Chapter 33: Confess

“I’M sorry, I’m just worried”

Habang nakasubsob ang mukha ni Keirah sa dibdib ng binata ay hindi niya mapigilan ang mga luha na tumulo. Inaamin niya sa sarili na iyakin talaga siya.

Ultimo maliliit na bagay ay iniiyakan niya. Tulad nito, kaunting sagutan lang umiiyak na siya.

“S-sir?” she can’t stop her sobbing. “Sir?”

“O-oh,” bahagya siya nitong tinulak palayo, parang ngayon lang nito napagtanto ang pagyakap sa kanya.

Pinunasan ng dalaga ang mga luha sa pisngi. Humihikbi-hikbi pa rin siya habang inaayos ang sarili.

“Uuwi na po ako,” matuwid niyang sabi. Ayaw niya na din pati na maka-istorbo.

“Hija, ang sabi ng doktor kailangan mo daw muna magpahinga. Saka ka na lumuwas kapag talagang okay ka na,” ani yaya Lucing. Kararating lang nito.

Tiningnan ni Keirah ang matanda. “Pero manang-”

“Just do what the doctor said,” putol ni Davidson sa kanya.

Wala ng nagawa si Keirah. Nakakahiya naman kung tututol pa siya eh si yaya Lucing na ang nakiusap sa kanya. H