Chapter 3

(Tianna POV)

Umirap ako sa hangin. Delulu ata itong si principal, eh. Hindi ba niya napapansin na laging masama ang tingin sa akin ni Lev.

“Malabo pong mangyari iyang gusto ninyo,” mahinahon ngunit may diin kong sabi.

“Please, Ms. David. We really need your help in this,” Nagmamakaawang aniya.

Aba, parang nagbago ang ihip ng hangin ngayon, ah. Kanina ang tapang lang.

Lihim akong napangiti. “Hindi ko po talaga kayang gawin iyon,” I said weakly.

“Kung hindi mo gagawin ito ay malabo na tayong makakuha ng investment sa ibang company dahil binalaan na nang tatay ng nakaaaway ni Sierra ang mga ito at alam mong may kasalanan ka rin sa nangyari, Ms. David. Pabaya kang guro! Kung tutuusin ay pwede ka nang sibakin sa trabaho mo pero naawa ako sa’yo kaya umayos ka!” galit na anito.Tumalsik pa talaga ang laway ni principal.

Napapikit ako at mariing pinunasan ito ng aking panyo… grabe. Napangiwi pa ako nang naamoy ko iyon…ang baho.

Nako! Hindi ako pwedeng mawalan ng trabaho. Talaga naman, oh! Hirap na hirap ko ngang nakuha ang trabahong ito tapos mawawala pa. Ang hirap pa namang maghanap ng trabaho ngayon lalo na at kailangan ko ng pera para sa lingguhang dialysis ni nanay.

Tumikhim ako. “Principal, hindi ko po ginusto ang nangyaring away sa pagitan ng mga bata at isa pa ay ginagawa ko po nang maayos ang trabaho ko…at isa pa po…” tinignan ko si principal na naghahabol na nang hininga, “ay wala pong gusto sa akin si Mr. Gray.”

Tinignan niya ako ng masama. “Gawin mo na lang, Ms. David.”

Napabuntong-hininga ako. Wala na naman akong choice. Paborito talaga akong utusan ni principal.

Kinuyom ko ang kamao ko at pilit na ngumiti. “Sige po, susubukan ko pong kumbinsihin si Mr. Gray.”

Principal looked so pleased. “That's great. You should go to his company as soon as possible. Ito ang mga presentation at business proposal.” Inabot niya sa akin ang flash drive at mga documents.

Sinigurado ko na kabisado at gamay ko ang nilalaman ng business proposal para hindi naman ako mapahiya kay Lev, sobrang perfectionist pa naman niya. Naalala ko sa tuwing may projects at magkagrupo kami ay hindi pa rin ako nakakatakas sa mga puna niya. Gusto niya na palaging pulido ang trabaho niya.

Nagsuot din ako nang maayos at pormal na damit, nag-skirt ako na pinaresan ko ng puting blouse at black na blazer. Naglagay din ako ng manipis na make-up para naman hindi ako mukhang pa**y sa sobrang putla. Kailangan maganda ako, ‘no para alam niya ang sinayang niya. Humagikhik ako sa naisip.

Huminga ako ng malalim bago lumapit sa middle aged woman na secretary ni Lev. “Good afternoon po, ma'am. I'm from Zenitrisse Academy, Tianna Sloane David, I was sent by Mr. Gomez as his representative,” magalang kong pakilala.

Tumango ito. “Good morning po.” May pinindot ito sa computer at tsaka tinignan ako. “Yes, however the appointment was rescheduled at 4 PM due to the delay of the flight of Mr. Gray.”

Kumunot ang noo ko. “Bakit hindi po kami na-inform?” Mahinahon kong tanong.

“It was unexpected, Ma'am. It just happened now,” anito.

Tumango ako at ngumiti. Umupo na ako sa waiting area. Mabilis lang naman, ang dalawang oras… Okay lang sa akin lalo na at kami ang may kailangan sa kanya.

Sumapit ang ala-sais ng gabi, wala pa rin si Lev. Ilang ulit na akong nag-follow-up sa secretary niya ngunit isa lang ang sagot nito, “malapit na po”. Tinanong ko rin kung nasaan ba si Lev ay nasa Japan daw. Gaano ba kalayo ang Japan sa Pilipinas at inabot na siya ng limang oras, huh?!

Gustong-gusto ko nang pumutok sa inis pero pinigilan ko ang sarili ko… be professional, Tianna. Hiindi ko rin naman maaway iyong secretary dahil ilang beses na rin talaga siyang tumawag at ginagawa niya ang trabaho niya pero kay Lev ako naiinis, pinap***y niya ang tawag sa tuwing tumatawag ang secretary nito. Sinasadya ba ng hinay**** na ito ang paghintayin ako?!

Dinalaw na din ako nang antok kaya pinikit ko muna ang mga mata ko. Pagdilat ko ay tinignan ko ang suot kong relo ay alas-nuwebe na ng gabi ngunit wala pa rin siya ay lumapit akong muli sa secretary na hanggang ngayon ay hindi pa rin umuuwi dahil nandito pa ako. “Ma'am, darating pa po ba si Mr. Gray?” Nagtitimpi kong tanong.

“Susubukan ko po ulit silang tawagan, ma'am.”.

Tumango ako at pinanood siyang i-dial ang cellphone number ni Lev.

“Hello,” relax na bungad ni Lev.

“Hello po, Sir?” aniya ng secretary niya.

Sa wakas! Sumagot din ang lalaking ito. Ramdam ko ang panginginig ng katawan ko sa inis at gutom. Sinenyesan ko ang secretary niya na ako ang kakausap. Alanganin pa ngang ibigay sa una pero pinilit ko kaya ibinigay rin.

“Hello-hello kang loko ka! Nasaan ka na?!” galit na sigaw ko sa kay Lev.

Tumawa ito nang mahina. Aba! Talaga naman. Nagawa pa talagang tumawa. “Nasa bahay, natutulog.”

Pumikit ako nang mariin at ginulo ang buhok ko. “Talaga kang Lev ka! Nandito ka na pala sa Pilipinas, hindi mo man lang sinabi! Pinaghintay mo pa talaga ako!” nanggigil na sabi ko. Halos madurog na ang telephone sa pagkakahawak ko.

“Hindi ko naman sinabing hintayin mo ako, bakit ka naghintay? Samantalang no’ng nagmakaawa ako sa'yo na hintayin mo ako ay naghanap ka ng iba.”