryosong tanong ko sa kanya.Nakagat nito ang labi habang umiiling. "Pag-usapan na'tin 'yan kapag talagang hindi talaga nag work ang marriage na'tin," sambit niya.I couldn’t help but gasp. I wish she would get the word divorce out of her mind, but who am I to ask for that?Pinalapit ko siya sa'kin at nang makalapit ay niyakap ko siya, binaon ko ang mukha sa leeg niya."That is also what I want. Subukan na'tin, but if this marriage really doesn't work... pipilitin ko," paos na sambit ko at hindi maiwasang halikan ang leeg niya.Akala ko hindi siya seryoso sa sinabi niya noong gabing 'yun. Oo at may parte sa'kin na naniwala, pero may parte rin
"Mangangahoy ha?" Rinig ko ang pang-aasar sa kanya nang sabihin niya iyon.I can't help but smile. Damn! I can't control myself. Gusto ko siyang paligayahin ng pa-ulit ulit. Gusto ko siyang angkinin.'Yong ngiti ay naging tawa. "Mangangahoy naman talaga dapat tayo, pero bakit kasi nagpabuhat ka sa'kin? Nagising tuloy," sambit ko.I'm just joking a while ago. Wala naman kasi akong nakitang ahas kanina doon, pero hindi ko akalain na ganoon siya magugulat. Yumakap ito at nagpabuhat pa. Kasalanan ko ba kung ibang ahas ang nagising.Kinurot niya ako. "Bakit ka kasi nanggugulat? Natatakot na nga ako na baka may ahas."Again, I can't stop myself from smiling. Damn! May ahas naman kasi talaga,kaya lang nakakabit sa'kin. "How can you be so gwapo kahit may balbas?" Tanong nito sa'kin pagkatapos niya akong titigan ng matagal.Why, Zari? Inlove ka na ba sa'kin? Sabihin mo lang at pakakasalan na kita, pero sa puntong 'to hindi na simple, mas engrande pa sa engrande.I still can't believe it. I fe
A few months have passed, and I want to tell her the truth. I have a feeling that if I don't tell him as soon as possible, I'll regret it, but I really can't find the right time to tell her."Pa, gusto ko nang sabihin sa kanya," sambit ko at binitawan ang ballpen na hawak ko.Inihilamos ko ang kamay ko sa mukha ko. Hindi ako maka concentrate sa ginagawa ko. Habang tumatagl ay mas lalo akong kinakabahan. Habang tumatagal ay mas lalong ayaw ko na siyang pakawalan. Habang tumatagal ay gustong gusto ko na siyang angkinin"Then tell her, Son," sambit ni Papa at lumapit para lagyan ng wine ang baso ko."But how?" Napahilot ako sa ulo ko.Bumuntong hininga siya. Wala itong sinabi. Tinapik lang niya ang likod ko. Alam ko na kapag siya ang nasa lugar ko ay hindi niya rin alam kung paano sasabihin kay Zari. Hanggang sa dumating ang araw na kinakatakotan ko. Damn! Napatitig ako sa kamay ko nang bitawan iyon ni Zari dahil nasa harap niya ang taong kakompitensiya ko sa puso niya. Binitawan niya
Damn it! No! Zari is mine! Sana sinabi ko na lang ang totoo. Kung sinabi ko sa kanya nang mas maaga ay hindi aabot ng ganito."Let me explain, Zari-" mahina kong sambit, pero pinutol niya ang sasabihin ko.Heto na ang kinakatakot ko. Niloko ko siya. Pinagmukha ko siyang tanga. Pinaniwala ko siya na kasal kami kahit hindi naman. Natatakot ako sa magiging desisyon niya pagkatapos ng mga nalaman niya."You know what, Ate Zari is a good person, base noong nakasama ko siya, so napapatanong rin ako kung bakit, but knowing Kuya, siguro ginawa niya iyon kasi wala siyang tiwala kay Ate Zari. Galit si Kuya sa mga gold digger and baka iyon ang tin--"Fucking shit! That's not true! Oo at iyon ang dahilan kaya ko pinalabas na hindi na ako mayaman, na wala na sa'min ang kompanya, pero hindi totoo na iyon ang dahilan kaya ko hindi pinasa ang marriage contract! I want to explain my part, pero paano?Nanghihina ako nang kwelyuhan ako ni Miguel. Wala naman na roon ang atenyon ko. Titig na titig ako kay
