Sebastian's POV"What? Can you repeat what you said, Sebastian!" Mula sa gilid ni Papa ay dumungay si Mama.I called Papa through video call to say that I wanted to marry Zariah. I am alone here in my room because she still prefers to sleep in the guest room. Kanina pa ako tingin ng tingin sa pinto ko na baka magbago ang isip niya at matulog ngayon dito sa tabi ko. Sinabi ko naman sa kanya na hindi ko ila-lock ang pinto, pero wala ata siguro siyang balak.When she showed me the marriage certificate, I went straight to the house to ask my dad and get the mayor's number. I'll call and ask the mayor that night, and there I'll learn what really happened."Ma, can you all come here tomorrow? Can you help me surprise my wife?" Umayos ng upo si mama nang marinig iyon. Iniharap pa niyang mabuti ang camera sa kanya."Surprise? Can kind of surpris--""I want to marry her again in the hidden garden." Ang hidden garden kung nasaan ang treehouse na pinuntahan namin ni Zariah ay binili noon ni lol
"Mr. Fuente, thank you for coming. Zariah will be happy because you are here," I said to Mr. Fuente and sat next to him.Sinabi nito na hindi siya pupunta, pero nandito siya ngayon. Tinapik nito ang balikat ko."Sana lang ay masaya ito na nandito ako," sambit nito.Busy ang iba sa pag-aayos pa ng kailangang ayusin. This place is a perfect place to marry her again. Hindi na ako makapaghintay."Huwag mong sasaktan ang anak ko. Buong buhay niya ay nagkulang ako bilang ama niya. Gusto ko na ngayon ay maging masaya siya," sambit nito.Natahimik ako at pumasok sa isip ko ang sinabi ni Papa kanina. Nakita raw ni Papa si Mr. Fuente noong kinasal kami sa tabing dagat ni Zariah. Hindi ito sigurado kong siya nga iyon kaya hindi niya nasabi agad, kaya ngayon gusto kong tanong 'yun. "Noong kasal namin sa tabing dagat, pumunta ka po ba? My dad saw you," ani ko. Ramdam ko ang pagkatigil niya."Gusto kong dumalo, pero nauunahan ako nang hiya kay Zariah. I hurt my daughter many times. Hindi ko deserv
Sebastian's POV "Who is she?" Tanong ko sa kaibigan kong bartender habang hawak-hawak ang iniinom kong alcohol. It's not new for me to see a woman dancing seductively, especially since I've been to a few bars many times, but I can't help but notice the woman in the center. I'm not sure why I can't take my eyes off of her. "Sino diyan?" Tanong nito. "'Yung naka pula," sambit ko. Sumasayaw ito na para bang wala itong pakealam sa paligid niya. Uminom ako ng wine habang hinihintay ang sagot niya. "I don't know. Ngayon ko lang siya nakita. Type mo? Bago 'yan ah. Kailan ka pa nagkainteres sa babaeng nakita mo rito sa bar?" Tanong nito sabay iling. "Sa tingin mo kung ganyan kumilos may boyfriend?" Tanong ko habang nakatitig pa rin sa babaeng iyon. She's hot. Hindi ko maiwasang mapatitig sa kanya. Para siyang nang-aakit sa sayaw niya. At aminin ko, isa ako sa naaakit niya. Maraming nakatingin sa kanya, at isa na ako roon. "Woah! Type mo nga?" Natatawang sambit niya. Nilagok ko ang
