IVAN'S POINT OF VIEW "Sir Ivan, gising!" "What?""Umaga na po, Sir." "Then? Sino ka ba para gisingin ako? Hindi mo ba nakikita ang sarap-sarap ng tulog ko rito sa kama– wait? Bakit ako nandito?" Nakakainis, kaya pala ang sakit ng likod ngayon. Because of this, fucking table! And the hell? Natulog akong naka-upo? Damn it! Nasaan ba si Celine? Hindi man lang niya akong ginising at niyaya umuwi kagabi? Hinayaan niya akong makatulog rito sa kalasingan? Inis kong hinampas ang lamesa.Kaya nagulat ang babaeng ito na gumising sa akin. "Where's Celine? Call her, please!" Mabilis naman itong tumango at naglakad na palayo. Mabilis akong humarap sa isang lalaki na nakasuot ng itim. "Timplahan mo nga ako ng tsaa." blankong utos ko rito.But he still standing and doing nothing na lalong ikinainit ng ulo ko. Akmang sisigawan ko siya pero napatigil ako ng may magsalita sa likod ko. "Don't, just do what you do there and your job." "Dad?" Iritado kong saad."What? Hindi mo siya, kasambahay Ivan.
CELINE'S POINT OF VIEW "Ano ba kasi itong pakulo mo, Kean? Bakit kailangan may paganito pa?" Kasalukuyan niya akong inaalalayan maglakad. Tinakpan pa kasi nito ang mata ko at iyon ang hindi ko maintindihan sa lalakeng 'to, napakaraming alam! Hindi ko tuloy alam ang mararamdaman 'to, lalo't ngayon lang ako ginawan ng ganitong keneme. "Just wait and see, sana mapasaya kita sa ginawa kong 'to." bulong niya at alam kong bakas ang ngiti sa labi nito. Napailing na lang ako at sinunod ang ituturo niyang daan. Maya-maya ay hinawakan niya ako para huminto. Ang hangin, hindi ko alam kung nasaan kami pero para kaming naglalakad pataas kanina. "Mommy? Marco?" Iyan na lang naibulaslas ko ng tanggalin niya ang panyo sa mata ko. "Suprise!" Nakangiti at sabay-sabay nilang usal. Narito kami sa tutok ng bundok kung saan makikita ang napakaraming puno, may mga lamesa, at upuan habang tanaw na tabaw ang sikat ng araw. "Ate Celine!" Tinig ni Marco na papalapit sa akin at mabilis akong niyakap. Nagp
IVAN'S POINT OF VIEW "LOVE? Nandito na ako, nasaan ka ba?" Hindi ko alam kung saan ako napadpad ito kasi ang location, na ise-send sa akin ni Nathalia. Gusto niya rito ko siya sunduin. Mabuti na lang at may mga apps na puwede kong gamitin para hindi na ako mahirapan pang mahanap ang lugar na to. "Wait love," Basa ko pa sa chat niya. Kahit naiinip na ako, nanatili pa rin akong nakasandal sa kotse ko. "Love?" Natigilan ako ng marinig ang boses na 'yon kaya kaagad ko itong tinignan. "You look good, Love!" tukoy nito sa kabuohan ko. Napatingin naman ako sa sarili ko. I'm just wearing a neck black sweater, belt and slacks.Napangiti ako, namiss ko ang bagay na 'to. Siya kasi lang kasi ang taong nakilala ko na mahilig purihin o ma-appreciate 'yong mga bagay na katulad nito. "Thank you, Nathalia." naiusal ko na lamang. Inalalayan ko siya papasok sa kotse ko. "Let's go?" Nakangiting aniya ko pa at tinignan siya.Mas lalo pang lumawak ang ngiti sa labi ko ng mapansin kong hindi pa niya nai
CHAPTER TWENTY TWOIVAN'S POINT OF VIEW "Love? Natagalan ka ata?" Tanong ko at binitawan muna ang cellphone ko at muli siyang tinignan. "Ang haba ng pila, love e.""Hmm, I see." "Ah, love!" Tumingin siya sa akin matapos niya akong tawagin. "Love, thank you sa effort to buy all of this 'ha? Pero gusto ko na kasing magpahinga. Puwede ba'ng umuwi na tayo?""Are you sure?" Naniniguro kong tanong at tinignan ang plato niya. Wala pa halos bawas ang inorder niya. Gusto na agad niya umuwi? "Yes, love." "Okay, love." wala na akong magawa kundi hantayin na lang ang sukli sa akin, nakapagbayad na kasi ako ng bills namin. "What is this?" Takang tanong ko ng ibalik nito sa akin ang binayad ko. "Why did—""Ah love, nabayaran ko na kasi 'yong bill na'tin, itabi mo na 'yan.""What? Why did you do that? Ako dapat ang magbabayad hindi naman kita dinala rito para—" "It's perfectly fine, love. Don't mind it, hayaan mo na akong gawin 'to, kaya sige na. Keep that na." Inginuso niya ang pera.Kaya nama
