PAG GISING ko kinabukasan ay naroon pa rin si Damon sa tabi ko. Pareho kaming wala pa rin'g saplot sa katawan habang nakayakap siya ng mahigpit sa aking tiyan at nakasubsob sa balikat ko ang kanyang mukha.Dahan-dahan kong inalis ang kanyang braso ngunit imbes na maalis 'yon ay mas hinigpitan niya pa ang pagkakayakap saakin."Damon, I need to get up!" reklamo ko ngunit nanatili pa rin'g nakapikit ang kanyang mga mata."Hey, Damon!" muli kong pagtawag sa kanyang pangalan. Subalit para lang akong nakikipag-usap sa hangin.Sa sobrang inis ko ay kinagat ko siya sa balikat dahilan upang mapasigaw siya at mapilitang dumilat."Why did you do that?" naiinis na sigaw niya saakin."Dahil nakakainis ka! Kanina pa kita ginigising pero wala kang pakialam!" sigaw ko rin."Fine! I'm sorry!" bigla ay naging malumanay ang kanyang tinig. Kapagkuwa'y akmang hahawakan niya ang aking mukha ngunit agad ko iyon na iniiwas.Bumaba na rin ako sa kama para sana magbanyo ngunit mabilis niyang nahawaka
BIGLA akong nakaramdam ng awa kay Damon nang makita ko ang pagod niyang hitsura matapos niya akong ilapag sa isang silya."Damon.""Hmm?""Thank you and i'm sorry. Pinahirapan pa kita sa-""It's okay. It's actually my fault dahil dito pa talaga kita dinala." he insist. Kapagkuwa'y bigla niya akong iniwan."Saan ka pupunta? Ba't-""Ssshhh, just stay here may kukunin lang ako."Wala na akong nagawa kundi ang manahimik na lamang. Piangmasdan ko rin ang paligid. At tama siya magugustuhan ko nga dito. Ang payapa. Parang ang sarap tumira sa gan'to. Bagama't maliit na nipa hut lamang iyin ay sariwa naman ang hangin at may magandang tanawin. At nasisiguro kong mas magiging maganda ang tanawin dito sa pagsapit ng hapon. Maya-maya lang ay bumalik din siya."Saan galing 'yan? Fiesta ba?" gulat kong tanong habang nakatingin ako sa dala niyang pork adobo at buttered shrimp."It's not! But you know if what's actually the occasion today?""What?" I asked him curious.Lumapit siya saakin at b
MATAPOS namin'g kumanta ay sabay namin na pinanood ang sunset.This is the reason on why I love beach. The sunset and the sunrise helps me to feel relieved.Magkatabi kami sa dalampasigan habang nakahilig ang aking ulo sa kanyang balikat."Damon.""Hmm?""Kung wala ba si Allison, may chance ba na matututunan mo akong mahalin?""Tss, am I required to answer that?" he exclaimed."Just answer me.""Ofcourse! Dahil kahit pinagbintangan mo akong magnanakaw...na-attract na ako sa'yo no'n. I told to myself, that this woman is beautiful. I know she's good in everything!"natatawa niyang sambit."Everything? Like what? Be specific coz we both know that am not that good, especially when it comes to be a good wife.""Seriously? You become a good wife to me. It's just that I need to control myself for falling inlove with you dahil akala ko si Allison pa rin ang mahal ko." He stated causing me to secretly smile. "But as the days passed, I realized that you're a perfect wife. You're good i
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na sa aking tabi si Damon. Bigla akong nakaramdam ng takot. Naisip ko na baka iniwan niya na ako matapos ang nangyRi saamin last night."Damon!" malakas na pagtawag ko sa pangalan niya ngunit wala akong natanggap na sagot.Lumabas ako ng nipa hut at muli ko siyang tinawag. Nagpalinga-linga pa ako sa paligid pero wala talaga kahit anino ni Damon.Dismayadong napaupo ako sa gilid ng dalampasigan. Hanggang sa hindi ko namalayan na may mga luha ng naglalandas sa aking pisngi."What if he goes back in Manila? What if all the good things that he did to me in this resort was all just a lie. What if he did that just to satisfy his needs?" ang lahat ng katanunga'ng 'yon ay nagkasama-sama na sa aking isipan dahilan upang tuluyan na akong mapahagulhol.Pinagdikit ko ang aking mga tuhod at isinubsob ko doon ang aking mukha. Walang pakundangan na umiyak ako ng malakas. Dahil ang tanging nasa isip ko lamang ng mga sandaling iyon ay gumaan ang aking dibdib.I
