(Tianna POV)
“Hoy! Huwag ka ngang mamersonal dito. Trabaho ang pinunta ko dito, Lev! Alam kong alam mo na gusto kang kunin na investor ni Mr. Gomez sa school namin,” inis kong sabi sa kanya. “Uh-huh… and I already rejected the offer.” aniya. Rejected! Paano ko ba siya makukumbinsi? “Bigyan mo naman ng chance itong school namin. Ikaw na lang ang pag-asa namin, eh,” nanghihina kong sabi. “Please, Lev…hmm?” malambing na wika ko. Pumikit ako nang mariin at lihim na nagdarasal na sana gumana pa rin sa kanya ang tinatawag niyang Tianna Spell dahil noong kami pa ay lambingin ko lang siya ay papayag na siya sa gusto ko. Tumawa ito ng mahina. “Do you think that it will still work on me?” sarkastikong sabi ni Lev. Napatampal ako sa noo ko at pinatay ang tawag sa kahihiyan. Ilang beses pa akong bumalik sa opisina niya ngunit palagi lang din akong ini-indyan ni Lev buti na lang ay very accommodating ang secretary niya, nagse-serve siya ng mga paborito kong pagkain kagaya ng chocolate cake at ice cream. Ang sosyal nga ng pakain nila sa bisita nila dahil usually ay biscuits at tubig lang ang ibinibigay sa guests. Higit sa lahat ay siya pa ang nagbo-book ng taxi para sa akin. Sobrang nagustuhan ko iyon kaya kahit papaano ay nababawasan ang inis ko tuwing nasa kompanya niya ako. Napabalik ako sa realidad nang tapikin ako sa balikat ng secretary ni Lev. “Ma'am kayo na po ang next.” Buti na lang ay pinagbigyan niya ako sa meeting para mapaliwanag ko na sa kanya iyong business proposal namin. Ngumiti ako at sumunod sa kanya. Inayos ko ang suot kong dress at huminga ng malalim. Fighting, Tianna! Pagkapasok ko pa lang ay agad kong nasilayan si Lev na nakasuot ng button down long sleeve, nakabukas ang tatlong butones kaya kitang-kita ang maskuladong niyang d****b. Habang ang coat nito ay maayos na nakasabit sa likod ng upuan nito. Nakaupo siya sa swivel chair niya habang may kagat-kagat na ballpen at nakatingin sa computer niya. Napalunok ako ng sarili kong laway. Talaga naman, oh! Pigilan mo ang kalandian mo, Tianna! Trabaho ang pakay mo rito. Tumikhim ako para mawala ang bara sa aking lalamunan. “Good morning, Mr. Gray,” pormal kong bati sa kanya. Tumango ito. “Have a seat.” Umupo ako sa katapat niyang upuan. “I'm here for the business proposal of Zenitrisse Academy. Our school was founded a hundred years ago, and has been influential and set a high standard to other schools. Your investment will help us to continue thi—” Naputol ang aking susunod na sasabihin nang mag-ring ang cellphone ni Lev. Bumaling ang tingin niya sa cellphone at sumenyas na sasagutin lang ang tawag… pagkalipas ng ilang minuto ay bumalik siya. “I'm sorry, Ms. David but I have to go… I have important things to attend to.” He said apologetically. Tumango ako. “I understand but this is really urgent. I have to be honest with you, We really need your investment as soon as possible because the bank is pressuring us to pay or they will throw us out of the land.” Natahimik si Lev, pagkaraan ng ilang segundo tila may ideya na pumasok sa isip niya. “Why don't you come with me?” Mabilis akong napalingon sa kanya. “Saan?” “Well, I will attend the wedding of Louise. Nakalimutan ko na ngayon pala iyon at nagagalit na siya sa akin dahil wala pa rin ako,” kwento niya. Namilog ang mga mata ko. “Ano?! Ikakasal na si Louise? Parang dati baby pa siya at sumasama sa mga date nati–” Natutop ko ang bibig ko nang napagtanto ko ang sinabi ko. Tianna! Bakit ang daldal mo?! Kahit na pinipigilan niyang ngumiti ay hindi pa rin nakatakas sa mata ko ang pagkibot ng labi niya… “Uhm… I mean, kung okay lang. Sige sasama ako...” para matapos ko nang dapat kong gawin. “Alright. Sa venue ka na magbihis, for sure maraming gowns and dresses si Louise at may make-up artist na rin doon.” Tumango ako at kinuha na ang bag ko. Habang