Halos wala ng matira sa iniinom kong tubig sa labis na pagkauhaw. “Careful, Tia.”Lumingon ako kay Vencio. “Sorry, napagod lang ako sa pagtakbo,” hinihingal na sabi ko.“Ano ba kasing nangyari? Akala ko ba pupunta ka ng school para mag-apply ng trabaho?”“Uhm—” Naging malikot ang mga mata ko, hindi matukoy kung ano ang sasabihin.“Tia, c’mon. Tell me. Did something happened? How can I help you if I don't even know what's wrong?” Tumayo si Vencio mula sa pagkakaupo niya sa dining chair at lumapit sa akin.“Nakita ko s-siya,” garalgal ang tinig ko at nag-iwas ako ng tingin.“Who?” Nakakunot ang noo na tanong ni Vencio. “My husband.”“What? Kasal ka na?”Tumango ako. “Oo,” mahinahg sagot ko.Tila nahulog ang balikat ni Vencio. Mahabang katahimikan ang naghari bago siya muling nagsalita. “What happened to the both of you then? Why are you avoiding him?”I can feel his confusion and…sadness?“You know, Tia. Halos ilang linggo na tayong magkasama pero wala pa rin akong ideya kung ano ba
Napalunok ako. “V-vencio… pumapayag na akong sumama sa ‘yo sa ibang bansa.”I'm doing this for everyone. For Sierra so she can achieve her dream to have complete family and for myself… I need peace of mind. I feel like our marriage was just painful event for me. Palagi na lang akong nasasaktan… umiiyak.Pagod na ako sa aspekto na iyon ng buhay ko. Gusto ko na lang maging malaya at sumaya naman kahit kaunti.“Pero bago iyon ay may gusto sana akong makausap.”He gently smiled.Nagpahatid ako kay Vencio sa malapit sa bahay nina Lev. Ayaw kong magpababa sa mismong bahay dahil ayaw ko na ng maraming paliwanagan dahil ang alam ni Vencio ay mahirap lang kami at hindi pa nito alam na nakapangasawa ako ng mayaman. I know that he deserves to know because he was my best friend but given the current situation, I don't think that I can still open about what happened between me and Lev.Humugot ako nang malalim na hininga bago ako tuluyang pumasok sa bahay para kunin ang importanteng mga gamit ko
Umiling ako. No! You're lying! Halos s*****g na ang utak ko sa sobrang dami ng tumatakbo sa isip ko.Ayaw kong paniwalaan ang mga sinasabi ni Heidi pero…Sinabunutan ko ang sarili ko. Pilit kong iniintindi ang mga bagay-bagay pero walang pumapasok sa isip ko. Gulong-gulo pa rin ako. “Tianna, huwag ka ngang t***a!” “Please, Heidi. Hayaan mo muna akong makapag-isip,” wala sa sariling sabi ko at mabibigat ang hakbang na nagtungo na palabas ng restaurant. Ayaw ko nang ganitong pakiramdam. Sobrang bigat. Parang nasusuka ako at naninikip ang d****b ko. Parang lumulutang ang mga paa ko habang naglalakad. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Ang alam ko lang ay gusto kong lumayo sa kanilang lahat. Malayo sa sakit. Malayo-layo na rin ang nalakad ko nang tumunog ang cellphone ko. Walang ganang kinuha ko ‘yon dahil parang may nagtutulak sa akin na buksan ko ‘yon.Unknown number. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko at nanginginig ang kamay ko nang pindutin ko ang message na ‘yon. Napakurap
Habang bumabiyahe kami patungong school ni Mang Pio ay halos walang patid ang pagpatak ng mga luha ko. “Ma'am, okay lang po ba kayo?”Pinunasan ko ang luha ko at tumango.Nakatulala lang ako sa bintana sa buong duration ng biyahe. Laking pasasalamat ko at hindi na muling nagsalita si Mang Pio dahil sa totoo lang ay hindi ko alam kung paano ko pa siya kakausapin. Sobrang gulo ng isp ko ngayon. Ni hindi ko nga namalayan na dumating na pala kami sa school kung hindi pa kumatok sa bintana ang guard.Hindi kasi sila basta-basta nagpapasok para sa security na rin ng mga bata ay authorized person lang ang puwede, lalo na ang sasakyan. Nang ibaba ko ang bintana. Agad na ngumiti ang guard.“Good morning po, Ma'am Tianna.”I smiled. “Good morning po.”Pagkababa ko pa lang ng sasakyan ay agad na akong sinalubong nina Teacher Heidi at Teacher Ruth. Sinuotan nila ako ng headband na may nakasulat na ‘queen’Natawa pa nga ako dahil may suot din sila na may nakasulat naman na ‘princess’ “Hi, Tea
Medyo maaga akong gumising ngayon kumpara sa mga nakaraang araw dahil kailangan kong pumunta ng school para ayusin iyong resignation ko at may pa-farewell party sila para sa akin.Habang nagsusuklay ako ng buhok ay hindi ko maiwasang titigan ang sarili ko sa salamin.Medyo nanaba na ako lalo na sa may bandang tiyan… mas nahihilig kasi ako sa pagkain nitong nakaraan, lalo na sa madaling araw. Minsan nga ay ginigising ko pa si Lev para bumili kami ng pagkain kagaya ng streetfoods, cake o manga.Dapat talagang mag-gym na ako at mag-diet… Malaki na rin ang eye bags ko at maputla ang mga labi ko. Pakiramdam ko tuloy ang hindi na ako maganda.Hindi ko maiwasang hindi mainis sa hitsura ko at baka hindi na ako magustuhan ni Lev… Baka ipagpalit na niya ako?Nanunubig ang mata ko na kinuha ang concealer at tinakpan ang mga imperfections sa mukha ko. Pilit ko namang pinipigilan na pumatak iyon… naglagay rin ako ng lipstick at blush para magkakulay naman ang mukha ko.Nasa puno pa lang ako ng
“What?” Tila nagpantig ang tainga ni Lev sa sinabi ko.“You heard what I've said,” walang gana kong sagot.“Megan, pwede bang umuwi ka na?” malamig na sabi ni Lev.“But–”“Go home,” madiin niyang sabi nang hindi man lang tumingin dito. Titig na titig lang sa akin si Lev, madilim iyon na tila may malakas na bagyong nagbabadyang pumatak.Bumaling ang tingin niya kay Sierra. “Sierra, go upstairs.”Mabilis na umiling si Sierra at yumakap sa binti ng ina. “No! I want to be with my mommy.”Pumikit nang mariin si Lev. “Sandra!” pasigaw niyang tawag.Kumaripas ng takbo si Sandra palapit sa amin. “Y-yes, sir,” kabadong respons ni Sandra. “Iakyat mo na si Sierra. Papasukin mo na rin ang lahat ng maids sa quarters ninyo,” utos nito.“O-opo.” Nagmamadaling binuhat ni Sandra si Sierra ngunit nagpupumiglas ito. “No!” “Sierra!” galit na sigaw ni Lev.Umiiyak na tumingin si Sierra kay Lev ngunit hindi na siya binalingan ni Lev. Rinig ko pa rin ang iyak ni Sierra habang papaakyat sila ni Sandra.“