Tinaas taas ko ang kamay ko at isinabay ang kamay at katawan sa malakas na musikang umaalingaw ngayon sa buong paligid ng bar. Sinusubukan kong tanggalin sa isip ko ang pinag-usapan namin kanina ng Daddy ko.Gusto kong makalimot, kahit sandali lang. Subrang sama ng loob ko sa naging usapan namin ni Daddy. Hindi man lang niya ako inisip, ako na panganay na anak niya. Ako na anak niya.How can he be like that? I'm also his daughter! Bakit kailangan ang anak niya sa babaeng iyon ang palagi niyang pinapaburan?! Ayos lang sana kong sa ibang bagay niya papaburan ang anak niya sa babeng iyon, pero hindi, eh! Bakit ako pa!Bakit siya ganoon! He wants me to marry a man that I didn't even know, kahit nga pangalan niya ay hindi ko alam. Kalokohan! Napakalaking kalokohan ang gusto niyang gawin ko!"Zar
"My house, my rule," I touched my forehead and laughed when I heard what he said. His house, his rule? "What's funny?" kunot noong tanong nito. Nakitaan ko rin ng inis sa mukha niya. Lumapit ako sa pintuan at pumasok sa bahay niya, inilibot ko ang tingin ko bago magsalita. "Makapagsabi ka ng my house, my rule, Ito lang naman ang pinagmamalaki mo. Noong mayaman pa kayo, hindi niyo ba 'to pinarenovate? My ghad subrang luma," sambit ko. Pagpasok ko ay kitang kita ang sikip ng bahay, hollow blocks nga ang ginamit, pero ang bintana ay gawa sa plywood, nilalagyan ito ng kahoy para mabuksan. Cheap! "Iisa ang kwarto, iisa ang kama. Lumaki ka sa manila, hindi naman siguro bago sayo ang matulog katabi ang lalake," sambit nito
Zari's POV"Paglulutuin mo ako diyan?" Hindi makapaniwalang tanong ko habang nakatitig sa kahoy na may apoy na.Ang sarap ng tulog ko nang bigla niya akong ginising. He want me to cook our dinner, shempre umayaw ako, pero damn! Hindi ko maiwasang alalahanin kong bakit biglang nandito ako ngayon hawak hawak ang isang palayok.***"Ano ba! Natutulog ako!" inis akong bumangon at tinignan ang walang hiyang gumising sa akin.Hindi ako makapaniwalang nakatulog ako sa ganitong kainit na lugar. Walang aircon, tanging electric fan at ang hanging pumapasok mula sa bintana lang ang nagbibigay ng hangin at lamig.
Nakatitig ako sa puting bistida na nasa harapan ko, nakalagay ito sa kama. Unti-unti ko iyong nilapit at hinaplos.Dahil sa isang desisyon. Dahil sa isang kasunduan malalagay ako sa ganito.Ikakasal na ba talaga ako sa araw na 'to? Mapait akong ngumiti. Hindi pa rin ako makapaniwala. Ayokong umiyak at ayokong ipakitang apektado ako, pero hindi ko mapigilan. Subrang sakit mawalan ng karapatang pumili ng papakasalan.Mula pagkabata, sinabi ko sa sarili ko na maghahanap ako ng taong mamahalin ko at mamahalin ako. Taong papakasalan ko, pero hindi na iyon mangyayare.Mabilis kong pinunasan ang tumulong luha ko nang bumukas ang pinto. Seryoso akong tumingin kay Sebastian, ang taong papakasalan ko."Parating na ang pamilya ko," sambit nito.Tumitig siya sa'kin. Kaawa-awa na ba ako?
I'm at a loss for words. What am I supposed to say? Should I say anything? Haisst! Ewan! Napapikit ako at sinubukang mag-isip. Hindi ako handa sa sinabi niya. Mabuti na lang at hindi na siya naghintay ng sasabihin ko. Hindi ko maiwasang makahinga ng maluwag. Sunod ay isa-isa na ring nagpakilala ang pamilya ni Sebastian. Ang pinakabatang kapatid ni Sebastian ay si Sindy. Aldrin naman ang pangalan na Kuya niya, habang ang papa niya ay si Papa Lito. Napanguso ako. Papa Lito? Kailangan ba tawagin ko silang ganoon? Hindi ako sanay na tawagin na Papa at Mama ang mga taong ngayon ko lang nakilala, pero mainit ang pagtanggap nila, kaya ayaw kong maging bastos. "Let's go. We still have time to decorate the place," bi