"Gusto ko maligo," sambit ko habang nakatingin na ngayon sa tubig.
Ibinaba ko ang kamay para maramdaman ang tubig.
"What? No. Malalim rito," sambit nito.
Napangiwi ako. Napaka Kill joy naman ng isang 'to. Malalim? Anong akala niya sa'kin? Hindi marunong lumangoy?
Tumayo ako kaya napasulyap siya sa'kin.
"I said malalim," ulit nito sa sinabi.
"Oh? Eh ano ngayon kung malalim?" Nakataas na kilay na tanong ko.
Bago pa niya ako mapigilan, I've already taken off my t-shirt. My red push-up bra was now viewable. On my upper body, I'm only wearing a push-up bra.
Dahil sa pagtanggal ko sa damit ko ay ramdam ko na agad ang hanging dumampi sa balat ko. Mas lalo ko tuloy gustong lumusong na sa dagat para maligo.
"Come o
"Ang tapang tapang mo pang sabihin kanina na stay on bed all day tapos nakaganito lang ako para kanang nasisilihan," sarkastik kong sabi at hinarap na ang dagat."Hey!"Rinig kong pigil niya nang magdive na ako sa dagat. Tama nga siya, malalim rito, pero kaya ko. I'm a swimmer, pero noong highschool pa lang 'yun. Sumasali ako sa mga kompitisyon sa paglangoy.Umahon ako. Pag-ahon ko ay tinanggal ko ang tubig sa mukha ko at pinaraan ang palad sa buhok ko patalikod. Ngunit nang tignan ko ang kinaroroonan si Sebastian ay wala siya roon. Wala siya sa bangka.Nasaan siya? 
Sinimangutan ko siya at inirapan. Halos manluma ako nang mapatingin sa bangka. Ngayon, paano ako aakyat? Ibang klase ka, Zariah. Where is your brain? Why do you seem to have lost your brain, Zariah?"Need help, asawa ko?" Napaharap ako sa kanya agad at naisandal ang ulo sa bangka nang maramdaman ko ang paghinga niya sa leeg ko."Nababaliw ka na ba!" Inis na sambit ko"No, of course not. I just want to ask if you want or need help?" Tanong nito na ngayon ay may ngisi na labi.Teka nga, diba ako kanina ang nang-iinis sa kanya dahil para itong nasisilihan sa pwet nang makitang naka bra lang ako, bakit ngayon siya na ang nang-iinis at nang-aasar?"No! I don't want your help. I don't need your help. And wh
Relax na relax na ito habang nakaupo. Hindi ko maiwasang mapasulyap sa katawan niya. Basa pa ito at kitang kita ko ang pagtulo nang basa niyang buhok sa mukha at katawan niya.Teka! Bakit ba ako roon nakatingin! Napailing ako inilubog ang ulo sa tubig. Pimikit ako at kinagat ang labi. Gumising ka, Zariah! Maghunos dili ka! Kailan ka pa natulala o napapapatitig sa katawan ng lalake?Hindi ko namalayan na napatagal ako sa tubig. Napamulat ako nang may narinig na lumubog sa tabi ko. Napaawang ang labi ko nang makita si Sebastian. Mabilis akong umahon, sunod ay siya."Tutulungan mo na ako?" Nakangiti kong tanong.
Zariah's POV"Hey! Ano ba kasi 'yun? Bakit di ka namamansin?" Tanong ko sa kanya.Mula kanina at hanggang sa pagdating namin ay hindi niya ako pinansin. Oo, as in, hindi niya ako pinapansin, ni tingin nga ay hindi niya mabigay.Ayos lang naman kami kanina ah. Grabe pa nga 'yung pang-aasar niya sa'kin kaya bakit bigla bigla na lang siyang magiging ganito?Tulad kanina ay hindi pa rin niya ako pinapansin. Nagpatuloy lang siya sa pagputol ng kahoy na para bang wala ako roon."Sebastian, yuhoo!" Tawag ko pa sa kanya.Napansin ko ang pagkatigil nito at sumulyap sa'kin. Napangiti ako dahil tumingin na siya, pero naglaho rin iyon nang mapagtanto na bakit kailangan kong ngumiti dahil sa i
"Iwan mo na 'yan diyan," sambit ko nang aamba siyang pupulutin ang basag na paso.Napapikit ako, nakalimutan ko atang matigas ang ulo ng napangasawa ko. Mabilis ko siyang nilapitan at pinatayo."Bakit ba ang tigas nang ulo mo," kunot noong sambit ko."Seby, may sugat siya," rinig kong sambit ni Jucy.Binaba ko ang paningin ko. Tinignan ko ang kamay niya na ngayon ay nasa likod na niya.Zariah's POV&
Zariah's POVTeka! Are he going to kissed me? Napakapit ang isa kong kamay sa lababo sa likuran ko. Bakit parang mas lumalapit pa siya? Teka! Anong gagawin ko!Pigil na pigil ko ang paghinga dahil sa subrang lapit namin. Hindi ko alam ang gagawin ko. Kung itutulak ko ba siya o ano. Hindi ako makagalaw, pero dahil sa isang boses para akong nagising."Seby!" Mabilis at malakas kong itinulak si Sebastian nang marinig ang boses ng bisita niya.Hindi ko alam kung paano ko siya nagawang itulak at paanong nakaya kong ilayo siya sa'kin. Ilang segundo ay nakita ko nang nasa pinto na si Jucy."Ayos lang ba kayo?" Tanong nito habang nakatingin sa'kin at sunod ay kay Sebastian.Hindi ko siya magawang tignan. Ewan. Hindi ko alam kong bakit ang lakas lakas nang kabog ng dibdib ko.&n
"Pasensya na kanina. Huwag mong pansinin ang sinabi ni Tonton."Napasulyap ako sa likod ko nang marinig na may nagsalita. Lumayo muna ako roon at pumunta muna sa tabing dagat nang matapos na akong kumain. Habang si Sebastian ay nandoon nakaharap sa ilang nag-iinuman.Mukhang mula ngayon ay makakasanayan ko nang tumambay sa tabing dagat. Nakakarelax din kasi.Pansin kong ayaw sana ni Sebastian na uminom, ngunit wala itong nagawa dahil inabutan at inimbita siya ni Mang karding. Kilalang kilala rin siya rito, pero diba mayaman naman siya noon at siguradong tumira siya sa manila noong mayaman pa siya, pero bakit kaya close na close siya sa mga taong nandito.
Napakurap-kurap ako at talagang wala na akong nasabi. Gulat na gulat ako sa sinabi niya."Ah... okay," sambit ko na lang at nag-iwas na lang nang tingin."So you're from manila, I am too," sambit nito, rason kung bakit nakuha niya ulit ang atensyon ko."Talaga?" Tanong ko."Joke," sabay tawa nito.Napangiwi ako. I thought he was from Manila. Did he think we were close enough for him to make a joke?"Hindi ako taga manila, pero doon ako nagtatrabaho," sambit nito.Napatango na lang ako. "Okay," sambit ko."Zariah," napasulyap ako sa likod ko nang marinig ang boses ni Sebastian."What? Tapos ka na uminom?" Tanong ko, pero wala sa'kin ang atensyon niya, kundi nasa taong nasa tabi ko."Bro! You know Zariah?" Tumayo si Steve at hinarap si Sebastian. Nakangiti si Steve, pero si Sebastian ay seryoso lang ang expression."Pinapatawag ka ni Jucy, kumain ka na raw," seryosong sambit ni Sebastian na kay Steve."Hindi pa naman ako gutom, at nag-uusap pa kami ni Zariah." Si Steve.Sebastian glanc