Zariah's POV "Zariah, are you listening?" I blinked, catching a glimpse of my boss. When I noticed the eyes of my co-worker with me in the conference room, I immediately sat up straight. Gusto kong murahin ang sarili ko dahil nawala nanaman ako sa sarili ko. Zari, ano ba! Wala ka na dapat pakealam kay Sebastian. Hindi kayo kasal, walang kayo. Pinaniwala ka lang niya at niloko. Bakit ba hindi ko siya maalis sa isip ko? Dapat ang gawin ko ay kalimutan na siya. "I'm sorry, Ms. Zoler. What is it again?" Nahihiyang tanong ko. "My ghad, Ms. Fuente! Pinagbigyan na nga kita na bumalik ulit rito sa trabaho mo tapos hindi ka man lang nakikinig," pagalit na sambit ni Ms. Zoler. "I'm sorry, Ms. Zoler," sambit ko na lang ukit. Kinagat ko ang labi at napayuko na lang. She said it again so I could hear it. I couldn't help but gasp. It's been two weeks, but it feels like yesterday. Hindi ako makauwi sa bahay dahil siguradong papagalitan ako ni Daddy sa pag-uwi at pag-alis sa probinsya. Sigu
Hindi ko maiwadang isipin kong sino ang dating CEO ng Samaniego Corporation. Ang papa ba ni Sarmiento? O ang Kuya niya? Bumuntong hininga ako. Wala pa talaga akong kaalam alam sa buhay ni Sabastian.Nang uwian ay nakita ko agad si Sandara na hinihintay ako sa labas ng kotse niya. Na miss ko na rin ang mag drive. King pwede lang na pumuslit sa bahay para kunin ang kotse ko ay ginawa ko na."At bakit para kang sinakluban ng langit at lupa?" Tanong nito sa'kin habang lumalapit sa driver seat.Hindi ako sumagot at pumasok muna. Nang makapasok na kaming dalawa ay saka ako nagsalita."May tatrabahuin agad ako," sambit ko habang nakasimangot."Dapat masaya ka diba?" Tanong nito.Inirapan ko siya. "Paano ako magiging masaya? Ms. Zoler want me to designed a uniform of a construction worker. Ayoko. Gusto ko gown gagawin k-- What the hell!" Inis kong sambit ng batukan ako ni Sandara."Bumalik ka lang dito parang bumalik ka nanaman sa pagiging maarte mo! Nasaan na 'yung kaibigan kong walang arte
"Pasok ka na?" Napasulyap ako kay Sandara na nakahiga sa sofa habang nanonood sa TV.Minsan hindi ko mapigilang mainggit sa babaeng 'to. Ang sarap sarap nang buhay niya. Kahapon pa pasyal ng pasyal. Gusto niya akong isama, pero hindi ako makasama dahil nagpapabango ako sa boss ko. Dalawa lang silang magkapatid, ang panganay ay si Russel, mas matanda siya ng dalawang tao sa'min ni Sandara.Sigurado na ang future ni Sandara dahil both her parents and brother want her happy, spoiled siya. Lahat ng gustuhin ay ibibigay sa kanya."Ano pa nga ba? Oo papasok na ako. Ano gagawin mo ngayon? Mamamasyal ulit? Date?" Tanong ko habang tinitignan ang bag ko dahil baka may nakalimutan ako.Napasulyap ako sa kanya nang maupo siya. "Wala kang pasok bukas diba? Bar tayo mamaya?" Tanong nito."Ayo--""Come on, Zari! Don't say no! You are single kaya dapat lumabas ka. Simula noong dumating tayo rito ay trabaho at condo ka na lang," sambit nito."Pero, Sand--""Palagi mo na lang ginagawang busy ang saril
Sabi na, sana hindi na lang ako pumunta at sumama rito. Nakaupo na kami sa round table ni Sandara at mula sa kinauupuan namin ay nakikita ko ang papalapit na si Miguel. He want to talk to me after that night, but minabuti ko na sabihing kailangan ko muna ng time. Binigay naman niya sa'kin 'yun."You know what? Akala ko ang unang mangyayare pagkatapos nang nangyare sa probinsya ay magbabalikan kayo ni Miguel," sambit ni Sandara na nasa gilid ko."Miguel is my sister's fiance, Sandara," sambit ko.I don't know. Parang wala na akong planong balikan si Miguel. Hindi ko alam kung bakit naging ganito? I'm in love with him. Hindi naging maayos ang paghihiwalay namin dahil hindi ko ginustong hiwalayan siya, pero ngayon, wala sa isip ko ang magkaroon ulit ng relasyon sa kanya."Really? 'Yun ba talaga ang dahilan? O baka iba na ang tinitibok niyan," sabay sulyap niya sa dibdib ko."Si Miguel pa rin, Sandara, kilala ko ang sarili ko. Sadyang kapatid ko lang talaga si Trixie-""You still consider