CELINE'S POINT OF VIEW. ILANG buwan na ang lumipas.Lumalaki na rin ang tiyan ko pero nakakakilos pa rin naman ako. Kaya ngayon ito nasa palengke. Tumutulong kasi akong magbenta ng mga gulay rito na inani lamang no'ng mga nakaraang linggo."Pabili nga po, petchay. Magkano po 'to?" "Bente na lang, isang tali.""Dalawa nga po,"Agad ko naman kinuha 'yon, at isinipot sa plastic. Pagkatapos ay inabot 'yon sa kaniya. "Salamat 'ho!" Nang umalis na siya agad ko namang nakita sina Marco suot-suot pa nito ang kaniyang uniform. "Ate Celine, palit muna kayo ni Mommy. Sabay na raw tayo kumain ng tanghalian.""Nasaan ba si Mommy?""Nagbebetime sila ni Tito kaya nauna na ko, hintayin na lang natin siya tapos umuwi na raw tayo.""Naku, si Mommy talaga." "Hep!""Oh, Kuya Kean!" Agad siyang nagpakarga rito. Napangiti na lamang ako, para silang mag-ama. "Huwag mo nang buhatin 'yan si Marco, malaki na 'yan mahihirapan ka lang.""Sama ni Ate!"Ngumuso ito at bumaba na lamang kay Kean. "Ikaw naman na
CELINE'S POINT OF VIEW "MOM?"Iyan ang bungad ko nang makita ko ang oras ngayon at ano'ng oras na pala. Agad akong naglakad pababa ng hagdan. "Mom? Tinanghali ako ng gising. Nahatid na po ba si Celivean?"Agad itong tumango, "Oo, kanina pa kita ginigising pero hindi ka naman nagigising. Napaka-himbing ng tulog mo kaya hindi ka na namin kinulit. Gusto sana ni Celivean na ikaw ang maghatid sa kaniya. Pero, pinilit ko na si ang Papang niya na lang." "Sorry, Mom. Napagod ako sa school. Masiyado kaming maraming ginawa, samahan mo pa na pagtapos ko sa school dumeretso ako sa resturants, napakaraming costumer at dahil wala si Kean. Sunday kahapon, kaya 'yon. Hindi ko puwedeng iwanan." "Alam ko, siya. Mag-almusal ka na. Ito toasted bread, pagtitimpla na rin kita ng kape." usal niya at nagtungo ng ng kusina.Agad na umalis si Mommy matapos niyang sabihin 'yon. Yes, limang taon na ang lumipas simula ng manganak ako kay Celivean. Ang anak namin ni Ivan. Hinango ko ang pangalan niya sa aming da
IVAN'S POINT OF VIEW"Mukhang pinaghandaan mo talaga 'to, ah?""Naman dapat lang. Hindi puwede may ibang maganda dyan sa mata mo." Mabilis ko siyang kinulong sa bisig ko at nginitian. "Wala ng iba pang gaganda sa'yo, mahal.""Really? What about your ex?" Kunwari akong nag-isip, "Wala silang ilalaban sa'yo, mahal." Natatawang usal ko at inilahad ang palad ko sa harap niya. "Let's go?"Mabilis siyang ngumuso, at mahigpit na hinawakan ang sling bag niya.Dahilan para mapansin ko na ng tuluyan ang kabuohan niya. She's wearing a black top, maong pants, white shoes. Simple pero litaw na litaw ang ganda niya. Pakiramdam ko, tuloy kailangan ko siyang ilayo sa iba para walang umagaw. "Mahal naman, tatanghaliin na tayo." natatawang dagdag ko nang hindi siya sumagot. Hindi rin ito gumalaw, kaya hinawakan ko na siya sa kamay. "I'm yours, and you're mine—""Tumigil ka na, papasok na ko."Ngumisi ako, "Five years, mahal simula ng mga pagsubok na nangyari sa atin, pero hanggang ngayon kilig na kil
CELINE'S POINT OF VIEW"Celivean!" Mabilis ko itong niyakap matapos ko siyang makita na hawak-hawak ng guard. Lumapit siya sa akin. Kaya hindi ko mapigilan ang maluha, at mawalan ng pakialam sa mga taong nakapaligid sa amin. "Anak, naman pinag-alala mo si Mommy!" naluluha na saad ko at hinawakan ang pisngi nito. "I'm sorry, Mommy. I didn't mean it, Mom." "Huwag mo nang uulitin iyon 'ha?""Yes, Mommy! I'm promise.""Thank you, Sir!" wika ko sa tumulong sa anak ko at tumawag sa akin. Mabilis kong inilabas ang walet ko at agad na kumuha ng one thousand roon. "This, take this 'ho. Pang-meryenda niyo 'ho, or what. Pasensiya na po kung ganitong halaga lang ang mabibigay ko–""Naku, hindi na po!" pagtanggi niya.Ngunit ibinalik ko muli rito ang pera at ibinigay iyon sa kaniya. "Tanggapin niyo na po ito, kulang pa po ito sa ginawa niyo. Hindi ko ho alam kung anong puwedeng mangyari sa anak ko kung hindi niyo siya nakita, at ibinalik sa akin. Kaya nagpapasalamat po ako ng sobra. Huwag mo s