bumabiyahe kami ay sobrang awkward. Walang nagsasalita at kung makapagtinginan man ay mag-iiwasan lang kami nang tingin. “Gutom ka na ba?” He broke the silence. Hindi pa ako nag-almusal o merienda. Kumukulo na rin ang sikmura ko. “Oo.” Dumaan kami sa drive thru at siya na ang bumili. Babayaran ko sana iyong pagkain ko pero ayaw naman niya. Para hindi gahol sa oras ay nagpatuloy na kami sa biyahe. Kinuha ko ang burger at kumain na pero nang mapansin ko na hirap na hirap si Lev sa kinakain niya ay kinuha ko ang burger niya at sinubuan ko siya. Pinanood ko siya bang nginunguya niya ito. Bakit ang gwapo ng lalaking ito kahit magulo ang buhok at nakatupi na hanggang braso ang button down shirt nito?! Nang napansin ko na hirap siya sa pag-shoot ng straw sa softdrinks ay inagaw ko ito at ako na ang naglagay. Inilapit ko rin ito sa bibig niya. “Inom na.” Napatitig siya sa akin habang ginagawa ko iyon. B*******n ko siya. “Huwag ako ang tignan mo… iyong daan ang tingnan mo…” mahinang sabi ko at umiwas ng tingin. Sinapo niya ang batok niya. “Aray! Tianna, nanakit ka na naman, ah. Baka gusto mong gawin ko sa iyo ang rules natin dati, isang batok, isang—” Tinakpan ko ang bibig niya at pinanlakihan siya ng mga mata. “Huwag mo nang ituloy!” pagbabanta ko sa kanya. He pulled the car to the side of the road at tinanggal ang seatbelt niya. Inilapit niya sa akin ang mukha niya at pinatakan nang h***ik ang labi ko. “Isang h****k.” Pagkatapos ay tumawa si Lev na tila nang-aasar. Tinignan ko siya ng masama. “You can't win over me, Tianna,” mayabamg na sabi nito. Talaga, huh? Akala niya siya lang ang marunong mang-asar. Ngumisi ako at hinawakan siya sa batok at siniil siya nang h****.Halos hindi ako makagalaw at gusto ko na lang lumubog sa lupa sa sobrang pagkahiya nang madami ng tao ang nakiusisa.Nakarinig ako ng malakas na mga bulungan.“Pinagsabay ata ni Mrs. Gray sina Sir Lev at Sir Vencio.”“Oo nga.”“Nako, kawawa namam si Sir Lev.”“Shut up, everyone! The party is over!” galit na sabi ni Lev. Nanahimik ang mga tao at kanya-kanya na silang takbo.Tumingin sa akin si Lev. Sobrang lamig ng tingin niya sa akin. “Umuwi na tayo.”Napakurap ako ngunit agad rin akong tumango.Sabay kaming naglakad patungo ng parking lot, walang imikan, pawang kaluskos lang ng sapatapos ang naririnig.Hanggang sa makarating kami sa bahay ay wala pa ring umik si Lev. Gustong-gusto ko siyang kausapin pero napapanghinaan ako ng loob sa tuwing nakikita ko ang walang emosyong mata niya.Ayaw ko ng ganito, ang bigat sa pakiramdam.Nabuo ang desisyon sa isip ko. Huminga ako nang malalim bago ako lumabas ng banyo. Nakita ko si Lev na nakatalikod sa direksyonko.Agad akong humiga ng kama n
Vencio smiled. “Suprise!”“Anong ginagawa mo rito?” “I was invited by the company.”Binaba ko ang plato na pinaglalagyan ng cookies.Agad ko siyang hinila papunta sa medyo tagong parte ng venue. “Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin?”“I was about to tell you, last time but you ended the call.”Nag-iwas ako nang tingin. “Sorry. Mas mabuti na rin sigurong hindi na tayo mag-usap pa.”Kumunot ang noo ni Vencio. “Why? Parang biglaan naman yata. Okay pa tayo noong nakaraan, ah.”“K-kasi—”“Dahil ba piinagbabawalan ka ng asawa mo.” pagpapatuloy niya.Binasa ko ang labi ko. “H-hindi naman sa ganoon, Vencio. Respeto ko na lang din ‘yon sa asawa ko. Kahit sino namang asawa ay ayaw na may ibang kasama ang asawa niya.”Tumawa nang pagak si Vencio. “Wala namang kwentang dahilan n’yan. Magkaibigan tayo, Tia. Walang malisya. ‘Yang asawa mo lang ata ang may makitid na utak, eh.”Sinamaan ko siya nang tingin. “Wala namang ganyanan, Vencio. Huwag mong pagsalitaan ng ganyan si Lev.”Hindi sumagot si