NANG ma-discharge ako ay todo alalay pa rin sa'kin si Damon. Ayoko na rin siyang pigilan sa gusto niyang gawin dahil nakokonsensiya ako lalo pa't lahat ng mga ginagawa niya ay bukal sa kanyang kalooban."I ordered your favorite adobo." Nakangiti niyang sambit habang inilalapag ang mangkok na may laman na ulam.Abot tainga ang naging pag ngiti ko. "Thank you. Masyado mo na akong ini-spoil. Baka masanay ako at hindi na kita paalisin sa tabi ko." pabirong sambit ko."I want to spoil you everyday. And I want to stay with you for the rest of my life, Freya!""Gosh! Ang cringe na naman!" "Yeah, it's cringe for you. But for me, it sounds romantic and sweet. And I will never get tired on reminding that to you." he seriously stated."Tss, kumain na nga tayo! Baka puro tamis na lang ang malasahan ko sa adobo na 'to ah." Patuloy na pagbibiro ko."Hmm, palagi mo na lang binabago ang usapan sa tuwing sinusubukan kong maging sweet sa'yo." reklamo niya."Kasi nga hindi ako sanay na
ISANG linggo ang matulin na lumipas simula nang bualik ako sa buhay ni Damon.Isang linggo na rin kaming magkasama dito sa VIP suite na pina-upgrade niya."Babe!" pag tawag ko sa kanya."Hmm?""Kailan ba tayo babalik ng Manila?""Why? Excited ka na bang bumalik do'n?" Aniya na natuwa sa tanong ko."Yeah. I miss my parents." Pinalungkot ko pa ang aking tinig."Okay. Then, we'll go back in Manila this coming Monday!""Whoah! Thank you babe!" masayang wika ko na sinundan ko pa ng paghalik sa kanyang pisngi."C'mon! Let's order some lunch. I heard that they have new menu today.""Hmm, puro ka na gastos! Baka naman pag balik natin ng Manila ay wala ka ng pera.""Tss, that's impossible! I have business!""Tinatamad akong lumabas. I don't know but I'm actually not feeling well today."Bigla niya akong nilapitan. Agad niyang sinalat ang leeg at noo ko habang puno ng pag-aalala sa kanyang mukha."Wala ka naman'g lagnat. May masakit ba sa'yo? How about your head and-""Walang masakit saa
MABIBIGAT ang hakbang na tinahak ko ang pasilyo papunta sa bahay namin.Samu't saring emosyon ang nararamdaman ko nang mga sandaling iyon.Nagagalit ako sa aking sarili dahil hinayaan kong magpakatanga na naman muli at naniwala na naman ako sa mga salita ni Damon.Paghinto ko sa tapat ng pintuan ay nagdalawang isip pa ako kung bubuksan ko na ba o hahayaan ko na lang na lumabas si mom at makita niya ako ritong nakatayo.Subalit bago pa man ako makapagdesisyon ay agad ng nagbukas ang pintuan ng aming bahay."Honey! Oh my God! Finally, you're home!" bulalas ni mommy at agad akong niyakap ng mahigpit. "Get inside!" giit pa niya na agad kinuha ang maleta ko. Kapagkuwa'y tinabihan niya ako sa couch.Muli na naman akong napaluha. "Mom, how did you know na darating ako?" "Damon called me a few minutes ago. He don't have any idea if where did you go. He just told me that you left him in the resort." she said and gently hold my hand."That liar!" I exclaimed in disgust. "Hmm, whe
I cried on my dad's shoulder until I feel better."Hmm, you're okay now?""Yes dad.""Okay, then I'll leave now. Get back to bed and-""No! Just stay, dad.""Huh? But I thought you wanted to be alone.""Yeah a while ago dad. But now that you're here, I feel relieved. And I think, I'm ready to tell you everything.""Are you sure? I don't want to force you, baby. Just like what I have said, you can tell it to me once you feel better. ""I'm okay now dad. And I don't have a choice but to be okay.""Oh, that's my girl!" he exclaimed at nagulat pa ako ng panggigilan niya ang aking pisngi. "Wait, i'm going to call your mom. So, we can-""No dad! I want to tell to you right now. I want to know your reaction after this. Your also a man. And i'm not sure if you're also cheated on my mom during your-""Cheated? Tss, baby...what the hell are you talking about?" he asked confused. "I'll never do that to your mom. I love her so much. Yes, we always fight but that's not a valid reason