Umaga pa lang kanina ay naghahanda na ako para sa gaganaping anniversary party dahil wala pa rin akong isusuot. Ang gusto nga sana ni Lev ay magpagawa na lang ako pero hindi ako pumayag dahil bukod sa gastos lang ‘yon ay hindi na aabot sa date. Supposed to be pa nga ay kahapon pa sana ako bibili ng damit, ang kaso ayaw akong paalisin ni Lev at cuddle time raw. “Ma'am, ang ganda niyo po! Grabe, ang glowing niyo po ngayon. Ano pong sekreto niyo?” sabi ng make-up artist ko. Namumula ang pisnging tumawa ako. “Wala naman. Ganoon pa rin naman sa usual routine ko.” “Ganyan talaga kapag inlove, ‘di ba po ba, ma'am?” tanong ng kasama niya. “Correct!” Isinuot ko na ang red sleeveless a line gown na napili ko kanina. Simple lang ang tabas nito at kaunting diamonds ang nagdala nito. “Babe?” tawag sa akin ni Lev. Agad ko siyang nilingon. Nakita ko kung paano nalaglag ang panga niya nang humarap ako sa kanya. “Lev? Bakit?” tanong ko nang magtagal ang tingin niya sa akin. “
“Ah, Vencio. Mamaya na lang tayo mag-usap.”“Wait, Tia. I have something to––”“Babe, please,” mahinang tawag sa akin ni Lev, almost begging.Nagmamadaling in-end ko ang tawag at tsaka ako lumapit sa asawa ko.“Bakit?” inosente kong tanong.“Come here.” Sinenyas na umupo ako sa binti niya.“Lev, ano ka ba. Nasa trabaho tayo,” namumula ang pisnging saway ko sa kanya.He shook his head and pulled me. “I don't care. I miss my wife,” he said that it will justify his clinginess.“Ano ba kasi ‘yon? May kausap ako.”Hindi siya sumagot at isinubsob niya ang mukha niya sa leeg ko. Akmang tatayo na ako ngunit mas niyakap niya lang ako. “Ano nga kasi, Lev? First day ko sa trabaho, need ko ng bumalik sa assistant’s desk at magpapaturo pa ako kay Aurora.”“Bakit tumawag sa ‘yo si Vencio?”“Hindi ko alam. Hindi pa man kami nakakakapag-usap ay tinawag mo na ako kaya hindi ko na natanong.”“Please, babe. Don't talk to him,” mahina niyang sabi.“Vencio did a lot of things for me and Nigel. He helped
Naabutan ko siyang mahimbing na natutulog. Nakahinga ako nang maluwag. Lumakad ako palapit sa kanya at niyakap siya at marahang hinaplos ang buhok niya. “Mommy loves you, baby without any conditions or doubt. I will always be here for you.” Hindi ko namalayang nakatulog na rin pala ako sa tabi ng anak ko.Naalimpungatan ako nang maramdaman kong may h*******k sa pisngi ko.Nang imulat ko ang mga mata ko ay nakita ko si Sierra na nakangiti. “Good morning, mommy ko,” malambing na sabi ni Sierra.Agad ko siyang niyakap. “Good morning, baby ko. How's your sleep?”“Good po because I woke up beside you.”“Kagigising mo lang ba?”“Kanina po but I want to go down beside you.”Hindi ko maiwasang hindi pagmasdan ang anak ko. “Why po, mommy?” tanong ni Sierra.“Are you sure that you're not mad at mommy anymore?”Tumango si Sierra. “Daddy and Tita Louise explained to me po na it's not your fault. You didn't know po daw at that time and I realized po na you love me po even before pa but I… I ea
“Are you okay, babe?” masuyong tanong ni Lev at niyakap ako mula sa likuran. Nanatili lang akong nakatingin sa pader at bumuntong hininga.Pagkatapos ng heart to heart talk namin ni Sierra ay umuwi na rin kami agad. Sa ngayon ay kasalukuyan na kaming nagpapahinga. Habang ang mga bata ay tulog na sa kanya-kanya nilang kwarto.“Hindi ko alam. Masaya ako na alam na natin ang totoo pero at the same time ay sobra akong nalulungkot para sa panganay natin. Marami siyang naranasan na hindi pa dapat niya pinoproblema.”“Ang sarap naman pakinggan ang salitang ‘panganay’ natin. That is what I dreamed of, many years ago but not this way. Sierra was the one who was affected by what happened to us. I'm guilty because at some point, I didn't protect her enough so she felt that kind of pain…”“Hindi ko makalimutan ang ekpresyon ni Sierra nang sabihin niya na nakaramdam siya ng selos kay Nigel dahil sa—” my voice broke. “Kasama niya ako at si Sierra, hindi. Nigel grew up with me, loving him but my Si